ตอนที่ 11 - เห็ดโคนแสนอร่อย - จบ -

เอลีสหมดสติมาตลอดทาง เธอไม่รู้ว่ามาจากทางไหน มาไกลแค่ไหนจากหมู่บ้านที่เป็นบ้านของเธอ

เด็กน้อยฟื้นมาก็พบว่า ตัวเองอยู่มัดเป็นหนอน ห้อยพาดไหล่ของคนเถื่อนคนหนึ่งเอาไว้ เด็กน้อยหวาดกลัวมาก ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ หลังจากคนเถื่อนแปลกหน้าพวกนี้ ล่อลวงเธอไปข่มขืนแล้ว ยังจะพาไปไหนอีกก็ไม่รู้…

"ปล่อยหนูไปเถอะนะจ๊ะ หนูกลัวแล้ว หนูสัญญาจะไม่บอกใคร ได้โปรดเถอะ… ปล่อยหนูไปเถอะ…" เอลีสค่อยๆ อ้าปากพูด เพราะรู้สึกขากรรไกรกรามค้างไปหน่อย มันตึงๆ หนืดๆ จนพูดได้ไม่ถนัดนัก

"เราต้องสูญเสียหมาดีๆ ไปตัวนึง ดังนั้นเด็กน้อย… เราจะพาหนูไปบ้านใหม่นะ" เจเดนบอกด้วยสีหน้าหงุดหงิด เขาคงจะต้องไปหาลูกหมาป่าตัวใหม่มาเลี้ยงให้เชื่อง แทนที่เมอร์เรสที่ต้องถูกฆ่าตาย เพราะพวกเขาแค่อยากได้เด็กมาเป็นเครื่องระบายอารมณ์แทน

"ไม่เอานะ หนูจะกลับบ้าน!!!" เอลีสอยากจะดิ้นรนหาทางหนี แต่เธอไม่อาจทำได้เพราะว่า ตอนนี้ได้มาถึงสถานที่ใหม่ คือหมู่บ้านของพวกคนเถื่อน…

******

เจเดนกับเวอร์ดัล กำลังคุยกับผู้คนในหมู่บ้าน ถึงการนำเด็กมนุษย์ผู้หญิงเข้ามาในเผ่า ทำให้สีหน้าของหัวหน้าเผ่าที่น่าเกรงขาม ต้องหันมองเธอครั้งแล้วครั้งเล่า กับอีกสายตาหลายคู่มากมาย ที่มองมายังเอลีสอย่างหื่นกระหาย

แววตาเด็กน้อยเริ่มรู้สึกหวาดกลัวมากนัก เพราะยามนี้เธอไม่มีเสื้อผ้าปิดตัวเองเลย นอกจากเชือกที่รัดรอบกาย มิให้เธอได้ขยับเขยื้อนหนีไปไหน สามารถกลายเป็นก้อนเนื้อเสียบไม้ย่างกิน ไม่ก็ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ ก้อนใหญ่ ต้มลงหม้อ กลายเป็นอาหารให้แก่คนทั้งหมู่บ้าน

เอลีสกำลังร้องไห้ แสนหวาดกลัว เธออยากกลับบ้าน อยากกลับไปหาโทมัส เธออยากเติบโต และแต่งงาน มีลูกกับโทมัสเยอะๆ เธอไม่อยากมาตายที่นี่ แบบนี้ แบบไม่มีใครรู้เลยว่า เด็กน้อยถูกลักพาตัวมายังสถานที่แปลกถิ่น ในเขตหวงห้ามที่ไม่มีใครได้กลับออกไป

หัวหน้าเผ่าเดินไปหาเด็กน้อยมนุษย์ กำลังพินิจพิเคราะห์ ถึงคำร้องขอของเจเดนกับเวอร์ดัล ที่ต้องการเด็กคนนี้ เป็นเครื่องระบายแบบใหม่สำหรับพวกเขาสองคน

"ถ้าเช่นนั้น ข้าจะอนุญาตให้เป็นเครื่องระบายของพวกเจ้าที่นี่ เพราะพวกเจ้าไม่ได้รับการระบายปลดปล่อย เหมือนคนอื่นๆ " หัวหน้าเผ่าตัดสินอนุญาติให้แก่เจเดนและเวอร์ดัล เพราะพวกเขาหาเครื่องระบายมาเป็นของตัวเอง โดยไม่รบกวนคนอื่นๆ ในเผ่า

ปรากฏแก่สีหน้ามากมายของชายเถื่อนที่อิจฉาเจเดน นำเด็กมาเป็นเครื่องระบายได้แบบมีอภิสิทธิ์พิเศษ… แต่ว่า…

"แต่ว่า… ข้าจะเป็นคนเริ่มประเดิมเด็กคนนี้ก่อน ต่อจากนั้นก็จะให้กับชายทุกคนในหมู่บ้านของเรา ได้รู้จักนาง และต่อจากนั้น ก็จะเป็นเครื่องระบายของพวกเจ้าสองคน อย่างถูกต้อง… นางจะไม่ได้รับสิทธิ์ให้ออกจากหมู่บ้านของพวกเราตลอดกาล อยู่ในความดูแล เป็นเครื่องระบายอารมณ์ให้พวกเราคนใดคนหนึ่งต้องการทุกเมื่อ และพวกเจ้าก็จะได้สิ่งแลกเปลี่ยน จากการปล่อยให้เด็กคนนี้ได้เป็นเครื่องระบายให้แก่พวกเราคนใดคนหนึ่ง ในแต่ละครั้ง…"

เป็นคำตัดสินของหัวหน้าเผ่า ที่ยอมให้เด็กหญิงมนุษย์กลายเป็นเครื่องระบายแก่คนเถื่อนในหมู่บ้านนี้ เอลีสถึงกับตกใจ ที่พวกเขาพูดภาษาใกล้เคียงกับหมู่บ้านเธอ เด็กน้อยเริ่มหวาดกลัวนักขึ้น เมื่อพวกเขาพูดถึงเธอต้องกลายเป็นเครื่องระบาย เด็กน้อยสับสนว่า การเป็นเครื่องระบายคืออะไร… ในขณะที่ร่างกายเธอตอนนี้ไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิด…

ราวกับเจเดนและเวอร์ดัล คือเจ้าของเด็กน้อยมนุษย์ตัวเล็กๆ ที่มาถึงหมู่บ้าน เธอกลายเป็นเครื่องระบาย ภายใต้การดูแลของเจเดนและเวอร์ดัล จากคำอนุญาตของหัวหน้าเผ่า…

******

การประกอบพิธีเพื่อแลกเปลี่ยนสิ่งของ กับการได้ร่วมเพศกับเครื่องระบาย ได้เริ่มขึ้น…

หัวหน้าเผ่า มอบก้อนเนื้ออาหารใหญ่ๆ ให้แก่เจเดนและเวอร์ดัล จากนั้นเขาเริ่มเปลื้องผ้าท่อนล่าง เพื่อจัดแจงกับหัวเห็ดก้อนใหญ่อวบอิ่มพร้อมใช้งาน คนเถื่อนอีกสองคนจับเอลีสขึ้นพาดท่อนไม้ใหญ่ คว่ำหน้าลง เรือนขาทั้งสองถ่างออกกว้าง เพื่อเปิดช่องทางร่องสวาทที่ยังฉ่ำเปียกน้ำขุ่นเปิดออก

หัวเห็ดก้อนใหญ่แนบชิด อัดแน่นทิ่มแทงเข้าร่างของเอลีสคับแน่น จุกใน เด็กน้อยกรีดร้องสุดเสียง ยิ่งสร้างอารมณ์กลัดมันให้แก่หัวหน้าเผ่า เสียงร้องไห้ สลับกับเสียงแรงกระแทกก้อนเนื้อปะทะกับกลีบอวบเปียกฉ่ำ ไร้ขน ทำให้เสียงร้องไห้ของเอลีสเงียบลง สร้างอารมณ์สั่นเสียวเคลิบเคลิ้มแก่เด็กน้อย จนต้องหยุดร้องไห้น้ำตาแห้ง

แรงอัดหนักๆ จัดตลอดวันนี้ หลังจากหัวหน้าเผ่าน้ำแตกยิ่งน้ำขุ่นอัดฉีดเข้าร่างของเอลีสแล้ว ลูกชายคนถัดๆ มาของพวกเขา ต่างรุมเข้ามาทีละคน สองคน สอดใส่เข้าปากซอยหัวเห็ดอัดฉีดน้ำขุ่นเข้าปากเล็กๆ ของเธอแทบเล็ดทะลักออกมา

กับร่องสวาทที่ต้องรับแรงกระแทกซอยถี่ตลอดเวลา หลังจากเดินทางมาถึงที่นี่ ร่างเด็กน้อย คว่ำหน้าถ่างขา ปากอ้ารองรับเห็ดโคนคนแล้วคนเล่า น้ำขุ่นเหนียวร้อน กระเฉาะอัดฉีด แตกทะลัก รายแล้วรายเล่า

เจเดนรับของแลกเปลี่ยนของชายเถื่อน ที่พยายามหามาแลก เพื่อจะได้ร่วมเพศกับเครื่องระบาย ซึ่งเป็นเด็กเล็ก และแถมเป็นร่างของมนุษย์ผู้หญิง ราวกับเป็นของเล่นชิ้นใหม่ ที่ชายเถื่อนภายในหมู่บ้าน ต่างอยากหาของมาแลก เพื่อลองร่วมเพศระบายใคร่ตัณหา อัดฉีดน้ำขุ่นมากมาย เจิ่งนองเต็มพื้น จนเอลีสแทบไม่ได้หยุด ไม่ได้พัก

ร่างเล็กบอบบางเริ่มช้ำ ท้องน้อยของเธอล้นทะลักไปด้วยน้ำขุ่นมากมาย ไม่ต้องพูดถึงปากมดลูกที่ถูกแรงกระแทกหนักๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า จากชายเถื่อนไม่ซ้ำหน้า มากกว่าสิบกว่าราย เด็กน้อยแทบสลบเหนื่อยเพลีย หลังจากโดนหัวเห็ดโคนใหญ่ เสียบลึกแทบปากร่องแคบคับแน่น ก็เริ่มบวมแดง หนีบรัดหนักกว่าเดิม

เสียงกระแทกก้อนเนื้อปะทะ กลีบอวบบวมแดงเปียกน้ำขุ่น แทรกสลับกับลมหายใจหื่นกระหายของชายเถื่อนภายในหมู่บ้าน ผ่านไปกว่า ยี่สิบกว่ารายแล้ว… พวกเขาเข้าแถวเรียงคิวกัน เพื่อจะสอดใส่ป้อนหัวเห็ดอัดร่องเล็กของเด็กน้อย ซึ่งนอนคว่ำพาดท่อนไม้อยู่กับที่ ถ่างขาออกกว้างๆ พร้อมรับเห็ดกลมใหญ่แต่ละรุ่น

หากปากของเธอยังว่าง ก็จะต้องรองรับเห็ดกลมๆ อีกระรอบจากผู้ที่นำของมาแลกถึงสองชิ้น ทำให้เจเดนและเวอร์ดัล ได้อาหาร ข้าวของเครื่องใช้ จากการเป็นเจ้าของเครื่องระบาย เด็กน้อยมนุษย์ผู้หญิง… มันได้กลายเป็นไอเดียบรรเจิดแรกของเจเดน แรงบันดาลใจ ที่ทำใหชายเถื่อนคนอื่นๆ นึกอยากจะออกจากหมู่บ้าน ไปเอามนุษย์ผู้หญิง มาเป็นเครื่องระบายที่นี่บ้าง…

เอลีสไม่ได้ออกจากหมู่บ้านคนเถื่อนอีกเลย เธอกลายเป็นเครื่องระบายให้แก่พวกชายเถื่อนที่นี่แทบทุกวัน จนกระทั่งฤดูแตกสาวดรุณีแรกแย้มได้มาถึง เธอกลายเป็นสาวเต็มตัว หน้าอกหน้าใจอวบใหญ่ มีอกมีเอว และสะโพกกลมกลึง แต่เธอยังต้องกลายเป็นเครื่องระบายให้พวกคนเถื่อน จนชาชิน แถมชำนาญงานจนไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่นอีกแล้ว…

หนูน้อยหมวกขาวที่แสนน่ารัก… บัดนี้กลายเป็นเครื่องระบายแสนเซ็กซี่เร่าร้อนให้แก่ชายเถื่อนทั้งหมู่บ้าน ได้มาแลกระะบายกับเธออย่างสุขสันต์แทบทุกวัน...

******

คุณยายแคทเธอรีน ยังคงโศกเศร้ากับหลานสาวที่จากไป เธอโทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา ที่ปล่อยให้ความใคร่กระหายของตัวเอง พลอยทำให้เอลีสได้รับอันตรายไปด้วย… เรื่องมันก็ผ่านไปเป็นเวลากว่าหกปีแล้ว…

บัดนี้ลีแอนกับพาร์เซลมีลูกสาวคนใหม่ ชื่อ เกรเทล พวกเขาตั้งใจจะให้ไปแต่งงานกับโทมัส จึงยกให้ไปอยู่ที่บ้านคุณนายมัลคอร์ทันที เพื่อจะได้ปลอดภัยจากบ้านของคุณยาย ที่เป็นเหตุให้เอลีสต้องตายไปเมื่อหลายปีก่อน…

วันนี้… คุณยายแคทเธอรีนออกมาที่สวน ตั้งใจจะเก็บผัก ทำอาหารกินเอง อย่างเหนื่อยแสนเข็ญ แถมเหงามากกว่าเดิม ไม่มีหลานสาวแวะเวียนมาเยี่ยม เอาอาหารมาให้แล้ว เธอกำลังเดินเข้าสวนเพียงลำพัง…

ในเวลานั้นเองที่ปรากฏร่างของคนเถื่อนสองคนที่เคยมาขอแลกอาหาร… เวลานี้คุณยายคงจะไม่มีอารมณ์คล้อยตามอีกแล้ว เธอตั้งท่าจะต่อสู้ มิยอมให้พวกนี้มาตีสนิทกับเธออีก

"เดี๋ยวก่อนสิ พวกผมอยากมาแลกอาหาร…" เจเดนกล่าวยิ้มแย้ม พร้อมๆ กับคนเถื่อนอีกสิบกว่าคน ที่พร้อมจะมาขอแลกอาหารกับคุณยาย…

"โอ้...ตายแล้ว… ไม่นะ!!!" คุณยายแคทเธอรีนต้องตกใจมาก เมื่อคนเถื่อนเหล่านี้ กำลังจะจับคุณยาย ปลุกปล้ำให้หน่ำใจ สลับกันลงแขกวนเวียนจนครบทุกคนแล้ว… คุณยายแคทเธอรีนถูกลักพาออกจากบ้านไป

โดยไม่มีใครรู้ว่า คุณยายหายไปไหน ได้แต่มีคนสันนิฐานว่า คุณยายออกไปเก็บเห็ดจนหัวใจวายตายในป่า ไม่มีใครเจอร่างของคุณยาย… ผู้คนในหมู่บ้านต่างพากันไว้อาลัยให้กับการจากไปของคุณยายแคทเธอรีนผู้โศกเศร้า...

******

แต่ในความเป็นจริง คุณยายกลายเป็นเครื่องระบายของพวกคนเถื่อนภายในหมู่บ้าน หลังจากแทบหมดแรงด้วยร่างล้อนจ้อนเปลือยเปล่า ถูกเหล่าคนเถื่อนรุมกันลงระบายเธอถึงสามคนพร้อมๆ กัน รวมไปถึงทวารของเธอก็ถูกกระแทกน้ำแตกอัดร่องภายใน… ฉ่ำทะลักจนเพลียหมดแรง

สายตาของแคทเธอรีนต้องตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเธอพบกับมนุษย์ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่หน้าตาคล้ายๆ กับลีแอน และเด็กสาวคนนั้นก็อุ้มเด็กหญิงตัวน้อยๆ ถึงสองสามคนในอ้อมอกที่แสนอวบอิ่มใหญ่โต ภายใต้เนื้อผ้าชิ้นน้อยๆ

"คุณยาย!!!" น้ำเสียงของเอลีสต้องแปลกใจ เมื่อเธอพบว่า คุณยายก็ถูกจับตัวมาเป็นเครื่องระบายให้แก่เหล่าคนเถื่อนที่นี่

"เอลีส… เอลีส!!" คุณยายแคทเธอรีนแทบชอกช้ำ เพราะหน้าตาของเด็กๆ ในอ้อมอกของเอลีส แทบจะเหมือนพวกคนเถื่อนที่นี่ด้วยซ้ำ

"ได้เวลาแล้ว!!!" เจเดนเดินเข้ามาหาเอลีส แล้วพาเธอไปกับเขา ปล่อยทิ้งไว้แค่เด็กน้อยมากมาย ที่เป็นเด็กชายคนเดียว กับเด็กหญิงอีกสี่คนไว้กับแคทเธอรีน

คุณยายร้องไห้เสียใจหนักกว่าเดิม เคยคิดว่าหลานสาวถูกหมาป่ากินตายไปหลายปี ที่แท้ เธออยู่ที่นี่ พร้อมๆ กับลูกผสมคนเถื่อนกับหลานสาว ที่ต้องนอนกับผู้ชายเถื่อนอีกมากหน้าหลายตา… อย่างไม่มีที่สิ้นสุด… พวกเธอจะไม่มีวันได้ออกจากหมู่บ้านคนเถื่อนตลอดกาล และลูกหลานของเอลีส กับคุณยายแคทเธอรีน จะกลายเป็นเครื่องระบายให้แก่คนเถื่อนตลอดกาล...

-จบบริบูรณ์-

******