รวย

คนหนึ่งไม่ศรัทธาในความรัก อีกคนก็รักอิสระไม่อยากมีครอบครัว แต่พอได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นกำแพงที่ทั้งสองคนตั้งไว้ก็ค่อยๆ พังลง รู้ตัวอีกจากเพื่อนก็กลายเป็นอย่างอื่นไปแล้ว

“เหล่ากง..” หญิงสาวยกมือปิดหน้าอก ชันเข่าขึ้นซ่อนสิ่งที่บ่งบอกความเป็นสตรี ตะแคงตัวหนีสายตาหยาดเยิ้มของเขา “สายตาของท่านทำซินเอ๋อร์ขัดเขินแทบขาดใจแล้ว” “เช่นนั้นเหล่ากงให้มองคืนบ้าง” เขาดึงนางมาสู้สายตา “ซินเอ๋อร์ไม่กล้าหรอก” นางเผลอมองไปแล้ว แม้จะเห็นความใหญ่โตของมันแค่ครึ่งลมหายใจ แต่ก็ทำให้นางตกใจจนทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว

#หมายเหตุ: ชื่อเมืองและสถานที่ไม่อิงประวัติศาสตร์ และเป็นเมืองสมมุติทั้งหมดค่ะ ไป๋เหยาถูกสามีชั่วและพี่สาวหักหลังจนถึงแก่ความตาย เธอย้อนเวลากลับมาเพื่อแก้ไขเรื่องราวไม่ให้ซ้ำรอยเดิม โดยมีมู่เฉิน น้าเล็กจอมปากจัดคอยช่วยเหลือเธอ เขาบอกว่าจะช่วยเธอเลือกสามีที่ดี และคอยปกป้องเธอ แต่ไม่รู้ว่าเขาปกป้องเธอด้วยวิธีแบบไหน ถึงไม่มีผู้ชายคนใดกล้าเข้าใกล้เธอสักคนเดียว เธอสงสัยมากจริง ๆ จึงตัดสินใจถามเขา "น้าเล็กคะ ไหนน้าบอกว่าจะหาผู้ชายดีดีให้ฉัน" "ฉันก็ช่วยเธอเลือกอยู่นี่ไง แต่ไม่มีใครเข้าตาสักคน" "คนนั้นก็ไม่ดี คนโน้นก็ไม่เข้าท่า แล้วฉันจะเจอผู้ชายที่ดีพร้อมตอนไหนคะ" "ผู้ชายที่ดีพร้อมอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ฉันเอง" ไป๋เหยา "..." ให้ตายเถอะ! นี่มันเรื่องอะไรกันคะน้าเล็ก!

“คุณว่าน ให้ผมเอาเถอะนะครับ ผมจะตั้งใจเอาเต็มที่ ผมทำให้ได้ทุกท่าเลยนะครับ ขอแค่คุณว่านยอม...วาดรูปให้ผม”

“ไปภูเก็ตกับผมเจ็ดวันเลิฟ แล้วน้องสาวของคุณจะได้สองปี กลับไปคิดดู” เปรมา สถิตวงศ์ เจ้าของร้านเบเกอรี่ สาวร่างอวบอิ่มและผิวสีน้ำผึ้ง ต้องเลี้ยงดูน้องสาวเพียงคนเดียวมาหลายปีเนื่องจากบิดาและมารดาได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ เธอรักน้องสาวปานดวงตาและแก้วใจ เมื่อคนที่เธอรักต้องการแต่งงานกับชายหนุ่ม ลูกชายของนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ชื่อดัง แซค ฮิวส์ หนุ่มใหญ่เซ็กจัดที่ไม่ยินยอมให้ลูกชายร่วมหัวจมท้ายกับน้องของเธอ ข้อเสนอสุดแสนหวาบหวามที่จะทำให้ทั้งเขาและเธอหลงวนอยู่ในห้วงเสน่หาจนยากจะถอดตัว เจ็ดวันเปรียบดั่งสรวงสวรรค์ ในเมื่อความปรารถนายังไม่ยอมจบลงเพียงแค่นั้นเมื่อแซคค้นพบว่า เขาคงไม่มีวันอิ่มในร่างสาวอวบคนนี้ แผนขั้นต่อไปจึงเกิดขึ้น “ผมจะยอมให้แซมหมั้นกับน้องสาวของคุณก่อนสองปี” “หมั้น? สองปี?” “แต่ว่าเลิฟ คุณต้องบินไปภูเก็ตกับผมเจ็ดวัน หรือพูดให้เข้าใจง่าย คุณต้องนอนกับผม” “อะไรนะ!!” “เจ็ดวันกับสองปี คุณได้เปรียบมากเลยนะเลิฟ” “หยุดนะไอ้ฝรั่งบ้า ให้ตายสิ แซค หยุด!!” “ไปภูเก็ตกับผมเจ็ดวันเลิฟ แล้วน้องสาวของคุณจะได้สองปี”

'ฟังให้ดีๆ นะคะ ฉันไม่ได้ขอให้พี่แต่งงานกับฉัน หรือคบกับฉัน ไม่จำเป็นต้องรักฉันด้วย พี่แค่ทำยังไงก็ได้ ให้ฉันท้องก็พอ!'

อีตาบอสบ้า ฉันเป็นเลขานะ ไม่ใช่บาริต้าชงกาแฟ แกล้งให้ฉันชงกาแฟให้ตั้ง 20 แก้วแล้วยังไม่พอใจ งั้นแก้วที่ 21 แก้วสุดท้าย เอาเกลือไปแทนน้ำตาลก็แล้วกัน!!

เมื่อเธอได้รับภารกิจลับจากป้าผู้มีพระคุณโดยทำวิธีไหนก็ได้ให้เขาตกหลุมรักเธอและไม่ต้องเดินทางกลับต่างประเทศอีก โดยแลกกับการที่คุณป้าจะชดใช้หนี้ก้อนโตของครอบครัวให้ “ยัยบ้า เธอเข้ามาอยู่ในห้องฉันได้อย่างไง” “ทำไมคุณพูดกับหนูแบบนี้ ฮือ..ฮือ..ฮือ..คุณจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้จริง ๆ เหรอ” “ก็ฉันไม่ได้ทำอะไร เธอนั้นแหละมาอยู่ในห้องฉันได้ไง ฉันไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่ ๆ เธอรีบออกจากห้องฉันไปเลยนะก่อนที่แม่ฉันจะเข้ามาเห็น” และนี่คือสิ่งที่ผมบอกเธอแต่เรื่องช็อตฟิลก็เกินขึ้นเมื่อแม่ผมเปิดประตูเข้ามาและเรื่องทุกอย่างดำเนินไปคือ แม่ของผมจับให้ผมหมั้นหมายกับเธอ

เพียงแค่ไม่อยากเห็นเพื่อนสนิทของเธอเสียใจ เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อความสบายใจของเขา แม้แต่การใช้ร่างกาย ตัวเองปลอบโยนเขา..... แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว อย่างน้อยเธอก็ทำมันได้อย่างเต็มที่แล้ว.....

อศิร ศิลาหัตร์ทัย (โอม) หนุ่มวัยจะเลข 3 เขาคือคนที่ใคร ๆ ก็รู้จัก เพราะเรื่องเล่าปากต่อปากอย่างกับนิทาน แต่คนที่รู้จักและเคยเห็นหน้าค่าตาของเขาจริง ๆ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งด้วยความเจ้าชู้ที่มีมาตั้งแต่สมัยเรียน เมื่อโตขึ้นมีฐานะจึงโดนคนอื่นให้คำนำหน้าว่า เสี่ย ทำให้เขากลายเป็น เสี่ยโอม ชายหนุ่มที่มีใบหน้าเป็นปริศนา คนที่หญิงสาวหลายคนปรารถนาอยากจะเจอ คิริต้า เกลวาดี (ครีมหอม) สาวน้อยวัย 20 เธอเกิดมาจากความไม่ตั้งใจของพ่อแม่ ทำให้เธอโตมาพร้อมกับคำดูถูกของแม่แท้ ๆ และคนรอบข้าง แต่แล้วเมื่อคุณตาผู้เป็นที่รักจากไป เธอจึงตัดสินใจเข้ามาตามหาคนเป็นพ่อในเมืองใหญ่ ซึ่งนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเธอจะมีความสุข ครีมหอมถูกพ่อส่งไปเป็นเด็กขัดดอกเพื่อยื้อเวลาให้ครอบครัวหาเงินมาใช้หนี้ แต่ในความโชคร้ายก็คือบ่อเกิดแห่งความโชคดีของเธอ เพราะครีมหอมกำลังจะได้กลายเป็นที่รักของผู้ชายที่ หญิงสาวหลายคนอยากครอบครอง “ครีม…พี่นึกว่าครีมจะไม่กลับมาหาพี่แล้ว รู้ไหมว่าพี่คิดถึง และ เป็นห่วงครีมขนาดไหน ที่พี่ไม่สามารถไปหาหนูได้แบบนั้นน่ะ “ครีมหอมอ้ำอึ้ง แล้วรีบผลักอกเขาให้ออกห่างจากเธอ ถึงได้สังเกตเห็นว่าเขาร้องไห้ตาแดง เธอจ้องเขาแป๊บเดียว แล้วก็พูดในสิ่งที่เธอควรพูดขึ้น “เสี่ยล็อคประตูห้องนอนไว้ทำไมคะ “ “ครีมจะทำอะไร “เขานิ่งไป นี้มันจะเป็นแบบที่เขาคิดจริง ๆ หรือ ใช่แล้วที่เขาล็อคประตูห้องนอนไว้เพราะกลัวว่าเธอ จะแอบมาเก็บเสื้อผ้าหนีเขาไป แต่ทำไมมันกลายเป็นความจริงเสียได้ “เสี่ย! ตกลงเอากุญแจให้ครีมได้หรือยังคะ “เขาหันกลับมาเมื่อเธอเรียก พร้อมกับมีดปลอกผลไม้ในมือ “เสี่ยคิดจะทำอะไร “เขาเดินเข้ามาใกล้เธอ แล้วจับด้ามมีดเล่มนั้นวางมันลงบนฝามือเธอ พร้อมหันปลายมีดเข้าหาตัวเอง “ทำบ้าอะไรคะ “