เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่ผู้หญิงที่เขาตั้งใจเดินทางมาขอหย่าขาด กลับสวยสะดุดตา และน่าหลงใหลจนละสายตามองไปทางอื่นไม่ได้เลยแบบนี้
ดูสิ หล่อนหวานหยดย้อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว มีความเย้ายวนในทุกกิริยาอาการ หล่อนตรึงสายตาของเขาเอาไว้แน่นหนา
นนนทีพยายามบอกตัวเองให้หยุดการดื่มด่ำกับเสน่ห์แสนหวานของน้ำผึ้งได้แล้ว แต่ดวงตาที่กลมโตและหวานมากมันตรึงใจเหลือเกิน ไหนจะพวงแก้มนวลที่ใสจนเห็นเส้นเลือดฝอย กลีบปากที่อิ่มเต็มน่าจะบดขยี้ด้วยปากแบบสุดๆ นั่นอีก
หล่อนมองเขาด้วยแววตาสุกใส และเทิดทูน จนความชั่วร้ายในกายร้องบอกว่าให้เขาสานต่อสัมพันธ์แล้วค่อยจากลา
บ้าชิบ!
ชายหนุ่มสบถด่าตัวเองในอก เกลียดความรู้สึกน่าขยะแขยงของตัวเองในตอนนี้เหลือเกิน
นนนทีกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมกับผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ และก็รีบแกะสายตาที่จับจ้องอยู่กับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตขึ้นมากของน้ำผึ้งทันควัน แม้มันจะทำได้ยากลำบาก แต่เขาก็ทำสำเร็จ เพราะตอนนี้สายตาของเขาเลื่อนขึ้นมาสบประสานกับดวงตากลมโตของน้ำผึ้งแล้ว
“เข้าบ้านกันเถอะ ฉันอยากได้น้ำเย็นๆ สักแก้วแล้วล่ะ”
“เอ่อ... ค่ะ ผึ้งจะรีบเตรียมให้นะคะ”
หญิงสาวที่พวงแก้มนวลแดงระเรื่อเพราะเอียงอาย รีบหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน หัวใจเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้น
นนนทีเป็นตัวแทนของบุรุษเพศที่งดงามเหมือนเดิม
เขาหล่อ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
หญิงสาวยกมือขึ้นทาบหน้าอกของตัวเอง และก็พบว่าหัวใจเต้นแรงกระหน่ำอยู่ภายในนั้นจนแทบจะกระดอนออกมา
หล่อนดีใจเหลือเกินที่ได้เจอเขาในวันนี้ เพราะหล่อนเฝ้ารอที่จะได้ทำหน้าที่ภรรยาจริงๆ ของเขามานานถึงห้าปีเต็มแล้ว
“คุณนนของผึ้ง...”
หัวใจสาวมีแต่ความปลาบปลื้มอิ่มเอม โดยไม่รู้เลยว่าสาเหตุที่นนนทีเดินทางกลับมาเมืองไทยก็เพราะต้องการยุติความสัมพันธ์ระหว่างกัน
หลังจากนนนทีเดินทางมาถึงบ้านในตอนสายแล้ว เขาก็ขอตัวขึ้นไปพักผ่อนบนห้องนอน ซึ่งเป็นห้องเดิมของเขา ไม่ใช่ห้องหอที่หล่อนครอบครองอยู่จนถึงทุกวันนี้
ก๊อก ก๊อก
มือเล็กของน้ำผึ้งสัมผัสลงบนบานประตูห้องพักส่วนตัวของนนนทีเบาๆ สองครั้งด้วยความกล้าๆ กลัวๆ แต่ไม่นานก็มีเสียงเข้มถามออกมา
“ใครครับ”
“เอ่อ... ผึ้งเองค่ะคุณนน”
เพียงแค่อึดใจเดียว ประตูห้องก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของนนนที ผู้ชายที่อยู่ในหัวใจของหล่อนมาตลอดห้าปี
เมื่อสบตากับเขาในระยะกระชั้นชิดแบบนี้ หล่อนก็รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวจนน่าอับอาย
“มีอะไรกับฉันหรือน้ำผึ้ง”
“ผึ้งเห็น... เอ่อ... คุณนนไม่ลงไปทานมื้อค่ำก็เลยขึ้นมาตามน่ะค่ะ”
“ฉันยังไม่หิวน่ะ เดี๋ยวหิวเมื่อไหร่ ฉันจะลงไปหากินเอง ขอบใจเธอมากนะ”
เขาทำท่าจะปิดประตูใส่หน้า แต่หล่อนเรียกเอาไว้เสียก่อน
“เอ่อ... คุณนนเดินทางมาไกล คงจะเพลียมากใช่ไหมคะ”
เขาไม่ได้เหนื่อยหรือเพลียมากนักหรอก เพราะปกติก็เดินทางข้ามประเทศอยู่บ่อยครั้ง แต่หากคำตอบโกหกมันจะทำให้น้ำผึ้งเดินจากไปในตอนนี้ เขาก็ยินดีที่จะโกหกออกไป
“ใช่ ค่อนข้างเพลียมากเลยล่ะ”
เขาคิดว่าน้ำผึ้งจะปลีกตัวจากไป หลังจากฟังคำตอบของเขาแล้ว แต่เขาคาดผิดโดยสิ้นเชิง เมื่อแม่เมียเด็กที่เขาไม่เคยต้องการยิ้มหวาน และเสนอตัวนวดให้กับเขา
“งั้นผึ้งนวดให้นะคะ”
“นวด?”
“ค่ะ ผึ้งนวดเก่งนะคะคุณนน ขนาดป้าอิ่มยังชมเลยค่ะ”
เจ้าหล่อนยังคงยิ้มหวาน นั่นยิ่งทำให้ใบหน้าของน้ำผึ้งงดงามกว่าเดิม
หัวใจของเขาแกว่งราวกับลูกตุ้มนาฬิกาผนัง ความตั้งใจที่จะไม่แตะต้องตัวน้ำผึ้ง เพราะเขากลับมาครั้งนี้เพื่อจะมาคืนอิสรภาพให้กับหล่อนเริ่มสั่นคลอน
น้ำผึ้งสวย...
และแน่นอนว่าหล่อนจะต้องหอมหวานสมกับชื่อไปทั้งตัว
พระเจ้า...
ทำไมเขาต้องรู้สึกปวดหนึบที่ซอกขา ความเป็นชายก็กำลังขยายใหญ่โต
นี่เขากำลังต้องการน้ำผึ้งอย่างนั้นหรือ...
ชายหนุ่มถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาในอก ขณะละสายตาจากเจ้าหล่อนไม่ได้เลย
เขารู้สึกราวกับถูกควบคุมด้วยอำนาจบางอย่างที่ทรงพลัง และไม่เคยพานพบมาก่อน แม้แต่หัวใจที่แข็งกระด้างก็ยังสั่นคลอน
หรือว่าเขาควรจะทำตามใจปรารถนา อาจจะแค่สักครั้งหรือสองครั้ง จากนั้นก็ค่อยจูงมือน้ำผึ้งไปหย่าที่สำนักงานเขตฯ
ความคิดชั่วร้ายเกิดขึ้นในหัว แต่ไม่ช้านนนทีก็สลัดมันทั้งไป เมื่อรู้อยู่เต็มอกว่าเขาทำกับน้ำผึ้งแบบที่เคยทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่ได้
น้ำผึ้งคือลูกสาวของผู้ที่ช่วยชีวิตของเขา หากเขาไม่ต้องการหล่อนในฐานะภรรยา เขาก็ไม่ควรจะแตะต้องหล่อน
“ฉันไม่ชอบนวดสักเท่าไหร่ ขอโทษนะน้ำผึ้ง”
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าแววตาของน้ำผึ้งเต็มเปี่ยมไปด้วยความผิดหวัง แต่เจ้าหล่อนก็ฝืนยิ้มหวานออกมาให้กับเขา
บ้าจริง หัวใจของเขาสั่นคลอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนคล้ายกับจะหลุดออกจากขั้ว
นนนทีเม้มปากเป็นเส้นตรง และก็ฝืนใจเข้มแข็งเอาไว้
“โอเค ฉันหิวข้าวพอดี งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะน้ำผึ้ง”
นี่คือทางเดียวที่เขาจะไม่ต้องอยู่ภายในห้องกับผู้หญิงที่มีเสน่ห์แสนหวานอย่างน้ำผึ้งตามลำพังภายในห้องพัก
เจ้าหล่อนระบายยิ้ม และผงกศีรษะได้รูปเล็กน้อย จากนั้นก็ขยับตัวไปทางด้านข้าง เพื่อให้เขาได้เดินออกมาจากห้อง
ตอนที่ 19. ตอนอวสาน “อ๊า... อา... ซี๊ดดด คุณนน... อ๊า...”กายสาวบิดเร่าๆ ด้วยความปรารถนา หัวนมเม็ดเล็กทั้งสองข้างถูกคุกคามด้วยนิ้วยาวจนบวมเป่ง“อืมมม นมเธอนุ่มมือเหลือเกิน ขอฉันดูดนะน้ำผึ้ง อืมมม... ด๊วบบบ”เขาไล่ริมฝีปากไปกับเต้าเต่ง จัดการกลืนกินด้วยลีลาที่สาวน้อยยากจะต้านทาน หล่อนทั้งเด้งทั้งร่อนสองเต้าใส่ปากของเขา ความเป็นหญิงก็ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำอย่างน่าอับอาย“อ๊า... ซี๊ดดด อ๊า... เสียววว อ๊า...”พระเจ้า ทำไมหล่อนเสียวซ่านจนต้องหยัดร่อนร่างขึ้นหาเขาแบบนี้ แถมยังหวีดร้องลั่นด้วยความเสียวสุขอย่างควบคุมไม่ได้อีกด้วย“อ๊า... อา... ซี๊ดดด อ๊า... เสียวเหลือเกิน อ๊า... คุณนนขา... เลียนมเก่งสุดๆ เลยค่ะ อ๊า...”ชายหนุ่มหยอกเย้ากับเต้าเต่งคู่แฝดจนสองเนื้อนุ่มแดงช้ำไปด้วยรอยดูดรอยฟันขบ จึงเลื่อนหน้าจูบต่ำลงมายังหน้าท้องแบนเรียบ แต่มือก็ยังคงขยำปทุมถันเต่งตึงต่อเนื่อง ปากร้อนจัดจูบมาถึงความเป็นหญิง“อืมมม ผึ้งจ๋า... หอมจังเลย... อืมมม...”กลีบเนื้ออ่อนค่อยๆ ถูกแยกออกจากกันด้วยนิ้วยาว ก่อนที่นนนทีจะไสนิ้วยาวเข้ามาทักทายหยอกเย้ากับน้ำหอยหยาดเยิ้ม จากนั้นก็ค่อยๆ เคลื่อนไหวไปตามซอกหล
ตอนที่ 18.“แต่คุณต้องสัญญานะว่าจะไม่ให้พ่อของคุณถอนหุ้นจากบริษัทของคุณนน”“ฉันสัญญา”น้ำผึ้งยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง เม้มปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้“งั้นรบกวน... ให้คนไปส่งฉันที่สนามบินด้วยค่ะ”“ฉันเตรียมพร้อมเอาไว้แล้วล่ะ”แม้จะรู้ว่านี้อาจจะเป็นแผนการที่ถูกวางเอาไว้ล่วงหน้ามาก่อนของอลิสา แต่หล่อนโง่เองที่เดินตามเกมของอลิสา ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วหล่อนจะทำให้นนนทีเดือดร้อนเพราะผู้หญิงโง่เขลาเช่นหล่อนไม่ได้‘ลาก่อนค่ะคุณนน’หล่อนพึมพำกับบอกตัวเองในใจ น้ำตาเม็ดโตไหลรินเป็นสายน้ำผึ้งนั่งเหงาหงอยอยู่ที่สนามบิน พยายามบอกตัวเองให้ตัดใจ แต่ยิ่งรู้ว่าต้องเดินจากนนนทีไปตลอดกาล ก็ยิ่งเจ็บปวดเหลือเกินป่านนี้นนนทีก็ยังคงไม่รู้ว่าหล่อนหายไป เพราะเขาคงยังคุยงานอยู่กับพ่อของอลิสา“ผึ้งรักคุณนนนะคะ...”หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวดทรมาน“ถึงแม้ผึ้งจะไม่ได้อยู่กับคุณนนแล้ว... แต่ผึ้งก็จะคิดถึงคุณนนตลอดไปค่ะ...”หล่อนสะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำตาไหลอาบแก้มจนมองไม่เห็นอะไรเลย แม้แต่ผ้าเช็ดหน้าที่ถูกยื่นมาให้ กระทั่งเสียงคุ้นหูดังขึ้นนั่นแหละจึงได้สติ เงยหน้าขึ้นมอง“ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอคิดถึงตล
ตอนที่ 17.“พรุ่งนี้ตอนบ่าย ฉันต้องเดินทางไปอิตาลีนะ เรื่องธุรกิจน่ะ”หล่อนไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะเปล่งคำใดตอบเขาออกไป ทำได้แค่นอนสะอื้นมือใหญ่สัมผัสกับท่อนแขนจากทางด้านหลัง และลูบไล้ไปมา“แต่ฉันจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด”เมื่อหล่อนไม่ตอบ เขาก็ก้มลงจูบแก้ม ก่อนจะพบว่าหล่อนร้องไห้“แค่ฉันจะไปอิตาลีถึงกับร้องไห้เลยหรือน้ำผึ้ง...”คนตัวโตพรมจูบแก้มนวล ซับหยาดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ใช่... มันอ่อนโยนจนกำแพงที่สร้างไว้พังครืน“ถ้างั้นไปอิตาลีด้วยกันไหม ไปกับฉัน...”เขาจับหล่อนพลิกตัวกลับมาหา และจ้องมองดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำของหล่อน“ผึ้ง... ไม่ไปเกะกะคุณนนหรอกค่ะ”“ไม่เกะกะหรอก เพราะฉันอยากให้เธอไปกับฉันด้วย”“ผึ้งจะไปในฐานะอะไรล่ะคะ ในเมื่อ... คุณนนคงเดินทางไปอิตาลีพร้อมกับคุณลิซ่า...” หล่อนถามเขาเสียงเจือสะอื้น“เธอเป็นเมียฉัน ก็ต้องไปในฐานะเมียของฉันสิ เด็กโง่”“แต่ผึ้ง...”“ไม่เอาน่า อย่างอแงนะ ไปอิตาลีกับฉันเถอะ”แม้จะพยายามใจแข็งแค่ไหน แต่พอสบตากับดวงตาหวานฉ่ำที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายของนนนที หัวใจก็อ่อนแรงยอมศิโรราบอย่างไม่น่าให้อภัย“ก็... ได้ค่ะ...”มือใหญ่ยกขึ้นลูบแก้มนวล และพรมจู
ตอนที่ 16.“ค่ะคุณผึ้ง เดี๋ยวป้ามานะคะ”เมื่อป้าอิ่มเดินหายไป น้ำผึ้งก็หันมามองหน้าแขกสาว และเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ“คุณอลิสามีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ”อลิสายิ้มเยาะ มองน้ำผึ้งด้วยแววตาดูแคลนอย่างไม่ปิดบัง“รู้ใช่ไหมว่าคุณนนน่ะไม่ได้ต้องการเธอ”น้ำผึ้งนิ่งเงียบ ไม่ได้ตอบ หัวใจเจ็บลึกราวกับถูกมีดโกนบาด“แล้วที่คุณนนเดินทางกลับมาที่นี่ก็เพื่อจะมาหย่ากับเมียเด็กอย่างเธอ”แม้จะพยายามสะกดกลั้นอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วน้ำเสียงที่เปล่งออกไปก็อดสั่นเครือไม่ได้“คุณทราบได้ยังไงคะ ในเมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัวของฉันกับคุณนน”“หึ เธอก็ลองคิดเอาเองสิ ถ้าฉันรู้เรื่องของเธอมากขนาดนี้ ฉันควรจะเป็นอะไรของคุณนนล่ะ”อลิสาไม่ได้บอกออกมาตรงๆ แต่มั่นใจว่าคู่สนทนาจะต้องเข้าใจความหมายแน่นอน“ถ้าคุณมีเรื่องจะคุยกับฉันแค่นี้ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ต้องไปจัดแจกันดอกไม้ที่ค้างเอาไว้ให้เสร็จน่ะค่ะ”หล่อนจะลุกหนี แต่อลิสารั้งเอาไว้ด้วยคำพูดบาดลึกเสียก่อน“ทนฟังไม่ได้ล่ะสิ เด็กสาวแบบเธอน่ะ ไม่ถึงใจไม่เร้าอารมณ์พอสำหรับคุณนนหรอก”อลิสาหัวเราะร่วนด้วยความพึงพอใจ เมื่อเห็นสีหน้าของน้ำผึ้
ตอนที่ 15.“ฉันก็ไม่สนใจสักหน่อย ในเมื่อฉันมีตั้งเป็นร้อยๆ วิธีที่จะทำให้เธอตกลง... จริงไหม... น้ำผึ้ง... อืมมม หัวนมเธอ ดูดมันส์ปากจริง”ด๊วบบบบ“อ๊ะ... อย่าค่ะ คุณนน... อื้อ... พะ... พอก่อนนะคะ ผึ้งไม่มีแรงแล้ว... อ๊า... อา...”หล่อนบอกเขาไม่มีแรงบ่อยครั้ง แต่พอร่างกายร้อนฉ่าก็ตอบสนองเขาได้ทุกครั้งอย่างน่าอัศจรรย์ใจ“ไม่หยุด... ฉันหิวเธออีกแล้วผึ้งจ๋า... ขอดูดน้ำเลียหอยอีกรอบนะ... อืมมม แม่คุณ ใหญ่โตอะไรแบบนี้ โอ้วววว... ฉันหลงเธอจะแย่อยู่แล้ว...”“อ๊า... ซี๊ดดด คุณนน... อ๊า... อา... อย่า... อย่าบี้หอยแบบนั้น อ๊า... ซี๊ดดดด... อา...”และหล่อนก็ทำได้แค่ดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างของนนนทีซ้ำแล้วซ้ำเล่าเท่านั้น...นนนทีเอาอกเอาใจหล่อนออกหน้าออกตาจนป้าอิ่มยังเอ่ยแซว“คุณนนคงไม่กลับอิตาลีแล้วมั้งคะคุณผึ้ง”คนที่กำลังนั่งเอาดอกไม้ปักแจกันหน้าแดงระเรื่อ เมื่อนึกถึงสิ่งที่นนนทีเพิ่งกระทำกับเรือนร่างของตนเองเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมาตั้งแต่เขาได้ความสาวของหล่อนไป นนนทีก็ไม่เคยยอมอยู่ห่างจากหล่อนนานเลย เอะอะก็ลากหล่อนขึ้นห้องตลอด จนหล่อนอดเอียงอายป้าอิ่มและคนใช้ไม่ได้“หลังจากหย่ากับผึ้งแล้ว คุณนนก็คงกล
ตอนที่ 14. “อ๊ายยยย อ๊า... กรี๊ดดดด คุณนนขา... น้ำหอยแตกแล้ว... ซี๊ดดด อ๊า... อา... อ๊า...” หล่อนนอนสะท้านรองรับแรงจ้วงแทงจากผู้ชายตัวโตที่กำลังเสียวจนหน้าบิดเบี้ยวอย่างอ่อนสิ้นเรี่ยวแรง สองขากลางถ่าง “โอ้ววว ซี๊ดส์... น้ำผึ้ง... รูหอยเธอตอดวิเศษมาก โอ้วววว ฉันจะบ้าอยู่แล้ว... ซี๊ดส์... เสียววว โอ้วววว ตอดยุบยิบไปหมดเลย โอ้ววว...” นนนทีสบถคำหยาบคายทางเพศออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ความแข็งชันยังคงดำผุดดำว่ายอยู่ในโพรงสาวฟิตแน่นอย่างต่อเนื่องเขาต้องการยืดเวลาแห่งความสุขออกไปอีก อยากสอดเสียบ กระเด้าแรงๆ ในหอยหวานของน้ำผึ้งอีกนานๆ แต่...เขากำลังจะเป็นบ้า กลีบเนื้ออ่อนตอดขมิบรัดรึงจนเขาแทบขาดใจ“โอ้วววว... เสียววว โอ้วววว ทั้งฟิตทั้งตอด โอ้ววว ผึ้งจ๋า... โอ้วววว”และเพียงแค่กระแทกแรงๆ เข้าไปอีกสองสามครั้งเท่านั้น น้ำกามก็แตกกระฉูดพุ่งเข้าใส่หลืบสาวแสนฟิตของน้ำผึ้งอย่างรุนแรง“อ๊ากกกก โอ้วววว โอ้วววว พระเจ้า... โอ้ววววว” กายหนุ่มเปียกโชกไปด้วยหยาดเหงื่อสั่นกระตุกราวกับจะขาดใจอยู่นาน กว่าจะซวนซบลงมาหา และนอนแน่นิ่งอยู่กับร่างสาว เพราะ