Sana Kahit Minsan Lyrics

Maganda at mabait si Shira lahat ng katangian ng isang babae ay nasa kanya, ngunit hindi pa rin siya pinapansin ng lalaking nagugustohan niya dahil lalaki ang gusto nito. Ngunit kayang gawin ni Shira ang lahat maangkin lang ang kanyang boss kahit alam niya na isa itong bakla

It all started with just a one-night stand. Hindi akalain ni Arizona na magbubunga ang gabing iyon. The sad part is, the guy who popped her cherry doesn't even remember her. Pinalayas siya ng kaniyang ama na ikinatuwa ng madrasta niya. The only person who's supposed to love her unconditionally was her mother— pero kahit ito ay walang pagtingin sa kaniya. She has nowhere to go with limited cash in her pocket and a bundle of joy arriving in less than seven months. Arizona is determined to make Paul remember. What she did not expect is for something fake to be true— now she wants it to last forever.

It was just a silly game, a bet between her and her friends. Kung magagawa niyang paibigin si Zeth Miranda sa loob ng dalawang linggo, expenses free, trip to boracay for three days ang premyo sa sinumang mananalo. Siyempre, tinanggap niya ang hamong iyon sa pansarili ring dahilan, it was also a challenge to her, patutunayan niya sa lahat na walang sinumang lalake ang hindi nabibighani sa charisma ni Andreanna Monteville, kahit na si Zethrius pa iyon na kilalang serious and cold hearted man sa kanilang campus. Ginawa niya ang lahat to get his attention and she succeeded. He fall inlove with her. Okey na sana ang lahat, everything was perfect kaya lang natuklasan nito ang ginawa niya at may mas matindi pa siyang kasalanang nagawa rito na ikinapoot at ikinasuklam nito ng labis sa kanya. They parted ways with him hating her so much. After so many years, sa di sinasadyang pagkakataon muling nagkrus ang landas nilang dalawa. Ibang-iba na ito sa Zethrius na nakilala niya. He became ruthless and dangerous. And all he wanted was revenge! At wala itong ibang hinihinging kabayaran kundi siya at ang kanyang katawan!

Tashi, a quiet and smart lady, needed money for her school expenses. Wala siyang ibang makapitan kaya naman kinailangan niyang kumapit na lang sa patalim. Kaya naman siguro niyang sikmurahin ang isang gabing pagsayaw sa harap ng isang matandang bilyonaryo. Kahit sandali lang. Saglit lang at tapos na ang kalbaryo niya. Balik na ulit sa normal na buhay na mayroon siya. Pero paano niya magagawa 'yon kung ibang kwarto ang napasok nito? And worst, nakabuo pa talaga ng batang lalaking tuluyang nagpagawa sa buhay na mayroon siya! Pagkalipas ng limang taon, isa na siyang ganap na flight attendant subalit paano niya mga ba maitatago pa ang kanilang anak sa kaniya kung ito ang may-ari ng ilang tanyag na airline sa industriyang pinasukan niya?

"The most painful goodbyes are the ones that are never said and never explained" Napilitan tanggapin ni Sandra Lyn Santiago ang alok ng best friend niya na palitan ito bilang secretary kahit alam niya kung gaano kasungit at kasama ang boss nito. She doesn't have a choice. Kailangan niya ng trabaho para makapagtapos ang mga kapatid. How long could she stay as his secretary? Kung tila galit ito sa mundo at pinaglihi sa sama ng loob. Halos araw araw para siyang nasa impyerno. He is likes a dragon that is ready to attack her with his fire. But, why is it everyday he also making her remember a memory from the past. Would she be able to fill in the missing piece in his boss's heart? OR She will experience heartache for the second time.

Si Savannah George "Sage" Valencia ay nag-iisang anak at tagapagmana. Sa gitna ng karangyahan ay mas gusto nitong mabuhay nang simple at kumawala sa luho. Matatag din ang pangarap nitong maging isang sikat na pintor at talikuran ang negosyong kailanman ay hindi pumukaw sa kanyang puso. Ngunit nagbago ang lahat ng kanyang plano nang maakusahang mamamatay tao ang kanyang mga magulang. Sa takot na makulong ang mga ito, at kahit labag sa puso niya ay um-oo siyang pakasalan ang magaling na abogado ng kabilang partido upang ito mismo ang bumitaw at magpatalo. Alam niya sa sarili niyang ayaw niya sa lalaki lalo na ang pagtitig nito sa kanya nang malalim at pagngisi. Alam niyang pagpapanggap lamang ang pinapakita nito sa kanya at ang kanilang yaman ang habol nito kung kaya't siya na mismo ang umiiwas at tumatakas. Ngunit paano kung ang isang Atty. Delton Carancho lang din ang kayang sumuporta sa pangarap niya at magbigay ng kanyang kalayaan? At paano kung ang lalaki lang din ang kakayaning manatili sa tabi niya? Maibibigay kaya ni Savannah ang hiling nitong maging isang mabuting maybahay o pikit-matang hihiling ng hiwalayan?

Mali bang mag mahal ng mas matanda sa akin? Mali ba na mahalin ko siya kahit na pareho kaming babae? Kung mali pala ito, bakit hinayaan ako ng dyos na mahalin ko siya?

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

All she dream of is to marry a man she loves, and to build a complete family with that man. Ngunit sa araw ng pinapangarap na kasal, hindi niya alam na mababago ang lahat. Sinira ng babaeng minsan na niyang pinagselosan ang araw na matagal nilang pinaghandaan, at nabunyag ang kataksilan ng lalaking sana ay siya niyang makatutuwang sa buhay. Alam ni Caroline ang pakiramdam na maging unwanted child, dahil siya mismo, naranasan iyon. Kaya nang sabihin ng babaeng iyon na ipinagbubuntis nito ang bunga ng kataksilan ng nobyo niya—itinigil niya ang kasal. Pirma na lang sana ang kulang. Pipirma na lang sana si Jordan… Pero luhaan niyang nilisan ang lugar. Ipinaubaya niya ang lalaking minamahal, at nagpakalango siya sa alak. Para lang magising sa estrangherong lugar, at mabuntis ng estrangherong iniligtas niya sa inaakalang pagpapatiwakal. Sino nga ba ang ama ng dalawang supling na naging bunga ng isang gabing pagpapakalunoy niya sa kabiguan, na nag-take advantage sa kaniyang kalasingan? Darating pa kaya ang panahong may maipakilala siyang ama sa kambal na naging bunga ng isang gabing kapabayaan, gayong ni hindi niya maalala ang pagmumukha ng lalaking iyon?

Handa si Sophia Grant na gawin ang lahat para maisalba ang kasal niya kay Julian—kahit pa unti-unti na itong lumalamig at tila ba nahuhulog na sa bitag ng magandang empleyado nitong si Vanessa. At ngayong may baby na sila, mas lalo siyang kumapit. Umaasa. Nagsusumamo. Pero habang lalong nabubunyag ang mga kasinungalingan at pagtataksil, unti-unting bumukas ang mga mata ni Sophia sa katotohanang ayaw niyang tanggapin—na minsan, hindi sapat ang pagmamahal lang. Wasak ang puso. Luhaan. Napahiya. Sophia chose to walk away… dala-dala lang ang mga sugat ng kahapon at ang pangakong babangon muli. Sa pagkakataong ‘to, hindi para kay Julian. Kundi para sa sarili niya. Ipinangako niya sa kaniyang sarili na magbabalik siya—mas matapang, mas malakas… at handang ipaglaban ang respeto at hustisyang matagal nang ipinagkait sa kanya.