รักสามเส้า

“อุ๊ย… มีน้ำออกมาด้วยค่ะ… ” ปลายฟ้าอุทาน… เขินอายจนแก้มร้อนผ่าว ไม่อยากจะเชื่อว่ากลิ่นคาวของความเป็นชายของผู้ชายวัยลุงคนนี้ จะทำให้หล่อนมีอารมณ์อ่อนไหว ปลายหัวนมแข็งโด่แทงตุงขึ้นมาจากเสื้อนอนบางๆ ที่ข้างในโนบรา “เป็นเรื่องธรรมชาติจ้ะ… เมื่อมีอารมณ์ก็ย่อมมีน้ำหล่อลื่นคัดหลั่งออกมาเป็นธรรมดา… ลุงเชื่อว่าตอนนี้ของหนูก็มี… ใช่ป่ะ… ” แล้วจู่ๆ ลุงรอนน์ก็ทำในสิ่งที่หญิงสาวไม่คาดคิด มือใหญ่เอื้อมมาลูบไล้ต้นขาขาวเนียนของปลายฟ้าที่สวมชุดนอนสายเดี่ยวยาวคลุมเข่า ค่อยๆ ไล้ลูบเข้ามาที่ซอกขา สอดเข้ามาเล่นซุกซนสัมผัสกลีบเนื้อของความเป็นสาวที่ตอนนี้มีน้ำคาวสวาทเยิ้มออกฉ่ำมาแฉะชุ่มพุ่มขนสีดำโอบล้อมพูงามเอาไว้

“ฉะ… ฉันเสียว… ” ก้นของเพชรกันยากระดกขึ้นโดยอัตโนมัติ ราอูลบีบขยำพูทุเรียนของหล่อนอย่างแรงจนตูดกระดก อกอวบใหญ่เบียดกับที่นอน มีกลีบกุหลาบสีชมพูโปรยเอาไว้เพราะเป็นคืนเข้าหอ “เมียจ๋า… น่าเลียสุดๆ ผัวเบิร์นให้นะจ๊ะ” ราอูลตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก เพชรกันยาหันมามองแบบอายๆ หากสุดท้ายก็มีอันต้องหลับตาพริ้ม เมื่อสองมือของราอูลผลักรวบก้นอวบขาวดันให้โย้ไปข้างหน้าแล้วเงยหน้าปาดลิ้นลากเลียขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ เสยขึ้นตามรูปทรงของกลีบสวาท ทะลักอ้าเป็นร่องออกมาระหว่างกลีบก้นทางด้านหลัง

เรื่องราวของ "เดรค" และ "ลันตา" ว่าที่คู่หมั้นที่เกิดเรื่องราวอันเจ็บปวดระหว่างทั้งคู่จนทำให้ห่างหันไป ก่อนที่จะโคจรกลับมาพบกันอีกครั้งเพื่อจบเรื่องราวทุกอย่าง มาลุ้นกันว่าเรื่องราวความรักครั้งนี้จะจบลงเช่นไร

เจ้าบ่าวของข้ามีฝาแฝดผู้พี่อยู่คนหนึ่ง ทั้งคู่มีหน้าตาเหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออก สิ่งเดียวที่จะสามารถใช้เป็นเครื่องจำแนกได้ก็คือ ที่หางตาของสามีข้ามีไฝเสน่ห์อยู่เม็ดหนึ่ง ทุกครั้งก่อนที่เราจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ข้ามักจะต้องลูบเบาๆ ไปที่ไฝเม็ดนั้นก่อนเสมอถึงจะเบาใจ มีบางครั้งเหมือนกันที่เขาใช้น้ำเสียงที่แหบพร่าถามข้าออกมาว่า “หากไม่มีไฝเม็ดนี้ เจ้าจะยังสามารถแยกข้าออกหรือไม่?” และทุกครั้งที่ถาม เขาก็มักจะรุกรุนแรง จนข้าแทบจะรับมือไม่ไหว จึงได้แต่พูดตอบกลับไปอย่างเจ็บปวดว่า “...ได้สิ”ชีวิตหลังแต่งงานของพวกเรา ก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันหนึ่งที่ข้าได้พบกับความลับของเขาและพี่ชายฝาแฝด...

จะเป็นอย่างไรถ้าโอเมก้าที่เกิดมาดันมีโซลเมท 2 คน คิมจูฮันคือคนกลางที่ไม่มีสิทธิ์เลือกใครทั้งสิ้น ภายใต้ระยะห่างแค่ 12 เซนนั้น ทั้งหัวใจและร่างกายกลับถูกครอบครองจากคนทั้งสองคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ความรักของพวกเขาเบ่งบานในฤดูฝน เติบโตในฤดูหนาว และแตกสลายในฤดูร้อน เคยบอกตัวเองว่าไม่เป็นไรทั้งๆที่ใจแม่งโคตรเจ็บไหม? เคยแสร้งทำเป็นลืมทั้งๆที่จำได้ทุกอย่างไหม? หรือเคยเอาแต่ผลักไสทั้งที่ใจโคตรจะรักไหม? ถ้ายังไม่เคยเดี๋ยวไวน์กับคิมหันต์จะทำให้เคยเอง เรื่องย่อ... คิมหันต์ไม่ใช่หมาวัดหรือเจ้าชายขี่ม้าขาวแต่เป็นนักรบเดินเท้าที่ไม่มีเหี้ยไรเลยนอกจากมอไซค์เก่าๆ ชีวิตค่อนไปทางสมบุกสมบัน แต่ดันแอบชอบเด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง ชื่อไวน์ ไวน์เองก็ไม่ใช่ดอกฟ้า เขาเป็นหนอนหนังสือบ้านจนคนธรรมดา กำลังยืนงงหลังจากได้ยินเสียง'ปุ๊ด' ขณะเดินทางกลับบ้าน ใครปุ๋งวะ? "โทษที พอดีกินไข่ต้ม" และนั่นคงเป็นการพบกันครั้งแรกของพวกเขาสองคน

เมื่อ 'อารยะ' มาเฟียหนุ่มต้องการมีทายาทซึ่งภรรยาไม่สามารถมีให้ได้ เขาจึงต้องหาคนมาตั้งท้องลูกของเขา โสภิดาเป็นเมียเก็บที่ไม่ได้รับการยกย่อง เมื่อเธอตั้งท้องก็ถูกจัดฉากว่าเธอนอกใจเขา เธอโดนเขาไล่ออกจากบ้านและตราหน้าว่าเธอตั้งท้องลูกชู้ เธอต้องหอบท้องหนีคนของอารยะที่ตามล่าที่หวังทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอด้วยความเจ็บแค้น อารยะเจอเธอกับลูกชายตัวน้อยที่หน้าละม้ายเขาราวกับพิมพ์เดียวกัน เขาอยากให้เธอและลูกกลับไป แต่เธอไม่มีวันให้อภัยคนใจร้ายอย่างเขาโดยเด็ดขาด

เพราะคืนนั้นจึงเปลี่ยนจากสถานะเพื่อนไปเป็นอย่างอื่น เธอรักเขาแต่เขารักเพื่อนของเธออีกคน " เรื่องระหว่างเรามันคืออะไร " " ขอโทษวะกูเห็นมึงเป็นแค่เพื่อนคนนึงจริงๆ "

เขา ทำลายทุกกฎเกณฑ์ของเธอ เธอ ทำลายทุกข้อแม้ของเขา และเราทำลายทุกอย่างที่เคยเป็นมา....

หลังจากประสบอุบัติเหตุ ลมหนาวมักจะฝันถึงใครคนหนึ่งตลอด แต่เขากับจำผู้ชายในฝันคนนั้นไม่ได้ จนได้มารู้ความจริงจากเพื่อนว่าเขาลืมคนที่ตัวเองแอบชอบไป แต่พยายามนึกเท่าไหร่ ลมหนาวก็ไม่มีความทรงจำนั้นอยู่เลย เมื่อเวลาผ่านไปลมหนาวมีใครอีกคนเข้ามา แต่นั่นก็เป็นเวลาที่ลมหนาวจดจำคนที่ตัวเองลืมไปแล้วได้