เพลงประกอบของ ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยมเฉพาะยอดคน Ss4 มีเพลงไหนโดดเด่น

สิ่งที่เด่นอีกมุมหนึ่งของซาวด์แทร็กใน 'ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยมเฉพาะยอดคน' ss4 คือความคอนทราสต์ระหว่างเพลงเปิดจังหวะเร็วกับเพลงท้ายเรื่องที่ค่อยๆ คลายความตึงเครียด ผมชอบเพลงปิดที่ใช้โทนเสียงอบอุ่นและคอร์ดเปียโนเรียงแบบง่ายๆ เพราะมันทำหน้าที่เหมือนป้ายบอกทางให้ผู้ชมได้หายใจหลังฉากเข้มข้นหลายตอน ยิ่งเมื่อมีการเพิ่มฮาร์มอนิกเล็กน้อยตอนท้าย ก็ยิ่งทำให้ความรู้สึกค้างคาแต่มีความหวังตามมาด้วย

นอกจากนั้น มีมอทีฟซ้ำๆ ในฉากเงียบที่ทำให้ผมรู้สึกเชื่อมต่อกับตัวละคร เช่น โมทีฟกีตาร์บรรเลงเบาๆ ที่ปรากฏในฉากส่วนตัวของตัวละครหญิงคนสำคัญ ชิ้นนี้เรียบง่ายแต่จับใจ เพราะมันไม่ตะโกนเพื่อเรียกร้องความสนใจ แต่ค่อยๆ สะสมความหมายจนกลายเป็นสัญลักษณ์ส่วนตัวของเธอ นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้เพลงประกอบของซีซั่นนี้ยังคงน่าจดจำและช่วยเติมมิติให้เรื่องราวได้อย่างนุ่มนวล

เพลงเปิดของซีซั่นนี้ทำให้ผมสะดุดใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน เพราะมันจับความตึงเครียดและความเย้ายวนของเนื้อเรื่องได้ในพริบตาเดียว โดยเฉพาะท่อนหลังที่เพิ่มเครื่องเป่ากับคอร์ดไฟฟ้า ทำให้บรรยากาศจากฉากเรียนในห้องเรียนกลายเป็นอะไรที่หนักแน่นและมีแรงผลักดันมากขึ้น กรอบเมโลดี้ถูกออกแบบให้ติดหู แต่ไม่หวือหวาจนทิ้งความลึกลับ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเพลงนี้ถึงคงอยู่ในหัวได้ทั้งวันสำหรับผม

เพลงพื้นหลังในช่วงการสอบหรือการปะทะทางจิตใจของตัวละครเป็นอีกรายการที่ผมยกให้เด่นสุด เพราะการใช้สตริงสั้นๆ ซ้อนกับทำนองซินธิไซเซอร์เบสหนาๆ สร้างอิมแพ็คทางอารมณ์แบบค่อยเป็นค่อยไป ฉากที่ตัวละครต้องตัดสินใจสำคัญหนึ่งมีการใช้จังหวะเพอร์คัชชันที่ค่อยๆ เลือนออกพร้อมกับเมโลดี้ไวโอลินเล็กๆ ซึ่งผมรู้สึกว่าช่วยเน้นน้ำหนักของการตัดสินใจได้ดีกว่าบทพูดใดๆ

อีกชิ้นที่ไม่ควรมองข้ามคือธีมเล็กๆ สำหรับตัวละครรองหลายตัว ซึ่งฟังผิวเผินเหมือนไม่สำคัญ แต่พอถูกยกขึ้นมาในฉากที่มีความสัมพันธ์กัน จะกลายเป็นตรึงใจทันที การนำธีมเดิมมาทำเป็นเวอร์ชันอคูสติกหรือสตริงเต็มวงในฉากสำคัญทำให้รายละเอียดเล็กๆ ของบทกลับมีพลังมากขึ้น นั่นคือเหตุผลที่ผมชอบการทำงานแบบเลเยอร์ของคอมโพเซอร์ในซีซั่นนี้ — เขาไม่เพียงให้เพลงประกอบเป็นฉากหลัง แต่ทำให้เพลงเป็นผู้บอกเรื่องราวอีกหนึ่งเสียง เหมือนมีบทสนทนาที่ไม่มีคำพูด

ในภาพรวม เพลงประกอบของ 'ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยมเฉพาะยอดคน' ss4 สำหรับผมคือการผสมผสานระหว่างป็อปเมนสตรีมและชิ้นดนตรีที่ออกแบบมาเพื่อการเล่าเรื่องอย่างประณีต ผลลัพธ์คือทั้งติดหูและลึกซึ้งในเวลาเดียวกัน ซึ่งทำให้การดูแต่ละฉากรู้สึกมีมิติขึ้นและยิ่งทำให้ตัวละครมีน้ำหนักมากกว่าเดิม