รวย

"ฉันอยากได้...ตัวพี่ค่ะ ให้ฉันได้หรือเปล่าคะ" คนตัวสูงยิ้มเยาะออกมาทันที ไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ประหลาดขนาดนี้มาก่อน "ขอโทษนะ ฉันไม่เอาผู้หญิงคนเดียวกันกับเพื่อน" "ฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่ฟรินท์" "ฉันไม่ใช่เด็กนะ ที่เธอพูดอะไรฉันจะเชื่อ เธอไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะไป" "ไม่เชื่อฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่เพื่อนสนิทพี่ที่ตอนนี้เกี่ยวดองกันเป็นพี่เขย น้องเมีย พี่ก็ไม่เชื่อเหรอคะ พี่ฟรินท์รักพี่สาวพี่ขนาดไหนพี่ก็รู้ เขาจะยอมเอาตัวเองมาเกลือกกลั้วผู้หญิงอย่างฉันเหรอคะ" ไทเกอร์ยิ้มเยาะคำพูดเธออีกครั้ง"เธอนี่ตลกดีนะ กล้ายอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่ดีด้วย ขอถามได้ไหมว่าผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้เที่ยวเสนอตัวเองให้ฉันขนาดนี้" "จะกี่คนก็เรื่องของฉัน ก็แค่เอากันค่ะ พี่จะคิดมากทำไมคะ" "ยิ่งเธอทำแบบนี้ฉันยิ่งขยะแขยงเธอ" "งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้วค่ะ หลีกไปด้วย"

คำโปรย "ปริมมาแล้วเหรอพี่กำลังหิวอยู่พอดีเลย" ชายหนุ่มพูดขึ้นโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสาร หญิงสาวหยุดชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินคนเป็นสามีเรียกผู้หญิงที่เขารัก เขาไม่เคยรอเธอเลยสินะ "มาทำไม" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าเป็นภรรยาที่เขาไม่เคยให้ความสำคัญเขาเปลี่ยนสีหน้าเย็นชาขึ้นมาทันที "เอ่อ...ลินทำอาหารกลางวันมาให้ค่ะ" มาลินีฝีนยิ้มเมื่อเห็นอาการไม่พอใจของสามีที่แสดงออกมา "ใครสั่ง" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "เอ่อ...ไม่มีค่ะ" มาลินีส่ายหัวไปมาก่อนจะก้มหน้ามองปิ่นโตในมือด้วยความเสียใจ "กลับไปซะแล้วก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาที่นี้อีก" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยสีหน้าที่เศร้าหมอง

“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอพายุ Nightshade พูดมาแบบนั้น ฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจในคำถามนั้นเหมือนกัน “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”

ฉันที่ตามหารูมเมทมาร่วมห้องนานหลายเดือนจู่ๆ ก็มีผู้ชายร่างใหญ่ตัวเต็มไปด้วยรอยสักเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มคนจำนวนมาก น่ากลัวนะแต่หล่อกระชากใจฉันมากกว่า...

ในอดีตเมื่อยังเด็กพ่อและแม่แยกทาง กลกันต์เลือกที่จะอยู่กับแม่และกลับมาหาพ่อที่ไร่เกียรติอรุณในช่วงวันหยุดแทน แต่นับตั้งแต่บิดาและคุณน้ารับสาวน้อยน้ำหวานที่อายุห่างจากเขาถึง 18 ปีเข้ามา ใครๆต่างรับรู้ว่ากลกันต์หวงและรักน้องสาวคนนี้ขนาดไหน แต่อยู่ดีๆพฤติกรรมของเขากลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ความห่วงใยที่เคยมีให้น้องสาวอย่างเธอ หมดสิ้นแล้ว

"พูดอะไร?" "คือ...หมายถึงถ้าพี่ไปมีอะไรกับคนอื่นน่านจะเลิกทำแบบนี้กับพี่ใช่ไหม" ความคิดของเธอๆ คิดว่าถ้าเธอไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นแล้วน่านฟ้าคงเลิกทำแบบนี้กับเธอ "ว่าไงนะ!!" "คือ" "อยากมีผัวว่างั้น"

เมื่อเธอตื่นมาอยู่ในร่าง ของภรรยานอกสายตา เช่นนั้นเธอจะทำให้ในสายตาของเขา มีเพียงเธอผู้เดียวเช่นกัน 'การยั่วในแบบของนาง มิใช่การเปลื้องอาภรณ์ ทว่ามันคือการยั่วโทสะ เพที่จะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลานั่นเอง'

👉เมื่อวาววาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าพระเอกแวมไพร์ในนิยายที่เธอเขียน 👉มานอนอยู่ข้างๆอย่างไม่น่าเชื่อ! 👉แต่เธอดันเขียนชื่อตนเองเป็นนางร้ายในนิยายนี่สิ! 👉และเขาก็คลั่งรักมัวแต่จะตามหานางเอกในเรื่อง 👉อ่อนโยนแต่กับนางเอก...แต่ขวางโลกกับทุกคน! 🤓แวมไพร์หรือจะมาสู้นักเขียนที่สร้างเขาขึ้นมาได้!!!

โปรยเรื่อง รันเวย์ต้องสูญเสียความรักเพราะการกระทำของตัวเอง เขาต้องตัดใจและยอมปล่อยเธอไปทั้ง ๆ ที่ยังรักเธอหมดหัวใจ และการสูญเสียคนที่รัก มันทำให้เขามีเพียงร่างกายแต่ไร้ซึ่งหัวใจ เขาแสวงหาความสนุกชั่วครู่ชั่วยามเพื่อกลบรอยแผลแห่งความปวดร้าว เพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณของเธอ ตะวัน เด็กสาวผู้ใสซื่อบริสุทธิ์คนหนึ่ง ต้องกลายมาเป็นคนรับใช้คนใจร้ายอย่างรันเวย์ ทว่าเธอเองก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่าหน้าที่คนรับใช้ที่ว่า .. มันหมายถึงการรับใช้เรื่องบนเตียง เป็นเครื่องมือบำบัดความสนุกอย่างลับๆ มาลุ้นกันว่าความสดใสของตะวัน จะทำให้ความมืดหม่นจนมืดบอดในจิตใจของรันเวย์จางหายได้หรือไม่ แล้วผลแห่งการทำดีจะตอบแทนเด็กสาวในรูปแบบใด ไปลุ้นกันได้ใน LOVE POSITIONS พิษสวาท

"นี่มันคืออะไร" "ก็...." "ถามก็ตอบดิ" "พี่ก็อ่านออกจะมาถามทิชาทำไม" เขามองกล่องในมือแล้วแกะดูข้างในซึ่งมันยังเหลือยาอีกหนึ่งเม็ดก่อนจะอ่านทุกตัวอักษรทุกตัวบนกล่อง "เธอยังไม่ได้กิน?? " "ก็กินแล้วแต่...กินไม่ครบคือทิชา......ลืม" "ลืม??? แม่ง เอ้ยยย กินตอนนี้จะทันไหมวะ" "พี่ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าเกิดทิชาท้องจริงๆทิชาจะไม่บอกใครว่าเป็นลูกพี่" "เชื่อเธอก็บ้าละ ขนาดเราไม่ได้เป็นอะไรกันเธอยังพยายามเสนอตัวยัดเยียดตัวเองมาให้ฉันแล้วนี่ตอนนี้เรามีอะไรกันแล้วเธอก็ยังไม่ยอมกินยา ถ้าเธอท้องขึ้นมาจริงๆฉันรู้ว่าเธอต้องให้ฉันรับผิดชอบแน่ๆ" "ถ้าพี่ไม่ต้องการลูกทิชาก็ไม่บังคับ ทิชาสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน" เธอพูดออกไปอย่างขมขึ่น เขาพูดแบบนี้เขาไม่อยากรับผิดชอบสินะ "ก็ดี ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ต้องการมีภาระไม่ต้องการเอาชีวิตทั้งชีวิตของฉันมาผูกติดกับเธอ