Bl Omegaverse

"ไม่ว่าจะทำอย่างไรจัดการในรูปแบบไหนฉันก็ต้องเอานายมาเป็นเด็กของฉันให้ได้!!!" "ทานโทษนะพอดีเป็นคนชอบความอิสระไม่นิยมมีโซ่คล้องคอ!"

バイトの連勤が終わった玲喜を家で待っていたのは、自らをゼリゼ・アルクローズ、マーレゼレゴス帝国の第三皇子だと名乗る男だった。 迷子のコスプレ男だと思った玲喜は、ゼリゼを交番に届ける事にするが、家に帰されてしまう。 不可思議な現象は「魔法だ」とゼリゼに言われ、目の前で言葉を変えられたり玄関の鍵を開けられると信じるしかなかった。 外国人だと思っていたセレナが異世界人の王族だと知り、平凡な庶民だと信じて疑わなかった玲喜自身もまた異世界の王族の血を引いていた。 異世界に転移する事によって、次々と明るみに出てくる祖母のセレナの事と玲喜自身の持って生まれた運命が絡む。

目覚めたら謎の美形と一緒にいた。僕は誰だろう、なぜ一面の花畑の上で寝ていたのだろう……なにも思い出せない。 　カエンと名乗った美形は、僕の名前を知っていた。僕とどういう関係なんだろうか。 なぜか慕わしさを感じるけれど、やはり何も思い出せない。 「記憶を思い出したいか？」 　カエンに問われて、もちろんだと頷くと、いきなりキスをされて……!? 　美形とえっちなことをすると記憶を思い出し、謎が解き明かされていく新感覚BL！

An omegaverse with a twist. An Omega. An Alpha. Two enemies. One contract. Tyrith is a self-successful omega, who strives to help those around him. Lucian is his opposite. An alpha born with everything. Money. Power. Healthy parents. One past mistake and he lost the one thing he valued most. Both alpha and omega struggled with shared pain. Neither cared to let the other off the hook. Pain led to anger and anger led to hate. Hate led to lust and down the hill they went. The hospital Tyrith built threatened to be demolished. He had to seek help from the one man who despised him. Everything comes with a price, and so was Lucian’s aid. To save thousands, Tyrith signed a contract confining himself to Lucian. No escape route. No redemption. No turning back. Only one way forward. This was the beginning of his hell. Or so he thought.

อาเฟย ลูกครึ่งไทยจีน เขาเป็นนักโบราณคดี ไประหว่างที่เขากำลังตรวจสอบวัตถุโบราณเกิดสิ่งอัศจรรย์ นำพาให้เขาทะลุมิติไปในราชวงศ์ฉิน เขาทะลุมาในกองทัพของท่านอ๋องหลี ท่านอ๋องผู้มีฉายาว่าไร้พ่าย ทั้งสองคนเป็นคู่อริกันทันทีเพราะท่านอ๋องเข้าใจว่าอาเฟยเป็นหัวขโมยและขโมยหยกประจำตัวของเขาไป อาเฟยที่ใช้แม่ไม้มวยไทยกับท่านอ๋องที่ปากดี ไม่เคยมีสักวันที่พวกเขาจะดีกัน

ศิลาเป็นเเฟนกับคิวมา7ปี วันหนึ่งเขาเล่นพนันเเพ้ไม่มีเงินจ่ายบอดี้การด์ของพายุไม่ให้ออกจากร้าน ถ้าจะออกให้เอาของมาจำนำถึงจะออกได้ ศิลาโวยวาย พายุที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัว บอดี้การ์ดเข้ามารายงาน เขาจึงลุกขึ้นไปดูด้วยตัวเองก็เห็นศิลาเพื่อนร้ก พายุยิ้มมุมปาก มองศิลา ไม่คิดว่า มาเฟียอันดับต้นของ ของประเทศมหาเศรษฐี ถึงได้สภาพเป็นเเบบนี้ ยาจกชัดๆ ศิลา:พายุ พายุ:อืมกูเอง ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อนรัก มึงสบายดีไหมศิลา พายุ:ฉันต้องการคุยกับศิลาเป็นการส่วนตัว คีริน: เเต่... นายครับ พายุ:ไม่มีเเต่ ออกไป คีริน:ครับนาย พายุ:ฉันได้ข่าวว่านายเล่นพนันเเพ้เหรอ ศิลา:อืม กูเล่นพนันเเพ้ พายุ:อืม เห็นเเกที่กูกับมึงเป็นเพื่อนกัน กูมีข้อเสนอให้มึง ศิลา: ข้อเสนอ อะไร พายุ :กูได้ข่าวว่าเเฟนมึงสวยที่สุด เห็นเขาลือกัน กูอยากเห็นเเฟนมึงพามาให้กูดูหน่อยสิ มึงอย่าทำหน้าเเบบนั้นสิ เเค่ดูเฉยๆน่า อย่าคิดมากเลย

言葉がなくても、愛はあると信じていた―― でも、本当はずっと「好き」と言ってほしかった。 家庭教師との歪んだ初体験に傷ついた小阪。 過去の恋人を守れず、逃げた河内。 ふたりはゲイバーで出会い、 やがて、音のあるセックスを通して“つながる”。 身体より先に心が開いていく、繊細で情感豊かな官能描写。 ピアスを外す日、タバコを咥える朝、 “言葉にできなかった感情”が、ようやく確かな愛へ変わるまで。 壊れても、もう一度だけ信じたくなる恋が、ここにある。

เขาทำให้หัวใจของผมเต้นแรง ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเห็น จนอยากเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา แต่ว่าเราสองคนดันแตกต่างกันคนละขั้ว ความรู้สึกที่ผมมีให้จะเปลี่ยนแปลงทำให้เขาเปลี่ยนไปได้ไหม?

ผมชื่อโยธิน ผมมีคอนโดฯ หนึ่งห้องที่ได้มาจากการขายบ้านหลังเก่า หลังจากที่พ่อแม่ของผมพากันลาจากโลกนี้ไป ทิ้งผมไว้เพียงลำพังบนโลกที่โหดร้ายใบนี้ และตอนนี้ผมเองก็กำลังจะตายตามไป เพราะมีใครก็ไม่รู้มาบอกกับผมว่าเขาเป็นเจ้าของห้องนี้…!! “มะ เมื่อกี้คุณพูดว่ายังไงนะครับ!?” “ผมบอกว่า คุณต้องย้ายออกจากห้องนี้ภายในเดือนนี้ ได้ยินชัดเจนไหมครับ” “ย้ายออก! ทำไมผมต้องย้ายออกด้วย นี่มันห้องของผม ผมซื้อ ผมมีหลักฐาน” “ครับ เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ตอนนี้ห้องนี้ถูกขายให้ผมแล้ว”

เพียงแค่เห็นหน้า สัญชาตญาณนักล่าก็ถูกกระตุ้น แต่เพราะกลัวว่าเจ้าลูกแกะตัวน้อยจะตกใจและหนีหาย เมคินจึงต้องใช้วิธีอ้อมๆ ต้อนเจ้าแกะน้อยให้เข้ามาใกล้ หลอกให้ตายใจก่อนลงมือขย้ำ