Filtrar por
Estado de actualización
TodoEn cursoCompletado
Ordenar por
TodoPopularRecomendaciónCalificacionesActualizado
Regreso a Hace Diez Años

Regreso a Hace Diez Años

Después de la muerte de su amada, Leandro Fuentes me odió durante diez años. Intenté acercarme a él de todas las formas posibles, pero él solo me lanzaba una sonrisa helada. —Si de verdad quieres agradarme... mejor muérete. Aquella frase me atravesó el pecho como una daga. Pero el día que un camión se lanzó contra mí, fue él quien dio su vida para salvarme, muriendo en un charco de sangre. Antes de cerrar los ojos para siempre, me miró profundamente y dijo, con voz entrecortada: —Si tan solo... nunca te hubiera conocido. En el funeral, la madre de Leandro, doña Eugenia, se aferraba a su retrato mientras las lágrimas le nublaban la vista. —¡Yo debí dejarlo estar con Clarisa! ¡Nunca debí forzarlo a casarse contigo! Su padre, don Ernesto, me fulminó con la mirada, y, con la voz cargada de rabia, añadió: —¡Leandro te salvó tres veces! ¡Era un hombre excepcional! ¡¿Por qué no moriste tú en su lugar?! Todos, absolutamente todos, lamentaban que él se hubiera casado conmigo. Incluso yo. Me echaron del funeral como si fuera una ladrona de paz. Sin rumbo, como un alma errante, caminé sin saber a dónde ir. Tres años después, un avance científico rompió las barreras del tiempo: se creó una máquina capaz de llevarnos al pasado. Y yo... yo volví. Esta vez, decidida a no volver a cruzarme con Leandro, a dejar que él y Clarisa estén juntos. Esta vez, haré feliz a todos... aunque eso signifique desaparecer de sus vidas.
Historia corta · Romance
30.8K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
Diez años en vano y un renacer

Diez años en vano y un renacer

En el instante en que explotó el laboratorio, Leonardo González corrió desesperado hacia la zona más alejada, donde se encontraba Victoria López, y la protegió con su cuerpo sin dudarlo. Cuando cesó la explosión, lo primero que hizo fue cargarla en brazos al hospital. Ni siquiera miró a la que yacía en el suelo, empapada en sangre—yo. Porque esa chica a la que él había criado durante dieciocho años, Victoria, ya le había ocupado el corazón por completo. Ya no había espacio para nadie más. Fui yo quien sobrevivió gracias a unos colegas que me llevaron al hospital. Tras salir de cuidados intensivos, con los ojos hinchados de tanto llorar, llamé a mi mentor. —Profesor, ya lo decidí. Acepto unirme al proyecto confidencial. No importa que partamos en un mes ni que no pueda contactar a nadie durante cinco años. Ese mes estaba destinado a ser el de mi boda soñada. Pero ya no quiero casarme. Ya no.
Historia corta · Romance
7.7K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
Se Tudo Voltar a Ser Como Antes

Se Tudo Voltar a Ser Como Antes

O momento de trocar as alianças finalmente chegou. No altar, meu marido hesitava em dizer o tão esperado ‘sim’. Tudo porque, uma hora antes, seu primeiro amor havia anunciado o término nas redes sociais. A foto era de uma passagem aérea, o horário de chegada, dali a uma hora. Meu irmão, então, subiu ao altar e comunicou a todos o adiamento do casamento. Os dois, em perfeita sintonia, eles me deixaram ali, no centro das atenções, feita de piada diante de todos. Mantive a calma, resolvi tudo com tranquilidade e, ao mesmo tempo, olhava o Instagram da amiga do meu marido. Na foto, meu irmão e meu marido disputavam para agradá-la, cada um tentando dar a ela o melhor de si. Com um sorriso amargo, disquei o número dos meus pais biológicos. — Pai, mãe, eu quero voltar pra casa. Estou pronta para o casamento de aliança entre a Família Lopes.
Historia corta · Romance
11.3K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
Mi prometido se arrepintió como un loco

Mi prometido se arrepintió como un loco

Un mes antes de casarme con mi novio, él me preguntó si aprobaba su idea de tener un hijo con otra chica. Rechacé su loca idea y, a partir de entonces, me insistió todos los días. Para mi sorpresa, dos semanas antes de la boda, recibí los resultados positivos de una prueba de embarazo… que no era mía, claro. Fue entonces cuando me di cuenta de que esa chica se había quedado embarazada tres semanas antes. Entonces ¿para qué pedirme permiso si lo iba a hacer de todos modos? A partir de esto, mi amor por él empezó a perderse poco a poco. Por lo que cancelé la boda, destruí todos los recuerdos de nuestra relación y me encerré decididamente en un laboratorio de investigación, el mismo día en el que se celebraría nuestro matrimonio. ¡Mi relación con él terminó allí! ¡En paz!
Historia corta · Romance
24.4K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
Mi hijo rogaba por la ex de mi esposo como madre… Reencarné y lo eliminé sin dudar

Mi hijo rogaba por la ex de mi esposo como madre… Reencarné y lo eliminé sin dudar

Antes de la boda, descubrí que llevaba más de dos meses embarazada. Leobardo Ríos, algo ebrio, acarició mi vientre y bromeó a medias: —Verónica Vega, aún no estoy preparado para ser padre. ¿Y si no tenemos este bebé? Con el corazón en calma, respondí suavemente: —Está bien. En mi vida pasada, había insistido en quedarme con ese hijo. Pero, cuando Valeria Sánchez perdió el suyo por accidente y quedó con secuelas para volver a concebir, Leobardo me guardó rencor. Después de la boda, su actitud hacia mí fue completamente fría, mientras el hijo que había traído al mundo tras un parto difícil, que casi me costó la vida… lloraba, deseando que Valeria fuera su madre. Más tarde, cuando tuve un accidente de coche y me desangraba, padre e hijo pasaron junto a mí con total indiferencia, con tal de poder llegar a tiempo al parto de Valeria. Mientras yo moría desangrada, ellos celebraban con efusividad una nueva vida. Por eso, en esta nueva oportunidad, no volveré a perderme a mí misma ni tomaré el camino equivocado, por lo que, sin más, marqué el número del director, para anunciarle: —Estoy dispuesta a unirme a la expedición polar.
Historia corta · Romance
8.0K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
A Un Paso Del Altar, Mi Novio De Siete Años Se Rajó

A Un Paso Del Altar, Mi Novio De Siete Años Se Rajó

Llevaba siete años con Santiago, y aun así él no quería casarse conmigo. —Santiago, estoy lista para casarme —le dije un día con calma. Él frunció el ceño con indiferencia, como si ni siquiera hubiera escuchado bien mis palabras. —Joana, la empresa está a punto de salir a bolsa, estoy tan ocupado que no pienso perder tiempo en un tema tan irrelevante. Sonreí con tranquilidad. Tal vez, en sus ojos, aquello era solo un intento desesperado de presionarlo para que me propusiera matrimonio. Pero lo cierto es que, esta vez, sí me iba a casar… Pero el novio no sería él.
Historia corta · Romance
1.1K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
Meu Noivo Deu os Rins para Minha Irmã e Eu Morri

Meu Noivo Deu os Rins para Minha Irmã e Eu Morri

Minha irmã e eu éramos gêmeas. Nascemos do mesmo ventre… E fomos marcadas pela mesma sentença: uma grave doença nos rins. Depois de anos esperando por um milagre, dois rins compatíveis finalmente surgiram. A chance de salvar duas vidas. Mas, diante do meu noivo, ela chorou, implorou e pediu os dois só pra ela. Eu me recusei. Como resposta, ele me trancou em casa. E ela recebeu ambos os rins. Ele segurou meu queixo, os olhos frios como navalha: — Você não fica doente há tanto tempo quanto sua irmã. Ela só quer viver como uma pessoa normal. Por que está sendo tão egoísta? Espera o próximo rim, não pode? Mas o que ele não sabia… É que eu não teria tempo. Porque eu… Já estava morrendo.
Historia corta · Romance
2.6K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
Os Seus Pais Morreram, O Que Isso Tem a Ver Comigo?

Os Seus Pais Morreram, O Que Isso Tem a Ver Comigo?

Meus pais foram picados por abelhas Rainha das Abelhas desconhecidas e levados às pressas para o hospital. Fui até o Instituto de Entomologia buscar ajuda do diretor (meu marido) para auxiliar no diagnóstico médico. Mas ele chamou os seguranças e me barrou na porta. "Não lido com trabalho depois do expediente. A mãe da Lídia está doente, preciso cuidar dela." Tentei mostrar o termo de risco de vida, mas ele o rasgou: "Gente morre todo dia. Seus pais morrerem não muda nada." Após a morte deles, processei Lídia, que intencionalmente derrubou a colmeia. Meu marido, ausente por dias, apareceu como perito no tribunal e falsificou um laudo para inocentá-la. Quando decidi me mudar do país, ele surtou: "A morte dos seus pais não é problema meu! Trabalhei o dia todo, não posso descansar?" "Quer arruinar a vida da Lídia só porque sua família desmoronou? Que pessoa cruel!" Olhando para sua expressão repugnante, entendi: Ele ainda não sabe que ficou órfão. Porque os mortos eram os pais DELE.
Historia corta · Romance
1.7K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
YES, AKU BUDAK COMOT ITU! (BAHASA MALAYSIA)

YES, AKU BUDAK COMOT ITU! (BAHASA MALAYSIA)

Princess mawar
Helena Ukasyah, seorang gadis comot, gemok dan berkulit kusam. Dia sering dijadikan bahan ejekan kawan-kawannya di sekolah. Siapa sangka disebabkan dia sering dijadikan bahan ejekan dia bangkit dan menanam tekad yang tinggi bagi menjadikan dirinya setaraf dengan gadis-gadis cantik di luar sana. Adam Daniel, maksud namanya tersangat lah indah tapi siapa sangka perangainya tidak seindah namanya. Dia seorang yang nakal, kejam, gila dan perangainya sering membuatkan orang-orang disekeliling menggeleng kepala. " Oii gemok, mari kau datang sini sekejap. " - ADAM DANIEL " Apa salah aku sampai korang buat aku macam gini?! " - HELENA UKAYSAH Saat Helena terpuruk jatuh tergapai-gapai ada satu tangan menghulurkan bantuan... " Hye girl, don't cry. You are beautiful girl. I'll help you, smile... " - HARRIS ADHAM " Huh! Tak sangka dulunya budak gemok sekarang dah bertukar kononnya menjadi princess. " - AYDA MELLISA Saat Helena mula mengecapi bahagia bersama Harris datang pula orang ketiga iaitu bekas tunang Harris, Ayda Mellisa merangkap musuh Helena sewaktu zaman persekolahan dahulu. Adakah Harris akan setia pada Helena hingga ke akhirnya? Kenapa Adam dan Ayda muncul kembali di saat Helena sedang mengecapi kebahagiaannya sendiri? Muslihat apakah yang mereka ingin lakukan?
2.2K vistasEn curso
Leer
Agregar a biblioteca
Le di a mi novio a su amor ideal... y terminó arrepentido

Le di a mi novio a su amor ideal... y terminó arrepentido

Tuvimos una relación de diez años. Salvador Ríos, finalmente, aceptó casarse conmigo. Pero el día en que debíamos tomarnos las fotos para la boda, cuando el fotógrafo nos pidió que nos besáramos, Salvador frunció el ceño con desagrado, murmuró que sufría de misofobia y, sin más, me empujó suavemente a un lado y se marchó solo. Yo, con la cara ardiendo de vergüenza, me vi obligada a disculparme con todo el equipo por su actitud. Afuera caía una nevada densa. Era imposible encontrar un taxi. Caminé sola, paso a paso sobre la nieve, con los pies empapados… y el corazón también. Y al llegar al departamento que sería nuestro hogar conyugal, lo encontré besando a Lucía Solís. Abrazándola como si el mundo estuviera a punto de acabarse. —Lucía… solo dime una palabra… y dejo esta boda y todo ahora mismo —susurró él. Diez años de amor ciego… de pronto se convirtieron en una broma cruel. Lloré como nunca. Y luego decidí que sería yo quien escapara primero de esa boda. Tiempo después, se corrió la voz en todo nuestro círculo social: El joven Ríos buscaba desesperadamente a su ex prometida por todo el mundo, solo para rogarle que lo mirara una vez más.
Historia corta · Romance
6.0K vistasCompletado
Leer
Agregar a biblioteca
ANTERIOR
123456
...
32
ESCANEA EL CÓDIGO PARA LEER EN LA APP
DMCA.com Protection Status