Tao Te Ching Lao Tzu

La fille adoptive que papa avait recueillie n'a été enfermée que quelques minutes dans le petit débarras par accident, mais il m'a attaché et m'a enfermé dans le débarras, en allant jusqu'à boucher les trous d'aération avec des serviettes. Il a dit : « Si tu n'apprends pas à prendre soin de ta sœur, alors tu vas goûter à la souffrance qu'elle a endurée. » Mais je souffrais déjà de claustrophobie, et alors ce petit espace sombre, je ne pouvais que retenir ma peur et le supplier. Mais en retour, j'ai reçu ses reproches impitoyables : « Cette leçon est là pour te faire réfléchir. » Quand le dernier espoir est disparu, je me suis débattu désespérément dans le noir. Une semaine plus tard, papa s'est enfin souvenu de moi et a décidé de mettre fin à cette punition : « J'espère que cette leçon te fera réfléchir. S'il y a une prochaine fois, tu seras mis à la porte. » Mais il ne savait pas que j'étais déjà mort dans le débarras, et que mon cadavre avait commencé à pourrir.

Après la mort de son premier amour, Ivan Mésange m'a haïe pendant dix ans. J'ai tout fait pour me rattraper, mais il ne lâche qu'un rire froid, « si tu veux vraiment me faire plaisir, meurs. » Mon cœur saigne, mais quand le camion me renverse, il me sauve au prix de sa propre vie. Avant de fermer les yeux, il me fixe intensément, « j'aurais voulu... ne jamais te rencontrer. » Lors des funérailles, sa mère est accablée de chagrin. « J'aurais dû laisser Ivan et Jenni s'unir, je n'aurais pas dû le forcer à te marier ! » Mon beau-père me blâme, « Ivan t'a sauvée trois fois. Il était si bon. Pourquoi tu n'es pas morte à sa place ? ! » Tout le monde regrette mon mariage avec Ivan, même moi. Désemparée, je me fais virer des funérailles. Trois ans plus tard, à la commercialisation d'une machine qui remonte le temps, je choisis de retourner dans le passé. Cette fois, je couperai mes liens avec Ivan, cela pour le bien de tous.

Minsan sa buhay may mga bagay tayo na kailangan pag daanan. Mga bagay na kailangan nating gampanan dahil ito 'lang ang paraan upang makalaya tayo sa matirik na dinaraanan. ----- Raelynn Mona Hayami is a typical girl, a shy woman who has the innocent face of an angel in disguise. She is concealing something behind her soft-spoken face. Raelynn had been diagnosed with PTSD. Those she thought she could trust have abused, played with, and hurt her, as the people perceived her as a tyrant in their lives. At the end, trust is no longer there. It no longer holds any significance in her life. For her, many people can shatter trust, whether they're family, close friends, or strangers. Pero sa mundo na puno ng mapang husga may isang tao na aangat sa lahat. He climbed the mountain solely to reach her. He obtains her heart, mind, soul, and body, but most importantly, he obtains her trust. However, everything is prone to breaking and falling. You have stopped to hold on. (•On-going)

She's imperfect. Pero sinubukan niya ang maging mabuting anak. She hate herself all the time, sino ba ang hindi kung may oras na makakalimot ka. Makakalimutan mo ang mga tao sa paligid mo, that one day gigising ka na hindi na din kilala yung sarili mo. She broke up with him. Sumama siya sa isang mayaman na lalake, upang ipagamot ito sa ibang bansa. His life getting wasted. Pinasok niya lahat ng kapahamakan na pwedeng mangyari sa kanya. He take drugs, always get drunk. Habang nakikipagtalik sa loob ng banyo sa isang club ay isang babae ang pumasok sa loob na hindi niya inaasahan na makikita pa niya. That was her. His life. Ngunit sakit, puot at kagustuhang maghiganti ang nais niyang gawin sa babae dahil sa pang iiwan at pagsama nito sa ibang lalake. Stella Vein Madrigal & Chris Joseph Williamsburg STORY ️

Sanay na sa sakit si Olivia Margarette Gallego, sa ipinararamdam pa lamang ng kanyang magulang sa kanya sa araw-araw ay nag-uumapaw na siya. Ngunit iba pala ang sakit iyong mahal at pinagkatitiwala mong tao ang siyang mangloloko sa'yo. Nalaman niyang kasal na pala ang kanyang anim na buwang nobyo at may anak pa! Sa pinaghalong kalungkutan at pighati, pumara siya ng taxi at tumungo sa isang club at doon nagpakalawing, umaasang mawala na ang sakit kinabukasan. Ngunit kinabukasan at iba ang namulatan ng kanyang mga mata. Nakahiga siya sa isang malaking kama at katabi ang nag-iisang terror mathematics professor, si Mr. Wrecker Silas Monroe. Ang akala niyang isang gabi lamang ng pagkakamali, ang hindi niya alam ay panghabangbuhay niyang dadalhin ang bunga niyon. May pag-asa pa bang makatatagpo siya ng lalaking mamahalin siya ng tunay? O makukuntento na lang siya sa pagmamahal para sa kanyang mga anak?

Lei Kali Angeles, isa siyang barista sa isang Milk Tea Shop. Dahil sa pandemic, nagbawas ng tao ang kanyang pinapasukan na shop. Ngunit, sa mga nagdaan na buwan, unti-unti itong bumalik, at isa siya sa mapalad na tinawagan ng kanyang employer para muling magtrabaho. Pero tila ang kasiyahan niya nang matanggap ang balitang iyon ay kaakibat ng isang negatibong balita. Naging mandatory ang pagpapa-vaccine ng mga tao. Paano na kaya siya ngayon? Kung isa pa naman sa kinakatakutan niya ay ang magpa-inject. Sa pagkakataon kaya na iyon, handa na siyang harapin ang kanyang takot? O mananatili siyang tatalikuran iyon katulad kung paano niya hindi hinarap ang mga kakulangan sa kanyang pagkatao dahil sa iyon ang kinalakihan niya sa kanyang ina? Maging daan kaya ang mandatory vaccine, para tuluyan na niyang harapin ang kanyang mga takot na matagal at palagi niyang tinatalikuran?

Si Steve Montano ay kilala bilang isang istrikto, arogante, at palaban ngunit mayroong itinatagong lihim sa kanyang pagkatao. Sa edad na trentay singko ay wala pang nagiging stable na kasintahan dahil sa pagiging casanova ngunit walang nakakaalam maliban sa kanyang personal lawyer at maasahang sekretarya. Tanging ang alam ng mga tao sa kanyang paligid ay isa siyang matino, malinis at kapuripuring gwapong lalaki. Siya rin ay pantasya ng mga kababaihan at mga sikat na personalidad. Masaya na siya sakanyang freestyle life ngunit mayayanig ang kanyang tahimik at malayang pamumuhay sa pagdating ng isang Jaya Salas a 28-year-old woman at magiging bago niyang sekretarya. Paano nila ipaglalaban ang kanilang namumuong pagtingin sa bawat isa? Mayroon bang pagmamahalan na mamagitan sakanila sa likod ng kanilang mga daladalang sekreto sa buhay. Tunghayan kung paano gugulong ang buhay pag-ibig sa kanilang kwento dito sa Billionaire's Affair! Yours, Gossip Girl

Nakatanggap ako ng tawag isang araw bago ang aking kasal. "Miss McPherson, may sumira sa venue mo." Nagmamadali akong pumunta sa hotel nang may pagkalito at nakasalubong ko lang ang isang babaeng winwagayway ang wedding photo ko "You homewrecking skank! Inakit mo ang asawa ko at ginastos mo ang pera niya sa kasal na ito!" Naniwala ang karamihan sa kanya at nagkagulo. Pati ang manager ng hotel ay galit sa akin. "Alam ko nang may mali dito dahil hindi nagpakita ang groom! Hindi ka niya tunay na asawa!" Ang mga tao ay marahas na nagkagulo. Sa kaguluhang iyon, nakunan ako. Sa kasagsagan ng aking galit, tinext ko ang secretary ko: [Kanselahin ang kasal, at sipain si Matteo Brando sa aking kumpanya!] Ang kapal ng mukha niya na itago ang kabit niya gamit ang kayamanan ko! How dare she challenge me! Sisirain ko sila!

Walang hindi nakakakilala kay Lola Castillon sa bayan nila maliban sa katotohanang siya ang unica hija ni Don Mattias Castillon, ang nagmamay-ari ng Hacienda El Abra. Hindi iilang mga tao ang dumanas ng lupit ng mga kamay niya sa sandaling ginalit siya o inagrabiyado. Ngunit nang makilala niya si Nathaniel Montelibano, isang opisyal ng Philippine Army na nadestino sa bayan nila ay nagbago ang mga layunin niya sa buhay. Si Nathaniel ang tanging lalaking hindi niya napayuko; hindi natinag sa kanyang presensya. Wala itong pakialam kahit anak pa siya ng Presidente ng Pilipinas. Ngunit pursigido siyang bihagin ang puso nito sa anumang paraan. At sa bawat pagtatagpo nila ay itinataboy siya nito palayo ngunit hindi nito alam na lalo lamang siyang ginagahan na lumapit dito. Sisibol ba ang pag-ibig kung sa umpisa pa lang ay wala na itong kahihinatnan?

"Ce qui ne nous tue pas nous rend plus fort" Je n'étais pas morte, du moins pas physiquement, mais je ne me sentais pas plus forte pour autant. J'étais surtout vide. En perdant l'homme de ma vie je m'étais perdue moi même alors j'avais tout quitté: travail, famille et amis pour tenter de me reconstruire loin de lui. Je me sentais désormais prête à plonger dans l'inconnu. Mon inconnu. *contient des scènes suggestives*