ตอนที่ 7 - คุณยายพร้อม!

คุณยายแคทเธอรีนเริ่มตั้งตัวใหม่ เธอคิดว่าที่มีคนป่าเข้ามาในเขตบ้านเธอได้ คงเป็นเพราะพืชผักผลไม้ในบ้านแน่ๆ ที่มันกำลังสุกงม และกลิ่นของมันคงไปเตะจมูกคนเถื่อนเข้า

พวกมันจึงเข้ามาลักเล็กขโมยอาหารในบ้านเธอยังไม่พอ ยังจะขโมยความสงบสุขของเธออีกต่างหาก แถมยังจะ… แคทเธอรีนกัดฟันขบเคี้ยวแน่น ว่าโดนพวกมันรุมข่มขืนทั้งปากและสังวาสหนักแค่ไหน

ในใจแอบยอมรับความสุขที่พวกมันประเคนมาให้ ทั้งอัดแน่นเพลิดเพลิน เสียววูบวาบมาก อย่างที่ไม่ได้เป็นแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่สามีของคุณยายเสียชีวิตไปนาน เธอก็ไม่มีชายอื่นมาเป็นคนคู่ใจเคียงข้างอีกเลย…

ครานี้… คุณยายคิดว่าจะต้องเตรียมรับมือพวกมันอีก เพราะหากพวกมันมาถึงบ้านคุณยายได้ครั้งแรก ครั้งต่อไปพวกมันอาจจะมาอีกแน่ๆ และเธอไม่แน่ใจว่า พวกมันจะมาแค่สองคน หรือมากกว่านั้น

คุณยายยังไม่อยากให้หลานสาว ซึ่งกำลังเดินทางมาหา ได้รับอันตรายไปด้วย แต่คุณยายก็ไม่กล้าบอกอยู่ดี เกรงว่าจะกลัวจนทำอะไรไม่ถูก คุณยายแคทเธอรีนคิดว่า เธอควรจะจัดการกับพวกมันเองจะดีกว่า… ลึกๆ ในใจคุณยายก็อยากจะโดนพวกมันจัดการแบบเมื่อวาน อย่างเร้าใจอีกเหมือนกัน

******

วันนี้คุณยายจัดการเก็บผักผลไม้ภายในบ้านจนหมด ใส่ตะกร้าหวายเพื่อนำเข้าบ้านตลอดวัน นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่เอลีสจะเดินทางมาถึง เธอหวังว่าเอลีสจะไม่เจอพวกคนป่าเถื่อน ลักพาตัวไปข่มขืนจนเสียสติไปซะก่อน ยิ่งคิด คุณยายก็เริ่มอารมณ์เสีย เธอยอมให้พวกมันข่มขืน ยังจะดีเสียกว่าหลานสาวแสนน่ารักจะถูกพวกมันปู้ยี่ปู้ยำ

"สวัสดีค่ะ คุณยาย หนูมาส่งอาหารแล้วค่ะ" เอลีสกล่าวอย่างร่าเริง พลางก้าวเท้าเดินอย่างระมัดระวัง เนื่องด้วยคุณยายกำลังเก็บผักอยู่

"ดีใจที่หนูเดินทางมาถึงนะ เอลีส ยายกำลังเก็บผักและผลไม้อยู่ มาเก็บด้วยกันกับยายสิ!" แคทเธอรีนรู้สึกโล่งใจทันที ที่หลานสาวของเธอยังเดินทางปลอดภัยอยู่ ดูจากชุดที่สวมใส่ ยังปกติดีอยู่ทุกอย่าง แม้กระทั่งชุดสีขาวที่สวมมาด้วย ก็ยังสะอาดตาเหมือนเดิม

"ค่ะคุณยาย วันนี้คุณแม่บอกว่า อยากให้คุณยายทำพายองุ่นให้คุณพ่อค่ะ วันนี้ทำให้กินได้มั๊ยคะ?หนูจะช่วยคุณยายนวดแป้งด้วยค่ะ" เอลีสบอกระหว่างช่วยคุณยายเก็บผลไม้ที่ปลูกเอาไว้

"พายองุ่น? … ใครจะแต่งงานรึ?" แคทเธอรีนถาม เพราะพาร์เชลจะกินพายองุ่นเนื่องในโอกาสพิเศษๆ หากไม่ใช่ช่วงเทศกาลแล้ว เขาจะไม่แตะพายองุ่นแน่นอน

"เอิ่ม… คุณแม่ไม่ได้บอกค่ะ" เอลีสไม่กล้าพูดเอง เพราะมันเป็นเรื่องที่พวกผู้ใหญ่จะคุยกันเรื่องการออกเรือนของลูกสาว

"เอาไว้ยายจะเข้าเมืองไปเยี่ยมลีแอนกับพาร์เซลนะ เข้าบ้านกันเถอะ ยายยังพอมีองุ่นไว้ทำพายอยู่บ้างนะ" คุณยายแคทเธอรีนคิดว่า ควรพาหลานสาวเข้าบ้าน ก่อนที่พวกคนเถื่อนจะแอบมาเจอเธอที่นี่อีก ยิ่งมีแค่ยายกับเด็กสาว คงจะสู้แรงพวกคนเถื่อนไม่ไหว เธอห่วงสวัสดิภาพของเอลีสมากกว่า

******

หลังจากที่คุณยายแคทเธอรีนทำแยมองุ่นอยู่นั้น เอลีสช่วยคุณยายนวดแป้งตามที่ตกลงกันไว้…

หลานสาวได้โอกาสถามเรื่องเมื่อวาน ว่าคุณยายหายไปไหนทั้งวันจนเธอต้องขอตัวกลับบ้านก่อน คุณยายแคทเธอรีนไม่กล้าบอกหลานสาวไปตรงๆ ว่าโดนคนเถื่อนสองคนรุมข่มขืน จนธอเสร็จน้ำแตกอย่างสุดเสียวไปยังไง จึงตอบเลี่ยงไปว่า

"ยายออกไปดูที่ป่าน่ะ เกรงว่าจะมีหมาป่ามารบกวนที่บ้าน ยายเลยต้องวิ่งไล่มันกลับเข้าป่าไปน่ะ เลยกลับมาบ้านช้าไปหน่อย" คุณยายคุยไป ก็หลบสายตาของหลานสาว เพราะเธอยังรู้สึกเขิน แถมยังเสียวน้ำภายในกายหลั่งไหล

คุณยายแคทเธอรีนรู้สึกยังอยากได้อย่างเมื่อวานอีก แบบไม่อยากให้เอลีสรู้เลยว่า ยายมีความสุขมากแค่ไหน ที่ได้กินเห็ดโคนยาวอวบอัดคับปากคับท้องจุกแน่นถึงเพียงนี้

"น่าสงสารหมาป่าตัวนั้นจัง มันมีเจ้าของรึเปล่าคะ?" เอลีสนึกถึงหมาป่าที่เคยเจอระหว่างทาง มันมีเจ้าของสองคนที่ใจดีกับเธอด้วย

"ไม่น่ามีนะ หนูเคยไปเจอหมาป่าที่ไหนรึ?" คุณยายแคทเธอรีนรู้สึกทะแม่งๆ แล้ว ไม่ชอบมาพากล เรื่องหมาป่าที่เอลีสไปเจอ

"เจอระหว่างทางกลับบ้านค่ะ มันมีเจ้าของด้วยค่ะ เลยถามคุณยายก่อนว่า เป็นหมาป่ามีเจ้าของ หรือว่าหมาป่าหลงมาคะ?" เด็กสาวถามให้ชัดเจนระหว่างนวดแป้งเสร็จแล้ว เริ่มยกมันไปใส่ถาด เพื่อให้คุณยายมาจัดแจงขึ้นรูปทำพายทันทีก่อนอบ

"ยายไม่แน่ใจ" แต่คุณยายแคทเเธอรีนรู้สึกไม่ชอบเลย ที่พวกคนเถื่อนเริ่มเข้ามาใกล้เขตเมืองพวกเธอแบบนี้ แถมเอลีสก็คงจะเจอกับพวกมันโดยบังเอิญ

"แล้วไปคุยอะไรกับพวกนั้นรึเปล่า?" คุณยายแคทเธอรรีนถามหลานสาวให้แน่ชัดอีกครั้ง เธอไม่อยากให้หลานสาวได้รับอันตรายใดๆ

"ไม่ได้คุยค่ะ หนูรีบเดินทางกลับบ้าน เพราะคุณพ่อคุณแม่บอกว่า อย่าคุยกับคนแปลกหน้าค่ะ" เอลีสบอกไปเพราะถูกสอนมาแบบนั้น ทำให้คุณยายแคทเธอรีนโล่งใจ

"ต่อจากนี้ไป อย่าเดินทางมาบ้านยายอีกนะ ยายคิดว่า จะไปหาหลานที่บ้านเองดีกว่า…" คุณยายแคทเธอรีนตั้งใจให้เอลีสหยุดเดินทางมาส่งอาหาร เพราะคิดว่าพวกคนเถื่อนอาจจะกำลังเล็งหลานสาวเธออยู่ ดีที่สุดแล้ว เธอห้ามมิให้เอลีสมาส่งอาหารให้เธออีก

"คุณยายไปบ้านคุณแม่ไหวรึคะ?"

"ไม่เป็นไรจ้า ยายยังแข็งแรงอยู่… ว่าแต่วันนี้ทำไมดูหน้าซีดจัง เอลีส เมื่อวานมีอะไรรึเปล่า?" คุณยายแคทเธอรีนถาม เพราะเห็นสีหน้าหลานสาวแปลกไป…

******

เด็กสาวเริ่มอมยิ้มหวาน แล้วเริ่มเล่าเรื่องโทมัสให้คุณยายฟัง ทำให้สีหน้าของยายเริ่มตกตะลึงว่า หลานสาวกำลังมีความรัก และพร้อมจะแต่งงาน หากคุณนายมัลคอร์ กับพาร์เซลเห็นพ้องจะหาฤกษ์วันดีๆ สำหรับวันแต่งงานของ เอลีสกับโทมัส

"ยายดีใจเหลือเกิน หลานยายจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว คุณยายแคทเธอรีนจึงเริ่มหมดห่วง ว่าหลานสาวจะเป้นอันตราย หากเธอแต่งงานกับโทมัส ต่อจากนี้ไป เอลีสคงไมต้องเดินทางมาหาเธออีกแล้ว บางทีเธออาจจะคิดถึงหลานสาว จนต้องเดินทางไปหาเองในเมืองยังจะปลอดภัยเสียกว่า…

"คุณยายจะไม่ย้ายกลับมาอยู่กับพวกเราจริงๆ รึคะ?" เอลีสถาม ทำให้แคทเธอรีนชะงักที่จะดีตอบด้วย

"ไม่ล่ะจ้า ยายอยู่อย่างนี้ สบายใจกว่า" เธอแค่ไม่อยากทะเลาะกับลีแอน เรื่องคืนที่สามียายตาย โดยที่เธอไม่ได้ช่วยอะไรเลย ปืนอยู่ในมือ น่าจะยิงหมีตัวนั้นเสียให้ตาย แต่กลับปล่อยให้มันฆ่าสามีจนตาย ต่อหน้าลีแอนที่ยังเล็กนัก เรื่องนี้ลีแอนยังโกรธคุณยายอยู่

"อบนานมั๊ยคะ?" เอลีสคิดว่าไม่อยากคุยเรื่องคุณตาเสีย เลยเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า

"ไม่นานจ้า ทันบ่ายนี้ก่อนหลานกลับบ้านแน่นอน" คุณยายตอบปลอบใจหลานสาว เธออยากให้เอลีสกลับบ้านอย่างปลอดภัยก่อนค่ำนี้

"พรุ่งนี้จะให้หนูมาบ้านคุณยายอีกมั๊ยคะ?"

"ไม่ต้องมาจ้า ไว้ยายจะไปเยี่ยมหลานที่บ้านเองนะ" สิ้นเสียงของคุณยาย ทำให้เด็กสาวดีใจมาก เธอไม่ต้องเดินทางไกลมาหาคุณยายอีกแล้ว แถมคุณยายกับคุณแม่จะได้เจอหน้ากันอีกครั้ง หลังจากไม่ได้เจอกันเสียนาน

คุณแม่มักจะอ้างว่าติดงานหนักที่บ้านคุณนายมัลคอร์ และคุณพ่อจะไปล่าสัตว์เพื่อหาเลี้ยงดูครอบครัว หากคุณยายไปบ้าน จะทำให้เอลีสมีความสุขมิใช่น้อย...

"ดีใจจังเลยค่ะ คุณยายจะไปเยี่ยมที่บ้าน คุณยายต้องนอนค้างห้องหนูด้วยนะคะ" เอลีสบอกไปด้วยความดีใจ ที่ครอบครัวของเธอจะอบอุ่นขึ้น และหากมีงานแต่งงาน เธอจะดีใจมากที่สุด หากคุณยายของเธอจะมาร่วมงานนี้ด้วย…

เอลีสได้รับพายองุ่นแล้ว รีบเดินทางกลับบ้านทันที หลังจากคุณยายแคทเธอรีนอบพายจนเสร็จ

คุณยายเริ่มมีบางเรื่องที่อยากทำ อีกอย่างหนึ่ง... อย่างเช่นจัดการกับคนเถื่อนสองคนที่ย่องมาบ้าน เมื่อวานนี้เธอแค่พลาดท่าถูกพวกมันจัดหนักซะเต็มปากเต็มช่องท้องชุ่มฉ่ำไปหมด ครานี้เธอจะจัดการกับพวกมันบ้างให้หมดแรงเสียเลย

******

ค่ำคืนนี้ โทมัสกลับมาบ้านของลีแอนอีกครั้ง พร้อมกับร่วมทานอาหารค่ำเฉกเช่นเมื่อวาน… ลีแอนกับพาร์เซล ต่างพากันออกไปตักน้ำนอกบ้าน ปล่อยให้โทมัสอยู่กับเอลีสเหมือนคืนวาน พวกเขาจงให้ให้ลูกชายคุณนายมัลคอร์ อยู่กับเอลีสภายในบ้านตามลำพังสองคนเช่นเดิม

เรือนกายของเด็กหนุ่ม ซึ่งเติบโตเป็นชายหนุ่มรูปงาม กำลังเปลื้องผ้า อยู่กับเอลีสตามลำพัง ครานี้เธอได้เรือนกายงามของโทมัสเต็มสองตา

ชายหนุ่มจรดริมฝีปากจูบเด็กสาวอย่างโหยหา ตั้งแต่เมื่อวานหลังจากแอบได้กัน เขาเอาแต่คิดถึงเธอ คิดถึงว่าเมื่อไหร่จะถึงคืนวันนี้ เมื่อไหร่จะได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง เขาอยากมีความสุขกับเธออีก และมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

เอลีสมิได้คิดอะไรเลย นอกจากรอสัญญากับโทมัส ว่าจะรอเขามาหา รอเขามาร่วมนอนเคียงข้างเธอบนเตียง มีความสุขร่วมกัน ยามสวมกอดกระชับแนบแน่นทุกๆ การเคลื่อนไหว

เรียวนิ้วมือสอดลงต่ำ แทรกอยู่ระหว่างขาของเอลีส ทำให้เธอถ่างขาออกอย่างว่าง่าย โดยไม่ต้องรอให้โทมัสบอก ชายหนุ่มคิดว่า เธอคงเริ่มรู้แล้วว่า เขาต้องการอะไร ยามที่ปลายนิ้วกำลังควานช่องเล็กช่องน้อย ให้เตรียมตัวรับของใหญ่ยาวคับช่อง มันกำลังเริ่มเปียกชุ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อโทมัสจูบเธอหนักขึ้น เพื่อเร้าอารมณ์ให้เอลีสคล้อยตาม

"จับของผมดูสิ มันร้อนไปหมดเลย" โทมัสบอกให้เอลีสลองใช้มือคลึงองคชาตเขาเอาไว้ เด็กสาวค่อยๆ เลื่อนมือควานหาของร้อนในกายเขา มันช่างร้อนผ่าว แข็งตลอดลำ อีกทั้งเนื้อแน่นขึ้นลำกล้องอีกด้วย

"วันนี้มานั่งตักผมดูสิ อยากกอดเอลีสแน่นๆ" โทมัสเปรยกระซิบข้างหูเด็กสาว เอลีสจึงขยับตัวเอง ขึ้นไปนั่งตักของโทมัส พร้อมๆ กับขยับขาอ้ากว้าง ทับส่วนปลายจ่อเข้ากับปากทางเข้าร่องเล็ก มันเริ่มลื่นถูไถ และเปิดปากให้สอดใส่ได้ง่ายดาย

"มันจะเจ็บอีกมั๊ย?กลัวจังเลย" เอลีสรู้สึกกังวลเล็กน้อย ในขณะที่สองมือร้อนหนา จับสีข้างบางของเด็กน้อย ให้นั่งทับหัวบากลงน้ำหนักนั่งลงไปอย่างช้าๆ

"ทำช้าๆ นะ มันจะรู้สึกดีมากๆ เลยล่ะ" โทมัสบอกเธอเสียงเบา เด็กสาวเริ่มเสียวคล้อยมาเรื่อยๆ มันช่างทำให้เธอหมดแรงต่อต้าน และนั่งลงถูกเสียบลึกจนอารมณ์ดิ่งลึกตามขนาดที่อัดเข้ามาในกายเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ ทั้งคับและจุกท้องจนสุดโคน

"อ้า…!!! อ้า…!!!" เอลีสแหงนหน้าครางเบาๆ เมื่อสองแขนหนาเลื่อนขึ้นมาโอบกายนวล พร้อมๆ กับคลึงเรือนอกกลมกำลังขึ้นถันเล็กๆ ชายหนุ่มแนบเรือนหน้าซอกซอนไชลำคอนวล โยกองคชาตลากเข้าลากออกเบาๆ ให้เด็กสาวนั่งเสียวน้ำแตกหลั่งไหลหล่อลื่น เพื่อให้การสอดใส่ครั้งนี้ จากข้างหลังวูบไหวสั่นเสียวอีกแบบหนึ่ง

กายบางโยกขึ้นลง เพราะโทมัสซอยสะโพกเบื้องล่าง อัดเสียบกระแทกเสยขึ้นไปเบื้องบน เอลีสนั่งเสียวตัวสั่นบนตักโทมัสอย่างที่ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน มันไม่เจ็บปวดอีกแล้ว ทำให้เธอเพลินเพลินมากเพียงใด จนไม่รู้เลยว่า พ่อแม่แอบดูพวกเธออยู่…

"เห็นลูกมีความสุขแบบนี้แล้ว พวกเราน่าจะไปทำลูกด้วยกันอีกสักคนนะ" พาร์เซลกล่าว รู้สึกอยากได้ลูกสาวอีกคน ไว้แต่งงานกับพวกคนรวยเหมือนเอลีสอีก

"ถ้างั้นเราไปทำลูกกันเถอะ จะมาแอบดูเอลีสแบบนี้นานๆ ไม่ได้นะ" ลีแอนเริ่มจูงมือพาร์เซลพากันกลับห้องนอน เพื่อไปทำแบบเอลีส หรืออาจจะมากกว่าหลายท่าก็ได้…

******

กายบางถูกอัดจากเบื้องล่างหนักๆ ทำให้โทมัสเริ่มจะกลั้นต่อไปไม่ไหว เขาอยากแตกน้ำอัดร่างเอลีสอีกครั้ง แต่ถ้าเธอยังนั่งตักแบบนี้ เขาคงทำได้ไม่ถนัดนัก…

"ลงจากตัวผมเถอะ แล้วผมจะมอบความสุขทุกๆ อย่างให้เธอเอง" โทมัสกระซิบข้างหูเอลีสจนเธอขนลุกชันตั้งเกลียว เด็กสาวทำตามอย่างว่าง่าย พร้อมๆ กับลุกขึ้นจนองคชาตลากออกจากร่องเปียกหมดลำ

มือหนาจัดร่างเธอให้คว่ำตัวบนเตียง ถ่างขาออกกว้างๆ เพื่อเริ่มสอดใส่จากข้างหลังอัดเสียบกระแทกเธอเข้ากายเล็กหมดด้ามสุดลำอีกครั้ง

"นี่มันท่าหมาเอากันนะ" เอลีสจำได้ว่าเคยเห็นท่านี้ตอนหมาติดสัตว์ ทำลูกหมากัน

"เราทำได้เหมือนกันนะ เอลีสต้องชอบแน่ๆ"

"เค้าอยากได้ลูกคน ไม่ใช่ลูกหมานะ" เด็กสาวตอบมาอย่างไร้เดียงสาว ทำให้โทมัสจัดหนัก อัดกระแทกลึกๆ เสียเด็กสาวเสียวค้างแทบกรีดลั่นบ้าน

"ได้ลูกคนแน่นอน ถ้าเอลีสกรี๊ดดังๆ แบบนี้" โทมัสจัดหนักหื่นแตกกระหายที่จะเสียบหนักๆ ปะทะกับปากมดลูกทางตัน ซึ่งตอดส่วน่ปลายหัวบาก แถมภายในร่องทางเข้า ก็บีบรัดองคชาตเขาตลอดลำ โทมัสโยกสะโพกหนักๆ กระแทกชนกับกลีบอวบบวมแดงที่ไร้ขน มันดูดองคชาตเขารัดแรงขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊า!!!... อ๊า!!!... อ๊า!!!..." ด้วยความอยากได้ลูกคน ไม่ได้อยากได้ลูกหมา เอลีสจึงครางร้องดังๆ จนพาร์เซลกำลังซอยลีแอนอยู่บนเตียง เกิดอารมณ์เสียวจัด เสียบไม่ยั้งเช่นเดียวกับโทมัส ซึ่งอยู่ในห้องของเอลีส

เด็กหนุ่มกลัดมัน กำลังเห่อเด็กสาววัยดรุณีแรกแย้ม ที่เพิ่งจะแหวกพรหมจรรย์ได้ไม่กี่ครั้ง เขาเริ่มปลดปล่อยของเหลวร้อน เหนียวขุ่นออกมา อัดฉีดใส่ช่องท้องเธออย่างเต็มที่ ยามเมื่อเสียบสุดลำหมดด้าม น้ำขุ่นแตกทะลักหลั่งไหลแน่นช่องท้อง ไหลย้อนทะลักออกนอกร่องสวาทใต้ต้นขา หยาดเยิ้มเสียเด็กสาวหอบเหนื่อยครวญคราง เพราะกรีดร้องแทบหมดแรง

"ผมอยากนอนค้างด้วย... เราจะได้ทำแบบนี้ได้ตลอดทั้งคืน" โทมัสรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เขายังต้องกลับบ้านไปส่งแม่เข้านอน แต่ยังมีวันพรุ่งนี้สำหรับเขา

"เราจะได้แต่งงานกันเมื่อไหร่" เอลีสเริ่มอดใจไม่ไหว เธอจึงได้ถามไป เพราะคุณยายก็ถามเหมือนกัน

"เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ แม่ผมบอกว่า อยากอุ้มหลานแล้ว" โทมัสบอกพลางากองคชาตตัวเองออกมาอย่างช้าๆ เด็กน้อยยังคงมีความสุขที่ได้นอนกอดกับชายที่รัก แม้ว่าฤดูแตกสาวของตัวเอง จะยังไม่มาก็ตาม...

******