เข้าใจผิด

"คุณนนท์" ฉันเรียกชื่อเขา เขากำลังยืนหันหลังสูบบุหรี่อยู่พอเขาเห็นหน้าฉันเขาก็หันมาแล้วโยนบุหรี่ทิ้งลงพื้น "มึงมาทำเชี่ยไรที่นี่" "ก็คุณนนท์ไม่ยอมกลับบ้านเลยปิ่นเลยมาตาม" "เป็นแม่กูเหรอห๊ะ ไป๊!!!!มึงจะไปไหนก็ไป" "ที่ปิ่นมาตามคุณนนท์ที่นี่ก็เพราะปิ่นมีข่าวดีจะบอกกับคุณนนท์ค่ะ" "ข่าวเชี่ยไรกูไม่อยากฟัง" "ปิ่นท้องค่ะ ท้องลูกของเรา" "ท้อง?? มึงปล่อยให้ตัวเองท้องได้ไงกูบอกมึงกี่รอบแล้วว่าอย่าลืมกินยาคุมฉุกเฉินแล้วมึงปล่อยให้ตัวเองท้องได้ไงห๊ะ" "ปิ่นขอโทษค่ะ คืนนั้นที่คุณนนท์เมาแล้วเข้ามาหาปิ่น ปิ่นไม่ได้กินยาเพราะเค้าบอกว่ากินมากไม่ดีมันอันตรายปิ่นก็เลยไม่กล้ากินยา" "มึงไปเอาเด็กออกซะ" ฉันไม่คิดว่าเขาจะพูดคำนี้ออกมา "อะไรนะคะ" ฉันถามย้ำเผื่อว่าตัวเองจะหูฝาดแม้ว่าน้ำเสียงที่เขาพูดเมื่อครู่มันจะเสียงดังฟังชัดขนาดไหนก็ตาม "กูบอกว่าใหัมึงไปเอาเด็กในท้องมึงออกซะ หูหนวกหรือไง" เขาตะคอกใส่ฉันเสียงดังมากจนฉันตกใจ

เขาคิดว่าเธอคือความรัก แต่สำหรับเธอแล้วมันเป็นเพียงแค่การแก้แค้นเท่านั้น!!

เธอมาแบล็กเมลคนอีกแล้วหรือไง ชื่อหนูดี แต่นิสัยไม่ดีเหมือนชื่อเลยนะ...

ไค ไคเรย์ นักมวยเถื่อนประจำค่ายมวยแห่งหนึ่ง เขาไร้ตัวตน ไม่มีที่มาที่ไป แต่หน้าตาดีและฝีมือเยี่ยม จึงได้เป็นนักมวยประจำค่ายที่ฝีมือดีที่สุด และการชกของเขาก็คือสังเวียนเถื่อน ที่เอาเงินมาวางเดิมพันกับชีวิตของคน ถ้ารอดก็ได้เงิน ถ้าแพ้ก็ตาย เขาไม่เคยคิดที่จะมีความรัก จนกระทั่งได้เจอกับเธอคนนี้ แตงกวา ลูกสาวแม่ค้าอาหารตามสั่ง เธอสวยหน้าตาดี และมีความสดใสตามวัย ความรักมันก่อเกิดขึ้น หลังจากที่เธอเริ่มมาส่งข้าวที่ค่ายมวยบ่อยขึ้น

ครั้งหนึ่ง 'เราเคยรักกันมาก'    ครั้งหนึ่ง 'เคยเฝ้าฝันอยู่เคียงคู่'    แต่..แล้วเธอก็เลือกที่จะทิ้งเขาไป..ทั้งให้เหตุผลโง่ๆ กับเขาว่า    'เธอเบื่อผู้ชายแสนดีแบบเขาแล้ว'    แต่พอเวลาผ่านไป...ผู้ชายแสนดีหน้าโง่คนนั้นได้ตายจากไปแล้ว..เธอกลับเดินย้อนกลับมา..พร้อมกับบอกเขาว่า     'ไม่มีใครแสนดีเท่าเขา'   สำหรับเขา..มีเหลือแค่ 'เศษซากของความรัก'   สำหรับเธอ..ในหัวใจดวงน้อยยังเต็มไปด้วยความรัก   มาวันนี้ 'ความรัก' ของเขาไม่ได้มีไว้ให้เธอ..แต่ 'มี' ไว้ให้ผู้หญิงอีกคน

ซุนเหยา เจ้าของร้านอาหารจีน ที่มีอยู่หลายสาขาทั่วประเทศ เธอทำงานหนักจนหมกสติไป เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้งก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ในเกี้ยวแปดคนหาม สวมชุดแดงมงคล กำลังจะเข้าพิธีแต่งาน

กินเด็กเขาว่าเป็นอมตะ มาลองกินหมอเด็กดูไหมล่ะจะได้เป็นนิรันดร์ ********* เพราะผิดหวังจากรักแรกที่เป็นหมอปณิชาเลยไม่อยากมีแฟนเปนหมออีก แต่ตุลธรหมอสุดหล่อจากแผนกเด็กสุดหล่อก็เข้ามาทำลายกำแพงที่หญิงสาวตั้งขึ้น เธอคิดว่ารักครั้งนี้จะได้สวยแต่เขาก็เงียบหายไปเหมือนกับรักแรก

นางบำเรอชั้นสูงแบบนี้ ลองครางดังๆ สิแล้วฉันจะให้พัก " เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว แกไม่ตายดีแน่! " อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้ " หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน " " นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! " " เธอเป็นของฉันตั้งแต่ฉันพามาที่นี่แล้ว ถ้าคิดจะหนีก็แหกตามองดูรอบๆ ถ้ากล้านักก็ลองดู แต่เตือนเอาไว้ก่อนนะที่นี่มันเป็นป่าลึก สัตว์ป่าก็ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ที่สำคัญลูกน้องฉันทุกคนขาดผู้หญิงมาแล้วหลายเดือน คงจะกลัดมันน่าดู อยากเป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันขย้ำกันเล่นๆก็ไป ไปสิ!!! " เสียงตะโกนขู่ของเขาประโยคสุดท้ายทำเอาเธอสะดุ้งกลัวจนต้องถอยร่นไปชิดกับมุมแคบๆ " ฉันไม่ไปแล้ว ไม่ไป... "

"ทำไม เธอไม่บอกฉันเรื่องลูก" "บอกไปแล้วจะได้อะไร บอกเพื่อให้คุณหัวเราะเยาะ สมน้ำหน้างั้นเหรอ" "หัวเราะเยาะ?? สมน้ำหน้า??? เธอเอาอะไรคิด" "ก็หรือไม่จริง คุณบอกฉันตลอดว่าไม่อยากมีลูกมาตลอด แล้วอีกอย่างตอนนั้นเราสองคนก็เลิกกันไปแล้วและคุณก็มีแฟนใหม่แล้วจะให้ฉันไปบอกให้คุณรับผิดชอบเหรอ" "ก็เลยอุ้มท้องพาลูกฉันหนีมาอยู่เชียงใหม่" "ไม่ได้หนี แค่อยากมาเริ่มต้นชีวิตใหม่" "แล้วแฟนใหม่เธอล่ะ พอมันรู้ว่าเธอท้องลูกของฉันมันก็เลยทิ้งสินะ" "ฉันไม่เคยมีแฟนใหม่ ไม่เคยมีอะไรกับใครทั้งนั้น หยุดใส่ความกันซะที" "ฉันไม่เชื่อ"

หญิงสาวออกตามหา ชายหนุ่มที่เคยช่วยชีวิตเธอไว้เมื่อ 2 ปีก่อน ..เธอได้เจอเขาอีกครั้งในฐานะประธานโรงแรมที่เธอทำงานอยู่แต่เธอดันไปรู้ความลับของเขาเข้าว่าเขาอยู่ในห้องลับ(เซ็กซ์โฟน)ที่ตามจีบเธออยู่