รักสามเส้า

เจ้าบ่าวของข้ามีฝาแฝดผู้พี่อยู่คนหนึ่ง ทั้งคู่มีหน้าตาเหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออก สิ่งเดียวที่จะสามารถใช้เป็นเครื่องจำแนกได้ก็คือ ที่หางตาของสามีข้ามีไฝเสน่ห์อยู่เม็ดหนึ่ง ทุกครั้งก่อนที่เราจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ข้ามักจะต้องลูบเบาๆ ไปที่ไฝเม็ดนั้นก่อนเสมอถึงจะเบาใจ มีบางครั้งเหมือนกันที่เขาใช้น้ำเสียงที่แหบพร่าถามข้าออกมาว่า “หากไม่มีไฝเม็ดนี้ เจ้าจะยังสามารถแยกข้าออกหรือไม่?” และทุกครั้งที่ถาม เขาก็มักจะรุกรุนแรง จนข้าแทบจะรับมือไม่ไหว จึงได้แต่พูดตอบกลับไปอย่างเจ็บปวดว่า “...ได้สิ”ชีวิตหลังแต่งงานของพวกเรา ก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันหนึ่งที่ข้าได้พบกับความลับของเขาและพี่ชายฝาแฝด...

“อุ๊ย… มีน้ำออกมาด้วยค่ะ… ” ปลายฟ้าอุทาน… เขินอายจนแก้มร้อนผ่าว ไม่อยากจะเชื่อว่ากลิ่นคาวของความเป็นชายของผู้ชายวัยลุงคนนี้ จะทำให้หล่อนมีอารมณ์อ่อนไหว ปลายหัวนมแข็งโด่แทงตุงขึ้นมาจากเสื้อนอนบางๆ ที่ข้างในโนบรา “เป็นเรื่องธรรมชาติจ้ะ… เมื่อมีอารมณ์ก็ย่อมมีน้ำหล่อลื่นคัดหลั่งออกมาเป็นธรรมดา… ลุงเชื่อว่าตอนนี้ของหนูก็มี… ใช่ป่ะ… ” แล้วจู่ๆ ลุงรอนน์ก็ทำในสิ่งที่หญิงสาวไม่คาดคิด มือใหญ่เอื้อมมาลูบไล้ต้นขาขาวเนียนของปลายฟ้าที่สวมชุดนอนสายเดี่ยวยาวคลุมเข่า ค่อยๆ ไล้ลูบเข้ามาที่ซอกขา สอดเข้ามาเล่นซุกซนสัมผัสกลีบเนื้อของความเป็นสาวที่ตอนนี้มีน้ำคาวสวาทเยิ้มออกฉ่ำมาแฉะชุ่มพุ่มขนสีดำโอบล้อมพูงามเอาไว้

“ฉะ… ฉันเสียว… ” ก้นของเพชรกันยากระดกขึ้นโดยอัตโนมัติ ราอูลบีบขยำพูทุเรียนของหล่อนอย่างแรงจนตูดกระดก อกอวบใหญ่เบียดกับที่นอน มีกลีบกุหลาบสีชมพูโปรยเอาไว้เพราะเป็นคืนเข้าหอ “เมียจ๋า… น่าเลียสุดๆ ผัวเบิร์นให้นะจ๊ะ” ราอูลตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก เพชรกันยาหันมามองแบบอายๆ หากสุดท้ายก็มีอันต้องหลับตาพริ้ม เมื่อสองมือของราอูลผลักรวบก้นอวบขาวดันให้โย้ไปข้างหน้าแล้วเงยหน้าปาดลิ้นลากเลียขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ เสยขึ้นตามรูปทรงของกลีบสวาท ทะลักอ้าเป็นร่องออกมาระหว่างกลีบก้นทางด้านหลัง

เรื่องราวของ "เดรค" และ "ลันตา" ว่าที่คู่หมั้นที่เกิดเรื่องราวอันเจ็บปวดระหว่างทั้งคู่จนทำให้ห่างหันไป ก่อนที่จะโคจรกลับมาพบกันอีกครั้งเพื่อจบเรื่องราวทุกอย่าง มาลุ้นกันว่าเรื่องราวความรักครั้งนี้จะจบลงเช่นไร

“พี่ไม่ได้รักเธอ.....แต่พี่รักพี่สาวของเธอ” ………………………. "พี่ศิราไม่เคยยิ้มให้โลมาแบบนี้บ้างเลย" "เอะอะอะไรก็พี่ดาวตลอด" "เลิกหาเรื่องดาวได้แล้ว" "เธอโชคดีกว่าดาวทุกอย่าง มีแต่คนตามใจ อยากได้อะไรก็ได้ แม้แต่ชื่อก็ยังดีกว่า แล้วยังจะเอาอะไรอีก" "มันผิดหรอที่แม่กับพ่อตั้งชื่อให้โลมาว่าโลมา แล้วตั้งชื่อให้พี่ดาวว่าดาวทะเล" "มันคือความผิดของโลมางั้นหรอ" "ถ้าโลมาเกิดก่อน หรือ โลมา ชื่อว่าดาวทะเล พี่ศิรายังจะทำกับโลมาแบบนี้ไหม" "มันผิดที่ชื่อ หรือ.....แค่เพราะเป็นโลมาก็ผิดแล้ว" ……………………….

นางร้องครางกับความเสียวที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เพราะว่าเจียวจิ้นลูกชายของเขาก็ไม่เคยใช้ลิ้นทำเช่นนี้กับรูสวาทของนางเหมือนอย่างที่พ่อสามีกำลังทำให้อย่างดุดัน “รูของเจ้าน่าเลียเหลือเกิน… ” เจียวหย่งเอามือตะปบง่ามก้น จับแหกให้กลีบอ้าแล้วปาดลิ้นเสยเข้าใส่สองกลีบ แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… “อ๊ายยยย… งือออ… ซี้ดดด… ท่านพ่อเลียเก่งเหลือเกิน” จางลี่คราง ก้นบิดส่ายไปมา โดนเจียวหย่งปาดลิ้นเลียกินคราบคาวน้ำใคร่ที่หลั่งเยิ้มออกมาจากกลีบสวาทของนางอย่างหิวกระหาย “อู้ววว… น้ำคาวของเจ้าช่างหอมรัญจวน” หลังจากลงลิ้นเลียจนกลีบเยิ้ม… เจียวหย่งหงายฝ่ามือหยาบใหญ่สอดเข้ามาระหว่างง่ามขา ตะล่อมคลึงหนอกเนินสวาทโค้งนูนเหมือนหลังเต่า คว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี

ไอ้ใหญ่… ค่อยๆ เอามือดันเข่าสองข้างของเรไรแหกอ้าออกจากกัน ทำท่าเหมือนกำลังจะฉีกทุเรียน “ผมอยากเห็นทุเรียนของคุณเรไรชัดๆ ว่ายวงของมันจะใหญ่แค่ไหน รสชาติจะหวานมันส์สักแค่ไหน” น้ำเสียงตื่นเต้นจัด มือหยาบใหญ่ค่อยๆ แหกเข่าของเมียนายจ้างออกจากกัน ดวงตาเบิกโพลงเพ่งมองพูทุเรียนยวงใหญ่ เบียดอัดกันแน่นอยู่ระหว่างง่ามขาของเรไร โอบล้อมไว้ด้วยเส้นไหมสีดำระยับ “โอ้ว… พูใหญ่สุดๆ” ไอ้ใหญ่ตะลึงลาน ก้มลงปาดลิ้นชิมรสชาติหวานมันส์ของพูทุเรียนในทันที ทั้งเลียสลับดูดเสียงดังซ่วดๆ ทำเอาสะโพกของเรไรบิดส่าย ดิ้นไปดิ้นมาด้วยความเสียวซ่านทรมานหอย

เขาและเธอมีความสัมพันธ์กันเพราะความเมา เธอ...ชอบรสสวาทที่น่าตื่นเต้นของเขา เขา...ชอบความเผ็ดร้อนของเธอ ...เขาและเธอจึงสร้างกฎขึ้นมา... และกฎมีอยู่ว่า ห้ามรัก ห้ามท้อง ห้ามเป็นเจ้าของกันและกัน… "ใครใช้ให้คุณคุยกับมัน ปากนี้เป็นของผม ตรงนี้ ตรงนี้ ก็เป็นของผม" ชายหนุ่มพูดพลางเลื่อนมือจากริมฝีปากผ่านลำคอระหงแล้วมาหยุดอยู่ที่หน้าอกอวบก่อนจะบีบเคล้นหยาบโลน

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

เมื่อชีวิตหลังแต่งงานดำดิ่งสู่หายนะ ศักดิ์ศรีความเป็นเมียถูกเหยียบย่ำไม่เหลือชิ้นดี เธอจึงเลือก 'หย่า' ในวันที่รักนั้นร้าวราน 'บัว บงกชเพชร' นักวาดภาพสดตามงานแต่ง หรือ Live wedding painting ที่มีชื่อเสียง เลือกก้าวเข้าสู่ประตูวิวาห์กับนักร้องหนุ่มวงเนเวอร์แบดอย่าง 'เปรม ปิติภัทร' เธอเชื่อว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่อันงดงาม แต่เบื้องหลังแววตาอบอุ่นของสามีและรอยยิ้มใสซื่อของผู้เป็นน้องสาว กลับมีแรงปรารถนาอันบิดเบี้ยวซุกซ่อนอยู่ คนศีลต่ำลอบเป็นชู้กันอย่างไร้จิตสำนึก เมื่อรักกลายเป็นคำลวง ความผูกพันผันแปรเป็นอาวุธที่พร้อมทิ่มแทงใจ เธอจึงตัดขาดความสัมพันธ์ เลือกเดินหน้าสู่การหย่าร้างมากกว่านอนกอดทะเบียนสมรสเอาไว้ทั้งน้ำตา ไม่มีผู้หญิงคนไหนควรถูกสามีนอกใจ หญิงร้ายชายเลวไม่มีวันได้เสวยสุขอยู่ในวิมานที่วาดฝัน ในเมื่อเธอพัง เขากับชู้ก็ต้องเจอจุดจบที่ไม่ต่างกัน แต่ในช่วงเวลาที่ทุกข์ระทมขมขื่น 'เหนือ นิธิโชติ' แสดงให้เห็นว่าบงกชเพชรยังคงมีค่าในสายตาเขา ที่ผ่านมาเธอแค่อยู่ผิดที่ผิดเวลา หลงมอบหัวใจให้คนสารเลว เมื่อมีเขาเยียวยารักษาแผลใจโดยไม่แคร์คำว่าผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ความรักของบงกชเพชรจึงเบ่งบานงดงามอีกครั้ง