ยันเดเระคือจุดเริ่มต้นแนวนี้มาจากงานนิยายเรื่องไหน?

มุมสุดท้ายที่ฉันอยากเล่าเป็นมุมมองแบบแฟนรุ่นใหม่ที่เติบโตมาในยุคอนิเมะออนไลน์: คำว่า 'ยันเดเระ' กลายเป็นแท็กวัฒนธรรมที่จับจริตของตัวละครได้รวดเร็ว แต่ต้นตอจริง ๆ ไม่ได้มาจากนิยายเล่มเดียว งานที่ทำให้คนจดจำรูปแบบนี้อย่างเป็นวงกว้างมาจากสื่อหลายประเภท ตัวอย่างเช่นตัวละครหญิงที่มีการแสดงออกทั้งอ่อนหวานและโหดเหี้ยมใน 'Mirai Nikki' ถูกหยิบยกมาเป็นสัญลักษณ์ของแนวนี้ ขณะเดียวกันฉันก็เห็นเค้าโครงคล้าย ๆ กันในงานก่อนหน้าอย่าง 'Elfen Lied' ซึ่งเน้นด้านความรุนแรงเชิงอารมณ์และกายภาพ แตกต่างจากนิยายโศกนาฏกรรมตะวันตกที่มักเป็นความเศร้าโศกมากกว่าความคลั่งไคล้ ในฐานะแฟน ฉันสนุกที่จะตามรอยต้นแบบเหล่านี้เปรียบเทียบกัน ดูว่าผู้สร้างแต่ละคนใช้เทคนิคการเล่าเรื่องอย่างไรเพื่อทำให้ความรักกลายเป็นภัย และท้ายที่สุดก็ชอบความที่แนวนี้มีความหลากหลาย ไม่ได้ถูกผูกติดกับงานใดงานหนึ่งอย่างถาวร

พอจะสรุปได้ว่าจุดเริ่มต้นของยันเดเระเป็นทั้งเชื้อสายของวรรณกรรมคลาสสิกและการตั้งชื่อตามวัฒนธรรมอินเทอร์เน็ตญี่ปุ่น โดยส่วนตัวฉันชอบมองว่าไม่มีงานนิยายหนึ่งงานที่ 'เริ่ม' ทุกอย่าง แต่มีตัวแทนชัดเจนสองสามชิ้นที่ทำให้คนเรียกชื่อแนวนี้ได้ง่ายขึ้นและแพร่หลายมากขึ้น ความโกลาหลของอารมณ์และความรุนแรงเพื่อความรักเคยปรากฏในนิทานโศกนาฏกรรมตะวันตกมาก่อน ขณะที่ในญี่ปุ่นสมัยหลัง งานที่มีตัวละครพฤติกรรมสุดขั้ว เช่นฝึกใช้ความรักเป็นอาวุธหรือแสดงความอาฆาตอย่างสุดโต่ง ทำให้แฟน ๆ เริ่มตั้งชื่อลักษณะเหล่านี้ เมื่อคำว่า 'ยันเดเระ' ถูกใช้ในบอร์ดและฟอรัม ศัพท์นี้ก็กลายเป็นป้ายกำกับสำหรับตัวละครที่พร้อมจะรักและทำลายทุกอย่างเพื่อคนที่ตนรัก ฉันมักอธิบายให้คนใหม่ฟังว่าโปรดอย่าไปมองแค่งานเดียว แต่ให้ดูวิวัฒนาการของตัวละครในสื่อหลายชิ้น เช่นกรณีของ 'School Days' กับ 'Mirai Nikki' ที่ช่วยจุดกระแสให้คำนี้ติดปากคนดูมากขึ้น

ค่อนข้างน่าสนใจที่จะบอกว่ายันเดเระไม่ใช่ผลผลิตของนิยายเล่มเดียว แต่เป็นวิวัฒนาการของแนวคิด 'คนรักที่คลั่ง' ที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ

มุมมองของนักอ่านเก่า ๆ อย่างฉันจะชอบเชื่อมโยงยันเดเระกับงานวรรณกรรมคลาสสิกที่แสดงให้เห็นความรักที่กลายเป็นความวิกลจริต เช่นโศกนาฏกรรมโรมันและกรีกโดยทั่วไป เรื่องราวอย่าง 'Medea' หรือแม้แต่ตัวละครจากวรรณกรรมยุโรปคลาสสิกมักถ่ายทอดอาการ 'รักจนบ้า' เหล่านี้อย่างชัดเจน เมื่อเข้าสู่สื่อญี่ปุ่นสมัยใหม่ ลักษณะพวกนี้ถูกปรับเข้ากับโทนอนิเมะ-มังงะ และถูกเรียกชื่อแบบพิเศษผ่านภาษาอินเทอร์เน็ต ญี่ปุ่นมีคำศัพท์รวม 'yanderu' กับ 'dere' จนกลายเป็นคำว่า 'ยันเดเระ' ที่เรารู้จัก

ในแวดวงสื่อสมัยใหม่ฉันมองว่าเหตุการณ์สำคัญคือการที่ตัวละครจากมังงะและเกมเริ่มมีพฤติกรรมตามแบบนี้อย่างเด่นชัด ตัวอย่างเช่นนักเล่าเรื่องภาพเคลื่อนไหวอย่าง 'Elfen Lied' หรือผลงานที่ทำให้ผู้คนเริ่มคุยกันหนักขึ้น เช่น 'School Days' และต่อมาผลงานที่เป็นจุดระเบิดความนิยมคือ 'Mirai Nikki' ซึ่งมีตัวละครที่ผู้คนจดจำได้จนคำว่า 'ยันเดเระ' กลายเป็นคำศัพท์สามัญสำหรับอธิบายคนที่รักอย่างสุดขั้วและพร้อมทำทุกอย่างเพื่อคนรัก

สรุปแบบไม่เป็นทางการก็คือไม่มีนิยายเล่มเดียวที่เป็นต้นตอ แต่เป็นการสะสมรูปแบบจากวรรณกรรมคลาสสิกผ่านงานญี่ปุ่นสมัยใหม่จนมีชื่อเรียกเฉพาะขึ้นมา และฉันชอบที่สิ่งนี้สะท้อนความกลมกลืนระหว่างตำนานเก่าและสื่อร่วมสมัย