Bl

ขณะที่คนหนึ่งเป็นห่วงกลัวคนรักจะทำงานหนัก แต่อีกคนไม่รู้อะไรเลย เพราะมัวแต่แบ่งเวลาที่เคยใช้ร่วมกันไปให้อีกคนแล้วหลงระเริงว่ามันคือความสุขที่เขาต้องการ “อยากคบกันนักก็ไปเลย อิสระผมคืนให้"

กู่ซิงอีถูกสหายคนสนิทขอร้องให้ช่วยยกเลิกงานหมั้นให้ งานนี้เขาจึงต้องออกหน้าเอง ทุกอย่างดูเข้าร่องเข้ารอยแผนของเขาก็ค่อนข้างเข้าท่า แต่ไหงกลายเป็นตนที่คล้ายจะเป็นเจ้าสาวเสียเอง!

หนุ่มโสดผู้ยังไม่เคยมีความรัก ใจต้องว้าวุ่นวุ่นอย่างหนัก เมื่อมีหนุ่มหล่อ 3 สไตส์มารุมจีบ เขาจะเลือกคนที่่ใช่ หรือ คนที่รัก

ซัน หรือ นายอาทิตย์ ทอแสง ชายหนุ่มหัวไฟสีส้มอิฐ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มพาดเฉียง ใบหน้าเรียวได้รูป พกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม ขี้เล่น ช่างแกล้ง หากแต่ใครจะรู้ ความคิดที่มีอยู่ภายในจิตใจ.... เบส หรือ คุณหนูเบส นายรพีพัฒน์ ราชบดินทร์ หนุ่มหล่อมาดนิ่ง เส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาเย็นชา แววตาที่เย็นชานั้นมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่ ที่เก็บความรู้สึกไว้ภายในใจเนินนานถึง 12 ปี แต่ก็ไม่คิดจะบอกออกไปเพราะหวั่นเกรงว่าจะทำลายความสัมพันธ์!!

เมื่อได้โอกาสอีกครั้งผมสัญญาว่าจะเลือกพี่ปราชญ์ และเป็นภรรยาและหม่าม้าที่ดี

ฉันแค่อยากจะมาเตือนนาย ว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดี ทั้งตัวนายเองและบุญธรรมของนาย อย่ามาล้ำเส้น หรือทำตัวเป็นปลิงดูดเลือดหรือเปรตขอส่วนบุญให้มันมากเกินไป ไม่อย่างนั้น ฉันจะจัดการทั้งแม่ทั้งลูกแน่” ชายหนุ่มพูดกับคนตรงหน้าเสียงเข้ม พร้อมกับชี้หน้าคาดโทษ “รับทราบครับ” หนุ่มน้อยหน้าใสเอาแต่ก้มหัวปลก ๆ พร้อมกับขอโทษขอโพยเสียงสั่นอยู่อย่างนั้น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องนอนของตัวเองไปด้วยความตื่นกลัว

เพราะอุบัติเหตุทำให้สองพี่น้องต้องมาผูกติดอยู่ด้วยกัน คนพี่ทำงานตัวเป็นเกลียวหาเลี้ยงน้องเพียงลำพัง ในขณะนั้นผู้ช่วยคนสนิทที่มีอายุเท่ากันก็ปรากฏตัวขึ้น อีกทั้งยังมีเพื่อนสนิทที่ไม่คิดเป็นแค่เพื่อน...

หลงระเริงในความสุข จนเจอรักแท้จึงหยุดทุกอย่าง มอบรักให้แด่เธอผู้เดียว

เรื่องราวความรักของสองหนุ่มลูกเจ้าของไร่ที่อยู่ข้างเคียงกัน พวกเขาทั้งสองเป็นเพื่อน และเริ่มชอบกันมาตั้งแต่เด็กจนแยกย้ายกันไปเรียนต่อ เมื่อได้เวลากลับมาช่วยดูแลกิจการไร่ของตัวเอง ความสนุก ความน่ารัก ความรัก จึงเกิดขึ้นกับพวกเขาอีกครั้ง

รอยยิ้มของวังหลวงแคว้นซี คือองค์ชายสิบที่ถูกถวายตัวเป็นเครื่องบรรณาการจากแคว้นที่เรืองอำนาจอย่างแคว้นเหยา ส่งมอบมาให้สวามิภักดิ์แด่องค์รัชทายาท ‘หวังซีเอ่อ’ เพื่อหลีกเลี่ยงสงคราม แต่มิมีผู้ใดล่วงรู้ว่ารอยยิ้มของ ‘อู๋เสี่ยวหวา' นั้นมีให้องค์รัชทายาทเพียงผู้เดียวเท่านั้น ท่ามกลางวันเวลาอันแสนสงบสุข ฮ่องเต้กลับสละราชบัลลังก์ ส่งไม้ต่อยกตำแหน่งให้หวังซีเอ่อก้าวขึ้นรับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบนับแต่ขึ้นครองราชย์ ซีเอ่อตั้งปณิธานว่าจะครองแผ่นดินโดยความชอบธรรม แต่เมื่อพรหมลิขิตให้พระชายาองค์ชายต่างแคว้นเข้ามามีอิทธิพลในการตัดสินใจต่าง ๆ จึงถูกตราหน้าข้อหาเป็นกบฏถึงขั้นประหารชีวิตโดยไร้ความเป็นธรรมในการไต่สวน ตาชั่งเมตตาธรรมอันเด็ดเดี่ยวของหวังซีเอ่อก็เริ่มเอนเอียงทันที