Character Vs Society Examples

ร.ต.อ.จอมทัพ นายตำรวจหนุ่มอนาคตไกล อายุ26ปี มีนิสัย ห่าม ใจร้อน วู่วามแต่รักความยุติธรรมที่สุด แพทย์หญิง ปิ่นปัก อายุ 26 ปี เรียนจบแพทย์มาได้สองปีและเป็นแพทย์ประจำอยู่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง นายตำรวจหนุ่ม vs คุณหมอสาว เป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่วัยเยาว์ “เอากันไปตั้งหลายทีละ..ถามจริง!...แกอยากเป็นแค่เพื่อนกับฉัน แค่นั้นจริงเหรอวะ!?” “!!!???” สปอย เวลานอ.เม.ามาก มักชอบอ่อยพอ.ที่เป็นเพื่อนรัก แต่พอ.ก็พยายามอดทนอย่างหนัก แต่ท้ายที่สุดก็ทนไม่ไหว แล้วนอ.เป็นคนที่ไม่ค่อยยอมรับความจริง.ซึ่งข้อนี้พอ.ก็รู้นิสัยของเธอดี พอ.ที่เป็นตำรวจอยู่แล้ว เมื่อจะทำอะไรก็ตาม เขาจะต้องมีหลักฐานเสมอ พอ.ก็เลยบันทึกเสียงของนอ.. ตอนที่บอกว่ายินยอมพร้อมใจให้พอ.จ้ำจี้ได้ ทีแรกพอ.คิดว่าจะอัดเสียงไว้แค่ตรงนั้น. แต่ดันลืมกดหยุดบันทึก นอ.เลยได้ยินเสียงของตัวเอง ว่าร้องเสียงดังยังไงตั้งแต่ต้น. จนกระทั่งทั้งสองคนได้จบ กิจกรรมร้อนๆ บนที่นอนด้วยกัน

[เลขา VS ท่านประธาน คู่รักคู่แค้น สนามไล่ล่าคุณภรรยาสุดดุเดือด]ตอนที่โหลวฉางเยว่รักเหวินเหยียนโจวจนเกือบทิ้งชีวิตของตัวเอง ในสายตาของเหวินเหยียนโจว เธอกลับเป็นเพียงของตายที่ไม่มีวันจากเขาไปเท่านั้นเพราะงั้น เธอจึงไม่รักเขาแล้วเหวินเหยียนโจวไม่ชอบที่โหลวฉางเยว่เป็นคนไม่ค่อยพูดและมีเหตุผลมากเกินไป ไม่รู้จักพึ่งพาคนอื่น ต่อมาความปรารถนาของเขาถูกเติมเต็ม เขาได้เห็นความอ่อนโยนและ “ดวงตาที่เต็มเปี่ยมดวงดารา” ในตัวเธอแต่ไม่ใช่กับเขาวันที่เธอแต่งงาน โหลวฉางเยว่นั่งอยู่บนเตียง ขณะที่กำลังมองเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าวมองหารองเท้าแต่งงานที่ซ่อนอยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ในสถานการณ์อันครึกครื้น เหวินเหยียนโจวปรากฎตัวออกมาจากไหนไม่รู้เขาคุกเข่าลงข้างเท้าของเธอ ก่อนจะจับข้อเท้าของเธอเพื่อสวมรองเท้าด้วยท่าทางต่ำต้อยราวกับสุนัข “ทิ้งเขาได้หรือเปล่า คุณไปกับผมเถอะนะ คุณคบกับผมก่อนเขาแท้ ๆ …”*“ข้าอยากดูดวงจันทร์ แต่กลับมองเห็นเป็นเจ้าได้ —— เฮอรอโดทัส”　[ตัวละครพระเอกและนางเอกไม่ใช่ตัวละครที่เพอร์เฟค ไม่ใช่บทนิยายเอาใจที่นางเอกเป็นใหญ่ ตอนแรกเจ้าเหวินหัวสุนัขนิสัยทรามจนอยากฝังเขาลงดิน ต่อท้ายต่ำต้อยจนจมดิน เป็นสนามไล่ล่าคุณภรรยาสุดดุเดือดแบบใส่ไข่ ไม่ใช่นิยายที่เพียงอ่านไม่กี่ตอนก็จะคืนดีกัน แต่เราเน้นสั่งสอนผู้ชายนิสัยเสีย]

เรื่องราวระหว่างคุณหนูคนงามจอมยั่ว VS เพื่อนพี่ชายที่มีสถานะเป็นผู้จัดการไร่ คนหนึ่งวิ่งไล่ คนหนึ่งวิ่งหนี แต่ยิ่งหนีเท่าไหร่ก็เหมือนจะยิ่งใกล้กว่าเดิม...

ผู้ชายปากแซ่บ vs ผู้หญิงปากร้าย พวกเขาคือ "พี่น้องไม่จริง" เธอรักเขา แต่เขากลับเอาความรักของเธอมาย่ำยีเพราะความแค้น เธอเลยต้องลุกขึ้นสู้เพื่อให้เขาคุกเข่ามาอ้อนวอนขอ "ความรัก" จากเธอ!!

Aku menunggu donor jantung selama dua tahun, tetapi jantung itu malah ditransplantasikan oleh suamiku kepada putri palsu keluarga kaya, Inara. Dokter mengatakan aku hanya memiliki sisa waktu hidup satu minggu. Karena itu, aku memutuskan untuk membekukan jenazahku. Aku menyumbangkan jasadku sendiri kepada studio milik Inara. Pada hari aku menandatangani surat donasi, anakku berlari memelukku dan berkata bahwa akhirnya Mama dan Bibi sudah berdamai kembali. Orang tuaku memujiku karena akhirnya aku mengerti arti kasih sayang antarsaudari dan mau saling membantu. Suamiku pun merasa lega, mengatakan bahwa aku akhirnya melepaskan ganjalan di hati dan menjadi lebih pengertian. Aku tersenyum tipis. Ya, kali ini aku benar-benar sudah belajar untuk patuh. Aku akan mengembalikan identitas putri Keluarga Mahardian kepada Inara dan mengabulkan keinginan kalian semua.

"เมื่อโลกเสมือนจริงเชื่อมโยงหัวใจของคู่แข่งให้กลายเป็นคู่รัก" ในโลกแห่งเกม "Kingdom Quest Online" เธอคือ J.W. หัวหน้ากิลด์ผู้เก่งกาจที่ทุกคนยกย่องว่าเป็น "ราชินีแห่งสงคราม" แต่ในโลกแห่งความจริง เธอคือ เจ นักศึกษาสาวธรรมดา ที่ปกปิดตัวตนในเกมเพื่อใช้มันเป็นพื้นที่แห่งความสุขของเธอ เขาคือ แทนไท โปรแกรมเมอร์อัจฉริยะและเจ้าของบริษัท เมกาเบิร์ธ สตูดิโอ ผู้มุ่งมั่นสร้างเกมที่เปลี่ยนโลก แต่กลับไม่เคยลืมความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ที่ถูกฝากรอยไว้โดยผู้เล่นปริศนา เมื่อโชคชะตาเล่นตลก กิจกรรมใหญ่ของเกมพาทั้งคู่มาเจอกันในฐานะพันธมิตรที่ต้องร่วมมือกันพัฒนาอีเวนต์พิเศษ แต่ทั้งสองต่างมีความลับที่ไม่อาจเปิดเผย ระหว่างโลกของเกมและโลกแห่งความจริง ความรู้สึกบางอย่างเริ่มเบ่งบาน แต่เมื่อทุกความลับถูกเปิดโปง พวกเขาจะเลือกเผชิญหน้ากับความจริง หรือจะปล่อยให้มันจบลงเพียงในโลกเสมือน "รักในเกม... หรือจะรักในชีวิตจริง?" 💖 เตรียมพบกับนิยายโรแมนซ์ที่เต็มไปด้วยเกมกลยุทธ์ ความรัก และการแข่งขันที่จะทำให้คุณลุ้นทุกตอนใน "ราชินีแห่งสงคราม vs เจ้าชายแห่งเกม" 💖

After dying in a tragic accident, Rhianne found herself transmigrated in a novel world as a character. To her much disappointment, she became the character who has a tragic fate in the end just because she falls in love with the wrong person. To avoid her tragic fate in the novel, she decided not to do all the stupid things the original character did in the novel. Instead, Rhianne decided to fulfill the dreams she didn't accomplish in her past life. But the novel doesn't want to let her off easily. Instead, all the people she wanted to avoid were now approaching her one by one. Even if she decided to change her fate, how can Rhianne avoid her tragic ending?

One moment I'm chasing after a rabbit and the next, I'm falling down a rabbit hole! What the heck?! This ain't Alice in Wonderland?! Though as I opened my eyes, I soon found out that I was no longer in my original body and that somehow I transmigrated into the light novel, A Fairytale Romance. And that isn't all, the character whose body I transmigrated into... is none other than the canon-fodder, stuck-up, arrogant, and selfish ojou-sama who was nothing more than a comic relief character, Maria Rosendrey. Life truly sucks...

Hari pertama kerja, rekan kerja baru terus menyampaikan dia adalah Putri Presdir, membuatnya jadi pusat perhatian dan semua orang menjilatnya! Dan aku, difitnah mereka selingkuhan dari pria tua! Aku dengan kesel telepon ke Presdir. “Ayah, mereka bilang kamu pria tua, dan ada selingkuhan......”

Suamiku selalu dipuji oleh teman-teman sebagai suami idaman. Semua orang bilang dia begitu mencintaiku dan menjagaku sepenuh hati. Hingga akhirnya aku pergi melakukan pemeriksaan kehamilan. Kakak sepupuku meneleponnya untuk berpamitan sebelum bunuh diri. Tanpa ragu sedikitpun, dia meninggalkan aku yang sedang hamil enam bulan dan pergi menemuinya dengan panik. Ibuku malah memintaku untuk berlapang dada dan ‘meminjamkan’ suamiku pada kakak sepupuku yang sedang depresi. Abangku juga memarahiku, “Kamu bisa tetap tinggal di rumah ini juga karena Susan membelamu! Jadi, apapun yang dia mau, kasih saja padanya!” Aku merasa ini sungguh keterlaluan. Padahal aku adalah keluarga kalian yang sebenarnya, dia hanyalah pencuri yang merebut posisiku. Namun, saat akhirnya aku memutuskan untuk meninggalkan kalian semua, kenapa justru kalian yang menyesalinya?