My Dear ร้ายนักรักหมดใจ | นนท์xมิริน

พายุ นักธุรกิจหนุ่มเบื้องหลังของเขาคือมาเฟีย เขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหน จนแม่กลุ้มใจเพราะกลัวว่าเขานั้นอาจจะไม่ได้ชอบผู้หญิง จึงได้เรียกลูกชายคนเล็กเข้ามาพูดคุยและได้ข้อสรุปก็คือให้สายฟ้าลองแนะนำหาผู้หญิงดีๆสักคนให้พี่ชายของเขาหน่อย ขอแบบที่อดทนและทนต่อนิสัยหยาบของพายุได้ และที่เห็นในตอนนี้แบบไม่ใกล้ไม่ไกลก็น่าจะเป็น..ชะเอม เพื่อนสนิทของอลิสแฟนสาวของสายฟ้านั่นเอง

"Despite your protests look at you now." He smirked bending down and placing a kiss on my neck. "In the end you easily succumbed to me without any protest." "I don't want to die." I responded as he continued to trail small butterfly kisses along my throat, all the while lightly grazing his sharp canines against it. "Your mouth is very dishonest woman." He said lifting and staring into my eyes. "It says no while your body says yes." "You're wrong." I whispered. "Am I now?" He spoke against my skin sending goosebumps all over my body. "I don't think I am." Valerie Anderson was your normal everyday secretary, at least she was until the day she died. Killed by her sex crazed supervisor by falling down a flight of stairs, Valerie finds herself waking up in the bed of the cold and oppressive Elias Langley. First prince and next in line for the throne of the land of Allsbrook, Elias gives Valerie two options, either be his slave or die by his hands. Unable to remember a thing, not even her name, Valerie isn't ready to die, not until she discovers how she appeared in this strange land and who she is. Desperate Valerie agrees to be Elias' slave, thus beginning their master and slave relationship. Will the cold Elias end up warming up to Valerie, allowing someone into his cold dead heart? Will Valerie be able to find her memories and figure out her mysterious background?

หนียังไงก็หนีไม่พ้น! เพราะสุดท้ายเเล้วผู้หญิงเมื่อคืนนั้นกลับมาอยู่ตรงหน้าในตอนนี้หึ!เเล้วเจอกันสาวน้อย.. คำโปรย เขามีนามชื่อว่าเเวมไพร์มาเฟียที่มีอิทธิพล เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ผับ โรงเเรม คอนโด เเละอื่นๆอีกมากมาย รวยจัดเลยล่ะ หึ นิสัยปากจัด ชอบเเกล้งนางเอกมากๆ ขี้หึงสุดๆ เอาเเต่ใจตัวเอง หื่นหนักมาก..... "ดื้อนักจับเย_เเม่ง!!! จะเอาให้เอวพังเตียงหักไปเลย หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี ที่สำคัญคือ หนีไม่พ้น โหด!! ดิบ!! เถื่อน!! ขี้เอา!! ต้องยกให้ผมครับ เธอหนีฉันไม่รอดเป็นครั้งที่สองเเน่ น่ารัก!!! เมียเด็กของกูเองครับ ยุ่งกับเมียกู...กูเด็ดหัวทิ้งเเน่!!!" เธอมีนามชื่อว่าน่ารัก พ่อเเม่ของเธอเสียไปตั้งเเต่ยังเล็ก เธอหางานทำเลี้ยงตัวเองจนถึงทุกวันนี้ "ทำไมฉันต้องมาเจอ คนที่ทำเรื่องน่าอายกับฉันไว้ด้วยนะ โอ้ยยย...ปวดหัวๆๆๆ เเต่ยังไงฉันก็ต้องผ่านมัันไปให้ได้สู้!"

เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...

“ฉันก็แค่อยากช่วยเพื่อนให้ห่างจากผู้หญิงแบบเธอ” “ผู้หญิงแบบฉันมันเป็นยังไง” “ก็อยากได้ผัวของคนอื่นไง!!!”

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

อยู่ดีๆก็ดันมีคู่หมั้นเฉย ไม่ได้ๆฉันยังไม่อยากมีใครในตอนนี้เธอจึงรีบหาทางบ่ายเบี่ยงและหาทางหลีกเลี่ยงอย่างเต็มที่ จะให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นคู่หมั้น ไม่ยอม เธอไม่ยอม คู่หมั้นของเธอต้องเป็นคนที่เธอรักเท่านั้น เจอกันครั้งแรกด้วยเรื่องอุบัติเหตุ หมอนั่นมาชนท้ายรถสุดหวงคันโปรดของเธอ แถมมันเกิดจากความบ้ากามของเขากับยัยผู้หญิงอกบึ้มคนนั้น คงทำเรื่องอย่างว่ากันในรถสินะ

Since battling over a spade in kindergarten, Dior and Patricia have been life sworn enemies. Despite Dior being the future alpha, Patricia never respected or feared him. She was always a daring omega, not afraid of stating her opinion. With age, the venom runs thicker in their veins. While Dior becomes popular and sought-after, Patricia finds herself bullied by the entire pack. Sick of the treatment she receives, Patricia decides to go rogue, only for fate to laugh her in the face—it turns out the alpha she left is her mate.

เขาเป็นผู้ชายเพรียบพร้อมไปหมดทุกเเละเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ!!!ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นเป็นอันขาด เพราะเขาโหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาเมาเฟีย เขาทั้งหล่อ! รวย! เถื่อน! เย็นชา! โหดสุดๆ เเต่ทว่า...เเต่งงานเเล้ว!!! เนื้อหาในเรื่องบางส่วน "ไปไหนมา โทรไปไม่รับอ่านไลน์ไม่ตอบ" ทันทีที่เจอหน้าฉันน้ำเสียงเรียบเย็นที่เปล่งออกจากริมฝีปากหนาจนคนที่ยืนฟังถึงกับขนลุกชัน ในสมองของฉันตอนนี้หาวิธีพูดยังไงก็ได้ที่ทำให้เขาใจเย็นที่สุด เห็นหน้าเขาก็รู้เเล้วว่าสุดจะทนกับคนอย่างฉันอ่า จะตอบยังไงดี ตอบเเบบเดิมก็เเล้วกันฉันเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมตอบคำถาม "กะก็ไปทำรายงานบ้านเพื่อนหนูไง" ฉันพยามคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดเเล้วนะเเต่ทำไมมันยังสั่นอยู่ อย่างน้อยๆฉันต้องอ้างทำรายงานก่อนดีกว่าบอกว่าไปผับนิ นี่ฉันคิดดีเเล้วนะทุกคน "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้าย ไป..ไหน..มา" เขาพูดเก็บอารมณ์เเบบสุดๆ เเละเน้นคำด้วยน้ำเสียงหนักๆใช่เขารู้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันเเอบหนีเที่ยว เเต่ก็พลาดอีกตามเคย...

Love is something that hurts. He has always deceived me out of a grudge I don't understand. [we're getting divorced] "I will never divorce you." a voice full of pressure refused my request. Am I really never going to get out of this messed-up relationship?