Short
ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง

ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง

에:  อูเหมยปิงเหม่ยซื่อ완성
언어: Thai
goodnovel4goodnovel
11챕터
662조회수
읽기
서재에 추가

공유:  

보고서
개요
목록
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.

สามีของฉันเป็นนักศึกษาแพทย์ปริญญาเอก เขาเป็นคนยุติธรรมไม่ลำเอียง นิสัยจิตใจดี กระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง ผู้หญิงที่เขารักเสมอมาขับรถชนคนตาย เพื่อช่วยเหลือผู้หญิงที่เขารักให้พ้นผิด เขาจึงใช้ความรู้ทางการแพทย์ทั้งหมดที่มี นำร่างไร้วิญญาณไปทำเป็นหุ่นจำลอง แล้วตั้งไว้ในห้องทดลอง ขณะที่กำลังจัดการร่างไร้วิญญาณอยู่นั้น เขาก็เห็นว่าภายในท้องนั้นตั้งครรภ์เด็กทารกคนหนึ่งอยู่ เขาที่สุขุมเยือกเย็นมาตลอด ถึงกับใจเต้นไม่เป็นส่ำ ที่เขาไม่รู้ก็คือ เจ้าของร่างไร้วิญญาณนี้ก็คือฉันเอง และทารกในครรภ์ก็คือลูกของเขา...

더 보기

1화

บทที่ 1

깊은 밤.

차수현은 자신의 담당구역 객실을 열심히 청소했다.

엄마 병이 위독해지고 낮에 출근해서 저녁까지 청소를 하며 병원비를 겨우 마련했다.

그녀는 청소를 거의 다 마쳤다. 스위트룸 하나만 남겨놓은 차수현은 이마의 땀을 닦으며 문을 열고 안으로 들어갔다.

방안이 어두컴컴해서 불을 켜려던 참에 누군가 그녀를 팔로 힘껏 눌렀다.

놀란 차수현은 하마터면 비명을 지를 뻔했다. 그녀가 소리 치려는 순간 남자가 손으로 그녀의 입을 막았다.

“조용히 해.”

차수현은 겁에 질린 듯눈을 커다랗게 떴다. 이 사람 누구지, 지금 무슨말을 하고 있는거지? 수현은 전혀 알아들을 수 없었다.

설마 변태? 그게 아니면 사이코패스?

머리는 복잡해 졌고살기위해 힘껏 발버둥 쳤지만 건장한 남자 앞에선 아무 소용이 없었다.

그도 뭔가 찝찝함을 느꼈다.

누군가 자신에게 약을 탄 걸 알았고 비서실장에게 여자 한 명 들여보내라고 했을 뿐인데 지금 이 여자는...

벗어나려는 그녀의 몸 짓과 눈 빛이 그의 마음을 흥분 시켰다.

……

다음 날 아침.

차수현은 놀라며 눈을 뜨고 자신 몸에 아무것도 걸치지 않은 걸 발견했다.

시트에 묻은 검붉은 색이 그녀의 시야에 들어왔고 몸은 움직일 때마다 부서질 듯한 고통이 밀려왔다.

그녀는 결국... 모르는 낯선 남자에게 가장 소중한 걸 뺏기고 말았다.

차수현은 말로 이루 표현할 수 없는 괴로움이 북받쳤다. 이때 그녀는 침대 머리맡에 놓인 손목시계를 발견했는데 그 남자가 놓고 간 물건이였다.

아래에 깔린 메모지에 짤막한 두 글자만 적혀 있었다.

“보상.”

‘지금 날 몸 파는 여자로 생각한 거야?’

차수현은 이런 굴욕을 당해본 적이 없어 시계를 바닥에 내팽개치곤 얼굴을 가리고 대성통곡했다.

한참 울고 난 뒤 그녀는 서서히 마음을 가라앉혔다.

‘지금 이렇게 울 때가 아니야. 절대 여기서 무너질 수 없어. 병원에 계신 엄마를 보살펴야 한단 말이야.’

생각을 정리한 차수현은 침대에서 내려와 힘겹게 옷을 입고 방에서 나왔다. 악몽 같은 이 방을 빨리 벋어나고 싶었다.

호텔에서 나온 그녀는 길을 걷다 지나가는 차들을 바라보며. 자살하고 싶은 충동도 생겨났지만 아직 병상에 누워있을 엄마를 생각하며 이를 악물고 마음을 다잡았다.

‘난 무너질 수 없어. 내가 무너지면 엄마를 돌볼 사람이 없어. 미친개한테 물린 거로 생각해. 싹 다 잊어.’

……

“대표님, 어젯밤에 약을 탄 사람을 찾았습니다. 큰 도련님 쪽사람들 같습니다. 어떻게 처리할까요?”

온은수는 그의 말을 들으며 눈을 가늘게 떴다. 귀국한 지 며칠이나 됐다고 벌써 안달인 걸까?

“따끔하게 교육하고 돌려보내.”

온은수의 말이 떨어지자 전화기 너머로 처절한 비명과 애원 섞인 목소리가 들려왔다. 그는 아무런 표정 변화도 없었다.

한편 텅 빈 손목을 본 순간 저도 모르게 짜릿했던 어젯밤이 뇌리를 스쳤다. 그는 좀처럼 그 순간을 잊을 수 없었다...

온은수는 짙은 눈빛으로 말했다.

“어젯밤 그 여자 말이야, 돈을 더 드려.”

전화기 너머로 윤찬이 흠칫 놀라며 물었다.

“네? 제가 보낸 여자는 방에 도착했을 때 안에 이미 사람이 있었다면서 되돌아갔는데요…….”

온은수는 순간 자동차 핸들을 꽉 쥐었다.

어젯밤 그 여자는 윤찬이 보낸 사람이 아니였단 말이야? 전혀 상관없는 여자였단 말이야?’

온은수는 어젯밤 그녀가 애써 발악하는 모습을 되새기며 낯빛이 확 어두워졌다. 그녀가 일부러 몸을 피하는 거로 여겼는데 정말로 두려워서 피했던 거였어 이럴 수가?

온은수는 더 이상 생각하지 않고 차를 돌려 호텔로 돌아갔다.

하지만 바로 이때 역주행 하던 트럭이 갑자기 옆 차선에서 미친 듯이 달려왔다.

쾅 하는 소리와 함께 거대한 불길이 모든 것을 집어삼킬 듯 사방을 온통 새빨갛게 만들었다...
펼치기
다음 화 보기
다운로드

최신 챕터

더보기

댓글

댓글 없음
11 챕터
บทที่ 1
ฉันเป็นวิญญาณลอยไปลอยมาอยู่เหนือห้องทดลอง เห็นร่างไร้วิญญาณของตัวเองวางอยู่ด้านหน้าลี่จื่อเซียนในสภาพเปล่าเปลือยใบหน้าของฉันถูกกระแทกจนเละไปหมด มองไม่ออกว่าใบหน้าเดิมเป็นอย่างไรแขนทั้งสองข้างของฉันถูกบดจนกระดูกแหลกละเอียดไม่เป็นรูปร่างลี่จื่อเซียนยังคงยืนอยู่ที่เดิม เขาสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วหันไปมองเมิ่งเชียนเชียนที่กำลังยืนทำหน้าใสซื่ออยู่ข้างๆ“ทำไมถึงทำรุนแรงขนาดนี้ล่ะ?”พอเมิ่งเชียนเชียนได้ยินเขาพูดออกมาแบบนี้ ก็ถอนหายใจออกมา ดูท่าว่าลี่จื่อเซียนจะดูไม่ออกว่าเจ้าของร่างไร้วิญญาณร่างนี้จะเป็นฉันเอง“อาเซียน นายช่วยฉันได้ใช่ไหม?”เสียงของเมิ่งเชียนเชียนนั้น ทำให้คนฟังอดสงสารไม่ได้ลี่จื่อเซียนเผยแววตาแน่วแน่ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกราวกับได้ทำการตัดสินใจครั้งใหญ่อะไรบางอย่าง แล้วพูดว่า “เชียนเชียน ฉันจะปกป้องเธอ ปกป้องเธอไปชั่วชีวิต!”เมื่อพูดจบลี่จื่อเซียนสวมถุงมือ แล้วทำความสะอาดบาดแผลบนศพทั้งถอนเส้นผม ขนตามร่างกาย และแยกไขมันออกสุดท้ายจึงหยิบมีดผ่าตัดออกมา กรีดมีดลงบนผิวหนังบริเวณท้องของฉัน แล้วทำความสะอาดอวัยวะภายในทั้งหมดตอนที่มีดผ่าตัดกรีดไปถึงปากแผล มือของลี่จื
더 보기
บทที่ 2
เมิ่งเชียนเชียนเห็นลี่จื่อเซียนทำแบบนี้แล้ว ความผิดปกติสายหนึ่งก็ทอประกายออกมาจากดวงตา ทว่าหลังจากนั้นกลับแสร้งพูดออกมาอย่างเศร้าโศกเสียใจ“อาเซียน ฉันรู้ว่านายชอบเด็กนะ แต่ว่า...”เมิ่งเชียนเชียนกุมหน้าท้องไว้ ท่าทางราวกับตกเข้าไปอยู่ในความทรงจำอันน่าเศร้าใจบางอย่างก็ไม่ปาน“ฉันไม่สนหรอกว่าหลินซินอวี๋จะเป็นคนให้กำเนิดลูกของนาย แค่เป็นลูกของนาย ฉันก็ชอบทั้งนั้น!”ตอนที่เมิ่งเชียนเชียนพูดประโยคนี้ออกมา ในดวงตาก็เอ้อล้นไปด้วยน้ำตา จ้องมองลี่จื่อเซียนด้วยความรักลึกซึ้งลี่จื่อเซียนมองเมิ่งเชียนเชียน แล้วก้มหน้ามองร่างไร้วิญญาณตรงหน้าอีกครั้ง “ฉันไม่ยอมให้หล่อนคลอดลูกของฉันหรอก หล่อนไม่คู่ควรเลยสักนิด”“แต่พวกนายสองคน...”“ฉันเปลี่ยนวิตามินของหล่อนเป็นยาคุมกำเนิดตั้งนานแล้ว หล่อนไม่มีทางให้กำเนิดลูกของฉันได้หรอก!”พอได้ยินลี่จื่อเซียนพูดแบบนี้ ฉันก็เหมือนกับถูกสายฟ้าฟาดเข้าที่ศีรษะอย่างไรอย่างนั้นฉันแต่งงานอยู่กินกับลี่จื่อเซียนมาห้าปี ไม่เคยมีวี่แววจะตั้งท้องเลยสักนิดพวกเราล้วนไปตรวจหาสาเหตุกันที่โรงพยาบาลแล้ว แต่ทุกอย่างก็ปกติดี แค่ไม่ตั้งท้องก็เท่านั้นที่แท้ก็เป็นเพราะลี่จ
더 보기
บทที่ 3
ตอนที่ลี่จื่อเซียนออกไปจากห้องทดลองก็เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้วเพิ่งกลับถึงบ้าน ลี่จื่อเซียนก็ถูกแม่ของตัวเองซักถามอย่างดุดันทันที“จื่อเซียน นี่แกทะเลาะกับซินอวี๋อีกแล้วใช่ไหม?”พอลี่จื่อเซียนถูกคุณแม่ถามเข้าแบบนั้น ก็เข้าใจไปว่าฉันเป็นคนมาฟ้อง เขาเลยตอบไปด้วยความหงุดหงิดว่าเปล่าคุณแม่ลี่ไม่เชื่อเท่าไรนัก “แกไปยั่วให้ซินอวี๋โกรธเข้าละสิ ไม่อย่างนั้นสามวันมานี้ซินอวี๋จะไม่โทรมาหาแม่เลยสักครั้งได้ยังไง ปกติแล้ววันนี้ของทุกปีซินอวี๋ก็จะพาแม่กับแม่ยายแกไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล แต่วันนี้พวกแม่ติดต่อเธอไม่ได้เลย”ตอนนี้เองลี่จื่อเซียนถึงได้รู้เรื่องว่า ที่แท้ฉันก็จะคอยพาคุณแม่ทั้งสองไปตรวจสุขภาพอยู่ทุกปี“แม่จะบอกให้นะ ไม่ว่าแกจะทำอะไรให้ซินอวี๋โกรธ แต่ก็รีบไปง้อเธอกลับมาได้แล้ว ถ้าแกไม่ไปง้อซินอวี๋กลับมานะ แม่กับแกขาดกัน!”พอถูกคุณแม่พูดใส่แบบนี้ ลี่จื่อเซียนก็ตอบรับอย่างขอไปทีเมื่อหมุนตัวเดินมาถึงห้องหนังสือแล้ว ลี่จื่อเซียนก็ล้วงโทรศัพท์ออกมา เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตัดสินใจปลดบล็อกฉันตอนที่ฉันทะเลาะกับเขาแล้วหุนหันออกจากบ้านไป ลี่จื่อเซียนได้พูดจาโหดร้ายกับฉันว่า “ถ้าออกไปก็ไม่ต
더 보기
บทที่ 4
ลี่จื่อเซียนที่นอนหลับไม่สนิทตลอดทั้งคืนหอบหิ้วขอบตาดำๆ ไปทำงานสาวน้อยนักศึกษาฝึกงานที่โต๊ะประชาสัมพันธ์หยิบยื่นห่อของขวัญให้ลี่จื่อเซียนลี่จื่อเซียนมองของขวัญที่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูกับสีฟ้าตรงหน้าด้วยความงุนงง“ของขวัญนี่ฉันไม่ได้ให้คุณนะคะ ฉันให้ภรรยาของคุณต่างหาก วันนั้นฉันไปห้างแล้วเห็นภรรยาคุณอยากได้ขวดนมยี่ห้อนี้ แต่ตอนนั้นสินค้าดันหมด พอเมื่อวานฉันเห็นว่ามีของเข้ามาแล้วก็เลยซื้อเอาไว้ เพื่อให้เป็นของขวัญวันเกิดลูกของพวกคุณน่ะค่ะ!”พอได้ยินนักศึกษาฝึกงานพูดแบบนี้ฉันก็นึกขึ้นมาได้ทันที อาทิตย์ก่อนฉันไปเดินช็อปปิ้งที่ห้างเพราะอยากหาซื้อของใช้สำหรับแม่และเด็ก แล้วก็เจอเข้ากับสาวน้อยนักศึกษาฝึกงานคนนี้เข้าสาวน้อยเองก็มาหาเลือกของขวัญให้หลานตัวน้อยที่เพิ่งเกิดของตัวเองพอดีพอเธอเห็นว่าฉันกำลังเลือกพวกของใช้สำหรับแม่และเด็กอยู่ ก็แบ่งปันใบรายการต่างๆ ที่พี่สะใภ้ของเธอเขียนเอาไว้ให้ฉันฉันไม่คาดหวังว่าลี่จื่อเซียนจะซื้อให้ ฉันเลยอาศัยช่วงที่ตอนนี้ท้องของฉันยังไม่โต ยังถือข้าวของต่างๆ ได้ ตระเตรียมของใช้จำเป็นเอาไว้ล่วงหน้าให้เรียบร้อยลี่จื่อเซียนรับของขวัญไว้ แล้วเดินไปห้องทด
더 보기
บทที่ 5
ลี่จื่อเซียนไปแจ้งความที่สถานีตำรวจว่าฉันหายตัวไปตำรวจถามเขาว่าฉันหายตัวไปนานเท่าไรแล้วลี่จื่อเซียนนึกย้อนไปถึงชุดทำงานบนโต๊ะเครื่องแป้งแล้วตอบ “น่าจะหายไปตั้งแต่วันอาทิตย์ครับ”“น่าจะ? วันอาทิตย์? วันนี้ก็วันพุธแล้ว หายไปตั้งหลายวันขนาดนั้นทำไมถึงเพิ่งจะมาแจ้งความล่ะ?”คำพูดนี้ของตำรวจไม่ต่างอะไรกับกระสุนปืนเลยสักนิด มันทิ่มแทงหัวใจลี่จื่อเซียนทีละคำๆ“ครั้งสุดท้ายเธอสวมใส่เสื้อผ้ายังไง? แล้วไปที่ไหน?”ไม่ว่าคุณตำรวจจะถามอะไร ลี่จื่อเซียนล้วนแต่ทำได้เพียงส่ายหน้าว่าตัวเองไม่รู้เลยซึ่งเขาไม่รู้จริงๆ นั่นแหละเพราะตั้งแต่ที่ฉันหุนหันออกจากบ้านไป เขาก็ไม่เคยตามหาฉันเลยพอคุณแม่ของฉันกับคุณแม่ลี่รู้ว่าฉันหายตัวไป ก็รีบวิ่งมาที่สถานีตำรวจทันทีเทียบกับลี่จื่อเซียนแล้ว พวกคุณแม่ทั้งสองคนยังให้ข้อมูลฉันได้มากกว่า“ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นซินอวี๋ก็คือวันเสาร์ค่ะ วันนั้นฉันลงจากเตียงแล้วล้ม ซินอวี๋เลยรีบพาฉันไปโรงพยาบาล!”พอได้ยินคุณแม่ลี่พูดแบบนั้น ลี่จื่อเซียนก็รีบหันไปพูดกับคุณแม่ลี่ “แม่ แม่ไปล้มตรงไหน? ทำไมไม่บอกผมล่ะ?”คุณแม่ลี่ค้อนใส่เขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “ซินอวี๋รู้ว่าแกงาน
더 보기
บทที่ 6
เบาะแสของตำรวจจึงขาดหายด้วยประการนี้ลี่จื่อเซียนอยู่ไม่เป็นสุขเลยสักวันทว่าหลังจากนั้นสามวัน เขากลับเจอเข้ากับหนังสือหย่าที่ฉันเตรียมให้เขาในตู้บนหัวเตียงที่ด้านล่างหนังสือหย่า มีลายมือชื่อที่ฉันเซ็นลงไปด้วยตัวเองอีกทั้งฉันยังได้แปะกระดาษโน้ตเอาไว้ ข้อความบนกระดาษเขียนไว้ว่า ‘ลี่จื่อเซียน ฉันขอให้คุณกับเมิ่งเชียนเชียนสุขสมหวังอย่างที่ต้องการนะ เราหย่ากันเถอะ’เมื่อคุณแม่ลี่เห็นกระดาษแผ่นนั้น ก็ตบหน้าลี่จื่อเซียนทันทีคุณแม่ลี่โกรธจนตัวสั่น “แม่นึกแล้วเชียวว่าแกต้องทำอะไรผิดต่อซินอวี๋แน่ๆ ไม่อย่างนั้นซินอวี๋ก็คงไม้หอบลูกหนีออกจากบ้านไปแบบนี้ แถมยังปกปิดร่องรอยจนพวกเราหาตัวไม่เจออีก!”ลี่จื่อเซียนลูบแก้มของตัวเองที่ถูกตบจนบวม “แม่ ผมต้องหาตัวซินอวี๋จนเจอให้ได้ เธอกำลังท้องลูกของผมอยู่ ไปไหนได้ไม่ไกลหรอก”อาจเป็นเพราะหนังสือหย่าของฉันทำให้เขาคิดว่าฉันจงใจไปจากเขา ทำให้เขาตามหาตัวฉันไม่เจอขณะที่เขากำลังคิดจะถอนการแจ้งความรายงานข่าวฉบับหนึ่งก็เข้าสู่สายตาของเขาเข้าเช้าวันถัดมาถุงพลาสติกบรรจุเนื้อบดถูกเจ้าหน้าที่สุขาภิบาลประจำสวนสาธารณะเจอเข้า หลังจากแจ้งไปทางตำรวจแล้ว ตำ
더 보기
บทที่ 7
ลี่จื่อเซียนสังหรณ์ใจว่าอีกไม่นานตำรวจก็จะสาวมาถึงเขาดังนั้นก่อนที่ตำรวจจะตามสาวมาถึงเขา เขาจะต้องรีบหาตัวฉันให้เจอวันนี้ลี่จื่อเซียนเจอเข้ากับผู้ช่วยของเขาที่ห้องทดลองผู้ช่วยเห็นว่าท่าทางของลี่จื่อเซียนเหมือนกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เลยเอ่ยปากถาม “ด็อกเตอร์ลี่ ก่อนหน้านี้คุณนายลี่เอาแกงไก่มาให้คุณ แต่ไม่รู้ว่าคุณนายลี่ไปเห็นอะไรเข้า ถึงได้เอาแกงไก่มาให้ผมแทน”“ผมกินแกงไก่นั่นไปแล้ว อร่อยมากจริงๆ!” ผู้ช่วยเกาหัวแกรกๆ “ผมยังอยากถามคุณนายลี่อยู่เลยว่าแกงไก่นั่นทำยังไง อยากเรียนแล้วเอาไว้ทำให้แฟนผมกิน”เมื่อฟังผู้ช่วยพูดจนจบลี่จื่อเซียนก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้หลังจากที่ฉันกับเขาทะเลาะกันใหญ่โตแล้วหุนหันออกจากไป ต่อมาฉันก็มาหาเขาอีกครั้งที่ห้องทดลอง เพียงแต่ตอนนั้นเขากำลังวุ่นวายคุยอยู่กับเมิ่งเชียนเชียน ไม่มีเวลาสนใจฉันเขารีบไปดูบันทึกของกล้องวงจรปิดในห้องทดลองทันทีภาพจากกล้องวงจรปิดนั้นเป็นคืนวันอาทิตย์ วันนั้นฉันมาหาเขาที่ห้องทดลองเช้าวันนั้นเขากำลังร่วมประชุมออนไลน์อยู่พอประชุมออนไลน์เสร็จ เมิ่งเชียนเชียนก็เป็นฝ่ายเข้ามาหาแล้วชวนเขาไปทานข้าวผู้ช่วยแจ้งแก่เข
더 보기
บทที่ 8
ลี่จื่อเซียนถูกพาตัวมายังสถานีตำรวจบางทีอาจเป็นเพราะเขามีการเตรียมตัวมาก่อนแล้ว เพราะฉะนั้นตอนที่ลี่จื่อเซียนถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจทำการสอบสวนจึงไม่ได้พูดอะไรสักคำแต่ถึงเขาจะนิ่งเงียบใจเย็นแค่ไหน ก็ไม่ได้หมายความว่าเมิ่งเชียนเชียนจะใจเย็นหรือเงียบมากพอวันที่สองที่ลี่จื่อเซียนถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัว เมิ่งเชียนเชียนก็ถูกตำรวจเข้าควบคุมตัวเหมือนกันเมิ่งเชียนเชียนทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์ บอกว่าตนเองไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นน่าขันสิ้นดี บ้านเมืองมีขื่อมีแป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าแสร้งทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์แล้วก็จะหลุดพ้นจากการดำเนินการตามกฎหมายได้?ฉันเป็นเพียงดวงวิญญาณดังนั้นฉันจึงรู้ว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจสืบสวนพวกเขาทั้งสองคนอย่างไรบ้างได้อย่างง่ายดายฝั่งเจ้าหน้าที่ตำรวจเลือกลงมือกับเมิ่งเชียนเชียนที่จิตใจเปราะบางก่อน พวกเขาบอกเมิ่งเชียนเชียนว่า ลี่จื่อเซียนสารภาพออกมาหมดทุกอย่างแล้วตอนแรกเมิ่งเชียนเชียนยังคงไม่เชื่อ ทว่าเมื่อถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจซักถามอยู่สามรอบ จิตใจอันแสนเปราะบางของเมิ่งเชียนเชียนก็แตกกระเจิงเธอสะอื้นไห้ “พวกคุณไปถามลี่จื่อเซียนเถอะ เขารู้ว่าศพอยู่ที่ไหน! ไม่ใช่
더 보기
บทที่ 9
คดีหุ่นจำลองเข้าสู่ชั้นศาลในไม่นานลี่จื่อเซียนถูกตัดสินให้ต้องโทษประหาร ซึ่งเขาแปลกใจไม่น้อยกับผลการตัดสินเช่นนี้ทว่าก่อนตายเขาอยากจะได้เห็นหน้าเมิ่งเชียนเชียนอีกสักครั้งเหลือเกินน่าเสียดายที่เมิ่งเชียนเชียนสุดที่รักของเขา เมิ่งเชียนเชียนที่เขารักดั่งดวงใจกลับปฏิเสธที่จะพบหน้าเขาเมื่อคุณแม่ลี่รู้ว่าลี่จื่อเซียนอยากเจอแต่เมิ่งเชียนเชียน ก็บันดาลโทสะขึ้นมาแล้วตบหน้าลี่จื่อเซียนอีกหลายฉาด “แกได้สติสักทีสิ ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรให้แกต้องมานั่งคิดถึงขนาดนี้ ทั้งที่ซินอวี๋แสนดีขนาดนั้นแกก็ไม่รัก แต่ดันเอาแต่คิดถึงนางผู้หญิงใจโหดเหี้ยมคนนั้นอยู่ได้...”“แกถูกขังอยู่ในคุกนี่ตั้งหลายวัน มีสักวันไหมที่เมิ่งเชียนเชียนมาเยี่ยมแกน่ะ?”“หล่อนอยากจะรีบไปให้พ้นแกใจแทบขาด!”“เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่ได้ร่ำรวยมีเงินทอง ไม่ว่าแกจะมีเงินหรือไม่ เจ็บไข้ได้ป่วยหรือเปล่า ซินอวี๋ก็คอยอยู่กับแกไม่ห่างไปไหนมาตลอด ถ้าซินอวี๋ยังอยู่แล้วรู้ว่าแกเป็นแบบนี้ไปแล้ว ซินอวี๋จะต้องมาเยี่ยมแกแน่นอน เสียดายแต่ก็ตอนนี้ซินอวี๋ไม่อยู่แล้ว ซินอวี๋จากไปเพราะแกทำให้โมโหไง! ซินอวี๋ไม่มีทางกลับมาแล้ว!”พอลี่จื่อเซียนถูกมารด
더 보기
บทที่ 10
ใช้เวลาไปหนึ่งวันหนึ่งคืนลี่จื่อเซียนถึงทำใจยอมรับความจริงที่ว่าเขาเป็นคนฆ่าภรรยาและลูกของตัวเองได้จากนั้นเมื่อเขาได้สติ เขาก็รีบแจ้งกับเจ้าหน้าที่ตำรวจทันทีว่าเมิ่งเชียนเชียนเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้เมิ่งเชียนเชียนต่างหากถึงจะเป็นตัวการหลักที่แท้จริงในคดีนี้เขาไม่อาจตายตกทั้งที่ทุกสิ่งทุกอย่างยังไม่กระจ่างแจ้งแบบนี้ เขาต้องแก้แค้นให้ฉันให้ได้!เจ้าหน้าที่ตำรวจเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เมิ่งเชียนเชียนถูกเข้าจับกุมที่สนามบินตอนที่กำลังจะขึ้นเครื่องบินหนีออกไปนอกประเทศในที่สุด ครั้งนี้ลี่จื่อเซียนก็ได้เจอเมิ่งเชียนเชียนเสียทีลี่จื่อเซียนขอบตาลึกโบ๋ ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ เขาจดจ้องเมิ่งเชียนเชียนไม่ละสายตาถ้าไม่มีกระจกกั้นไว้อีกชั้นหนึ่งละก็ เกรงว่าเขาคงจะพุ่งตัวเข้าไปฉีกทึ้งเมิ่งเชียนเชียนออกเป็นชิ้นๆ แน่“ทำไม ซินอวี๋ทำอะไรผิดต่อเธอไว้หรือไง แถมเธอยังมาทำร้ายลูกฉันด้วย ทำไมเธอถึงต้องฆ่าแกงซินอวี๋อย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ ทำไมกัน!”พอรู้ว่าตนเองหมดหนทางปิดบังความจริงอีกเมิ่งเชียนเชียนจึงสารภาพทุกสิ่งทุกอย่างออกมาละเอียดยิบทันทีเมิ่งเชียนเชียนว่า “ทำไมน่ะเหรอ แน่นอนว่าเป็นเพร
더 보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status