Joey Del Marco

Si Sabria Antonella Sienna ay lumaki sa isang mayaman at magarbong pamilya. She's the heiress of their family who owns the biggest shipping lines and logistics business in the country. Pero dahil sa problema sa negosyo ay kinailangan niyang isuko at talikuran ang lahat ng kaniyang mga ari-arian, kabilang na ang lalaking pinangakuan niya ng kasal. Meanwhile, Magnus Laurent Del Rio is a quarter Italian business magnate who owns a world reknown tech company, multiple chains of hotels and restaurants, as well as numerous businesses in the industries of cosmetics, food manufacturing, furniture manufacturing, airlines, and construction. He is a business prodigy and a young STEM genius that at age 18, he already had the highest net worth ever recorded in the Philippines, making him the youngest billionaire in the country. But apart from all of those successes, he only desired that one special thing that he believed to complete his bustling life — that is, a marriage with Bria. Kaya naman, nang hindi matuloy ang kasal nila ay para siyang pinagbagsakan ng langit at lupa. Still, so many questions remain unanswered. Why did Bria not ask for help when she faced bankruptcy? Why was it so easy for her to break up with him knowing that he can willingly offer his help? Why did she choose to break his heart? Didn't she love him enough to stay? Ang mga tanong na ito ang balak iwasan ni Bria habang nagtatrabaho siya sa mansyon ng mga Del Rio bilang isang maid habang ang mga tanong naman na ito ang balak bigyang-kasagutan ni Magnus. In the midst of their confusion and angst against one another, could really a spark of lust and desire for answers bring back their love that had been cut short 10 years ago?

Ang tanging hiling lamang ni Rassia Webber ay tuluyang gumaling ang anak niya na si Rhiannon mula sa malubhang sakit. Upang tustusan ang pangangailangan sa pera, pinasok niya ang isang kasunduang hindi niya inaasahang magtuturo sa kanya ng napakaraming aral. Ang kasunduan na iyon ay ang paibigin si Hunter del Riontes. Kinakailangan niyang magawang pakasalan siya nito at sa araw nang kasal nila ay huwag niyang siputin. Lahat ay nakaayon na sa plano pero paano kung hadlangan ito ng iisang dahilan? Paano kung sa gitna ng misyon ay may mabuong hindi inaasahan? At paano kung ang kasunduang inaasahan niyang tutulong sa kanya ay ang mismong wawasak pa pala sa kanya?

Antes de completar dezoito anos, eu era a adorada princesa da família Moretti. Tudo mudou no meu décimo oitavo aniversário, quando meu pai trouxe para casa uma garota órfã chamada Carina. — Ela precisa de um lar. — Disse meu pai. — Você cuidará dela, como uma irmã. A partir daquele momento, nada foi igual. Meu irmão, que antes me adorava, tornou-se frio e distante. E meu noivo... o amor dele por mim parecia se reduzir pela metade da noite para o dia. A família elogiava Carina por ser dócil e obediente, chamando-a de uma filha muito melhor do que eu, sua própria carne e sangue. Depois de muito ser deixada de lado por Carina, finalmente desabei e segurei a manga do meu pai. — O sangue não significa nada? — Perguntei. A fúria do meu pai se acendeu. Ele abrigou Carina em lágrimas atrás dele, e diante de toda a família, deu-me um tapa no rosto. — Seu desperdício egoísta. Eu devia nunca ter tido você. — Você traz vergonha a esta família. — A voz do meu irmão Marco soou fria como uma lâmina. — Saia. E meu noivo, Vincent, olhou para mim com desapontamento: — Se ao menos eu estivesse noivo da Carina desde o início. Eles achavam que eu me curvaria aos pés deles, como sempre fizera. Mas não disse uma palavra; apenas fui até o cofre da família, retirei os documentos oficiais e risquei meu nome com um único traço. Tirei o anel de noivado do dedo e o coloquei sobre a mesa. Dei a Carina tudo aquilo que eles achavam que eu não merecia. Afinal, eu tinha apenas mais vinte e quatro horas de vida. Mas eles não faziam ideia, naquele momento, de que — em meio às ruínas da família Moretti — um dia se ajoelhariam na chuva implorando pelo meu retorno.

Blurb: Mariemar Martinez isang simpleng dalaga na puno ng pangarap sa buhay. Ngunit sa kabila ng taglay na kabutihan at ganda isa sa pangarap ng dalaga ay mahalin ng pamilyang kinabibilangan n’ya. Handa si Mariemar gawin ang lahat makamit lang ang pagtanggi sa pamilyang ni minsa’y hindi siya binigyang halaga. Maging lahat ng kanyang mga ginawa at nagagawa. Hanggang saan kayang ibigay ni Mariemar ang pag ibig na wagas para sa pamilya at sa lalaking natutunan na ng puso n’yang itanggi kahit pa sa una palang ay binawalan na siya at naitinala na sa kasunduan na walang pupuntahan ang pag-ibig na yun?. Mahahanap ba ni Matiemar ang daan para makalaya ang puso n’ya sa sakit at makamit nga kaya ang matagal n’yang ninanais?. Arthes “Azul” Hermoso bunsong anak ni Hayes Hermoso at si Sharina Hermoso taliwas sa isang anak ng mag asawang Hermoso ang gawi ni Arthes. Isang malamig at walang buhay na binata na ito mag mula ng iwan ng nobya na Erra Marco dahil sa mga isyu at pangarap sa buhay. Noon ay isang playful at buhay na buhay ang isang Azul ngunit dadalhin si Azul sa isang kasunduan na mas magbibigay ng gulo sa isip, puso at buong sistema niya. Gagawin ni Azul ang lahat upang mabawi si Erra sa kahit anong paraan para sa isang Azul ang naka plano na noon pa ay kailangan maisakatuparan kaya walang puwang ang bagong damdamin.Pipiliin kaya ni Azul ang paninindigan o susundin niya ang tunay na nararamdaman?. Mababago ba ng pagdating ni Mariemar ang matagal ng plano o mananatiling nanlilimos lamang ng pag ibig ito?. Samahan natin ang isa sa mga anak ng mag asawang Hermoso. Mahanap kaya nina Arthes at Mariemar ang ligaya na tulad ng tinatamasa nina Sharina at Hayes?

Después de la muerte de su amada, Leandro Fuentes me odió durante diez años. Intenté acercarme a él de todas las formas posibles, pero él solo me lanzaba una sonrisa helada. —Si de verdad quieres agradarme... mejor muérete. Aquella frase me atravesó el pecho como una daga. Pero el día que un camión se lanzó contra mí, fue él quien dio su vida para salvarme, muriendo en un charco de sangre. Antes de cerrar los ojos para siempre, me miró profundamente y dijo, con voz entrecortada: —Si tan solo... nunca te hubiera conocido. En el funeral, la madre de Leandro, doña Eugenia, se aferraba a su retrato mientras las lágrimas le nublaban la vista. —¡Yo debí dejarlo estar con Clarisa! ¡Nunca debí forzarlo a casarse contigo! Su padre, don Ernesto, me fulminó con la mirada, y, con la voz cargada de rabia, añadió: —¡Leandro te salvó tres veces! ¡Era un hombre excepcional! ¡¿Por qué no moriste tú en su lugar?! Todos, absolutamente todos, lamentaban que él se hubiera casado conmigo. Incluso yo. Me echaron del funeral como si fuera una ladrona de paz. Sin rumbo, como un alma errante, caminé sin saber a dónde ir. Tres años después, un avance científico rompió las barreras del tiempo: se creó una máquina capaz de llevarnos al pasado. Y yo... yo volví. Esta vez, decidida a no volver a cruzarme con Leandro, a dejar que él y Clarisa estén juntos. Esta vez, haré feliz a todos... aunque eso signifique desaparecer de sus vidas.

El día en que Rosa, el amor de mi esposo, enferma terminal, dio a luz a su hijo, mis suegros contrataron a diez guardaespaldas para vigilar la sala de partos y asegurarse de que yo no apareciera a hacer un escándalo. Pero la verdad es que nunca fui. Mi suegra, Melina, le tomó la mano a Rosa conmovida: —Rosa, mientras estemos nosotros aquí, ¡Fiona jamás podrá hacerte daño a ti ni a tu bebé! Mi esposo, Benito Cruz, con ternura en la mirada, la acompañaba durante el parto, secándole el sudor de la frente. —Tranquila, mi padre está con su gente en la entrada del hospital. Si Fiona se atreve a venir, la sacamos en el acto. Al ver que pasaban las horas y yo no aparecía, por fin se tranquilizó. Para él no tenía sentido pensar que yo fuera capaz de armar una escena. Solo quería cumplirle a Rosa su último deseo: ser madre antes de morir. ¿Por qué yo me empeñaría en arruinarlo? Cuando escuchó el llanto del recién nacido en brazos de la enfermera, no pudo evitar sonreír con alivio. Pensó que, si al día siguiente yo iba a disculparme con Rosa, se olvidaría de todas nuestras peleas. Incluso estaba dispuesto a dejar que yo criara al niño como si fuera mío. Lo que él no sabía era que, en ese mismo instante, yo acababa de entregar mi informe en la ONU. En una semana iba a renunciar a mi nacionalidad para unirme a Médicos Sin Fronteras. Y desde entonces jamás volvimos a vernos.

Denise Tantoco has the perfect life that anyone could have wished for.She has a successful career, supportive family and friends. To top it allshe was also engaged to marry her gorgeous and hotshot long timeboyfriend-James Lopez.Ngunit isang gabi ng pagkakamali ang babago sa takbo ng kanyangbuhay. On the night of her bridal shower, she got so drunk and ended upsleeping with the hired macho dancer of the said event.Little did she know that the said one night stand could lead her to asituation that can turn her perfect and quiet world upside down. Lalo naat madidiskubre niya na ang nakaulayaw niya pala noong gabi na iyon ayhindi basta-basta macho dancer lang kundi ang isa sa pinakamayaman atmost eligible bachelor ng bansa na si Joaquin Del Mundo.

Dahil sa paratang kay Bhelle Alonte na nakipag-sex ito sa kaibigan nitong lalake ay masisira ang magandang relasyon nila ng kasintahan nitong si Tyrone Del Mundo. Makalipas ang limang taon ay muling magtatagpo ang landas ng dating magkasintahan. Si Tyrone bilang masungit at malamig ang pakikitungo sa lahat na isang CEO ng sarili nitong kumpanya. At si Bhelle na bagong secretary ni Tyrone. Pero dahil sa kanilang nakaraan ay magiging kalbaryo kay Bhelle ang muli nilang pagtatagpo ng lalakeng minsan na sa tanang buhay niyang minahal ng lubusan pero siya ring dumurog sa puso niya ng lubusan. Maghihilom pa kaya ang puso nilang sugatan kung sa kasalukuyan ay pareho lang naman silang nagkakasakitan?

El día de la boda, la amiguita de la infancia de mi prometido apareció en el lugar con un vestido de novia idéntico al mío, hecho a la medida. Mientras los veía recibir a los invitados juntos, sonreí y comenté lo perfectos que se veían, como si el destino los hubiera unido. Ella, roja de vergüenza y furia, se marchó del evento. Él, frente a todos los presentes, me acusó de ser una mujer celosa y dramática. Cuando terminó el banquete, se fue con ella al destino que habíamos reservado para nuestra luna de miel. Yo no lloré ni hice un escándalo. Simplemente, llamé a mi abogada de inmediato.

J'avais le profil de l'élève modèle , j'étais une simple orpheline qui menait une existence monotone dans cette école catholique dans laquelle j'étais internée depuis des lustres . Mais en voulant découvrir mes origines au delà de ses murs , j'ai plongé dans les ténèbres et mon cœur s'est vidé de toute son humanité. Elle a volé mon innocence , elle a détruit ma foi et elle a éliminé le garçon que j'aimais . Avais je encore le droit de vivre ? La petite fille ordinaire avait hélas disparue au profit de cette monstrueuse créature qui l'avait condamnée pour l'éternité.