แชร์

ตอนที่6 บ้านชู

ผู้เขียน: ไห่ถาง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-07 22:19:56

“ท่านแม่ทัพชู ช่างสมกับเป็นบุตรชายกำพร้า มารยาทสักนิดก็หามีไม่”

         เท้าหนาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยังคนพูด สตรีผู้ไม่ถนอมน้องสาวของเขา ในฐานะสะใภ้ แค่หายใจร่วมเขาก็คิดว่าเกินพอแล้ว

         “สตรีผู้เติบโตมาจากสกุลดี ย่อมไม่กล่าวว่าจาล่วงเกินบุพการีของผู้ใด นอกเสียจากไร้การอบรมอย่างแท้จริง”

         “ชูจ้านเจ๋อ!”

         ไร้การตอบโต้จากแม่ทัพหนุ่ม ร่างสูงเหวี่ยงกายขึ้นหลังม้า ที่คนสนิทจูงมาเทียบข้าง ก่อนจะใช้เท้ากระตุ้นม้าให้ออกเดิน ตามรถม้าของน้องสาว ที่เคลื่อนตัวออกไปอย่างเชื่องช้า

         “ท่านแม่ทัพสวี สวีฮูหยิน ข้าขอตัวก่อน”

         หัวหน้าขันทีเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินไปขึ้นรถม้าของตน เพื่อติดตามไปส่งพี่น้องสกุลชู ตราบใดที่มีเขา ใครหน้าไหนก็ยากแตะต้องสองพี่น้อง นอกเสียจากคนที่ทำจะคิดคดต่อบัลลังก์

         แม่ทัพหนุ่ม ประสานมือรับอย่างเสียมิได้ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถตั้งตัวรับได้ทัน พระราชโองการเหมือนถูกเตรียมเอาไว้แล้วอย่างไรอย่างนั้น

         “ท่านแม่ทัพ เป็นเพราะข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ จึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น”

         ลั่วอิงเอ่ยถามสามี ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ นางก้าวเข้าจวนได้เพียงแค่สามวัน ภรรยาเอกก็หย่าขาดทันที สายตาผู้คนย่อมมองนางในทางไม่ดี

         “ข้าไม่ได้มีเจ้าเป็นอนุคนแรก ถ้านางจะหย่าขาดกับข้าเพราะเจ้า ไยไม่ทำตั้งแต่ข้ารับอนุคนแรกเล่า เจ้าอย่าได้คิดมากเลย เรากลับเข้าข้างในกันเถอะ”

         “เจ้าค่ะ”

         “กงจื่อ ทุกอย่างอยู่ที่เจ้าแล้ว”

         สวีฮูหยินสบตาบุตรชาย ก่อนจะเดินกลับเข้าไปภายในจวน นับตั้งแต่สิ้นอดีตผู้นำสกุลสวี สถานะทางการเงิน เรียกว่าย่ำแย่เป็นที่สุด ยิ่งเมื่อสามีของนางตายไปเมื่อสองปีก่อน ความระส่ำระส่ายยิ่งมีมาก แต่ที่ยังอยู่รอดมาได้ ก็ด้วยสินเดิมของอดีตสะใภ้เอก  

         “ไปกันเถอะ”

         แม่ทัพหนุ่มไม่เอ่ยตอบสิ่งใดมารดา เขาทำเพียงแตะที่เอวคอดของหญิงสาว แล้วพากลับเข้าไปในจวน แม้ว่าใจของเขาจะยังคลั่งแค้นอดีตภรรยา และพี่ชายของนางที่มาหยามเขาถึงหน้าบ้าน

จวนสกุลชู

         รถม้าจอดเทียบลานกว้างหน้าจวน ซึ่งเรียกสายตาของชาวเมือง ที่อยู่รอบบริเวณ ให้มายืนรอดูว่าผู้ใดมา ชูเหมยฮวา ยื่นมือให้พี่ชายช่วยพยุง ก่อนจะก้าวลงมาด้านล่าง

         สองพี่น้องยืนมองป้ายหน้าจวน มันยังคงความยิ่งใหญ่ เช่นวันวานที่จากไป และนั่น...คงเป็นความคิด ของแม่ทัพหนุ่มเพียงฝ่ายเดียว เพราะชูเหมยฮวาในตอนนี้ มีเพียงร่าง ทว่าจิตวิญญาณนั้น หาใช่นางแล้ว

         “ท่านแม่ทัพ คุณหนู”

         เสียงของชายชรา ดังขึ้นจากประตูบานกว้าง ที่เปิดอ้าออกได้เพียงเล็กน้อย พ่อบ้านจู ชายผู้อยู่เคียงสกุลชูมาทั้งชีวิต เท้าหนารีบก้าวเร็วออกมาจากจวน ตรงไปหานานน้อยทั้งสอง ที่จากบ้านไปแสนนาน

         “ตาเฒ่านี่...บอกกี่หนแล้วว่าอายุมากแล้ว จะเดินเหินให้ช้าลงหน่อย”

         ชูจ้านเจ๋อก้าวเข้าประคองชายชรา และไม่ยินยอมให้อีกฝ่ายคุกเข่า เช่นที่จูชิน มักทำอยู่บ่อยครั้ง ในยามเขาได้กลับมาที่จวน ชูเหมยฮวา มองความอ่อนโยนของพี่ชาย แล้วคลี่ยิ้มน้อยๆ นางในชีวิตเดิม ก็มักจะแข็งนอกอ่อนใน โดยเฉพาะกับคนที่รัก นางจะอ่อนโยนเป็นพิเศษ

         “ท่านแม่ทัพ ครั้งนี้คุณหนู จะมาพักกับเราใช่ไหมขอรับ”

         ชายชรามองไปที่คุณหนู ผู้ถูกนำตัวไปตั้งแต่สิ้นนายท่าน เขาเหมือนคนไร้ประโยชน์นักในเวลานั้น ที่ไม่อาจปกป้องนายทั้งสองเอาไว้ได้

         “นางจะกลับมาให้ท่านดูแล”

         “ท่านลุงจู จะร้องไห้ไปไย ข้าก็กลับมาแล้วอย่างไรเล่า”

         จูชิน มักไปเยี่ยมเยียนหญิงสาว ที่สกุลสวีอยู่มิขาด แม้จะไม่ได้พบกันเกินครึ่งก้านธูป แต่อย่างน้อย มันก็คลายความห่วงใยไปบ้าง กับการได้เห็นความเป็นอยู่ของนาง

         “พวกเขาไม่ดีต่อคุณหนู เยี่ยงนั้นหรือขอรับ”

         น้ำเสียงของชายชรา ดูจะแข็งขึ้นมาอีกระดับ แววตาพลันแปรเปลี่ยนไป ก่อนมันจะอ่อนแสงลง เมื่อมือบางวางบนมือเหี่ยวย่น พร้อมแรงบีบเบาๆ

         “จะดีหรือร้าย ตอนนี้...ข้าก็เลือกกลับมาเป็นภาระ ของท่านลุงกับพี่ใหญ่แล้ว”

         “พวกเจ้า คิดจะกลับมาช่วงชิงอำนาจ จากข้าเยี่ยงนั้นรึ!”

         น้ำเสียงกร้าว ทว่าคล้ายกำลังข่มกลั้นน้ำตา ดังมาจากด้านหน้าประตู ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็น มองตรงไปยังพี่น้อง ดวงตาไหวระริก ด้วยความยินดีจนเขาจุกไปทั้งอก

         สิบห้าปีเชียวนะ ที่น้องน้อยตกเป็นตัวประกัน พี่ชายต้องอยู่ภายใต้การบงการของสกุลสวี ส่วนคนพิการแบบเขา ทำได้เพียงเฝ้ารอการกลับมาของพี่น้อง

         “ใช่แล้วเจ้าค่ะ ข้าจะกลับมาเป็นใหญ่ในสกุลชู”

         หญิงสาวผละจากชายชรา เดินตรงเข้าหาพี่ชายคนรอง เหลือแค่นี้จริงๆ ครอบครัวของพวกเขา

         “เจ้าโตขึ้นมาก พี่ขอโทษที่มิเคยไปหาเจ้าเลย”

         “แค่ท่านส่งขนมให้ข้ากินทุกครั้ง ที่ท่านลุงจูไปเยี่ยม แค่นั้นข้าก็ดีใจมากแล้วเจ้าค่ะ”

         มือบางวางมือบนเข่าของพี่ชาย เท่าที่รู้มา ชูจ้านกงถูกทำร้าย ในตอนที่พ่อแม่ปู่ย่าถูกสังหาร อาการเขาในตอนนั้น เรียกได้ว่าครึ่งเป็นครึ่งตาย

         ทว่าในบางความรู้สึก ได้สะกิดเตือนหญิงสาวให้ระวัง ด้วยสัญชาตญาณของนักรบ และผู้สำเร็จราชการแทน นางมั่นใจยิ่งนัก ว่าภายใต้แววตารักใคร่ ของชูจ้านกง มีบางอย่างซ่อนเร้นอยู่

         “ท่านแม่ทัพ คุณชายรอง คุณหนูชู ข้าส่งพวกท่านถึงบ้านแล้ว ถ้าเช่นนั้น ข้าน้อยขอตัวกลับก่อน” หัวหน้าขันทีเอ่ยขึ้น ก่อนจะประสานมือให้แก่ทั้งสาม

         “ขอบคุณท่านมาก ที่ช่วยเป็นธุระจัดการเรื่องนี้ให้”

         แม่ทัพหนุ่มเอ่ยกับหัวหน้าขันที แน่นอนว่าเรื่องนี้ หากไม่ได้หัวหน้าขันที ช่วยเป็นธุระจัดการ ทุกอย่างคงไม่ราบรื่นเท่าใดนัก

         “อย่าได้เกรงใจ”

         “วันหน้า เชิญท่านมาร่วมดื่มกับข้าสักครั้ง เพื่อเป็นการตอบแทน”

         “ยินดี”

         ชูเหมยฮวา ลอบมองพี่ชาย กับหัวหน้าขันที ชายผู้นี้เป็นดั่งมือเท้า และดวงตาของฮ่องเต้ ทั้งที่อายุเขา มิห่างจากพี่ชายของนางเท่าใดนัก ฝีมือย่อมต้องไม่ธรรมดา

         วังหลวงล้วนเต็มไปด้วยอสรพิษ ชายหนุ่มวัยเท่านี้ ก้าวสู่ตำแหน่งหัวหน้าขันที แม้จะบอกว่าสืบทอดมาจากขันทีเฒ่า ผู้เป็นบิดาบุญธรรม แต่ถ้าไร้สามารถ ย่อมมิอาจควบคุมสิ่งใดได้เลย

         “ชูเหมยฮวา ต้องขอบคุณท่านเมิ่งจื่ออีกครั้ง หากไร้ความเมตตา ชูเหมยฮวาคงยากจะหลุดพ้น”

         “วันหน้าหากมีสิ่งใด ให้บอกข้า คิดเสียว่าข้าคือพี่ชายเจ้าอีกคน ข้าไปล่ะ...”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่71 คุณชาย...ท่านติดหนี้แล้ว1

    โรงน้ำชาจิ่งชวน ชายหนุ่มรูปงาม ในชุดสีขาวสะอาด ก้าวเข้าไปภายในโรงน้ำชา ทว่าเขากลับไม่ได้เลือกที่นั่ง สำหรับดื่มชาอย่างที่ควรจะเป็น แต่เขากลับเดินเลยไป ยังส่วนของหลังร้าน “คุณชายเชิญขอรับ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ พร้อมก้าวตามเสี่ยวเอ้อไป เพียงเดินเข้าไปภายในห้องขนาดใหญ่ ที่คลาคล้ำไปด้วยนักพนันมือทอง รอยยิ้มเย็นก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเป้าหมาย “หากคุณชายเผย ต้องการเงินเท่าไหร่ ให้เขายืมไปได้เต็มที่” “ทราบแล้วครับคุณชาย” ถงเจี้ยน เดินไปนั่งร่วมโต๊ะ ที่เผยตงนั่งเล่นอยู่ ชัยชนะของเผยตงคือสิ่งที่เขาต้องการ ชายหนุ่มเริ่มที่จะวางเงิน สำหรับการพนันในตาต่อไป แน่นอนว่าเขาจงใจพ่ายแพ้ จนผ่านไปหลายตา ที่ถงเจี้ยนจงใจเสียเงิน และแสร้งกู้ยืมเงินจากทางร้าน เพื่อทุ่มสุดตัว ล่อเหยื่อ “ฮ่าๆ วันนี้ข้ามือขึ้นยิ่งนัก ตานี้ข้าขอเทหมดหน้าตัก” เสียงร้องอู้! ดังขึ้นรอบโต๊ะ เมื่อคุณชายสกุลใหญ่ เทหมดหน้าตักในตานี้ คงหมายจะกินเงินของผู้มาใหม่ บุรุษชุดขาวที่มีตั๋วเงินกองอยู่ตรงหน้า ช่างอาจหาญเข้ามาเล่น ทั้งที่พ่ายแพ้มาหลายตาติด

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่70 มิทันระวัง

    ปึก! หมับ! ในจังหวะ ที่หญิงสาวกำลังจะหงายหลัง มือเรียวยาวของบุรุษผมสีเงินยวง ได้รั้งเอวขอดของนางเอาไว้ได้ทัน หญิงสาวเงยหน้าสบเข้ากับดวงตาสีเหล็ก“เจี๋ย!”คำพูดที่หลุดออกมา แม้จะเบาหวิว ทว่าแววตาคู่คมพลันหรี่เรียว ก่อนจะกลับไปเย็นชาดังเดิม“ท่านแม่” ฟู่หลงเรียกมารดาด้วยห่วงใยเผยอิงเถา รีบขยับตัวยืนให้มั่นคง ก่อนที่ชายหนุ่มจะปล่อยมือจากเอวขอดของนาง“ขออภัยเจ้าค่ะ ข้ามิทันระวัง”ไม่มีคำตอบจากบุรุษตรงหน้า เขาทำเพียงขยับถอยไปเล็กน้อย ก่อนจะเบี่ยงกายให้แก่หญิงสาว ก้าวผ่านเข้าไปด้านใน เผยอิงเถาค้อมศีรษะให้อีกฝ่าย แล้วก้าวผ่านไปด้วยหัวใจเต้นระรัวถึงแม้ว่าสีผม สีตาจะแตกต่างจากกู้เจี๋ย ทว่าทุกอย่างมันคือเขา มิเว้นแม้แต่กลิ่นกายนั้นด้วย นางคงคิดถึงกู้เจี๋ยมากไป เลยเก็บเขามาจินตนาการ ว่าชายผมสีเงิน คือเจี๋ย น้องบุญธรรมของนางในชีวิตเดิม“ท่านอ๋อง เป็นอะไรมากไหมขอรับ”องครักษ์หนุ่ม รีบเอ่ยถามผู้เป็นนาย ด้วยกู้อ๋องร่างกายไม่สู้ดีมานานปี ครั้งนี้ไม่รู้เพราะเหตุใด หลังจากหายเจ็บไข้ ก็ตั้งใจออกมาที่ร้านขนมเก่าแก่ เพื่อซื้อหามันด้วยตนเอง“ข้าไม่เป็นไร”ร่างสูงก้าวออกจากร้านไป ด้วยใบหน้าเย็นชา เหมือนกั

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่69 อยากทดสอบ

    “นางเอก คือสิ่งใดเจ้าคะ” ฟู่อิงถามมารดา ด้วยแววตาใคร่รู้“หึๆ นางเอกคือตัวละครในนิยาย เอาไว้แม่จะให้น้าปี้เหลียน พาพวกเจ้าไปฟังจากผู้บรรยายในตลาด ดีหรือไม่”“ดีเจ้าค่ะ”“เจ้าไม่สงสัยรึฟู่หลง”หญิงสาวหันไปถามบุตรชายบ้าง แต่จากสายตาที่เห็น บุตรชายกำลังใช้ความคิดอย่างหนักอยู่เช่นกัน“ข้าเป็นบุรุษ จะขี้สงสัย แล้วถามทุกเรื่องไม่ได้ขอรับ”“หือ!”“ข้าจะไปเตรียมรถม้ารอนะขอรับ”ถงเจี้ยน รีบก้าวออกจากเรือนไปในทันที เพราะดูเหมือนศิษย์คนแรก กำลังทำให้เขาถูกนายหญิงเล่นงานเสียแล้ว“ไม่ผิด... แต่แม่ขอเพิ่มเติมสักนิด ว่าเจ้าต้องไม่แสดงความสงสัยทางสีหน้า และแววตาด้วย จึงจะนับว่าสมบูรณ์แบบ เพราะใจเราคิดอย่างไร แววตาต้องไม่แสดงออกเช่นนั้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว คนก็รู้ว่าเจ้ากำลังคิดสิ่งใดอยู่”“ลูกจะจดจำไว้ขอรับ”“ค่อยๆ ฝึกฝนไป ไม่มีสิ่งใดสามารถ ทำสำเร็จได้ในวันเดียว อาจารย์ของเจ้า ท่าทางจะเก่งกาจไม่น้อย”“ท่านแม่ไม่ว่าหรือขอรับ”“เจ้าไม่เอาใจใส่ต่อการเรียน นั่นคือสิ่งที่แม่จะว่า”“ขอรับ”“กินต่อเถอะ วันนี้เราต้องออกไปที่ร้านขนม แม่มีสิ่งต้องจัดการอีกมาก ปี้เหลียนกินข้าวพร้อมกันเลย จะได้ไม่เสียเวลา”“แต่.

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่68 บุรุษน้ำแข็ง

    หลังจากแม่สามีกลับไป หญิงสาวได้กลับเข้าห้อง เพื่อไปอาบน้ำแต่งกาย สำหรับออกไปจัดการ เรื่องการค้าต่อ นางยังต้องเรียนรู้อีกมาก กับโลกใหม่นี้การที่นางตื่นขึ้นมาอีกครั้ง นั่นเท่ากับนางจะต้องใช้ชีวิต ในโลกต่างมิตินี้ไปอีกนาน และมันจะนานแค่ไหน ขึ้นกับมือของนาง ว่าจะรังสรรค์ ให้มันสมบูรณ์แบบ ได้มากน้อยเพียงใด“นายหญิง ท่านไป๋ส่งข่าวมาแล้วเจ้าค่ะ” ปี้เหลียนที่ยืนอยู่หลังฉาก รายงานให้แก่นายสาวได้ทราบ“เรื่องเหล่ยฟู่เฉารึ!”“เจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านแม่ทัพ ใกล้จะถึงเมืองหลวงแล้ว คาดว่าไม่เกินสามวันเจ้าค่ะ”“ดี! เด็กๆ เรียบร้อยดีใช่ไหม ประเดี๋ยวเราจะออกไปที่ร้านกัน”“เจ้าค่ะ”ปี้เหลียนตอบรับ ก่อนจะเดินไปเตรียมอาภรณ์ ให้แก่ผู้เป็นนาย ไหมที่ว่าเนื้อดี ยังหยาบนักในความคิดของหญิงสาว สกุลเหล่ยไม่ได้เมตตานายของนางเลยสักนิด“ต่ำช้า! หากวันใดนายหญิงหลุดพ้นไปจากที่นี่ ข้าจะถล่มพวกเจ้ามิให้เหลือชิ้นดี”เผยอิงเถายิ้มน้อยๆ เมื่อสาวใช้ข้างกาย กำลังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง กับเสื้อผ้าในมือ นางรู้ดีว่าชุดที่สกุลเหล่ย นำมาให้เมื่อสองวันก่อน มันก็แค่ผ้าไหมผสม หาได้เป็นไหมเนื้อดีอย่างที่ควรจะเป็น แต่ ณ เวลานั้น นางกับลูกไม่

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่67 ฮุบสินเดิม

    “ไม่แล้วอย่างไรหรอกเจ้าค่ะ ข้าแค่สงสัยว่าสิ่งใดกัน ทำให้ท่านพ่อ มาเยี่ยมเยียนข้า ทั้งที่ตลอดหลายปีมานี้ แม้แต่คำถามไถ่ยังไม่เคยมีมา” “เจ้ามีสิทธิ์อันใด ขับไล่คนของข้าออกจากร้าน และยึดทุกอย่างไป” “คนของท่าน ไยไม่อยู่ในที่ของท่านเล่าเจ้าคะ จะมาอยู่ในพื้นที่ของข้ากับท่านแม่ได้อย่างไร ไม่มีกฎหมายข้อใดในแผ่นดิน ที่บอกว่าสินเดิม ที่ต้องส่งต่อจากแม่สู่ลูก เป็นของสามี ท่านพ่อกินใช้สิ่งของเหล่านั้นมานานปี ข้าจะไม่ถือสา แต่เมื่อข้าต้องการของ...ของข้าคืน ท่านพ่อก็ไม่มีสิทธิ์ทัดทาน” “เผยอิงเถา! เจ้าก็รู้ว่าร้านค้าสองแห่ง คือรายได้หลักของสกุลเผย และมันต้องเป็นสินเดิมของข้าในภายหน้า” เผยอันหลิง เอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ หญิงโง่คนนี้มิรู้ที่ตายจริงๆ อาจหาญมาต่อกรกับบิดาของนาง “รายได้หลัก มิใช่เบี้ยหวัดของท่านพ่อหรือ ส่วนเรื่องสินเดิม มันเกี่ยวอันใดกับทรัพย์สินของข้า มารดาเจ้าก็มี ก็ใช้สินเดิมของนางสิ! นี่ของแม่ข้า” “แต่เจ้าออกเรือนไปแล้วนะ!” เผยอันหลิง ยังคงตอบโต้ ด้วยน้ำเสียงของคนไม่ยอมแพ้ “นั่นยิ่งสมควรเป็นของข้า ตั้งแต่วันที่ข้า ก

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่66 กู้เจี๋ย

    “พาส่งตำรวจเถอะ” คล้ายกับเขา รู้ถึงความต้องการของพี่สาว จึงเลือกที่จะส่งลู่ถิงให้กับตำรวจ เพราะยังไงเมื่อเข้าไปอยู่ในคุก ลู่ถิงก็ไม่รอดอยู่ดี แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น “ฉันไม่กลัวแกหรอก นังฉู่หร่าน! แกด้วยไอ้ปัญญาอ่อน ฉันจะส่งพวกแกไปตายอีกครั้ง” ลู่ถิงพุ่งไปที่ขอบระเบียงกว้าง ก่อนจะพุ่งลงไปเบื้องล่าง โดยไม่มีใครคิดห้ามปราม อาจด้วยยังตกตะลึง กับคำพูดของหญิงสาวอยู่ก็เป็นได้ ฉู่หร่านมองไปจุดที่ลู่ถิงหายไป ชายหนุ่มที่มีรอยยิ้มประดับ โบกมือให้กับเธอ กู้เจี๋ยน้อยของสกุลฉู่ น้องชายและลูกชายที่ทุกคนรัก กำลังโบกมือลา และเริ่มเลือนหายไปทีละน้อย “หรานหร่าน อย่าร้อง เจี๋ยจะเป็นเด็กดี จะไม่ดื้อด้วย เจี๋ยจะดูแลหรานหร่านเอง” หญิงสาวปล่อยโฮออกมา เหมือนเด็กในทันที เมื่อรอยยิ้มของกูเจี๋ย เลือนหายไป พร้อมกับร่างกาย ที่กลายเป็นเพียงแสงสีขาว จนเหลือเพียงความว่างเปล่า ในสายตาเธอ กู้เจี๋ย ลูกชายของเพื่อนพ่อ ที่ครอบครัวประสบอุบัติเหตุ เหลือรอดเพียงเด็กชายกู้เจี๋ย ที่สมองได้รับความกระทบกระเทือน จนทำให้สมองไม่สามารถ ที่จะพัฒนาได้ทันร่างกาย

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status