บทที่ 245

บทล่าสุด

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 826

  ในขณะที่เวินซื่อและเป่ยเฉินหยวนพบเมืองสกุลฟ่าน ด้านข้างพวกเขาที่มืดมิด จุดสีดำจุดหนึ่งบินออกจากเงามืดกะทันหัน แล้วพุ่งเข้าหาเวินซื่อทันที“เพียะ!”“เคร้ง!”อวิ่นซินและเป่ยเฉินหยวนข้างกายเวินซื่อแทบจะลงมือพร้อมกันปีกของอวิ่นซินกระพือใส่จุดสีดำจนปลิวออกไป เป่ยเฉินหยวนนำมีดสั้นออกมาทันที แล้วแทงไปที่จุดสีดำซึ่งกระเด็นออกมาตลอดกระบวนการเกิดขึ้นในพริบตา แม้แต่เวินซื่อยังไม่ทันตั้งตัวรอให้นางเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จุดสีดำนั้นถูกแทงติดผนังถ้ำแล้ว เมื่อมองดูอย่างละเอียด เห็นได้ชัดว่าเป็นแมลงกู่ที่มีขนาดเท่าเล็บมือ“ระวัง มีมากกว่าหนึ่งตัว”แววตาเป่ยเฉินหยวนมีจิตสังหารแวบผ่าน ยื่นมือไปป้องกันเวินซื่อไว้ข้างหลังอวิ่นซินส่งเสียงแมลงร้องเล็กแหลมใส่เบื้องหน้าทันที ราวคำรามด้วยความโกรธทันใดนั้นแววตาเวินซื่อสั่นไหว มองดูประตูเมืองสกุลฟ่าน เอ่ยเตือนพวกเป่ยเฉินหยวน “มีคนออกมาแล้ว”ในไม่ช้า หลังจากเสียงฝีเท้าวุ่นวายดังขึ้น ภายในเมืองสกุลฟ่านมีคนออกมาหลายสิบคน ในมือแต่ละคนล้วนถือดาบและกระบี่ ท่าทางดุดันโหดเหี้ยม“ใครกล้าบุกเข้ามาในเมืองสกุลฟ่านของพวกข้า!”ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำคำรามอย่างโม

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 825

  จะว่าไปก็เป็นเพราะเหล่าแมลงพิษของเวินซื่อสุดท้ายตะขาบพิษหลายตัวนั้นยืนหยัดอยู่ใต้หิมะนานที่สุด แต่เพราะหนาวเกินไป ต่างทยอยหนีไปสถานที่ซึ่งอุ่นกว่าเล็กน้อยแต่ใต้หิมะจะมีสถานที่อบอุ่นได้อย่างไร แต่สุดท้ายนึกไม่ถึงว่าจะถูกพวกมันค้นพบหลุมเล็กแห่งนั้นจนได้เดิมทีเพื่อหาความอบอุ่น แต่ไม่นึกว่าตัวที่เป็นผู้นำยิ่งคลานลึกลงไปเรื่อย ๆ ต่อมาตะขาบพิษที่เหลือก็คลานตามลงไป ดังนั้นจึงค้นพบพื้นที่กว้างใหญ่ภายในนั้นเวินซื่อรีบสั่งให้ทหารกองทัพธงดำหลายคนไปขุดจุดที่พวกมันอยู่ทันที เมื่อขุดจึงพบหลุมขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งกว้างประมาณห้าหกคนโอบ อย่าว่าแต่คนเข้าไป แม้แต่รถม้าเข้าไปพร้อมกันก็ไม่มีปัญหาอีกทั้งตำแหน่งยังตรงกับที่หน่วยสอดแนมคนนั้นบอกไม่ไกลจากต้นไม้ ห่างกันไม่ถึงเจ็ดแปดเมตร“ดังนั้นคนเหล่านั้นไม่ได้หายไปไหนเลย แต่กลับอาศัยช่วงเวลาที่หิมะถล่ม ใช้หิมะมากมายปิดบัง แล้วเข้าไปซ่อนตัวในหลุมพร้อมกันหรือ?”เวินซื่อเดินไปข้างปากหลุม มองดูด้านในด้วยความแปลกใจ“เห็นได้ชัดว่าเป็นเช่นนั้น”หลังเป่ยเฉินหยวนเดินเข้าไป พบร่องรอยของคนและรถม้าเข้ามาในถ้ำแห่งนี้ตามที่คาดการณ์“ข้างในนี้ลึกมาก เป็นไปได้

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 824

  เพียงไม่นาน คนแรกก็ถูกค้นพบแล้วทหารกองทัพธงดำหลังเป่ยเฉินหยวนเข้าไปขุดออกมา“ดวงดีใช้ได้”คนแรกที่ถูกค้นพบคือหน่วยสอดแนมที่เป่ยเฉินหยวนส่งตัวมา“ข้าเอายามาด้วย พวกเจ้าพาเขาไปข้างหลัง หลังป้อนยาค่อยเปลี่ยนเสื้อผ้า อีกอย่างเอาอาหารให้เขากินด้วย อีกไม่นานน่าจะดีขึ้น”“ขอรับ!”ทหารกองทัพธงดำสองคนรีบปฏิบัติอย่างเชื่อฟังจากนั้นคือคนที่สอง ที่สาม และที่สี่...เวินซื่อสัมผัสข่าวสารที่เหล่าแมลงพิษส่งให้นางอย่างต่อเนื่อง มีคนถูกพวกมันค้นพบมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เมื่อเวลานานเข้า เหล่าแมลงพิษก็ยืนหยัดไม่ไหวเช่นกันเพราะสำหรับแมลงอย่างตะขาบ แมงป่องและมดคันไฟ สถานที่หิมะหนาวเหน็บเช่นนี้เป็นสภาพแวดล้อมที่พวกมันไม่ชอบมากที่สุดอุณหภูมิที่ต่ำเกินไปจะทำให้การเคลื่อนไหวของพวกมันอ่อนแอลง หากเป็นเวลาต่อเนื่องยาวนาน กระทั่งอาจเป็นภัยคุกคามชีวิตพวกมันดังนั้นเวินซื่อจึงให้อวิ่นซินเรียกตัวแมลงชุดแรกที่ทนไม่ไหวกลับมาก่อน จากนั้นเก็บพวกมันเข้าไปในลำธารแห่งมิติ ส่วนแมลงพิษที่เหลือค้นหาต่อไปเมื่อแมลงพิษแต่ละชุดถูกเวินซื่อทยอยเก็บกลับมา พื้นที่ซึ่งถูกหิมะถล่มปกคลุมถูกค้นหาจนเกือบหมดแล้วแต่เวินซื่อกับเ

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 823

  “หืม?”ขณะที่เร่งเดินทางไปสถานที่หิมะถล่ม จู่ๆ เวินซื่อสัมผัสถึงบางอย่าง จึงดึงบังเหียนให้ม้าหยุด“มีอะไรหรือ?”“มีคนเดินทางไปเมืองจงซิน”เวินซื่อได้รับข่าวจากแมลงพิษที่นางปล่อยไว้นอกประตูเมืองจงซิน“พวกเราเพิ่งมา ก็มีคนไปแล้วหรือ?”เป่ยเฉินหยวนเลิกคิ้ว “ดูท่าจะเป็นแผนล่อเสือออกจากถ้ำ พวกเขามีกี่คน?”“มีกันแค่สิบกว่าคน คนที่เป็นผู้นำน่าจะเป็นปรมาจารย์กู่”จากข่าวที่แมลงพิษส่งมา เวินซื่อวิเคราะห์โดยสังเขป นึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องให้ประหลาดใจอยู่บ้าง “ในมืออีกฝ่ายดูเหมือนจะมีราชากู่ จัดการค่อนข้างยาก”แม้จะกล่าวเช่นนี้ แต่เมื่อนางเอ่ยถึงราชากู่ ดวงตาทั้งคู่กลับส่องประกายเป่ยเฉินหยวนยิ้มทันที “ถ้าอย่างนั้นก็เก็บพวกเขาไว้เถอะ พอดีราชากู่ตัวนั้นท่านจะได้เอามาป้อนอวิ่นซิน”ขณะที่กล่าวเช่นนี้ เขาเงยหน้ามองผีเสื้องทองคำที่เหมือนเครื่องประดับบนหัวเวินซื่อแวบหนึ่งราชากู่คือขีดจำกัดของหนอนกู่ แต่ราชาแมลงพิษกลับไม่ใช่ขีดจำกัดของอวิ่นซินจากการชำระล้างของน้ำทิพย์ ร่างแมลงของอวิ่นซินแตกต่างจากแมลงทั่วไปนานแล้ว มันจะเปลี่ยนให้ร้ายกาจยิ่งกว่านี้ได้อีก พิษของมันก็จะรุนแรงยิ่งขึ้น แมลงที่คว

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 822

  เป่ยเฉินหยวนส่ายหน้า “มีปรมาจารย์กู่อยู่ หน่วยสอดแนมไม่กล้าเข้าไปใกล้มาก ดังนั้นจึงยังไม่รู้”“ไม่เป็นไร ในเมื่อเขามาตามหาสมุนไพร ถ้าอย่างนั้นคงไม่จากไปเร็วนัก ขอเพียงเขาผ่านเมืองจงซินหรือเมืองเซิ่งเสวี่ยอีก แมลงพิษของข้าจะบอกข้าเอง”เวินซื่อในตอนนี้ยังคิดไม่ถึง พวกเวินอวี้จือสามคนไปทางเมืองเซิ่งเสวี่ยจริง แต่พวกเขาไม่ได้เข้าเมือง ดังนั้นแมลงพิษของนางจึงไม่พบพวกเขา“ฟ่านซิ่วซิ่วกับฟ่านจุ้ย ท่านคิดจะจัดการอย่างไร?”“ฟ่านซิ่วซิ่วคงยืนหยัดได้ไม่นาน นางฆ่าคนมากเกินไป สติดูผิดปกติไปบ้าง ขอเพียงยังไม่ตาย ช้าเร็วก็ต้องพูดบางอย่างออกมา”เป่ยเฉินหยวนกล่าวเช่นนั้น ต่อมาหรี่ตาเล็กน้อย “กลับเป็นฟ่านจุ้ย เหมือนจะมีปัญหานิดหน่อย”“หืม? เป็นอย่างไร พบสิ่งใดอย่างนั้นหรือ?”เวินซื่อถามเขาอย่างสงสัยเป่ยเฉินหยวนลูบคางแล้วกล่าว “มักรู้สึกว่าใบหน้าของเขาไม่เพียงเหมือนลูกอนุสกุลฟ่าน แต่ยังเหมือนคนคนหนึ่งที่ข้ารู้จัก”“เหมือนใครหรือ?”เป่ยเฉินหยวนอ้าปากอยากพูด แต่สุดท้ายกลับส่ายหน้า “ไม่ บางทีข้าอาจจะคิดมากเกินไป”เวินซื่อได้ยินดังนั้นไม่ได้ซักไซ้เขาต่อไปขณะนั้นเอง อวิ่นซิงบนหัวนางกระพือปีก คล้

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 821

  “ให้ตายสิ รีบลงไปตามหาเดี๋ยวนี้!”นั่นคือความหวังเดียวที่จะทำให้ร่างกายของเขากลับมาเหมือนเดิม!ยามเห็นเหวินปาฟางนำดอกบัวกระดูกมังกรกระโดดหน้าผาไปด้วย เวินอวี้จือที่นั่งอยู่บนรถเข็นร้อนใจจนล้มลงพื้นเขาลากร่างกายครึ่งท่อนที่ขยับไม่ได้ ตะโกนพร้อมถลึงตา “ต้องหาดอกบัวกระดูกมังกรให้พบ! ส่วนคนชั้นต่ำนั่น ไม่ต้องสนใจว่ามันจะเป็นหรือตาย หากเจอมัน ต้องสับให้เป็นเนื้อเละ!”คนชั้นต่ำที่สมควรตาย!ยังมีเวินซื่อที่สมควรตายอย่างที่สุด!ไปถึงไหนก็เจอแต่นาง!ทั้งที่เขาก็เป็นพี่สี่ของนาง พี่สี่แท้ๆ ของนาง!แต่ทำไมนางเห็นพี่สี่คนนี้ได้ดีไม่ได้เชียวหรือ?มาถึงขั้นนี้ ยังคิดจะมาแย่งสิ่งของของเขา อยากทำลายความหวังที่ร่างกายของเขาจะกลับมาเหมือนเดิม!“สมควรตาย สมควรตาย พวกเจ้าสมควรตาย!”ขณะนี้ วินาทีนี้ใต้หน้าผา ท่ามกลางหิมะเหวินปาฟางที่ตกลงมาเลือดอาบไปทั่วร่าง ค่อยๆ ลุกขึ้นจากกองหิมะแขนข้างหนึ่งของเขาหัก อีกข้างหนึ่งจับดอกบัวกระดูกมังกรต้นนั้นไว้แน่น ด้วยการมองเห็นที่เป็นผืนสีแดง หันมองทิศทางเมืองเซิ่งเสวี่ยแวบหนึ่ง ต่อมาเดินตัวสั่นไปยังอีกทิศทางหนึ่งขณะเดียวกัน เวินซื่อที่ยังอยู่ในเมืองจง