บทที่ 1 ตามตื้อ

บาร์เครื่องดื่ม

แสงไฟสลัว ๆ ส่องสว่างในยามค่ำคืน ทำให้เคาน์เตอร์บาร์ที่เต็มไปด้วยขวดเหล้า และแก้วรูปทรงสวยงามวางเรียงราย ด้านหลังบาร์เทนเดอร์ที่ยืนผสมเครื่องดื่มอยู่นั้น ดูน่าดึงดูดมากขึ้นเป็นเท่าตัว รวมถึงเสียงเพลงดังกระหึ่มกับเสียงพูดคุยของลูกค้า ยิ่งทำให้บรรยากาศรอบด้านดูน่าตื่นเต้นและมีชีวิตชีวามากขึ้น

“รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมฉีกยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร เมื่อมีลูกค้าคนใหม่เดินเข้ามานั่งที่บาร์

“เอา วอดก้า มาร์ตินี่ 1 แก้ว” เสียงทุ้มของหนุ่มลูกครึ่งเอ่ยสั่งออกไป พร้อมแอบหรี่ตามองคนตรงหน้าแวบหนึ่งอย่างห้ามไม่ได้

คืนก่อนตอนที่เอริคเห็นบาร์เทนเดอร์หนุ่มคนนี้ เขานั่งอยู่ชั้นบนของเรือทำให้มองเห็นหน้าตาไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ พอวันนี้ได้มาเห็นหน้าแบบใกล้ ๆ แล้ว เอริคยิ่งรู้สึกถูกใจใบหน้าและรอยยิ้ม ของคนตรงหน้ามากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า จนเกิดความเห็นแก่ตัวผุดเข้ามาในหัวเขา ว่าอยากจะเก็บใบหน้าและรอยยิ้มนี้ เอาไว้นั่งมองคนเดียวขึ้นมาซะอย่างงั้น

“รอสักครู่นะครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มยิ้มรับ ก่อนจะหันไปจัดการผสมเครื่องดื่มให้ตามคำสั่ง

หลังจากที่เอริคถูกปฏิเสธไปเมื่อวาน คืนนี้เขาเลยตัดสินใจลงมาที่บาร์นี้ด้วยตัวเอง เพื่อที่จะลองสานสัมพันธ์กับบาร์เทนเดอร์หนุ่มด้วยตัวเองอีกครั้ง เพราะเขาคิดว่าการที่ถูกปฏิเสธกลับแบบนั้น อาจเป็นเพราะบาร์เทนเดอร์คนนี้ จะยังไม่เคยเห็นหน้าตาของตัวเอง แต่ถ้าคืนนี้ได้เห็นหน้าและรู้ว่าเขาเป็นใครแล้ว บาร์เทนเดอร์หนุ่มหน้าหวานคนนี้ อาจจะเปลี่ยนใจยอมมาเป็นคู่นอนของเขาก็ได้

“วอดก้า มาร์ตินี่ได้แล้วครับ” เสียงนุ่มพูดขึ้นพร้อมใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มหวานเยิ้ม ในมือก็ถือแก้วเครื่องดื่มส่งให้ลูกค้าออกไป 

“ผมชื่อเอริค แล้วคุณบาร์เทนเดอร์ละครับชื่ออะไร”

เอริครับแก้วเหล้ามาจิบ ก่อนจะพูดแนะนำตัวเองออกไป เพื่อทำความรู้จักและตีสนิทกับคนตรงหน้า เพราะเขายังไม่รู้จักชื่อของบาร์เทนเดอร์คนนี้เลย

“ผมชื่อเฟยครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มตอบกลับอย่างไม่ถือตัว 

“เฟย คุณเป็นคนจีนหรือครับ”

เอริคถามกลับอย่างสงสัย เพราะเขาไม่คิดว่าบาร์เทนเดอร์คนนี้ จะมีเชื้อสายจีนอยู่ด้วย ถึงว่าทำไมหน้าตาและผิวพรรณถึงได้ดูขาวเนียน ต่างจากผู้ชายคนอื่นที่เขาเคยเจอมา

“ลูกครึ่งไทยจีนครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มตอบกลับอย่างไม่ปิดบัง

เฟยเป็นลูกครึ่งไทยจีนเขาที่ได้โครงหน้าจากผู้เป็นแม่มากกว่าทางพ่อ เลยทำให้มีคนเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเป็นพวกสายรับอยู่บ่อย ๆ แต่เห็นเขาเป็นแบบนี้ ก็ทำให้ผู้ชายร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างมาไม่น้อยแล้ว อีกอย่างเฟยก็ไม่เคยมีความคิด ที่จะเปลี่ยนแนวมาเป็นฝ่ายรับอยู่ในหัวเลยด้วย

“อ๋อ…แล้วคุณมีแฟนหรือยัง”

เอริคพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะถามสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ออกไป เพราะเขาคิดว่านี่อาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลก็ได้ ที่ทำให้เฟยปฏิเสธเขา นั้นก็คือเฟยอาจจะมีคนรักอยู่แล้ว

“ทำไมเหรอครับ คุณเอริคจะจีบผมเหรอครับ”

เฟยกระตุกยิ้มมุมปากขึ้น แล้วส่งสายตาแพรวพราวให้คนตรงถาม ก่อนก็ค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้คนที่นั่งอยู่ แล้วถามกลับไปอย่างหยอกล้อ ความจริงเขาสังเกตเห็นเอริคตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว และรู้ด้วยว่าเขาคือคนที่ส่งลูกน้องมาติดต่อตัวเอง แต่อยู่ ๆ จะให้เขาเปลี่ยนแนวมาเป็นฝ่ายรับ ก็คงจะไม่ไหวเหมือนกัน ถึงคนตรงหน้าจะดูน่าสนใจมากก็เถอะ

เอริคลอบยิ้มออกมาเมื่อคิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าก็แอบสนใจในตัวเองเหมือนกัน หึหึ เป็นไปตามที่เขาคิด ใครมันจะกล้าปฏิเสธเขากันจริงไหม

“แล้วถ้าบอกว่าใช่ละครับ” เอริคจ้องมองใบหน้าหวานกลับอย่างท้าทาย แล้วพูดความต้องการของตัวเองออกไปตรง ๆ พร้อมส่งยิ้มให้กลับ ราวกับว่ากำลังจะเชิญชวนให้คนตรงน่าหลงใหลในตัวเองมากขึ้น 

“ก็ตามที่ผมเคยบอกลูกน้องของคุณไปนั่นแหละครับ” 

พอเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเอริค เฟยก็ชะงักค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนจะคลี่ยิ้มหวานเยิ้มส่งให้คนตรงหน้าอีกครั้ง ใบหน้าขาวสวยค่อย ๆ โน้มเข้าใกล้คนนั่งอยู่ แล้วกระซิบพูดกับคนตรงหน้าออกไปเสียงเบา ก่อนจะกลับมายืนฉีกยิ้มหวานอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์เหมือนเดิม

“…”

ใบหน้าหล่อที่ยิ้มระรื่นอยู่ก็หุบยิ้มลง แล้วเปลี่ยนเป็นนิ่งขรึมขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินเสียงกระซิบพูดของบาร์เทนเดอร์หนุ่มตรงหน้า

เอริคชักสีหน้าไม่พอใจใส่คนที่ยืนยิ้มอยู่ทันที แปลว่าอีกฝ่ายรู้ตั้งแต่แรกแล้วสินะ ว่าเขาคือคนที่ส่งลูกน้องให้มาติดต่อเมื่อคืน แต่ก็ยังกล้าพูดปฏิเสธเขากลับอีกอย่างงั้นเหรอ ผู้ชายคนนี้ไปเอาความกล้ามาจากไหนกันนะ ถึงได้กล้ามาพูดกับเจ้าของคาสิโนยักษ์ใหญ่อย่างเขาแบบนี้

“แต่...ถ้าคุณอยากลองเปลี่ยนแนวล่ะก็ ผมคนนี้ก็พร้อมเสมอนะครับ” เฟยพูดขึ้นอีกครั้งอย่างไม่สนใจ ว่าตอนนี้คนตรงหน้าจะอยู่ในอารมณ์ไหน

เฟยรู้ดีว่าเอริคเป็นใครแล้วมีอิทธิพลมากขนาดไหน แต่แล้วยังไงเขามันก็แค่บาร์เทนเดอร์ช่วงคราว ที่รับงานบนเรือสำราญไปทั่วโลก ไม่มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งอยู่แล้ว ถึงจะทำให้เจ้าของคาสิโนอย่างเอริคโกรธ แล้วจะทำอะไรเขาได้ เพราะถ้าเรือเทียบท่าเมื่อเท่าไหร่ก็ไปจากที่นี่แล้ว จากนั้นเขากับเอริคก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว จริงไหม

“แล้วถ้าผมไม่อยากเปลี่ยนล่ะ” เอริคถามกลับเสียงเรียบ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม บอกเลยว่าตอนนี้เขารู้สึกหงุดหงิดมาก คิดจะให้เขาเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายรับอย่างงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ

“งั้นพวกเราก็คงไม่มีอะไร จะต้องพูดกันแล้วแหละครับ” เฟยเอามือเท้าที่เคาน์เตอร์บาร์ แล้วจ้องมองเอริคด้วยสายตาหวานเยิ้มไม่เปลี่ยน ก่อนจะพูดตัดความสัมพันธ์ไปอย่างไม่ไยดี

สำหรับเฟยเอริคก็ถือว่าดูน่าสนใจมากอยู่ แต่จะให้เขาเปลี่ยนจากฝ่ายรุกเป็นฝ่ายรับให้ มันก็คงจะเกินไปหน่อย อีกอย่างเห็นเขาเป็นแบบนี้ ก็มีผู้ชายให้เขากินอิ่มแทบทุกคืน แล้วทำไมเขาจะต้องไปสนใจกับแค่ผู้ชายคนเดียวด้วย เพราะฉะนั้นงานนี้ต่างคนต่างไปน่าจะดีกว่า

“…”

เอริคจ้องมองเฟยกลับด้วยสายตาขุ่นเคือง มือจับแก้วเหล้าไว้แน่นเพื่อพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง  เขาไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าเฟยจะใจแข็ง และกล้าพูดโต้กลับมาแบบนี้ 

เฟยขี้เกียจสนใจเอริคอีก เลยหันไปยิ้มต้อนรับลูกค้าคนอื่นต่อ ในเมื่อพวกเขาเป็นคนชอบแบบเดียวกัน แล้วเรื่องของพวกเขามันจะลงเอยกันได้ยังไงจริงไหม 

“รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ”

“เอา บรั่นดี 1 แก้วครับ”

“รอสักครู่นะครับ” เฟยปล่อยให้เอริคนั่งจ้องตัวเองอย่างไม่ใส่ใจ ส่วนเขาก็ไปทำงานรับลูกค้าคนอื่นต่อ 

...โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่นั้น มันยิ่งเป็นการไปกระตุ้นความอยากจะเอาชนะ และความต้องการในตัวของอีกฝ่าย ให้มากขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นเท่าตัว...

เอริคนั่งกัดฟันกรอดอย่างโกรธเคคคือง เมื่อถูกเฟยทำเป็นเมินใส่ สายตาเย็นยะเยือกจ้องมองไปทางบาร์เทนเดอร์หนุ่ม ที่กำลังพูดคุยกับลูกค้าคนอื่นอย่างสนุกปาก ก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง บอกเลยเขาจะไม่มีวันลืมเรื่องในค่ำคืนนี้อย่างเด็ดขาด เพราะนี่ถือว่าเป็นครั้งแรกของเขาเลย ที่ถูกคนปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใยแบบนี้ ค่อยดูนะเขาจะต้องทำให้ คนปากดีตรงหน้ามานอนร้องควรญคราวอยู่ใต้ร่างของเขาให้ได้เลย!!

เอริคลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปด้วยความแค้นเคืองในใจ บอกเลยว่าคนอย่างเอริคไม่มีวันที่จะยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ของอะไรที่เขาได้หมายตาเอาไว้แล้ว ก็อย่าหวังเลยว่าจะรอดเงื้อมมือของเขาไปได้ หึหึ ในเมื่อพูดกันดี ๆ ไม่ฟัง งั้นเขาก็คงจะต้องเปลี่ยนมาใช้ไม้แข็งซะแล้ว