ตอนที่ 6 - ผู้คนในหมู่บ้าน

ร่างบางยังคงสั่นเสียว ไปกับการเคลื่อนไหวของโทมัสอยู่เนืองๆ ความอึดอัดคับในช่องท้อง ยังคงกระตุ้นอัดแน่นจุกใน ทุกๆ แรงสวมกอดจากคนที่สนิทกัน เวลานี้เขาสู่ขอเธอกับพ่อแม่ของเอลีสไปแล้ว ทำให้เขาสามารถครอบครองเธอได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะถึงวัยดรุณีแรกแย้มจะแตกสาว

มือบางกอบกำผ้าห่มแน่นพลางบิดกายเล็กบาง สั่นไหวไปมาในความฝัน มันช่างแสนหอมหวานล้ำ เกินกว่าจะลืมตาตื่นขึ้นมา แต่แล้ว… ความฝันของเธอระหว่างสวมกอดกับโทมัส กำลังจะจางลง เมื่อกลิ่นหอมของอาหารเช้า กำลังปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์หลับใหลนิทราอันแสนหวาน…

"เอลีส… ตื่นมาทานข้าวเช้าเถอะจ้า…!!!" ลีแอนตะโกนเรียกลูกสาวให้ลงมาเหมือนกับทุกๆ วัน เพียงแต่วันนี้เอลีสลงมาช้ากว่าปกติ เพราะเธอรู้เรื่องเมื่อวานอยู่แล้ว เธอกับพาร์เซลจงใจให้โทมัสอยู่กับเอลีส เพื่อสานสัมพันธ์ครอบครัวให้แน่นแฟ้นมากขึ้น

"ค่าาาาา" เอลีสค่อยๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่งบนเตียง เธอยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดระบมหน้าท้อง และเรือนขาทั้งสองข้าง ปวดเมื่อยไปหมด การมีความสัมพันธ์ความรักครั้งแรกมันเป็นแบบนี้เองรึ

******

เอลีสลงจากบนห้องนอนตามปกติ เพื่อมาพบลีแอนยามเช้า พาร์เซลออกไปตัดฟืนกับพรรคพวกเช่นเดิม หากมีใครชวนไปล่าสัตว์ เขาก็ไม่พลาดจะออกติดตามไป เพื่อได้อาหารค่ำวันนี้

"วันนี้มีเนื้ออบกับขนมปัง มันฝรั่งบดนะ อย่าลืมไปช่วยคุณยายทำพายวันนี้ ก่อนกลับมาที่บ้านด้วยนะ คุณพ่อบอกว่าอยากทานพายองุ่นฝีมือคุณยาย" ลีแอนบอกให้เอลีสทำตามคำสั่ง เพราะฝีมือทำพายองุ่นของคุณยายแคทเธอรีน อร่อยมาก และพาร์เซลก็อยากกินมาก เนื่องในโอกาสเอลีสกำลังใกล้จะแต่งงาน เขามีความสุขมาก

"ค่ะ" เอลีสตอบสั้นๆ ไม่เหมือนกับทุกๆ วันที่คุยเก่ง ทำให้ลีแอนแอบอมยิ้มขึ้นมา เพราะเธอรู้ว่า ลูกสาวเธอกำลังเติบโตเป็นผู้หญิงอย่างเต็มตัว หลังจากเมื่อคืนนี้ เธอกับพาร์เซลปล่อยให้โทมัสได้อยู่กับเอลีสนานนับชม.กว่า

"วันนี้ไปไหวรึเปล่า?" ลีแอนคิดว่าเธอควรรจะไปเอง แล้วให้โทมัสมาอยู่เป็นเพื่อนเอลีสที่บ้านก็ไม่เลว เธอกับพาร์เซลเองก็อยากได้หลานน่ารักๆ เป็นสมาชิกใหม่ของบ้านในเร็ววัน

"ไหวสิคะ…" เอลีสทักท้วง เพราะเธอก็อยากไปช่วยคุณยายทำพายองุ่น เพราะเอลีสก็อยากกินมากเช่นกัน

"ถ้างั้นรีบไปรีบกลับนะ หากได้พายองุ่นฝีมือคุณยาย ก็อย่าพึ่งแอบกินระหว่างทางล่ะ" ลีแอนบอกทักท้วงไปพลางๆ ระหว่างส่งตะกร้าใส่อาหารของคุณยายให้แก่เอลีส

"ค่ะ แล้ว… วันนี้คุณพ่อจะชวนโทมัสมากินข้าวเย็นที่บ้านอีกมั๊ยคะ?" เอลีสถาม ทำให้แววตาของลีแอนมองแบบมีเล่ห์นัย รู้สึกว่าลูกสาวเธอจะเริ่มถามหาผู้ชายนอกบ้านเป็นบ้างแล้ว

"ไม่รู้สินะ ว่าพ่อจะไปล่าสัตว์กับโทมัสด้วยรึเปล่า?เอาไว้กลับมาก่อน ทำอาหารค่ำด้วยกันนะลูก" ลีแอนไม่อาจตอบชัดเจนได้ จึงทำให้เอลีสเดินออกจากบ้านไปแบบไหล่ห่อ

ระหว่างทางเอลีสเดินไปตามเส้นทางเดิมเหมือนกับทุกๆ วัน เด็กสาวยังคงสวมเสื้อคลุมสีขาวตัวเดิม เพื่อเดินทางไปบ้านคุณยายซึ่งอยู่นอกเมือง ภายในป่าใหญ่ที่ร่มรื่นเช่นเดิม เหมือนกับทุกๆ วัน

******

คนเถื่อนสองคนพร้อมด้วยหมาป่าที่เลี้ยงไว้ ร่วมเดินทางกลับหมู่บ้านคนเถื่อนของตัวเอง เพื่อนำอาหารที่ได้มาไปให้ร่วมแบ่งปันกับคนที่หมู่บ้าน พวกเขาทุกๆ คนต่างต้องประหลาดใจ ที่เวอร์ดัลกับเจเดน ได้อาหารดีๆ มามากมาย

"พวกแกไปหมู่บ้านมนุษย์มารึ?" หัวหน้าเผ่าคนเถื่อนกล่าวถาม ด้วยความไม่พอใจ เพราะพวกเขาเป็นนักล่า ไม่ใช่หัวขโมย

"เปล่า… พวกเราไปหาอาหารในป่านั้นแหละ พวกมนุษย์มันรุกพื้นที่ป่า ปลูกอาหารทำกิน พวกเราไม่ได้ขโมยนะ พวกเราไปเก็บอาหารในป่ามาต่างหาก" เจเดนอธิบายให้หัวหน้าเผ่าฟัง หวังปรับความเข้าใจว่า พวกเขาไม่ได้ทำผิดกฏหมู่บ้านคนเถื่อน

จะให้พวกเขาสองคนบอกได้ไงล่ะ ว่าขโมยผักผลไม้ ของผู้หญิงเจริญพันธ์คนหนึ่ง พวกเขาสองคนก็เลยรุมซั่ม จัดหนักน้ำแตกอัดร่างเธอจนหมดแตกขัดขืน

"เป็นความจริงรึ เวอร์ดัล" หัวหน้าเผ่าสวมเสื้อคลุมหมีสีดำ พร้อมด้วยไม้เท้าสูงใหญ่ ประดับด้วยกะโหลกค้างคาว พร้อมด้วยเคี้ยวเสื้อดาวร้อยเรียงเป็นสร้อยแกว่งไปมา ยามไม้เท้าเคลื่อนไหว ส่งเสียงมาแต่ไกลก่อนร่างหัวหน้าเผ่าจะปรากฏ

"ใช่แล้วหัวหน้าเผ่า พวกมนุษย์รุกพื้นที่ป่ามาเรื่อยๆ พวกเราสองคนก็เลยต้องไปเก็บในสิ่งที่เจอมา"

"นำทางพวกเราไปจัดการไปเอาพวกมนุษย์ที่รุกเขตมา พวกเราจะจับพวกมันต้มกิน เลี้ยงหมู่บ้านพวกเราทั้งหมด!!!" หัวหน้าเผ่าออกคำสั่ง เพื่อให้เจเดนกับเวอร์ดัลนำทาง

แต่พวกเขาสองคนไม่อยากให้ผู้หญิงเมื่อวานถูกจับกิน เพราะพวกเขาสองคนไปขโมยผักและผลไม้มากินจริงๆ แถมพวกเขาก็จัดหนักปลดปล่อยน้ำเหนียวที่อัดอั้นได้มากมายอีกด้วย เจเดนและเวอร์ดัลยังไม่อยากให้ผู้หญิงเมื่อวานตาย

******

พวกเขายังต้องการมาเก็บเกี่ยวอาหาร และยังต้องการปลดปล่อยน้ำเหนียวกับเธออยู่มาก… พวกเขาปัดเรื่องจับเธอมาต้มกินเลื่อนออกไปซะก่อน

"ถ้างั้นพวกข้าสองคนจะจัดการก่อกวนไม่ให้พวกเรารุกที่ป่าเอง ถ้าพวกมันอยู่ไม่ได้ เดี๋ยวก็ไปเอง พวกเราจะได้หาอาหารในพื้นที่เดิมได้ยังไงล่ะ" เจเดนบอกหัวหน้าเผ่า ทำให้เวอร์ดัลตามแทบไม่ทัน จึงได้แต่ยืนเงียบ

"เป็นความจริงรึ?ที่พวกเจ้าสองคนจะไล่พวกมนุษย์ออกจากพื้นที่ของเราได้?" หัวหน้าเผ่าไม่อยากเชื่อเลยว่า พวกมนุษย์จะเหิมเกริมได้เพียงนี้

"จริงสิ ข้ายังเคยเห็นพวกมนุษย์มาล่าสัตว์ในเขตอาหารของพวกเราเลย" คนเถื่อนในหมู่บ้านอีกคนหนึ่ง นางมีหน้าที่ไปเก็บสมุนไพรมาทำยาให้กับทุกๆ คนในหมู่บ้านคนเถื่อน

นางเห็นด้วยกับคำพูดขอเจเดน นางเป็นคนสวยมาก ถึงขนาดเป็นที่ต้องตาต้องใจของคนเถื่อนทุกๆคน ติดตรงที่นางเป็นลูกสาวของหัวหน้าเผ่า และคงไม่สามารถจะแต่งงานกับใครได้ นอกจากพ่อตัวเอง

"เจ้าได้เจอกับพวกมนุษย์รึ เอเม็ต?" หัวหน้าเผ่าถามลูกสาวด้วยความไม่พอใจ ทำให้หญิงสาวคนเถื่อนเจริญพันธ์ต้องตอบออกไปด้วยความจริง

"ข้าหลบพวกมนุษย์! ท่านพ่อ พวกมันมีแต่ผู้ชาย จะให้ข้าปรากฏต่อหน้าพวกเขาได้อย่างไรกัน" เอเม็ตตอบไปด้วยสีหน้าระเรื่อแดง นางเคยเจอมนุษย์ผู้ชายหน้าตาดี ยังแอบหลงใหลเสียด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่นางไม่อาจได้พบปะสังสรรค์กับพวกมนุษย์ได้ นอกจากหลบซ่อนตัวมิให้พวกนั้นได้เจอนาง เกรงว่าพวกมนุษย์จะคิดว่านางเป็นนางไม้นางพรายที่สวยงามไปซะก่อน

"อย่างนี้คงได้เข้าไปล้างบางพวกมนุษย์แน่ สักวันหนึ่ง" หัวหน้าเผ่าเปรย เพราะไม่อยากสูญเสียคนเถื่อนในหมู่บ้าน เพราะแค่เรื่องล่าสัตว์ หาอาหารผลไม้แค่นั้นเอง เขากำลังคิดหนัก

"หัวหน้าเผ่า พวกเราจะหาวิธีหาอาหารโดยไม่ให้พวกมนุษย์มาวุ่นวายกับพวกเราเอง" เจเดนยังเสนอวิธีดีๆ ให้ แม้ว่าภายในความคิดเขา ยังว่างเปล่าอยู่ก็ตาม

"เจ้าลองไปจัดการกับพวกมันให้ออกจากพื้นที่พวกเราก็แล้วกัน ไม่เช่นนั้น… ข้าจะให้เพชรฆาตไปล้างบางพวกมันซะ" หัวหน้าเผ่าตัดสิน พร้อมกับจูงมือลูกสาวเข้าไปกับตนในกระท่อมส่วนตัว หมดเรื่องส่วนรวมแล้ว… เอเม็ตจึงเดินตามไปกับหัวหน้าเผ่า เพื่อทำหน้าที่ลูกสาว และเมียใหม่ในเวลาเดียวกัน

"นายจะจัดการกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้นะ เรากำลังใช้นางมาเป็นเครื่องระบายอยู่ นายจะทำจริงๆ รึ?" เวอร์ดัลรู้สึกเสียดายที่เจเดนพูดออกไปอย่างนั้น

"ใครบอก!!! ข้าแค่ถ่วงเวลา ในขณะที่พวกเรายังหาอาหารที่บ้านนาง พวกเราจะยังใช้นางมาเป็นเครื่องระบายได้ตลอดไป จะให้หัวหน้าเผ่ารู้ได้อย่างไร ว่าพวกเราแอบขโมยอาหารของนางมา มีหวังโดนเนรเทศน่ะสิ ว่าพวกเรามันไม่ได้เรื่อง เสื่อมเสียต่อหน้าทุกๆคน" เจเดนแอบกระซิบกับเวอร์ดัล ระหว่างเดินเท้าออกมา

"ถ้างั้น พรุ่งนี้พวกเราสองคนค่อยไปด้วยกันอีกนะ" เวอร์ดัลอยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆ เพราะวันนี้พวกเขาเพิ่งจะกลับมาถึงตอนเช้าตรู่พอดี เพื่อมิให้มนุษย์มาเจอว่า ในป่าลึกเขตอันตราย คือหมู่บ้านคนเถื่อนของพวกเขา

วันนี้พวกเขาไม่ได้ออกจากหมู่บ้าน แต่พรุ่งนี้ พวกเขาจะได้ออกไปหาอาหารอีกครั้ง พร้อมๆ กับไปบ้านของผู้หญิงเจริญพันธ์คนเดิม เพื่อไปเอาอาหาร และเอาเธอหนักๆ เหมือนเดิมพร้อมๆ กันทั้งสองคนอีกด้วย

******

"อึ๊ก!!!...อ๊อกส์…!!! … อึ๊กๆๆ!!!" เอเม็ตกำลังใช้ปากกลืนของแข็งอวบอัดลึกสุดคอ มันชนกับลิ้นไก่คับปากแน่นตลอดลำคอ เต็มช่องปากอัดแน่นแทบหายใจไม่ออก น้ำตาใสๆ หลั่งไหลอาบแก้มสองข้างอย่างเพลิดเพลิน

มือหนาหัวหน้าเผ่าวางไม้เท้าประจำตัว เพื่อใช้ฝ่ามือกดหัวเอเม็ตให้กลืนของแข็งลึกเข้าไปให้มากที่สุด ปลายหัวบากถูกบีบแคบหนัก บีบรัดสั่นอารมณ์เสียวจนเขากัดฟันครางซี๊ด

สะโพกของชายกลางคนมีอายุมากด้วยประสบการณ์ เริ่มสั่นคลอนกระดกไหวๆ เพื่อจัดซอยองคชาตในปากเอเม็ต ระรัวเร็ว ลากออกยาวๆ พลางกระแทกอัดปากเธอให้หนักสุดๆ ปะทะชนกับลิ้นไก่เสียนางแทบสำรอกออกมา

"อ๊อกส์!!!..." กายบางสั่นไหวหลังถูกอัดองคชาต ซอยถี่ในปากแทบหายใจไม่ทัน กายบางโยกสั่นสะท้าน ถูกขับเคลื่อนให้ก้มตัวลง คว่ำหน้า ถ่างขา เพื่อโก่งสะโพกผาย

หัวหน้าเผ่าผู้เป็นพ่อลุกจากที่นั่งประจำ ประดับด้วยขนสัตว์นวลนุ่ม เขาเดินไปคุกเข่าอยู่เบื้องหลังเอเม็ต ใช้เรือนฝ่ามือปลดผ้าขนสัตว์ คลุมร่างช่วงล่างนั้นออกไป ปรากฏก้นกลมกลึงนวลเนียนต่อหน้า

มือหนาหยาบเริ่มสอดเรียวนิ้วชี้ หยอดแหย่เข้าร่องสวาทที่เริ่มเปียกฉ่ำ เขากำลังเรียกน้ำสังวาส เพื่อช่วยให้การเคลื่อนไหวต่อจากนี้ราบรื่นมากยิ่งขึ้น จะให้อดใจไหวได้ยังไง ลูกสาวของเขาสวยขนาดนี้ จะให้ไปแต่งงานกับคนอื่น ต้องต่อคิวจากเขาเสียก่อน อย่างน้อยการจะยกลูกสาวให้ไปแต่งงานกับเผ่าอื่น จำต้องให้นางรู้จักโตเป็นสาว พร้อมตอบแทนผู้เป็นหัวหน้าเผ่าเสียก่อน

และไม่ใช่กับนางแค่นั้น ลูกสาวในหมู่บ้านคนเถื่อนทุกๆ บ้าน จะต้องมาหาเขา เพื่อปลดล็อคพรหมจรรย์ก่อน จะไปแต่งงานกับคนเถื่อนชายอื่นได้ และเขานี่แหละ จะทำพิธีอันแสนดีงาม เพื่อให้การครองเรือนนั้นยั่งยืน…

เอเม็ตเริ่มขมวดคิ้วหนักชนเข้าหากัน โน้มตัวลงต่ำแทบหมดแรง เมื่อรู้สึกถึงของกลมใหญ่อวบอัดแข็งเรียวยาวยกลำ กำลังเริ่มกระทุ้งส่วนปลาย อัดเข้าร่องเล็กคับแคบของเธอ มันทั้งจุกแน่น เจ็บปวด และเสียววาบแทบกรีดร้องครวญคราง หายใจไม่ค่อยไหว ทั้งปวดท้อง และเสียวในท้องน้อยจนแทบไม่อยากให้ยุติลง

ภายในกายเธอหลั่งสารหล่อลื่น ชุ่มฉ่ำหลั่งไหลอาบองคชาตของหัวหน้าเผ่าเสียเปียกฉ่ำแฉะ ร่องสวาทที่เล็กแคบ กำลังปรับตัวขยายให้เ้ข้ากับขนาดที่คับแน่นใหญ่รัด สอดคล้องเสียบลึกแทบมุดได้หมดลำ

แรงเสียดสีกระแทกหนักๆ ของกล้ามเนื้อเปียกฉ่ำปะทะกันอย่างต่อเนื่อง เกิดเสียงดังนักๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอ สอดประสานกับเสียงครางของเอเม็ตกรีดร้องให้ดังมากที่สุด เพื่อหวังว่าสวรรค์บนฟ้าจะได้ยินนางกำลังปรนนิบัตรพ่อ ซึ่งเป็นหัวหน้าเผ่าได้อย่างพึงพอใจ

"ดังๆ…!!! ดังๆ!!!" หัวหน้าเผ่าออกคำสั่งให้นางครางดังมากกว่านี้ เพราะเขากำลังได้อารมณ์กำหนัด จนร้อนทั่วกายผ่าวระเรื่อไปทั่วร่าง ของเหลวร้อนอัดแน่น กำลังทะยานหลั่งไหล จากอัณฑะกลมแน่น อัดฉีดของน้ำเหนียวขุ่นร้อน เดินทางไปตามท่อองคชาตอย่างรวดเร็ว เพื่อพวยพุ่งในกายของเอเม็ตมากมายแทบล้นทะลัก

หญิงสาวกัดฟันครวญครางเสียวสะท้านไปทั้งกาย ยามรู้สึกองคชาตของบิดา ลากออกเสียของเหลวไหลย้อนออกจากกาย เอเม็ตยังคงเสียวค้างราวกับบรรลุไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า เธอยังอยากให้หัวหน้าเผ่าทำแบบนี้ให้เธออีก เพื่อให้ความสุขนี้ได้เพิ่มพูลจากสวรรค์บันดาลมาให้

"เอาอีกสิพ่อ...เอาอีก!!!" เธอครวญครางร้องขอ แต่หัวหน้าเผ่าเหนื่อยแทบทนไม่ไหว จึงเรียกลูกชายต่างมารดามาอีกสามคน ร่วมรุมขย้ำนางให้หายกำหนัดเกิดอารมณ์แก่นาง

"อย่าให้สำลักตายนะ เรายังต้องใช้นางไปแต่งงานกับเผ่าอื่นอีก" … หัวหน้าเผ่าสั่งลูกชายทั้งสามคน ซึ่งยืนเปลือยกายท่อนล่าง พร้อมจะปฏิบัติกิจหนักหน่วงกับเอเม็ตอย่างเต็มที่…

ร่างบางหญิงสาว ก็พร้อมที่จะรับของใหญ่ ของยาว หนักๆ ทั้งสามอันพร้อมกันอย่างไม่คิดจะปฏิเสธเลย…

******