รักสามเส้า

หยางมี่บุตรีคนโตแห่งจวนเสนาบดี จำต้องแต่งเข้ามาเป็นพระชายาของอ๋องทมิฬตามบัญชาของฮ่องเต้แต่ในเมื่อนางแต่งเข้ามา สามีเฉยชา ไม่สนใจนาง ทั้งยังแต่งชายารองเข้ามา ทำไมนางต้องเอาชีวิตไปผูกกับเขาด้วย "ข้าจะหย่ากับท่าน" "ข้าไม่หย่า เจ้าจะต้องเป็นหวางเฟยของข้าตลอดไป"

เมื่อ 'อารยะ' มาเฟียหนุ่มต้องการมีทายาทซึ่งภรรยาไม่สามารถมีให้ได้ เขาจึงต้องหาคนมาตั้งท้องลูกของเขา โสภิดาเป็นเมียเก็บที่ไม่ได้รับการยกย่อง เมื่อเธอตั้งท้องก็ถูกจัดฉากว่าเธอนอกใจเขา เธอโดนเขาไล่ออกจากบ้านและตราหน้าว่าเธอตั้งท้องลูกชู้ เธอต้องหอบท้องหนีคนของอารยะที่ตามล่าที่หวังทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอด้วยความเจ็บแค้น อารยะเจอเธอกับลูกชายตัวน้อยที่หน้าละม้ายเขาราวกับพิมพ์เดียวกัน เขาอยากให้เธอและลูกกลับไป แต่เธอไม่มีวันให้อภัยคนใจร้ายอย่างเขาโดยเด็ดขาด

"ถ้าทำตัวเป็นเด็กดี ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้มันยุ่มย่ามกับเธออีก เธอจะมีฉันเป็นผัวแค่คนเดียว" "เอาอะไรมามั่นใจว่ามินจะอยากเป็นของพี่คนเดียว บางที...คนที่มินไม่อยากจะยุ่งด้วยมากที่สุดอาจเป็นพี่ก็ได้" ️spoiler️ มีเนื้อหาอ่อนไหว / มีภาพประกอบ 18-20+ / เนื้อหาแนวยันเดเระ / อาจมีเนื้อหาที่ทำให้อึดอัดใจ / ความสัมพันธ์แบบ 3P / มีการร่วมรักแบบไม่เต็มใจ / มีการบูลลี่ / มีถ้อยคำหยาบคาย / มีฉากร่วมเพศแบบสามคน

เกรย์ กันต์ณทีป์ ผู้ชายที่เลือกเดินตามรอยคุณทวดผู้ล่วงลับ ฉากหน้าเขาคือคุณหมอเทพบุตรที่แสนดี หากแต่ ฉากหลังเขาคือมาเฟียที่แสนเหี้ยมโหด ความรักคือสิ่งที่พยายามหลีกหนีแต่ความบังเอิญกลับเล่นตลกทำให้เขาต้องกลายมาเป็นแฟนของเธอ ผู้หญิงที่ทำให้ความรู้สึกที่เรียกว่ารักของเขาไม่ใช่เรื่องบังเอิญอีกต่อไป เพลงพิณ เพลงนรี เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากจะมีรักแท้กับใครสักคน แต่ทุกคนที่ผ่านเข้ามากลับเป็นได้แค่เพียงความรักที่ไม่สมหวัง จนเมื่อเธอได้พบกับเขา....เกรย์ กันต์ณทีป์ ผู้ชายแปลกหน้าที่กลายมาเป็นแฟนของเธอเพียงชั่วข้ามคืน ❤️❤️❤️

เจิ้งซูอี้ถูกธนูยิงตกจากหลังม้าเมื่อฟื้นคืนสติกลับมาพบว่าตนเองอยู่ในร่างของเด็กสาวชาวบ้าน นางต้องช่วยเหลือเด็กสาวผู้นี้ไม่ให้ถูกครอบครัวเดิมเอาเปรียบทั้งยังต้องหาทางหนีจากองค์ชายห้าคู่ปรับเก่าของตน

ฉันแอ่นก้นสะท้าน ถ่างเข่าแบะง่ามก้นรับความเป็นชายของพ่อผัว กระแทกพรวดเข้าใส่รูสวาทรัวๆ ซอยถี่ยิบไม่ยั้ง “งือออออ… พ่อเดชทำแรงจัง รูระบมหมดแล้วจ้ะ… อ๊า… ซี้ดดดดดด… ” ฉันสูดปากเสียว… เสียงหายใจติดๆ ขัดๆ บั้นท้ายอวบขาวส่ายสะบัดตามจังหวะโขลกอัดท่อนเอ็นร้อนผ่าว บดขยี้เข้ามาในความนุ่มแน่นของของฉันจนสุดโคนไข่ “อู้ววว… เยิ้มดีจังหนูจ๋า” พ่อเดชหลุบตาลงมองภาพตรงง่ามขาด้วยความสะใจ เห็นน้ำเสียวของเราสองหลั่งไหลออกมาอาบชุ่มพุ่มขอบรอบโคนความแข็งแกร่งที่กำลังเสียดสีกันร้อนคารูนุ่มแน่น

เขาและเธอมีความสัมพันธ์กันเพราะความเมา เธอ...ชอบรสสวาทที่น่าตื่นเต้นของเขา เขา...ชอบความเผ็ดร้อนของเธอ ...เขาและเธอจึงสร้างกฎขึ้นมา... และกฎมีอยู่ว่า ห้ามรัก ห้ามท้อง ห้ามเป็นเจ้าของกันและกัน… "ใครใช้ให้คุณคุยกับมัน ปากนี้เป็นของผม ตรงนี้ ตรงนี้ ก็เป็นของผม" ชายหนุ่มพูดพลางเลื่อนมือจากริมฝีปากผ่านลำคอระหงแล้วมาหยุดอยู่ที่หน้าอกอวบก่อนจะบีบเคล้นหยาบโลน

ไลลา : คนหนึ่งเขาชั่งดีกับฉันจะทิ้งลงยังไง คนหนึ่งเคยทิ้งไปแต่รักไม่เคยจางหาย มิโน่ : คุณเคยทำลูกโป่งหลุดมือไหม ตอนนั้นคุณ โทษอะไร โทษสายลมที่พัดแรงไป หรือ โทษมือเราที่จับมันไม่แน่น พอ เฌอรีน : สิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่แค่ตัวนายแต่ฉันอยากได้ใจของนายด้วย ไลลา เฌอรีน มิโน่ ทั้งสามเป็นเพื่อนรักกัน และมันควรจะแบบนั้น ถ้าหากคนใดคนหนึ่งไม่เกิดคิดเกินคำว่าเพื่อน พวกเขาทั้งสามจะสามารถรักษาความเป็นเพื่อนไว้ได้รึเปล่า....

เมื่อชีวิตหลังแต่งงานดำดิ่งสู่หายนะ ศักดิ์ศรีความเป็นเมียถูกเหยียบย่ำไม่เหลือชิ้นดี เธอจึงเลือก 'หย่า' ในวันที่รักนั้นร้าวราน 'บัว บงกชเพชร' นักวาดภาพสดตามงานแต่ง หรือ Live wedding painting ที่มีชื่อเสียง เลือกก้าวเข้าสู่ประตูวิวาห์กับนักร้องหนุ่มวงเนเวอร์แบดอย่าง 'เปรม ปิติภัทร' เธอเชื่อว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่อันงดงาม แต่เบื้องหลังแววตาอบอุ่นของสามีและรอยยิ้มใสซื่อของผู้เป็นน้องสาว กลับมีแรงปรารถนาอันบิดเบี้ยวซุกซ่อนอยู่ คนศีลต่ำลอบเป็นชู้กันอย่างไร้จิตสำนึก เมื่อรักกลายเป็นคำลวง ความผูกพันผันแปรเป็นอาวุธที่พร้อมทิ่มแทงใจ เธอจึงตัดขาดความสัมพันธ์ เลือกเดินหน้าสู่การหย่าร้างมากกว่านอนกอดทะเบียนสมรสเอาไว้ทั้งน้ำตา ไม่มีผู้หญิงคนไหนควรถูกสามีนอกใจ หญิงร้ายชายเลวไม่มีวันได้เสวยสุขอยู่ในวิมานที่วาดฝัน ในเมื่อเธอพัง เขากับชู้ก็ต้องเจอจุดจบที่ไม่ต่างกัน แต่ในช่วงเวลาที่ทุกข์ระทมขมขื่น 'เหนือ นิธิโชติ' แสดงให้เห็นว่าบงกชเพชรยังคงมีค่าในสายตาเขา ที่ผ่านมาเธอแค่อยู่ผิดที่ผิดเวลา หลงมอบหัวใจให้คนสารเลว เมื่อมีเขาเยียวยารักษาแผลใจโดยไม่แคร์คำว่าผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ความรักของบงกชเพชรจึงเบ่งบานงดงามอีกครั้ง

"ตะวันกูมีเรื่องจะคุยกับมึง เรื่องสำคัญ" 'เรื่อง???" "กูว่ากูกับมึงกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหอะว่ะ กูว่ากูกับมึงคงไปด้วยไม่รอด" "แล้ว?" "เราเลิกกันเหอะ" "อืม" "หมายความว่า" "เลิกก็เลิก" "ทำไมมึงพูดง่ายขนาดนี้วะมึงไม่โวยวายสักหน่อยเหรอ" "จะให้กูโวยวายเพื่อกูรู้ว่าสักวันมึงต้องพูดคำนี้" "แล้วมึงเสียใจมั้ย" "หึไม่อ่ะกูทำใจไว้ละ" "แล้วพ่อแม่มึงกับพ่อแม่กู" "มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูเคลียร์เอง" "มึงแน่ใจว่าเคลียร์ได้โดยเฉพาะพ่อมึง" "หรือมึงจะไปเคลียร์กับพ่อกูเอง" "กูยอมรับว่ากูขี้ขลาดว่ะกูยังไม่อยากตายตอนนี้เพราะโดนพ่อมึงเอาปืนมาไล่ยิงกะบาลกู" "เหอะมึงกลัวตายด้วยเหรอ" "ลูกชายกูยังใช้งานไม่คุ้มเลยจะให้กูรีบตายไปไหนวะ" "หึ มึงก็คิดได้แค่นี้อ่ะเนอะ" " ตกลงกูกับมึงเลิกกัน" "เออ" "แต่เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่ไหม" "มึงอยากเป็นอะไรก็เป็น"