เวอร์ดัลรีบสาวเท้าไปกับเจเดน พร้อมด้วยเมอร์เรส หมาป่าที่เลี้ยงไว้ มุ่งหน้าไปยังบ้านของคุณยายอย่างไม่รีรอ
คนเถื่อนสองคน ออกจากหมู่บ้านเหมือนกับทุกๆ วัน เพื่อไปหาอาหาร พวกเขาสองคนตั้งใจมาหาอาหารที่บ้านคุณยายแคทเธอรีนเช่นเดิม เพราะพืชผักผลไม้ที่นางปลูกเอาไว้ เป็นผลผลิตที่ดีมาก
"ครั้งนี้เราจะเอาผู้หญิงกลับไปให้หัวหน้าเผ่าดูมั๊ย แล้วบอกว่า พวกเราเอาไปเป็นทาสของเราเองล่ะ?" เวอร์ดัลคุยปรึกษากับเจเดน ระหว่างเดินทางไปด้วยกัน และก็ใกล้จะถึงบ้านคุณยายแล้ว
"หัวหน้าเผ่าต้องกินนางแน่ๆ ท่าทางจะหิวมากกว่าอยากได้ทาสนะ" เจเดนเดาว่า เขาน่าจะเก็บเธอไว้ที่บ้านเดิมแหละ แล้วพวกเขามาเอาอาหาร และเอาเธอมันๆ แบบนี้น่าจะเก็บไว้กินได้นานกว่า เอาไปที่หมู่บ้าน
"แล้วเด็กที่พวกเราเจอล่ะ?" เวอร์ดัลถามถึงหนูน้อยหมวกขาว ซึ่งทำให้พวกเขาติดตามไปถึงบ้านผู้หญิง มีสวนผัก เด็กคนนั้นน่าจะมีความเกี่ยวข้องกันกับผู้หญิงที่พวกเขาลากมาข่มขืนในป่าก็ได้
"ถ้าเราเอาเด็กกลับหมู่บ้านไป หัวหน้าเผ่าจะต้องจัดนางแน่นอน และอาจจะยอมให้อยู่ในหมู่บ้านเราก็ได้นะ ยังไงเสีย หัวหน้าเผ่าก็ต้องเอากับเด็กผู้หญิงทุกๆ คนอยู่แล้ว เพื่อให้อยู่ในหมู่บ้านได้ โดยไม่ต้องถูกกิน แล้วพวกเราก็จะได้เลี้ยงเด็กได้ทุกวัน และทุกคนอีกด้วยนะ" เจเดนเสนอ เพราะน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า ที่จะเลือกผู้หญิงมีอายุเจริญพันธ์มาที่หมู่บ้านแทน
"ผู้หญิงที่เราได้มา ท่าทางเป็นงานและเอาเก่งนะ ข้าชอบ…" เวอร์ดัลบอกในขณะที่พวกเขากำลังจะไปถึงบ้านคุณยายแล้ว แต่สายตาของเจเดนกลับไม่ชอบใจเลยที่บริเวณบ้านคุณยาย ไม่มีพืชผักผลไม้เหลืออยู่สักอย่าง
******
"ไม่มีอาหารเหลือเลย" เจเดนรู้สึกผิดหวังมาก ที่มาเจออะไรแบบนี้ เขาคิดว่าต้องบุกเข้าบ้านคุณยาย แล้วลากหนูน้อยหมวกขาวกลับหมู่บ้านวันนี้แหละ…
ภายในกลับไม่ปรากฏใครอยู่ในบ้านเลย ทำให้คนเถื่อนสองคนต้องแปลกใจมาก เมื่อประตูบ้านปิดสนิท แถมลงกลอนสลักไม้มิให้พวกเขาได้ออกจากบ้าน หนีไปได้ หมาป่านอกบ้าน ยังถูกกับดัก ตาข่ายรวบตัวเอาไว้ ห้อยโหนอยู่กลางอากาศ
คนเถื่อนสองคนรู้สึกว่า จะโดนกับดักของผู้หญิงเจ้าของบ้าน และสวนผักเสียแล้ว
"พวกแกกล้ามากนะ!!! ที่กล้ากลับมาที่นี่อีก" คุณยายแคทเธอรีน หยิบหน้าไม้อันใหม่ ใหญ่กว่าเดิม พร้อมกับอาวุดของมีคม ติดกายรายล้อมรอบตัว
"พวกเราแค่อยากได้อาหาร!!! และเมื่อวานพวกเราก็สนุกด้วยกันดีนิ ทำไมต้องคิดร้ายกับแบบนี้ล่ะ" เวอร์ดัลบอก เพราะเขาชอบเธอจริงๆแม้ว่าจะชอบเด็กน้อยหมวกขาวด้วยก็ตาม ตอนนี้ เขาอยากรอดชีวิต ไม่อยากตายก่อนจะได้กินเด็กที่เล็งเอาไว้
"พวกแกน่าจะขอดีๆ นะ ไม่ใช่มาขโมย และข่มขืนข้าทิ้งเอาไว้ในป่า" คุณยายแคทเธอรีนโกรธที่โดนเสียบน้ำแตก แล้วโดนเททิ้งกลางป่าอย่างไม่ใยดี
"พวกเราเป็นคนป่านะ เราก็ทำแบบวิธีเรา หรืออยากให้เราทำอะไรให้ล่ะ… พวกเราถนัดเรื่องสืบพันธ์นะ…" เจเดนเสนอ ซึ่งทำให้คุณยายรู้สึกน้ำเดิน อยู่ที่นี่คนเดียวมานาน หลังจากสามีตาย มีบ้างที่เธออยากสืบพันธ์แบบอารมณ์ดิบ โดยไม่มีใครอื่นล่วงรู้
"พวกแกต้องการแค่อาหารใช่มั๊ยล่ะ?" คุณยายแคทเธอรีนบอก พร้อมกับยิ้มหวานออกมาเป็นประกาย… ทำให้คนเถื่อนเริ่มยอมฟังคุณยาย เพราะพวกเขาต้องการอาหารจริงๆ
******
เสียงจ๊วบจ๊าบเอร็ดอร่อย จากปากคุณยาย กำลังกินก้อนเนื้ออวบใหญ่สองอัน ลักษณะคล้ายเห็ดโคนใหญ่อวบอัด หวานล้ำ สนุกปาก มือทั้งสองกอบกำมันเอาไว้แน่นมิให้ห่างปาก มันสลับกันเข้าปากคุณยายกลืนเข้าไปเกินครึ่งท่อน
เวอร์ดัลเบ้หน้าเสียวสุดๆ เมื่อเห็ดโคนดำถูกกลืนกิน เสียววูบวาบเพราะลิ้นตวัดรัวๆ ส่วนปลายหัวบาก อารมณ์แทบหวาบไหว อยากจะซอยเห็ดโคนเข้าปากหญิงคนนี้ให้มิดด้ามทะลุลิ้นไก่เสียจริงๆ
เจเดนยืนตัวเกร็ง ขบฟันกราม ยืนเสียว สลับกับเวอร์ดัล ยื่นเห็ดโคนของตัวเองให้หญิงคนนี้ได้ดูดกลืน ตามที่ร้องขอ เพื่อขอแลกกับการมีเซ็กซ์ และอาหารที่เธอเก็บไปซ่อนเอาไว้ ถ้าพวกเขาทำให้เธออิ่มหน่ำจนพอใจ แคทเธอรีนก็พร้อมจะมอบอาหารที่เก็บเอาไว้แบ่งให้กับพวกเขา มากมายแค่ไหน เธอก็มีให้…
"อื้ม...อืม…" แคทเธอรีนรู้สึกดีจริงๆ ที่ได้กินเห็ดโคนสองอันพร้อมกัน เธอไม่เคยได้สุขใจเท่านี้มาก่อน หลังจากสามีตายไปหลายปี เมื่อวานก่อน เธอไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ ก็โดนคนเถื่อนสองคนรุมข่มขืน เจ็บจุกใน ปากบวมไปคืนนึง
มาครั้งนี้เธอจะเอาพวกเขาคืนบ้าง ไม่อิ่มไม่เลิกกันเลยทีเดียว
คนเถื่อนสองคนเริ่มจะขาแข้งสั่น กลั้นเสียวต่อไปไม่ไหวแล้ว… เวอร์ดัลครางดังทำให้เธอหยุดดูดกลืน ร่างบางถอดเสื้อผ้าออกเปลือยเปล่า ปล่อยให้ชายเถื่อนสองคนถออเสื้อผ้า เพื่อเข้ามารุมเธอพร้อมๆ กันทั้งหน้าและหลัง
ของอวบอัดบวมใหญ่ ถูกปากของเธอดูดกลืนคลึงด้วยมือนวดเบาๆ มันยืดยาว เอ็นแข็งตลอดลำ ทั้งสองลำ พร้อมที่รุดเข้าร่องสวาทเธอที่เริ่มกำลังเปียกฉ่ำ หลังจากสนุกปากไปพอสมควร
"ข้าจะเอานางก่อน แกไปเสียบปากนางให้เงียบซะ" เวอร์ดัล บอกให้เจเดนไปเสิร์ฟเห็ดโคนเข้าปากนางก่อน เพราะเขาจะจัดซอยเสียบกระแทกจากข้างหลัง แบบท่าหมาป่าเอาตัวเมียจนหมดแรงสู้
แคทเธอรีนเสียวอย่างที่ใจต้องการ และของหวานถูกเสิร์ฟมาถึงปากให้กลืนกินเพลิดเพลิน พร้อมๆ กับแรงกระแทกจากข้างหลัง จัดหนักให้เธอเสียร่างบางสั่นไหว… กายบางถูกกระทุ้งหนักๆ แทบเจ็บจุกใน
ขนาดที่อวบอัดรัศมีกว่าห้านิว้ สอดใส่แทงร่องสวาทลึกชนทางตัน กระทุ้งจนน้ำแตกไหลลื่น เพื่อแหวกปากมดลูกเปิดออกอ้า… หญิงกลางคนยืนถ่างขา เพื่อให้ถูกกระแทกจากเบื้องหลัง ต้องเริ่มจุกใน เมื่อแรงกระแทกซอยถี่ระรัวเร็ว เริ่มแทงหัวบากทะลุเข้าโพรงมดลูกลึกขึ้นเรื่อยๆ
เรือนแก้มก้มเริ่มชนกับหน้าท้องแบนราบของคนเถื่อน ยิ่งทำให้แคทเธอรีนถูกใจยิ่งนัก ริมฝีปากนางดูดคลึงโลมเลียลิ้นกับเห็ดโคนดำที่แข็งเกร็งแทบจะอัดฉีดของเหลวร้อน แต่เจเดนอดกลั้นได้พอ เพราะเขาก็อยากจะเสียบกระแทกเธอพร้อม ๆกับเวอร์ดัลเช่นกัน
"ข้าขอไปเสียบบ้างนะ ช่วยพอก่อนเถอะนะ แม่หญิง" เจเดนร้องขอให้แคทเธอรีนผ่อนแรงปล่อยปากให้เขาเป็นอิสระ…
******
ร่างบางถูกยกตัวลอย ยกเรือนขาขึ้นเพื่อถ่างให้กว้างกว่าเดิม เวอร์ดัลยังคงเสียบซอยเพลิดเพลิน ในขณะที่เจเดนก็อยากจะเสียบในร่องเดียวกับเวอร์ดัล แหวกร่องสวาทเธอให้เปิดปากมากยิ่งขึ้น
เขาอยากจัดซอยร่วมกับเพื่อนคนเถื่อนในช่องเดียวกัน แรงเสียดสีของเห็ดโคนดำสองท่อน อัดกระแทกในร่องสวาทในช่องเดียวกัน มันจะยิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้เธอเสียววูบวาบกระเจิดกระเจิงจนไม่อาจต่อต้าน และเกลียดชังพวกเขาได้อีก
"อ๊า!!!... อ๊า!!!... อึ๊ก… อื้อ!!!... อ๊า!!!..." แคทเธอรีนแสนเสียวสุขล้ำ จุกแน่นคับใน ถึงเห็ดโคนแข็งยักษ์สองลำ กำลังทะลวงเรือนร่างเธอแย่งกันเข้าโพรงมดลูกกันอย่างเมามัน เธอกำลังเพ้อสติแตก ถึงของแข็งสอดใส่กระแทกร่างเธออย่างไม่ยั้ง
ในขณะที่เห็ดโคนสองลำสอดใส่สลับเสียบกระแทกกันอย่างเพลินๆ เวอร์ดัลลากองคชาตออกมาจากร่องสวาทที่แย่งกับเจเดน เพื่อเสาะหาประตูสวรรค์ที่ยังปิดสนิท เขาโปรดปรานที่จะทำแบบนี้กับหญิงมนุษย์มาก เพราะร่างพวกเธอเล็กกว่าคนเถื่อนที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน
เวอร์ดัลยอมรับว่า เอเม็ต ลูกสาวหัวหน้าเผ่าสวยงาม จนเขาอยากจะซั่มมีอะไรด้วย แต่เพราะว่าพวกเขาเป็นแค่ลูกเผ่าคนเถื่อน ที่ไม่มีสิทธิ์จะได้แตะ จึงได้แต่เคยนอนกับพวกบริการสืบพันธ์ในหมู่บ้านเท่านั้น เพื่อแค่เอาของสวยงามไปแลกกับการนอนกับพวกเธอได้ทีละครั้งเท่านั้นเอง
แต่สำหรับแคทเธอรีนแล้ว พวกเขาแทบไม่ต้องเสียอะไรเลย ในขณะที่มีความต้องการเป็นทุนเดิม พวกเขาแค่ประเดิม และประเคนเห็ดโคนที่เธอเรียกร้อง กินให้อิ่มท้อง อิ่มหน่ำอย่างที่เธอต้องการ และพวกเขาจะได้อาหารที่เก็บเอาไว้ทั้งหมด กลับไปหมู่บ้านแบบได้ตามที่ต้องการ
ส่วนปลายหัวบากกลมแข็งแน่นคับปากทวาร ใต้ก้นของคุณยายแคทเธอรีน กำลังจะถูกละลาบละล้วงจากสิ่งไม่พึงประสงค์ คุณยายกำลังเสียวเพลิดเพลินกับร่องสวาท กำลังถูกกระแทกเสยเสียบลึกเกือบจะมิดด้ามจากเจเดน
ของกลมใหญ่ค่อยๆ แหวกปากทวารของคุณยาย ค่อยๆ อัดแน่นล้วงล้ำแทงลึกเข้าลำไส้สวนเข้ามาในกายของคุณยายอีกทางหนึ่ง
หญิงสาวครวญครางเสียวสั่นสุดยอด น้ำแตกทะลักกระเฉาะออกจากร่องสวาทหล่อลื่นให้เปียกฉ่ำ เจเดนสอดใส่ซอยระรัวแรง กายร้อนเขาวูบวาบจนกลั้นความเสียวสุดยอดถึงสวรรค์ครั้งนี้ต่อไปไม่ไหว ในขณะที่เวอร์ดัลแหวกปากทวาร แทงลึกเข้าร่างคุณยายจนหมดลำ รู้สึกได้ถึงแรงกระหน่ำซอยของเจเดนใกล้ๆ กับทวาร
เขาลากองคชาตออกช้าๆ แล้วแทงกลับเข้าไปลึกๆ แน่นๆ คับท้องคุณยายสุดๆ หญิงสาวแทบกรีดร้องทั้งเจ็บปวดสุดทน ปนความเสียวซอยเสร็จแตกแล้วแตกอีก ระหว่างกลายเป็นไส้แซนวิชของคนเถื่อนสองคนที่มอบความสุขสันต์สวาทเสียวมากมายเหล่านี้ให้แก่เธอ
******
แรงปะทะของกล้ามเนื้อเห็ดโคนดำสองชิ้น กำลังซอยเข้าซอยออก ดึงออกเสียลึก เข้าในแต่ละทางของแคทเธอรีน
เวอร์ดัลออกแรงกระหน่ำประตูสวรรค์ จัดปากทวารให้เปิดกว้าง เพื่อเขาจะได้อัดลึกได้สุดโคนมิดด้าม กอดร่างแคทเธอเอาไว้จากเบื้องหลังได้เต็มที่ เขาชอบใจยิ่งนักเมื่อกายหญิงในอ้อมแขน ตอบสนองได้รัดแน่นดูดตอดสั่นได้ตลอดเวลา
ส่วนเจเดนกำลังซอยถี่ๆ หนักๆ เพราะเขากำลังกลัดมันได้อารมณ์เต็มที่แล้ว เขาอยากจะระเบิดน้ำขุ่นอัดร่างเธอให้เหนียวหนึบเต็มที่ ไม่ต้องกับใส่ครีมพายเข้มข้น กำลังจะอัดฉีดเข้ากายเธออย่างเต็มที่
เรือนกายของแคทเธอรีนไม่ต่างกับแป้งพายที่อบเอาไว้ กำลังรอไส้ครีมชีสขาว พวยพุ่งเข้าร่างเธอทั้งสองช่องทางพร้อมๆ กัน ความเจ็บปวดสุดระบม เริ่มเสียววูบวาบ เมื่อเวอร์ดัลกำลังลากออกยาวๆ เสียบเข้ากระแทกลึกเร็วๆ ราวกับปรับสภาพได้แล้ว
กายของเธอเริ่มเปียกเหงื่อ ฉ่ำเสียวไปด้วยของแข็งสองอัน ลากเข้าออกอย่างเมามัน เพียงเห็ดโคนสีดำสองลำ สอดใส่เสียบลึกสุดๆ พวกเขาครวญครางปลดปล่อยอย่างเต็มที่
แคทเธอรีนรู้สึกได้ถึงของเหลวร้อนอัดแน่นอยู่ภายในท้องน้อย พร้อมๆ กับน้ำของเหลวร้อน กำลังหลั่งไหลอยู่ภายในลำไส้จน ช่วงปากทวารของเธอรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของๆ เหลวร้อน
เจเดนค่อยๆ ลากเห็ดโคนใหญ่ออกจากร่องสวาทเธอ เวลานั้นเองที่เวอร์ดัลก็ค่อยๆ ลากเห็ดใหญ่ของตัวเองออกจากปากทวารของแคทเธอรีน
หญิงสาวแทบยืนไม่อยู่ จึงเอนไปพิงกำแพง ค่อยๆ ทรุดเรือนขาลงนั่งอยู่แทบกองพื้นบ้าน เพราะพวกเขาอัดฉีดน้ำขุ่นเหนียวร้อนเข้าร่างเธออย่างเต็มเหนี่ยว แตกทะลักล้นออกจากกายหญิงสาว
"พวกเราป้อนอาหารที่เธอต้องการแล้วนะ ตอนนี้พวกเราอยากได้อาหารของเราบ้าง" เวอร์ดัลหอบหายใจเหนื่อย และค่อยๆ ไปหาเสื้อผ้ามาหยิบใส่ตัว เพื่อรอให้หญิงสาวเบื้องหน้า ไปหาอาหารมาให้พวกเขาอีก
"ได้สิ! พวกนายสองคนรอห้องนี้นะ แล้วฉันจะกลับมาพร้อมอาหาร" แคทเธอรีนกำลังอิ่มปากอิ่มท้องมาก เธอแสนมีความสุขมาก เมื่อมีการแลกเปลี่ยนแบบนี้ เธอถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาก
"เอาอีกก็ได้นะ" เจเดนบอกแถม เผื่อว่าเธอจะถูกใจ ให้อาหารแก่พวกเขาเพิ่มอีก
"เอาอีกแน่ หลังจากให้อาหารไปแล้ว ข้าจะแถมให้อีกยังได้เลย" แคทเธอรีนเริ่มพยุงตัวเองลุกขึ้น ปล่อยให้น้ำขุ่นเหนียวแตกทะลักออกจากร่องสวาทฉ่ำไปทั่วต้นขา ส่วนปากทวารก็น้ำทะลักหลั่งไหลน้ำขุ่นขาวออกมามากมาย
"พวกนายสองคนแข็งแรงดีนะ ข้าแถมอาหารให้อีกแน่ ถ้าพวกนายจะป้อนอาหารให้ข้าอีก เพื่อแลกกัน!!!"
แคทเธอรีนยิ้มหวาน ในขณะที่ร่างกายเปียกฉ่ำไปด้วยเหงื่อ และน้ำขุ่นร้อนมากมาย จากคนเถื่อน มีรึสองคนเถื่อนจะไม่สนองความต้องการให้แก่นาง เนื่องด้วยนางร้องขอแก่พวกเขาเอง
******
หลังจากบ่ายคล้อย จวบจนโพล้เพล้ วันนี้หนูน้อยหมวกขาวมิได้มาบ้านคุณยายตามคำร้องขอของแคทเธอรีน ทำให้สองคนเถื่อนแอบผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้เจอหนูน้อยหมวกขาวคนนั้น
ค่ำคืนนี้ช่างยาวนาน ในขณะที่ร่างกายของคุณยาย กำลังเพลิดเพลินกับเห็ดโคนสองอัน สลับกันสอดใส่อัดร่างคุณยายอย่างเต็มที่ มากมายหลายท่า ถูกกระแทกกระทุ้งหลายครั้ง จนคุณยายเริ่มสบายตัว เพราะเสียวจนถึงสวรรค์ เสร็จเสียวน้ำแตกไปหลายครา…
แต่สำหรับคนเถื่อนแล้ว พวกเขายังมีความต้องการที่จะสืบพันธ์กับเด็กสาวอยู่ดี ยิ่งพวกเขาได้ร่วมเพศกับผู้หญิงมากแค่ไหน ก็ยิ่งอยากสืบพันธ์ไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย หรือหยุดพักได้ ตราบใดที่ยังมีอาหารเป็นพลังงานให้พวกเขาได้กิน
ยิ่งกินมากเท่าไหร่ ก็ยนิ่งมีแรงพละกำลังมากมาย พร้อมจะสอดใส่สืบพันธ์ได้อีก เจเดนยังคงอยากจะออกตามหา หนูน้อยหมวกขาวคนนั้น เพื่อเอามาสืบพันธ์ได้มากพอๆ กับอาหารที่กินเข้าไปอยู่ดี….
******
เอลีสหมดสติมาตลอดทาง เธอไม่รู้ว่ามาจากทางไหน มาไกลแค่ไหนจากหมู่บ้านที่เป็นบ้านของเธอเด็กน้อยฟื้นมาก็พบว่า ตัวเองอยู่มัดเป็นหนอน ห้อยพาดไหล่ของคนเถื่อนคนหนึ่งเอาไว้ เด็กน้อยหวาดกลัวมาก ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ หลังจากคนเถื่อนแปลกหน้าพวกนี้ ล่อลวงเธอไปข่มขืนแล้ว ยังจะพาไปไหนอีกก็ไม่รู้…"ปล่อยหนูไปเถอะนะจ๊ะ หนูกลัวแล้ว หนูสัญญาจะไม่บอกใคร ได้โปรดเถอะ… ปล่อยหนูไปเถอะ…" เอลีสค่อยๆ อ้าปากพูด เพราะรู้สึกขากรรไกรกรามค้างไปหน่อย มันตึงๆ หนืดๆ จนพูดได้ไม่ถนัดนัก"เราต้องสูญเสียหมาดีๆ ไปตัวนึง ดังนั้นเด็กน้อย… เราจะพาหนูไปบ้านใหม่นะ" เจเดนบอกด้วยสีหน้าหงุดหงิด เขาคงจะต้องไปหาลูกหมาป่าตัวใหม่มาเลี้ยงให้เชื่อง แทนที่เมอร์เรสที่ต้องถูกฆ่าตาย เพราะพวกเขาแค่อยากได้เด็กมาเป็นเครื่องระบายอารมณ์แทน"ไม่เอานะ หนูจะกลับบ้าน!!!" เอลีสอยากจะดิ้นรนหาทางหนี แต่เธอไม่อาจทำได้เพราะว่า ตอนนี้ได้มาถึงสถานที่ใหม่ คือหมู่บ้านของพวกคนเถื่อน…******เจเดนกับเวอร์ดัล กำลังคุยกับผู้คนในหมู่บ้าน ถึงการนำเด็กมนุษย์ผู้หญิงเข้ามาในเผ่า ทำให้สีหน้าของหัวหน้าเผ่าที่น่าเกรงขาม ต้องหันมองเธอครั้งแล้วครั้งเล่า กับอีกสา
เอลีสต้องตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเธอเดินทางมาถึงบ้านคุณยาย ประตูบ้านปิดสนิท แต่ไม่มีทีท่าว่า คุณยายจะเปิดประตูบ้านเลย เด็กน้อยหันไปถามพลางๆ"ทำไมคุณยายไม่เปิดบ้านคะ?""ยายว่าจะเข้าหลังบ้านน่ะ ยายลืมกุญแจ" เจเดนบอก มันเป็นทางเดียวที่พวกเขาจะเข้าบ้านยายได้ เพราะกลอนมันเสียหนูน้อยหมวกขาวจึงเดินไปกับคุณยายในชุดสีน้ำตาล เพื่อเข้าบ้านด้านหลัง แต่เมื่อเธอไม่ทันระวัง ก็ต้องตกใจเมื่อมีหมาป่าตัวนึง กระโดดออกมา กัดเข้าที่เสื้อคลุมของเธอ จนหลุดออกจากตัว"หมาป่า!!! คุณยายคะ ระวังหมาป่าด้วยนะคะ" เอลีสตกใจมาก ร้องตะโกนลั่นบ้าน หวังว่าคุณยายจะช่วยเหลือเธอทัน"หมาของยายเองจ้า… หนูน้อยหมวกขาว…" เจเดนเผยตัวออกมา ถอดชุดคลุมสีน้ำตาลออก ปรากฏร่างของคนเถื่อนสองคนออกมาตรงหน้าเเธอ"พวกท่านสองคน… ที่เราเคยเจอกันระหว่างหลายวันก่อน…" เอลีสเริ่มมือสั่น หวั่นกลัว ตอนนี้มีแค่เธอเพียงลำพังกับชายแปลกหน้าสองคนหมาป่าซึ่งกระโจนออกมากัดเสื้อคลุมสีขาวเธอหลุดไป มันคาบราวกับเป็นของโปรดอันโอชะ พลางวิ่งเข้าบ้านทางประตูหลัง ลับหายภายในบ้านคนเถื่อนสองคนเริ่มเดินเข้าไปหาหนูน้อยตัวเล็ก เพื่อหวังจะได้กินอะไรบ้าง ให้ตกถึงท้อง หลัง
หลังจากเวอร์ดัลกับเจเดน ได้อาหารจากคุณยาย ด้วยน้ำเห็ดโคนแลกอาหารมา พวกเขาได้อาหารจำนวนมาก เพื่อนำกลับไปยังหมู่บ้านคนเถื่อน ในเวลานั้นเองที่คนเถื่อนสองคนกับหมาป่าอีกหนึ่งตัว ไม่ได้เข้ามาในเขตมนุษย์เป็นเวลาอาทิตย์หนึ่งเนื่องจากหัวหน้าเผ่าเห็นว่า เวอร์ดัลกับเจเดนได้อาหารของพวกมนุษย์มา เขาจึงไม่อนุญาตให้เวอร์ดัลกับเจเดนออกไปหาอาหารอีกนานพอสมควร ทำให้พวกเขาทั้งสองคน ห่างหายจากคุณยาย และเริ่มมีความคิดถึงเด็กน้อยในชุดคลุมสีขาวแทนสายตาของเวอร์ดัลมองดูสาวคนเถื่อนในหมู่บ้านเดียวกัน พวกเธอเป็นเครื่องระบายของผู้คนในบ้านเดียวกันอย่างเริงร่า อีกทั้งเจเดนยังได้ยินเสียงครวญครางของ หญิงสาวในหมู่บ้านเดียวกัน กำลังสุขสมกับชายเถื่อนอีกหลายคน หลายคู่แต่สำหรับพวกเขาสองคน ไม่มีอะไรจะไปแลกกับพวกนางเหล่านั้น จึงทำได้เพียงแค่นั่งกลัดมันเกิดอารมณ์ ใช้มือหนากอบกำรูดคลึงเห็ดโคนใหญ่ของตนประคับประคองอารมณ์ไป"เราจะแอบออกไปบ้านหญิงคนนั้น เพื่อไปแลกอาหารอีกดีมั๊ย?ข้าหิวมาก…" เวอร์ดัลแอบปรึกษากับเจเดน เพราะตอนนี้เขาหิวอาหารจนกลัดมัน แทบหน้าดำหน้าแดงมาก มือหนารูดชักว่าวเห็ดโคนตนเองจนมันยืดยาว ใหญ่ยกลำ แข็งจนเส้นเลือ
เวอร์ดัลรีบสาวเท้าไปกับเจเดน พร้อมด้วยเมอร์เรส หมาป่าที่เลี้ยงไว้ มุ่งหน้าไปยังบ้านของคุณยายอย่างไม่รีรอคนเถื่อนสองคน ออกจากหมู่บ้านเหมือนกับทุกๆ วัน เพื่อไปหาอาหาร พวกเขาสองคนตั้งใจมาหาอาหารที่บ้านคุณยายแคทเธอรีนเช่นเดิม เพราะพืชผักผลไม้ที่นางปลูกเอาไว้ เป็นผลผลิตที่ดีมาก"ครั้งนี้เราจะเอาผู้หญิงกลับไปให้หัวหน้าเผ่าดูมั๊ย แล้วบอกว่า พวกเราเอาไปเป็นทาสของเราเองล่ะ?" เวอร์ดัลคุยปรึกษากับเจเดน ระหว่างเดินทางไปด้วยกัน และก็ใกล้จะถึงบ้านคุณยายแล้ว"หัวหน้าเผ่าต้องกินนางแน่ๆ ท่าทางจะหิวมากกว่าอยากได้ทาสนะ" เจเดนเดาว่า เขาน่าจะเก็บเธอไว้ที่บ้านเดิมแหละ แล้วพวกเขามาเอาอาหาร และเอาเธอมันๆ แบบนี้น่าจะเก็บไว้กินได้นานกว่า เอาไปที่หมู่บ้าน"แล้วเด็กที่พวกเราเจอล่ะ?" เวอร์ดัลถามถึงหนูน้อยหมวกขาว ซึ่งทำให้พวกเขาติดตามไปถึงบ้านผู้หญิง มีสวนผัก เด็กคนนั้นน่าจะมีความเกี่ยวข้องกันกับผู้หญิงที่พวกเขาลากมาข่มขืนในป่าก็ได้"ถ้าเราเอาเด็กกลับหมู่บ้านไป หัวหน้าเผ่าจะต้องจัดนางแน่นอน และอาจจะยอมให้อยู่ในหมู่บ้านเราก็ได้นะ ยังไงเสีย หัวหน้าเผ่าก็ต้องเอากับเด็กผู้หญิงทุกๆ คนอยู่แล้ว เพื่อให้อยู่ในหมู่บ้านได้
คุณยายแคทเธอรีนเริ่มตั้งตัวใหม่ เธอคิดว่าที่มีคนป่าเข้ามาในเขตบ้านเธอได้ คงเป็นเพราะพืชผักผลไม้ในบ้านแน่ๆ ที่มันกำลังสุกงม และกลิ่นของมันคงไปเตะจมูกคนเถื่อนเข้าพวกมันจึงเข้ามาลักเล็กขโมยอาหารในบ้านเธอยังไม่พอ ยังจะขโมยความสงบสุขของเธออีกต่างหาก แถมยังจะ… แคทเธอรีนกัดฟันขบเคี้ยวแน่น ว่าโดนพวกมันรุมข่มขืนทั้งปากและสังวาสหนักแค่ไหนในใจแอบยอมรับความสุขที่พวกมันประเคนมาให้ ทั้งอัดแน่นเพลิดเพลิน เสียววูบวาบมาก อย่างที่ไม่ได้เป็นแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่สามีของคุณยายเสียชีวิตไปนาน เธอก็ไม่มีชายอื่นมาเป็นคนคู่ใจเคียงข้างอีกเลย…ครานี้… คุณยายคิดว่าจะต้องเตรียมรับมือพวกมันอีก เพราะหากพวกมันมาถึงบ้านคุณยายได้ครั้งแรก ครั้งต่อไปพวกมันอาจจะมาอีกแน่ๆ และเธอไม่แน่ใจว่า พวกมันจะมาแค่สองคน หรือมากกว่านั้นคุณยายยังไม่อยากให้หลานสาว ซึ่งกำลังเดินทางมาหา ได้รับอันตรายไปด้วย แต่คุณยายก็ไม่กล้าบอกอยู่ดี เกรงว่าจะกลัวจนทำอะไรไม่ถูก คุณยายแคทเธอรีนคิดว่า เธอควรจะจัดการกับพวกมันเองจะดีกว่า… ลึกๆ ในใจคุณยายก็อยากจะโดนพวกมันจัดการแบบเมื่อวาน อย่างเร้าใจอีกเหมือนกัน******วันนี้คุณยายจัดการเก็บผักผลไม้ภายในบ้
ร่างบางยังคงสั่นเสียว ไปกับการเคลื่อนไหวของโทมัสอยู่เนืองๆ ความอึดอัดคับในช่องท้อง ยังคงกระตุ้นอัดแน่นจุกใน ทุกๆ แรงสวมกอดจากคนที่สนิทกัน เวลานี้เขาสู่ขอเธอกับพ่อแม่ของเอลีสไปแล้ว ทำให้เขาสามารถครอบครองเธอได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะถึงวัยดรุณีแรกแย้มจะแตกสาวมือบางกอบกำผ้าห่มแน่นพลางบิดกายเล็กบาง สั่นไหวไปมาในความฝัน มันช่างแสนหอมหวานล้ำ เกินกว่าจะลืมตาตื่นขึ้นมา แต่แล้ว… ความฝันของเธอระหว่างสวมกอดกับโทมัส กำลังจะจางลง เมื่อกลิ่นหอมของอาหารเช้า กำลังปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์หลับใหลนิทราอันแสนหวาน…"เอลีส… ตื่นมาทานข้าวเช้าเถอะจ้า…!!!" ลีแอนตะโกนเรียกลูกสาวให้ลงมาเหมือนกับทุกๆ วัน เพียงแต่วันนี้เอลีสลงมาช้ากว่าปกติ เพราะเธอรู้เรื่องเมื่อวานอยู่แล้ว เธอกับพาร์เซลจงใจให้โทมัสอยู่กับเอลีส เพื่อสานสัมพันธ์ครอบครัวให้แน่นแฟ้นมากขึ้น"ค่าาาาา" เอลีสค่อยๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่งบนเตียง เธอยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดระบมหน้าท้อง และเรือนขาทั้งสองข้าง ปวดเมื่อยไปหมด การมีความสัมพันธ์ความรักครั้งแรกมันเป็นแบบนี้เองรึ******เอลีสลงจากบนห้องนอนตามปกติ เพื่อมาพบลีแอนยามเช้า พาร์เซลออกไปตัดฟืนกับพรรคพวกเช่นเดิม หา