ทำอาหาร

ชายตื่นมาในยุคอวกาศที่ล้ำสมัย แต่วิทยาการด้านอาหารกลับย่ำแย่ เขาจะต้องปฏิวัติวงการอาหารให้ได้!

เพราะความแค้นที่สุมในจิตใจทำให้ กงเหล่ย ท่านอ๋องแห่งแคว้นเซี่ยลุกขึ้นมาก่อสงครามสร้างจราจลหมายจะทวงความเป็นธรรมให้แก่ผู้เป็นบิดาที่ล่วงลับ เขาคือเทพสงครามที่แม้แต่ราชสำนักยังหวั่นเกรง เส้นทางของการเอาคืนนำพาให้เขาได้มาพานพบกับ ไต้ฝูหรง หญิงสาวชาวบ้านธรรมดาที่ป่วยทางใจจนพูดไม่ได้ เพราะความสงสารเขาจึงยื่นมือเข้าช่วยเหลือนาง เดิมทีคิดว่าระหว่างเขาและนางคงจบลงเพียงเท่านี้ แต่ผู้ใดจะรู้ หญิงสาวที่แสนงดงามอ่อนหวานผู้นี้กลับเอาแต่ตามติดหมายจะตอบแทนบุญคุณเขา แรกเริ่มเขาอยากจะปฏิเสธนาง แต่ทว่าความงดงามและจริงใจในดวงตาคู่นั้นของนาง กลับทำให้ใจของเขาเริ่มสั่นไหวจนกลายเป็นความรัก

ดันกลายเป็นแมวเหมียวไปซะได้! แถมยังต้องเป็นพ่อสื่อชักนำนายหญิงตัวน้อยให้ขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิต แต่ในเมื่อนางชอบทำอาหาร ชอบปลูกผักขนาดนี้ เช่นนั้นเขาก็จะส่งเสริมการหาเงินแบบทางอ้อมให้นางเอง

ย่อมได้! นางจะอุ้มท้อง และเลี้ยงลูก รวมถึงหาข้าวปลาให้ทหารนับแสนประทังชีวิต แต่...สิ่งที่เดียวที่จะนางเซย์โน ก็คือไม่แต่ง ถึงฟ้าถล่มดินทลาย นางก็จะไม่แต่งงานกับอ๋องเฉิง บุรุษผู้มีน้ำยา แต่ไร้หัวใจ!! *** ตีหัวหมาด่าพ่อล้อเลียนแม่ว่าที่สามี คืองานถนัดของต้าหยวน แต่ไม่คิดว่าบาปกรรมจะติดจรวดเร็วถึงเพียงนี้ จู่ๆ เธอก็ถูกเตะโด่งเข้าไปในโลกที่ดูเหมือนจีนโบราณที่ไม่เหมือนสตรีหน้าไหนเคยโผล่เข้าไปเหยียบ! กระนั้น สวรรค์ยังเมตา ประทานลิ้นชักพันลึกในโลกมิติคู่ขนานให้เธอเอาตัวรอดแบบสวยๆ ด้วยสกิลการโกง ระดับเทพเซียน! แต่ช้าก่อน มีดีแล้วย่อมต้องมีความร้ายสุดขั้ว เมื่อนรกตามมาลงทัณฑ์ส่งจอมมารมาในรูปแบบบุรุษที่แสนหล่อเหลาให้เธอต้องรับมือ และเขาคือ ‘อ๋องเจิ้ง’ ชายชีกอ ผู้ไร้ประโยชน์ที่สุดในใต้หล้า ซึ่งเดินทางมายังหมู่บ้านหลัวโป พร้อมกองทัพที่หิวโซนับแสนชีวิต!!

"ทำไมนายถึงไม่ชอบผู้หญิงเหรอ?" ฉันเอียงคอถามผู้ชายร่างกายกำยำ​ที่ยืนอยู่ตรงหน้า "ทำไม? ฉันต้องตอบเธอด้วยล่ะ" เขาปรายตามองหน้าฉัน​ ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น​ "ก็นับอยากรู้ค่ะ" "หึ! เพราะผู้หญิง​เป็น​สิ่ง​มีชีวิต​ที่​เชื่อถือ​ไม่​ได้ไงล่ะ"

รสกลมกล่อม สดชื่นมาก น้ำหวานถูกดื่มจนหมดก่อนจะเติมใส่อีกครั้ง และแล้วมื้อนั้นก็จบลงพร้อมกับความตึงเครียดเข้ามาปกคลุม "เจ้าไปเรียนรู้วิชาทำอาหารพวกนี้มาจากไหน" "เอ่อ ช่วงนี้ข้าชอบอ่านหนังสือ เลยได้เรียนรู้วิธีการทำอาหารจากในนั้น" เธอก้มหน้าซ่อนไว้ ไป๋หู่เองก็ไม่ได้คาดคั่นเอาความต่อ มือหนายื่นไปจับแก้วน้ำผลไม้ ถึงจะไม่มีกลิ่นหอมเท่าชาที่กินประจำ แต่มีเอกลักษณ์ทั้งของคาวและของหวาน เห็นทีต้องเก็บนางไว้ใกล้ตัว "เจ้ามีฝีมือดีเช่นนี้ก็ทำอาหารให้ข้ากินซะ" "ห๋า แล้วท่านกวงจิ้งล่ะคะ" "เหวินเซียวแจ้งให้กวงจิ้งหยุดทำอาหารให้ข้าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแต่ยังทำให้เซียนคนอื่นตามปกติ และเลื่อนขั้นให้นางเป็นแม่ครัวของที่นี่แทน" อีกฝ่ายเรียกคนสนิทและสั่งการไป "ขอรับ" ทั้งสามมองตาโตไม่นึกว่านอกจากไป๋หู่แล้วจะมีคนอื่นอยู่อีก "เจ้าจะใช้ครัวที่นี่ก็ได้ข้าไม่ว่าอะไร" ชายหนุ่มลุกขึ้นเต็มความสูง "ค่ะ" "จริงสิ เจ้าชื่ออะไร" "เฟ่ยเฟ่ยค่ะ" หญิงสาวช้อนสายตาตอบนัยน์ตาเป็นประกาย ไม่ว่ายังไงเทพไป๋หู่ก็ยังเป็นคนที่เธอชื่นชอบ

หลังลาออกจากงานในเมืองใหญ่ ถังเหยา เลือกกลับมาใช้ชีวิตเรียบง่ายใน "เหิงเตี้ยน" เมืองที่เต็มไปด้วยกองถ่ายละครและคนในวงการบันเทิง แต่เธอไม่ได้กลับมาเพื่อไล่ตามแสงไฟของใคร เธอเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ริมทาง เสิร์ฟกับข้าวร้อน ๆ แบบบ้าน ๆ รสชาติเรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง จนลูกค้าหลายคนต้องกลับมาเพราะ "คิดถึงรสมือแบบนี้" แม้ไม่มีป้ายร้าน ไม่มีโปรโมชั่น แต่คนก็แวะเวียนกันมาแน่นทุกวัน เพราะอาหารของถังเหยา รสชาติอร่อยจนลืมไม่ลง รวมถึงเขากู้จื่ออวี่ พระเอกหนุ่มสุดฮอตที่ชอบมาเงียบ ๆ แค่เพื่อได้กินข้าวฝีมือเธออีกสักมื้อ ไม่ใช่เพราะเทรนด์ ไม่ใช่เพราะแสงแฟลช แต่เพราะรสชาติที่ยิ่งกว่าติดใจ บางที...ความรักก็เริ่มจากคำว่า "กินดี" ก่อนจะกลายเป็น "อยู่ด้วยกันดีไหม" โดยไม่รู้ตัว "เปิดร้านในเมืองดารา แต่คนต่อคิวคือคนหิว ไม่ใช่คนตามเทรนด์" อยากรู้ว่าร้านนี้มีดีแค่กลิ่นกับข้าว หรือมีพระเอกแนบมาด้วย ต้องลองเปิดอ่านเอง #ความรักอุ่นกว่าข้าว #รสมือถังเหยา #ร้านเล็กในเหิ้งเตี้ยน

เขาจำต้องเลือกเจ้าสาวจากลูกสาวของเพื่อนสนิทของพ่อตามคำสัญญา ซึ่งทั้งสองคนมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนพี่สวยเซ็กซี่ส่วนคนน้องลุยๆใสๆแล้วจะเลือกใครดี

ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถย้อนกลับไปแก้ไขความผิดพลาดในอดีตได้ มนุษย์จึงจำเป็นต้องเรียนรู้การให้อภัย การให้อภัยทำให้ตระหนักถึงความมนุษย์ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีวันสมบูรณ์แบบ ทุกคนมีโอกาสทำเรื่องผิดพลาดได้ทุกขณะ แต่ความผิดพลาดเหล่านั้นสามารถเรียนรู้ ทำความเข้าใจและหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดกระทำผิดซ้ำในอนาคต เมื่อปล่อยวางอดีตไว้ได้จะทำให้มีเวลาโฟกัสกับสิ่งสำคัญในชีวิตมากขึ้น เป็นการให้โอกาสตัวเองใช้ความผิดพลาดเป็นประสบการณ์ เรียนรู้ที่จะเติบโตและก้าวไปข้างหน้าโดยไม่เสียใจและเจ็บปวดอีกต่อไป นิยายเรื่องนี้จะพาคุณนักอ่านพบกับเรื่องราวความรัก ความแค้น และความผูกพันของตัวละครที่เป็นโศกนาฎกรรมความรัก และเป็นเรื่องแรกของผู้เขียน นาม “ลันลาบายหมายเลขแปด” เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ฝากติดตาม และคอมเม้นท์ติชมกันได้เน่ออออ

“ไข่มุก” หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก คุยเก่ง ชีวิตมีแต่การเรียนกับชานมไข่มุกแก้วโปรดเท่านั้น ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยมีความรักเลย แล้วอยู่มาวันหนึ่งโลกก็เล่นตลกผลัก “ผู้ชาย หล่อ เซอร์ ปากร้าย” เข้ามาชนเขาจนเกือบล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นดีนะที่เขาคนนั้นคว้าไว้ทัน “นี่จะจ้องกันอีกนานไหม ปล่อยผมได้หรือยัง จ้องผมขนาดนี้อย่าบอกนะว่ากำลังหลงเสน่ห์ผม” นี่คือการเจอกันครั้งแรกของไข่มุกกับผู้ชายของเขา ไข่มุกหลงเสน่ห์เขาเข้าอย่างจังและตั้งปณิธานไว้ว่า “คนนี้แหล่ะคือผู้ชายของไข่มุก ผมจะจีบคุณแล้วนะ” ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ไม่กี่วันต่อมาก็มีเสียงฮือฮาในมหาวิทยาลัยว่ามีร้านชานมไข่มุกมาเปิดใหม่ ชานมอร่อย คนชงชาแซบ ทำให้ไข่มุกผู้รักการกินชานมต้องรีบไปพิสูจน์ พอไปถึงก็พบว่าพ่อค้าชานมสุดแซบนั้นก็คือคนที่เขาหมายปองไว้นั่นเอง ไข่มุกจึงเข้าไปเป็นลูกค้าประจำของร้านซึ่งการไปแต่ละครั้งก็จะพกความฮา ความโก๊ะ ความน่ารักไปฝากพ่อค้าและโพสต์จีบพ่อค้าลงโซเชียลทำให้มีแฟนคลับติดตามมากมาย ส่วนพระเอก(ต้นน้ำ) มีหรือจะยอมถูกจีบฝ่ายเดียว จีบมา จีบกลับไม่โกงนะครับ