Franky Spy X Family

My physics teacher held up my test paper with an 18-point score in front of all the students and parents and said, “Students like this are hopeless. I don’t even know how someone like this passed the high school entrance exam. “I didn’t think there was a way to cheat on the high school entrance exam, but it turns out there is. It gives people like this a chance to cheat.” He did not just insult my intelligence but also questioned my character and family. “Well, it’s not surprising. Only a junk-collecting family could raise a kid like this.” I curled up in my seat, too scared to say anything. But my stepmom could not stand it anymore. She smacked the chalk box off his desk, pointed at him, and yelled, “Who do you think you’re talking about?! “I send my kid to school and pay all the tuition and book fees! How did it turn into us being a junk-collecting family?! “You can’t even teach properly, and I haven’t called you out for it! Have you no shame?! You don’t deserve to be called a teacher! You’re just a piece of trash!” For some reason, she suddenly seemed imposing and heroic to me.

The first thing the fake heiress did when she saw me was imitate me. I loved fishtail dresses. Hence, she immediately bought all the fishtail dresses in the city. I loved roses. Thus, she made the entire rose garden hers. I thought she was only jealous that my family had brought me home. Unexpectedly, my elder brother mistook her for me when he saw her from the back when she was wearing a fishtail dress. He gave me forty-nine lashes as punishment that night. She was carrying roses in her arms when my father saw her cheek and mistook her for me. Then, my father immediately drove me out of the house. Before I could investigate the matter, I died of acute renal failure. After my death, I saw her marry my fiance with my family’s blessing. She made a remark on the night of her wedding. “System, I’ve got to thank you for letting me change people’s memories. As long as others mistake me for her, I can casually change their memories.” Enlightenment gripped me, but it was too late. It did not occur to me that I would return to the moment when she had just purchased the fishtail dresses.

I receive a mysterious parcel on my fifth wedding anniversary. Inside the box are photos of my husband, Luke Madden, being intimate with his assistant. The photos go back a long time—they seem to start from over five years ago. The latest one was taken half a month ago. He, his assistant, and their daughter are playing by the seaside. They smile brightly in the photo and look like a happy family of three. I suppress my devastation and take medication to terminate my pregnancy. Then, I pull out my phone to text my mother. "I'll do as you say and get a divorce, Mom. I'll be back next month to take over the company."

ถ้าติดใจค่อยคบ #คลั่งไคล้ซินเซีย ฉันเคยคิดว่าการแอบชอบใครสักคนมันคงมีความสุขดีขอแค่ยังมีเขาอยู่เคียงข้างกันก็พอแต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เหมือนเดิมคนที่ฉันแอบชอบมานานเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เข้ามหาลัยแม้เราจะยังสนิทกันแต่ก็เหมือนยิ่งห่างไกลกันด้วยความน้อยใจวันนั้นฉันจึงเมาหัวราน้ำและดันมีอะไรกับผู้ชายที่มีรอยสักรูปเสือกลางอก เขาเร่าร้อน ดุดัน โดยเฉพาะสายตาคมกริบคู่นั้นที่จ้องมองฉันตลอดเวลาราวกับจะขย้ำกันให้จม เตียง และนั่นคือจุดเริ่มต้นของหายนะเมื่อเขาปรากฏตัวที่ลานเกียร์พร้อมกับบรรดาพี่ชายของฉัน!!!! "ฉิบหายแล้วซินเซีย!" -------------------------------------------------------------- เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ซินเซีย x เสือ #แนววิศวะ ️Trigger Warning️ นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงมีการใช้ภาษาคำพูดหยาบคาย มีบรรยายฉากอีโรติกมีการบรรยาฉากการทำร้ายร่างกาย Sexual harassment คุกคามทางเพศ (ไม่ใช่พระนาง)

ตอนแรกก็มองเป็นน้องเป็นนุ่ง แต่เดี๋ยวนี้ไม่อยากมองตอนนุ่งแล้ว [เสือใหญ่Xพุดจีบ]

คิดว่าเราเหมาะสมกันไหมล่ะ?! ฉันเป็นสาวบาร์ทำงานกลางคืน ส่วนเขาเป็นหมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่น! ทำงานโรงพยาบาล! หมอสูติ x สาวบาร์ = มันเป็นไปไม่ได้!! แต่ฉันดันไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาน่ะสิ!! ฉันคิดว่ามันแค่ฉาบฉวย แค่สนุก เพราะเราอยากเมื่อไหร่ก็เจอ เสร็จเมื่อไหร่ก็แยก.. แต่มันไม่ใช่แค่นั้น อยู่ๆฉันก็เสพติด เป็นโรคขาดเซ็กส์เขาไม่ได้!!

เป็นเซียนอยู่ดีๆ ดันไปเปลี่ยนชะตาชีวิตของมนุษย์จนเกิดเภทภัย บุรุษที่ช่วยเหลือกลายเป็นทรราชเข่นฆ่าผู้คน นางจึงถูกส่งมาแก้ไขเรื่องที่ตนเองทำผิด เรื่องย่อ : เพราะความสงสารที่เห็นหวงหยางจิ้ง องค์ชายใหญ่ของแคว้นหวง ถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม ทำให้เซียนสาวที่ทำหน้าที่ตรวจตราดูความเรียบร้อยบนโลกมนุษย์ กระทำการเปลี่ยนชะตาชีวิตอันน่าสงสารนั้น ให้ถูกชินอ๋องต่างแคว้นรับไปเป็นบุตรบุญธรรม แต่ผู้ใดจะรู้ว่านั่นเป็นจุดกำเนิดของทรราช ชายหนุ่มผู้น่าสงสารเปลี่ยนเป็นบุรุษชั่วร้ายอำมหิต เข่นฆ่าผู้คนอย่างกับผักปลา เมื่อมหาเทพได้รับรู้เรื่องราวที่เซียนสาวก่อขึ้น จึงลงโทษให้ย้อนกลับมาจุติเป็นมนุษย์และแก้ไขสิ่งที่ทำผิด แต่เหมือนถูกมหาเทพกลั่นแกล้ง เซียนสาวถูกส่งมาเกิดเป็นเกาเยี่ยนฟาง ชายาชังของหวงหยางจิ้ง ที่เขาฆ่าทิ้งทันทีหลังจากที่มีอำนาจในมือ หวงหยางจิ้ง X เกาเยี่ยนฟาง “ออก! ไป!” “หม่อมฉันไม่ไปที่ใดทั้งนั้น” ร่างเล็กกลัวจะถูกลากออกไปจากจวน จึงรีบคลานไปกอดเสาศาลา หวงหยางจิ้งมองซ้ายมองขวา หันไปเห็นกิ่งไม้ข้างๆ ศาลาจึงหยิบมางัดแงะแขนขาของสตรีหน้าไม่อายคนนี้ออกจากจวน “เฮอะ ถึงขนาดใช้ไม้เขี่ยหม่อมฉันเลยหรือเพคะ” “เนื้อตัวสกปรกของเจ้า ข้าไม่คิดจะแตะให้เสียมือ”

I was reborn on the day of my first birthday party. Even though I had the power of good luck, I ignored my parents' requests. In my previous life, I used my luck to help my parents become the richest family. My eldest brother became a business tycoon. My second brother became a famous doctor. My third brother became a superstar in the music world. Only my family's adopted daughter, Jade Baker, was unaffected by my luck because we weren't related by blood. She failed her college entrance exams at eighteen, was kidnapped at twenty, and died in an accident at twenty-five. Before she died, she wept and said, "It's not Mindy's fault. I've always been an outsider. She has no obligation to help me." Everyone thought I was jealous and let Jade suffer on purpose. They locked me up and ran all sorts of experiments on me, hoping to use my luck to bring Jade back to life. In the end, they tortured me to death. When I opened my eyes again, I was back at my first birthday party. My dad smiled and asked me, "Sweetheart, do you think I should sign this million-dollar deal?" I blinked. And smeared a handful of mud on his face.

I make my way to the orphanage after receiving my cancer diagnosis, hoping to bid farewell to the orphan, Lillian Lowe, whom I was sponsoring financially. I unexpectedly find my husband, Henry Graham, who is meant to be on a business trip, and my sister, Felicity Sullivan, who is meant to be on a vacation. Their fingers are intertwined, while they use their free hands to playfully pinch Lillian's cheeks. Lillian rushes into their embrace, weeping pitifully. "Can you get rid of that mean lady at home? I just want to go home with Mommy and Daddy." I finally understand, at that moment, that Henry, whom I thought had loved me the most, is having an affair with Felicity. They even have a child together. Mom and Dad urge me to divorce Henry and make way for his new family. Lillian, the girl I once held dearly in my heart, curses me to an early death. Henry, the one who betrayed me, insists on keeping our marriage. It's too late, though. I'm already dying, just as they wished. Lillian, who once cried so much at the orphanage, now lives in a mansion with a father, a mother, and a pair of doting grandparents. Their perfect little life seems like a never-ending fairy tale. It is only when my lifeless body is before them that everyone suddenly loses their minds.

The day I found out I wasn't really an Adelson, Sharon—their real daughter—stormed in and stabbed me—over and over. Just like that, my shot at being a mom? Gone. Chuck Benetton, my fiancé, lost it. My parents swore they'd disown her. To "comfort" me, Chuck proposed on the spot. My parents handed me the severance letter—Sharon officially disowned—and told me to just focus on healing. Later, they said Sharon had run off and gotten trafficked in Nyamara, some hotspot for scams and lost souls. They said it served her right. And yeah... I believed them. Six years into the lie, I saw her—very much alive, baby bump and all, curled up against my husband like she owned him. "If I hadn't snapped back then, Yasmine never would've married you, " she said. "Thank God you and Mom and Dad backed me. Otherwise, that imposter would've landed me in jail. "She probably never guessed I've been right here, carrying your baby. Once I give birth, just fake an adoption. She can nanny our kid forever. "Thanks for everything, Chuck." She smiled like he was her hero. And he blushed. "Don't thank me. Marrying her was the only way to protect you. I'd do it all again." So yeah. The guy I thought loved me? He was always lying. My "parents"? They only cared about Sharon. If that's love, I want nothing to do with it.