บทที่ 1611

บทล่าสุด

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2320

  "ขอโทษนะ คนผู้นี้คือ?" เซี่ยปั้นเวยถามเสียงสั่นกับถังอู๋เจวี้ยน ดวงตากลับยังจ้องมองอยู่ที่เจ้าอารามโยวชิง"คนผู้นี้คือเจ้าอารามโยวชิงแห่งยอดเขาโยวชิง ไม่ทราบว่าแม่นางเซ๊่ยเคยได้ยินยอดเขาโยวชิงหรือไม่" ถังอู๋เจวี้ยนเอ่ยขึ้น"ไม่ ไม่เคยเลย"สิ่งที่เซี่ยปั้นเวยรู้ได้ในหลายปีนี้ ล้วนมาจากในคำพูดของเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายกับสาวกคนอื่นๆ ทั้งสิ้นพวกเขาเองก็คุยเรื่องโลกภายนอกกับนางไม่บ่อยนัก เป็นนางที่หาโอกาสเข้าไปฟังพวกเขาคุยกันนางอยากจะออกจากเขาลึกนี้มานานแล้ว เพราะที่นั่นมันเหมือนกับเป็นกรงขังของนาง นางไม่รู้อะไรเลย โลกภายนอกคนจากภายนอกนางล้วนไม่เคยเห็นแต่เรื่องในตอนเด็กนางก็ยังพอจำได้บ้างรู้แค่ว่าภายนอกมีร้านรวงเต็มถนน มีผู้คนหลายแบบ มีของกินหลากหลาย มีดคมดอกไม้ มีถังหูลู่ มีขนมอบพวกของเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเคยพูดถึงเมืองหลวง พูดถึงองค์จักรพรรดิ พูดถึงอ๋องเจวี้ยน ช่วงสองปีนี้ยังพูดถึงหมอเทวดาฟู่พระชายาอ๋องเจวี้ยน คนเหล่านี้นางล้วนรู้จักอยู่คร่าวๆกระทั่งว่า พวกเขายังเอ่ยถึงต้าชื่อ เอ่ยถึงองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นด้วยเพราะอยู่ไม่ห่างจากเขาชิงถงนัก ดังนั้นก็ยังเอ่ยถึงเขาชิงถง เอ่ยถึงคุณชายใหญ

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2319

  ตอนที่เจ้าอารามโยวชิงเข้ามา มีแสงสว่างอยู่ด้านหลังเซี่ยปั้นเวยหันข้างมองมาทางเขาราวกับเห็นเทพเซียนคนหนึ่งลอยเข้ามา บนตัวเขาราวกับมีวงแสงอยู่วงหนึ่งนางตกตะลึงไปทันที มองเขาอย่างงงงันรอจนตอนที่เขาเดินเข้ามา คิ้วและดวงตาคู่นั้นสะท้อนเข้ามาในสายตานาง พอเห็นใบหน้าเขา ดวงตาของเซี่ยปั้นเวยก็ถลึงโตขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ อ้าปากค้างเล็กน้อยนางเกือบจะพูดออกมาว่า ทำไมหน้าตาถึงคล้ายข้าขนาดนี้?แต่คำพูดมาถึงข้างปาก จู่ๆ นางก็ตระหนักขึ้นถึงอะไรได้ ปิดปากลงทันที มองไปทางถังอู๋เจวี้ยนก่อนหน้านี้ตอนที่นางเห็นพวกอ๋องเจวี้ยนในภูเขา สายตาของพวกเขาที่มองนางก็ดูแปลกประหลาด ตอนนี้เซี่ยปั้นเวยรู้แล้วว่าเป็นเพราะอะไรเป็นเพราะเจ้าอารามโยวชิงคนนี้นั่นเองและหลังจากเจ้าอารามโยวชิงเข้ามา สายตาก็ตกอยู่บนหน้าของเซี่ยปั้นเวยถังอู๋เจวี้ยนมองเขา กลับเห็นว่าสายตาของเขายังคงนิ่งเฉย เหมือนไม่มีอารมณ์ใดอยู่เลยเจ้าอารามเองก็เก็บอาการได้ดีเสียจริง เพราะรู้ตัวตนฐานะหญิงสาวคนนี้ หรือเพราะเขารู้สึกว่าการที่ดูคล้ายตนเองขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร?หรือก็คือ ความสามารถของเจ้าอารามแข็งแกร่งมาก แค่ดูหน้าก็มองออกแ

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2318

  เซียวหลันยวนมีกำลังภายในอยู่บ้าง"นี่ไม่ถือว่าบาดเจ็บหรอก" เขาปลอบฟู่จาวหนิง "เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายคนนี้วรยุทธ์สูงมาก ถ้าไม่ใช่เขาบาดเจ็บอยู่ พวกเราอาจจะต้องสู้กันทั้งวันทั้งคืนจึงจะรู้ผลแพ้ชนะ ดังนั้นเพื่อใช้เวลาให้น้ยอที่สุดจัดการเขา พอข้าลงมือก็เลยใช้กำลังที่มีทั้งหมดออกไป เลยมีผลสะท้อนกลับมาก็เท่านั้น"น่าจะเพราะออกแรงมากเกินไป เส้นชีพจรเลยมีความรู้สึกแบบนั้นตอนนั้นเขามีแผนอยู่ ต่อให้ตนเองบาดเจ็บเล็กน้อย ก็จะไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายได้พักหายใจความจริงพิสูจน์แล้วว่าแผนนี้ถูกต้องต่อมาพอค้นตัวเจ้าลัทธิฝั่งซ้าย ก็พบว่าบนตัวเขามีอาวุธลับมากมาย ล้วนมีพิษทั้งสิ้น ขอแค่ให้โอกาสเขาสักนิด ก็ยังไม่แน่ใจว่าจะบาดเจ็บหนักกว่านี้ไหม"สมรรถภาพร่างกายเขาแข็งแกร่งมาก"ฟู่จาวหนิงก็ไม่ได้โทษอะไรเขา แต่นางลงข้างๆ เขา หยิบเข็มเงินออกมาฝังเข็มให้เขารอบหนึ่ง พลางบอกเรื่องที่พบจากการจับชีพจรเมื่อครู่"ทั้งที่ติดพิษทำลายประสาทของข้าแล้ว แต่ความเสียหายบนตัวเขากลับไม่ได้มากแบบที่ข้าคิดไว้""แล้วยังไง?""หรือก็คือ เดิมทีพอติดพิษทำลายประสาท ตนเองแค่จะยืนก็ยังยากลำบาก สองขาจะไร้เรี่ยวแรง แต่เมื่อครู่ท่านเห็

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2317

  คนที่นี่อันที่จริงล้วนเป็นคนนอกแต่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลับมีความรู้สึกเหมือนถูกทุกคนหักหลังทอดทิ้งนางรู้สึกว่าคนเหล่านี้ล้วนเข้าข้างฟู่จาวหนิง ไม่มีสักคนที่ยืนอยู่ข้างนางเลย"บางครั้ง ข้าก็สงสัยมาก หมอเทวดาฟู่เพราะมีฝีมือแพทย์ที่เก่งกาจ ดังนั้นจึงสกัดยาอะไรที่ทำให้ใจละเมอลุ่มหลง แล้วแอบให้พวกท่านกินหรือเปล่า"นางพูดกับตัวเองขึ้นมาสงสัยจริงๆ ว่าฟู่จาวหนิงวางยากับคนพวกนี้ วางยาที่ทำให้พวกเขาทุกคนลุ่มหลงนางอย่างหมดใจพวกเขาล้วนติดพิษของนางอยู่ นี่ไม่ใช่ความจริงก่อนหน้านี้นางต่างหากที่ได้รับความนิยมและมีมนุษยสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยม ตอนอยู่ที่ต้าชื่อทุกอย่างก็ดีหมด แต่ต่อมาก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้วองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตอนนี้จู่ๆ ก็รู้สึกชิงชังเสด็จพี่ขึ้นมาถ้าไม่ใช่เสด็จพี่มีความคิดที่บอกใครไม่ได้กับนางขึ้นมา บีบให้นางจำใจต้องหนีจากต้าชื่อ ตอนนี้นางก็ยังคงเป็นองค์หญิงใหญ่ที่สูงส่งอยู่ในต้าชื่อ จะมาเร่ร่อนพเนจร หาที่คุ้มครองกายไปเรื่อยแบบนี้ได้ยังไง?ดังนั้น นี่เป็นความผิดของเสด็จพี่"คุณหนู เขาไม่ขยับแล้ว" ไป๋หู่ขึ้นไปตรวจสอบตอนที่เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายไม่ขยับตัวแล้ว "แต่ยังหายใจอยู่"ฟ

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2316

  ฟู่จาวหนิงมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเหมือนยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม"บารมีบนหัวขององค์หญิงใหญ่เปล่งประกายระยิบระยับเลยนะ"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นฟังแล้วไม่ค่อยพอใจ นางรุ้สึกว่าฟู่จาวหนิงพูดคำนี้อย่างประชดประชัน"พระชายาอ๋องเจวี้ยนไม่จำเป็นต้องมาเยาะเย้ยข้าแบบนี้ ข้าไม่คิดว่านี่คือความเมตตาจอมปลอม เพียงแต่คนเราโดยพื้นฐานเป็นคนดี ปกติเมื่อเผชิญหน้ากับคนแก่เด็กและสตรีก็มักจะมีความเห็นอกเห็นใจและความสงสารขึ้นมาเสมอ"นางคิดเช่นนี้จริงๆดังนั้น นางจึงพูดออกมาอย่างชอบธรรม "ดังนั้น ข้าเห็นคนแก่ถูกทรมานอย่างนี้ จึงอยากจะเตือนขึ้นมาบ้าง มีอะไรไม่ถูกต้องกัน? ต่อให้มีความแค้น ก็ไม่จำเป็นต้องทารุณศัตรูนี่ ไม่ใช่หรือ?"นางรู้สึกว่าตนเองพิจารณาปัญหาแบบเอาใจเขามาใส่ใจเราแล้ว"ต่อให้เขาจะทำอะไรชั่วร้าย ก็ควรจะเด็ดขาดหน่อย มาทรมานเช่นนี้ แล้วท่านแตกต่างอะไรกับคนเลวกัน?"ฟู่จาวหนิงหัวเราะขึ้นมานางยังไม่ทันเอ่ยปาก ถังอู๋เจวี้ยนก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็นชา"เช่นนั้นองค์หญิงใหญ่ก็กลับไปที่ต้าชื่อเสียสิ คนเราโดยพื้นฐานเป็นคนดี อย่าไปคิดว่าพี่ชายของท่านชั่วร้ายขนาดนั้นเลย ยังไงซะไม่ว่าเขาจะทำอะไร ท่านแค่ให้อภัยก็พอแล

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2315

  หนึ่งเข็มฉีดเข้าไปในเส้นเลือดเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายแม้จะมองไม่ออกว่าเป็นเข็มอะไร แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าแตกต่างกับเข็มธรรมดาแล้วที่ถูกผ้าห่อไว้นั่นมันอะไร?ความรู้สึกที่ไม่รู้อะไรเลยนี่ล่ะน่ากลัวที่สุดเขาถลึงตาโตมองฟู่จาวหนิง "เจ้าฉีดอะไรใส่ข้า?""ขอตอบเจ้าด้วยความหวังดี" ฟู่จาวหนิงกดเสียงต่ำเอ่ยขึ้นว่า "นี่คือพิษทำลายประสาท ที่ข้าสกัดขึ้นเอง"ดวงตาเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายแทบจะถลนออกมา"มันคืออะไร?"พิษทำลายประสาทอะไรกัน เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน! แต่เขาเองก็รู้จักฟู่จาวหนิง รู้ว่าฟู่จาวหนิงเป็นหมอเทวดาคนหนึ่งที่เข้าร่วมสมาคมหมอใหญ่ ถ้าจะสกัดยาพิษอะไรออกมาก็ง่ายดายเหมือนปอกกล้วย ยิ่งไปกว่านั้นพิษที่นางสกัด อาจจะเหมือนกับที่พวกลัทธิเทพทำลายล้างพวกนั้นทำออกมาก็ได้ แก้ได้ยากนัก!"พิษชนิดนี้ข้ายังไม่ได้ตั้งชื่อเลย รอให้มันกำเริบในตัวเจ้าก่อน แล้วข้าจะสังเกตประสิทธิภาพ แล้วค่อยตั้งชื่อให้กับมันแล้วกัน"ฟู่จาวหนิงยิ้มให้เขา"เป็นยังไงบ้าง เจ้าไม่รู้สึกเป็นเกียรติหรอกหรือ เจ้าเป็นคนแรกที่ได้ใช้เลยนะ โอ้ หลังจากนี้คนอื่นในลัทธิเทพทำลายล้าง ก็น่าจะมีโอกาสกันด้วย"เจ้าเทวะอะไรนั่น เ