Bl Drama Korean

「目を合わせることすら怖かった僕に、世界一まっすぐな恋が向かってきた」 桐ヶ谷陽翔が「ガチの一目惚れ」でグイグイ攻めてくるのに対し、綾瀬叶翔は「過去のトラウマ」から人を信用できず、逃げる。
それでも陽翔は諦めず、叶翔にアプローチし続ける。そして少しずつ叶翔が心を開いていき……。

“ผมอยากผูกปิ่นโตว่าน สัญญาสามเดือน เดือนละแสน มีคอนโดให้อยู่ มีรถให้ขับ ว่านสนใจหรือเปล่า? ถ้าสนใจ... ทดลองงานก่อนนะครับ”

แต่งงานกันมา 5 ปี ไม่เคยพูดกันดี ๆ เลยสักครั้ง เมียก็แรง ผัวก็แรง ตีกันจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน แต่น่าแปลกที่คำว่า 'หย่า' ไม่เคยถูกพูดออกมาเลยสักครั้ง

"ผมกับพี่เรามีอะไรกันหรือเปล่า" "แล้วคิดว่าไง" "ผมจำไม่ได้ ไม่งั้นผมจะถามพี่ทำไม" "ใช่ แต่…" "พี่ลืมมันไปได้ไหม"

Adhira, murid SMA yang jago matematika itu harus terjerat berbagai kasus demi mengungkap kematian kedua orang tuanya. Sebuah undangan rapat rahasia dari aliansi keluarga konglomerat datang padanya. Dari sana Adhira pun tahu bahwa dia ternyata juga putra seorang pengusaha berlian merah yang kaya raya. Namun setiap kali petunjuk baru muncul, para saksi mata satu per satu mati. Di usianya yang keenam belas tahun, Adhira terjerat kasus pemerkosaan yang menyeret dirinya ke penjara dan mengalami banyak siksaan. Penderitaan yang tak terelakkan itu membawa Adhira pada kenyataan bahwa orang-orang yang selama ini terlihat begitu luhur dan agung tak lebih dari orang-orang keji yang menggunakan segala cara demi mendapatkan keinginannya. (PERINGATAN: cerita mengandung adegan seksual eksplisit, kekerasan fisik dan seksual, percintaan sesama jenis. Mohon jadi pembaca bijak)

Mi hija Sofí era una pianista muy reconocida. El día de la final, alguien la encerró en el baño y, confundida, perdió la oportunidad de ganar el campeonato. Revisé las cámaras, descubrí a la culpable y me preparé para denunciar esa trampa. Pero mi esposo Andrés, me detuvo con firmeza. —Es solo una travesura de niños. Si insistes en denunciar a la hermana de Isabel, haré que Sofía ni siquiera obtenga el segundo premio. Temblé de rabia. ¡No podía creer que Andrés fuera capaz de humillar así a su propia hija solo por proteger a la hermana de su secretaria! En ese momento, Sofía me tomó de la mano, aguantando las lágrimas. —Mamá, ya no quiero el campeonato. Y tampoco quiero a papá. Apreté su mano con fuerza. —Está bien. Si tú no lo quieres a él, yo tampoco lo quiero.

No Natal, meus pais decidiram trabalhar para ganhar o salário triplicado, e mais uma vez me deixaram sozinha em casa. Pensando nos últimos vinte anos, em que eles sempre fizeram isso, decidi que não queria passar mais uma noite fria e solitária. Peguei meu jantar natalino e fui procurá-los. Mal sabia eu que aqueles pais, que sempre alegaram estar tentando ganhar um pouco mais de dinheiro, sairiam de um carro de luxo, rindo e abraçando um garoto da minha idade, e entrariam em um restaurante cinco estrelas. — Vocês acham certo deixar Caroline sozinha em casa? — Perguntou o garoto. Minha mãe respondeu com indiferença: — Não tem problema, ela já está acostumada. Meu pai, sem o menor peso na consciência, completou: — Como ela poderia se comparar a você? Você é o verdadeiro tesouro dos nossos corações! Virei as costas e fui embora. Eles fingiram ser pobres para enganar a mim, mas desta vez eu não quero mais a companhia deles!

หากพระเจ้ากำหนดพรหมลิขิตในเส้นทางรักครั้งนี้ ได้โปรดอย่าใจร้ายกับพวกเขานักเลย ความรักที่มีแต่ความซับซ้อนหากจุดจบคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดจะเป็นเช่นไรโปรดติดตาม #สุดขอบฟ้านับดาว

"เพราะเวลาจะนำพาความรักของสองเราให้มาบรรจบกัน" เพราะเห็นภรรยาเป็นของตาย จึงไม่เคยแสดงความรักมากมายที่มีต่อกันให้ได้รับรู้ กว่าจะรู้ตัวก็เกือบจะสายเกินไป แนะนำเรื่อง คนิน อัลฟ่าผู้เพียบพร้อม ทั้งหน้าตาและฐานะสมกับการเป็นอัลฟ่า แม้กระทั่งกลิ่นซินนามอนประจำตัวล้วนสร้างเสน่ห์ให้ใครต่อใครอยากเข้าหา ทว่าคนินรักและหวงภรรยามาก เสียแต่ไม่เคยแสดงออกแม้ว่าจะผูกพันธะแล้วก็ตาม หอมกรุ่น โอเมก้าหน้าหวานเจ้าของร้านกาแฟเล็ก ๆ เขารักและหวงแหนร้านกาแฟนี้มาก ทั้งที่มีสามีที่แสนจะรวย เพราะที่นี่คือความทรงจำที่สำคัญ ทำให้หอมกรุ่นยอมทะเลาะกับสามีเพื่อรักษาร้านกาแฟนี้ไว้ หอมกรุ่นเริ่มไม่เข้าใจและไม่อยากจะอดทนต่อไปเกือบตัดใจยอมปล่อยมือจากคนรักไป น้องเวลา เจ้าก้อนแป้งตัวน้อย ตัวแทนความรักของพ่อและแม่ แต่พ่อก็ไม่น่ารัก ไม่ค่อยจะมีเวลาให้น้องเวลากับแม่สักเท่าไร กว่าพ่อจะได้เห็นความน่ารักของน้องเวลา ก็เกือบจะไม่ทันกาลเสียแล้ว

‘ตะวัน’ ไม่คิดว่ากวางน้อยที่เขาข่มเหงจะหลุดไปได้ หนึ่งปีต่อมา กลับพบว่า ความทรงจำส่วนหนึ่งของน้ำเหนือที่มีต่อเขาได้หายไป...