บทที่ 119

บทล่าสุด

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 780

  วันรุ่งขึ้นเฉียวเนี่ยนเข้าไปในจวนอัครมหาเสนาบดีอีกครั้ง เพื่อไปเยี่ยมเมิ่งอิ้งจืออาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ถูกองค์หญิงซูหยวนตำหนิไปหนึ่งรอบ หลังจากนั้นเฉียวเนี่ยนก็ไม่เคยพบวั่นเจ๋อเยว่เลยแม้แต่ครั้งเดียวในจวนอัครมหาเสนาบดีแต่วันนี้ ยังไม่ทันที่นางจะผลักประตูเข้าไป ก็เห็นวั่นเจ๋อเยว่เดินออกมาจากห้องของเมิ่งอิ้งจือเฉียวเนี่ยนเผลอแสดงสีหน้าหม่นลงโดยไม่รู้ตัว ถึงขั้นลืมคำนับไปวั่นเจ๋อเยว่เห็นเฉียวเนี่ยนเป็นเช่นนั้น แววตาที่เต็มไปด้วยความดูแคลนยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่ “ท่านหญิงเฉียว ตอนนี้พอติดตามองค์หญิงแล้ว ก็ช่างถือดีนัก พบขุนนางผู้นี้แล้วไม่คิดจะคำนับเสียด้วยซ้ำงั้นหรือ?”เฉียวเนี่ยนจึงยกมือคำนับ “คารวะใต้เท้าวั่น”พอเห็นดังนั้น วั่นเจ๋อเยว่ก็เพียงแค่ฮึดฮัดเบาๆ แล้วก้าวจากไปทันทีทันทีที่วั่นเจ๋อเยว่สาวเท้าออกไป เฉียวเนี่ยนก็รีบร้อนเดินเข้าไปในห้องความกังวลในใจกลายเป็นความจริงเห็นเมิ่งอิ้งจือกำลังขดตัวอยู่ที่มุมปลายเตียง สองมือกอดไหล่ตัวเองแน่น ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อยแววตาทั้งสองข้างว่างเปล่าโดยสิ้นเชิงเสื้อผ้ายับยู่ยี่อย่างมากเฉียวเนี่ยนขมวดคิ้ว ไม่กล้าเข้าไปใกล้ในทันที

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 779

  เฉียวเนี่ยนยังคงยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไรอีกเข็มไม่ทิ่มอยู่บนผิวตัวเองก็ไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บแค่ไหน ทุกคนต่างก็สามารถหัวเราะให้กับความทุกข์ของผู้อื่นได้ทั้งนั้น“แต่เจ้าก็ยังห่วงหลินเย่ว์อยู่ใช่ไหม?” เซียวชิงหน่วนเอ่ยขึ้นอย่างกะทันหัน “ไม่อย่างนั้น ก็คงไม่คุยกับหมอประจำจวนของจวนโหวมาจนถึงตอนนี้หรอก”เฉียวเนี่ยนยังคงไม่พูด เพียงฟังเซียวชิงหน่วนกล่าวต่อ “อย่างไรก็ตาม ท่านพี่หลินก็ยังใส่ใจเจ้ามาก เขาเพิ่งดื่มยาแล้วก็หลับไป แต่ตอนละเมอกลับยังเรียกชื่อเจ้า พวกเจ้าเป็นพี่น้องกันเคยสนิทกันมาก กลับต้องมาทะเลาะกันจนถึงขั้นนี้ มันไม่ควรเลยจริงๆ ท่านพี่หลินก็ผิดจริง แต่ในเมื่อพวกเจ้าเกี่ยวดองทางสายเลือด เหตุใดจึงไม่อาจ...”“คุณหนูเซียว”ในที่สุดเฉียวเนี่ยนก็อดไม่ไหว ขัดจังหวะคำพูดของเซียวชิงหน่วนอาจเพราะเสียงดังกว่าปกติเล็กน้อย จึงฟังดูเหมือนดุอยู่บ้างเซียวชิงหน่วนชะงักไปเล็กน้อย เม้มริมฝีปากน้อยๆ แล้วก็เงียบไปเฉียวเนี่ยนถอนหายใจอย่างจนใจ แล้วจึงหยิบสร้อยข้อมือลูกประคำออกมาจากเอว“นี่คือของแม่ทัพเซียว” เฉียวเนี่ยนเอ่ยอย่างช้าๆ “ขอรบกวนเจ้าช่วยเอาไปคืนแม่ทัพเซียวให้ข้าด้วย”สร้อยข้อมือลูก

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 778

  เซียวชิงหน่วนชะงักไป ไม่คาดคิดเลยว่าเฉียวเนี่ยนจะทำเช่นนี้ให้นางป้อนยาให้หลินเย่ว์ แถมยังต่อหน้าท่านโหวหลิน แบบนี้ไม่ใช่ว่าจะเปิดเผยทุกอย่างแล้วหรือ?แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น แต่สองมือกลับกุอถ้วยยาไว้แน่นแล้วขณะที่เฉียวเนี่ยนก็หันไปมองท่านโหวหลิน “ท่านโหวคงไม่ทราบ ก่อนหน้านี้เป็นคุณหนูเซียวที่ปลุกคุณชายหลินขึ้นมาได้”ได้ยินดังนั้น สีหน้าท่านโหวหลินเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “จริงหรือ?”พูดจบ สายตาก็เลื่อนไปมาอยู่ระหว่างเซียวชิงหน่วนกับหลินเย่ว์ “พวกเจ้า พวกเจ้าสองคน...”ใบหน้าเซียวชิงหน่วนแดงระเรื่อ แม้แต่มือที่ใช้ป้อนยาให้หลินเย่ว์ก็สั่นระริกเพราะความประหม่าเห็นฉากตรงหน้า ดวงตาหลินเย่ว์พลันอ่อนโยนขึ้น มุมปากมีรอยยิ้มเพียงเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าเซียวชิงหน่วนยิ่งแดงจัดเฉียวเนี่ยนกับท่านโหวหลินก็รู้กาลเทศะ ถอยออกจากห้องไปพร้อมกันเพียงแต่สีหน้าท่านโหวหลินกลับไม่สู้ดีนัก หว่างคิ้วขมวดแน่นเป็นปมเห็นดังนั้น เฉียวเนี่ยนอดถามไม่ได้ “คุณชายหลินรอดตายราวปาฏิหาริย์ แถมยังมีวาสนาเรื่องคู่ครอง ท่านโหวไม่ยินดีหรือ?”อันที่จริง สำหรับท่านโหวหลิน จวนโหวในตอนนี้ หากมีเรื่องมงคลสักเรื่องมาช่วยเสร

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 777

  คาดว่าตลอดชาตินี้คงมิอาจลบเลือนได้เฉียวเนี่ยนก็นึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาคิ้วนางเลิกขึ้นโดยไม่รู้ตัวนางย่อมจำได้แน่นอนวันนั้นนางไม่รู้เรื่องของเซียวชิงหน่วน ยังตามหาหลินเย่ว์ในงานชมโคมไฟอยู่นาน สุดท้ายก็เป็นเซียวเหิงที่พานางกลับไปส่งยังจวนโหวเพราะเรื่องนี้ นางถึงได้โกรธหลินเย่ว์อยู่พักใหญ่ เพียงแต่หลินเย่ว์ไม่เคยบอกนางเลยว่าวันนั้นเขาไปที่ใดบางครั้ง บางเรื่อง บางความรู้สึก อาจได้หยั่งรากและผลิหน่อขึ้นมาตั้งแต่ตอนที่ไม่มีใครรู้ตัวแล้วก็เป็นได้มุมปากของเซียวชิงหน่วนมีรอยยิ้มอยู่ตลอด “ข้าคิดไว้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าหลังจากนี้ขอให้เป็นเขาก็พอแล้ว”เมื่อคำพูดนั้นจบลง เฉียวเนี่ยนก็เห็นได้ชัดว่าแพขนตาที่ยาวเรียวของหลินเย่ว์สั่นไหวเล็กน้อยนางใจหายวาบ รีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วแทงลงไปยังจุดฝังเข็มบนศีรษะของหลินเย่ว์ทันทีด้วยแรงกระตุ้นจากเข็มเงิน หลินเย่ว์ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาจริงๆเซียวชิงหน่วนที่ยืนอยู่ข้างๆ นั้นเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดกับตา นางก็หลั่งน้ำตาออกมาในทันที “ท่านพี่หลิน...”แม้แต่เสียงก็ยังสั่นเครือหลินเย่ว์บาดเจ็บสาหัสเพิ่งฟื้น ตัวทั้งตัวดูไร้เรี่ยวแรง แม้แต่การลืมตาก็ราวกั

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 776

  ขณะกำลังคิดอยู่ พลันก็ได้ยินเสียงจากด้านนอก “คุณหนูใหญ่เจ้าคะ คุณหนูเซียวมาเจ้าค่ะ”เซียวชิงหน่วน?เฉียวเนี่ยนลุกขึ้นอย่างแปลกใจ เปิดประตูออกไป แล้วก็เห็นเซียวชิงหน่วนยืนอยู่ในเรือนจริงๆพวกนางไม่ได้พบกันมานานแล้วเมื่อสายตาของทั้งคู่สบกัน เด็กหญิงสองคนที่เคยทะเลาะกันมาตั้งแต่เล็ก กลับยิ้มให้กันในเวลานี้เฉียวเนี่ยนรู้ว่าเซียวชิงหน่วนมาหาหลินเย่ว์จึงเชื้อเชิญให้นางเข้ามาในห้อง แล้วก็ได้ยินเซียวชิงหน่วนพูดว่า “ข้าอยากมานานแล้ว แต่พี่ใหญ่กับพี่รองบอกว่าอาการของท่านพี่หลินยังไม่คงที่ ไม่ให้ข้ามาสร้างความวุ่นวาย... ข้าจึงรอจนถึงวันนี้ถึงได้มา”ระหว่างพูด นางก็มองไปทางเตียง แล้วจึงถามอีกว่า “ท่านพี่หลินเป็นอย่างไรบ้าง?”เฉียวเนี่ยนยกมุมปากเล็กน้อย “ชีพจรเริ่มคงที่แล้ว แผลก็เริ่มสมาน แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขายังไม่ฟื้นเลย”ได้ยินดังนั้น ระหว่างคิ้วของเซียวชิงหน่วนก็ขมวดเข้าหากันทันทีเฉียวเนี่ยนรู้ว่าเซียวชิงหน่วนชอบหลินเย่ว์ และก็รู้ว่านางเป็นห่วงเขามากเพียงใดในตอนนี้ จึงพูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “เจ้าลองไปดูเขาสิ! ข้าจะไปรินน้ำให้เจ้า”“อืม ได้”เซียวชิงหน่วนพูดจบ ก็เดินไปทางเตียง

• พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 775

  กระทั่งบางครั้ง ตัวเขาเองก็ยังอดอิจฉาการมีนิสัยที่บุ่มบ่ามอย่างเซียวเหิงไม่ได้แต่นิสัยนั้นเป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด หากอยากจะเปลี่ยนนั้น มันจะยากเย็นเพียงใด?เขาไม่อาจบังคับตนเองให้กล้าหาญเหมือนไม่เกรงกลัวสิ่งใดเช่นเซียวเหิง ไม่เห็นใครหรือเรื่องใดอยู่ในสายตายิ่งไม่อาจบังคับให้เซียวเหิงทำตามความคิดของเขาได้ไม่เข้าใจก็ช่างเถอะ!สามวันต่อมาเช่นเดียวกับหลายวันที่ผ่านมา เฉียวเนี่ยนยังคงไปที่จวนโหวเพื่อตรวจดูอาการของหลินเย่ว์ทันทีที่ก้าวเข้าประตู ก็เห็นหมอประจำจวนกำลังจับชีพจรให้หลินเย่ว์เฉียวเนี่ยนค่อยๆ ก้าวเข้าไป ถามด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “อาจารย์ เป็นอย่างไรบ้าง?”“แปลกอยู่บ้าง” หมอประจำจวนลูบเคราอย่างครุ่นคิด กล่าวด้วยเสียงทุ้มว่า “ตามหลักแล้ว พิษในร่างกายของเขาได้ถูกถอนออกแล้ว ชีพจรก็กลับมาเป็นปกติ การหายใจก็ราบรื่น สีหน้าก็ดีกว่าสองสามวันก่อนมาก น่าจะปลอดภัยแล้วถึงจะถูก”แต่เหตุใดจึงยังไม่ฟื้น?เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกแปลกใจเช่นกันเมื่อวานนี้นางก็มาเยี่ยมเช่นกัน ดูจากชีพจรของหลินเย่ว์ เขาควรจะฟื้นได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังอยู่ในสภาพหมดสติเมื่อมองเห็นคิ