ข้างกาย หัวใจวิศวะ

วันเปิดภาคเรียน วันแรก

“เห้ย พวกมึงเฟ มันไปไหนวะ ยังไม่มาสักที” เสียงของคิวหนุ่มหล่อหน้าตี๋พูดขึ้น เพื่อถามเพื่อนคนอื่นๆ

“ไม่ใช่ว่าตื่นสายอีกละนะ ไอเหี้ย มันจะมาเรียนทันป่าววะ เดี๋ยวแม่งมีพี่รหัสเชี้ยไรนั่นอีก” พอชหนุ่มสมองดี ไอคิวของกลุ่มพูดขึ้น

“อะไรวะ เสียงดังเอะอะ” เสือหนุ่มหล่อเข้ม ใจร้อนพูดขึ้น

“ ก็ไอเฟย์อะดิ แม่ง อีก10นาที จะเข้าเรียนอยู่ละ ยังไม่โผล่มาเลย” คิวพูดตอบ

“และพวกมึงโทรตามมันยัง” เสือพูดถาม พร่างอารมณ์เสีย หัวคิ้วชนกัน

“ กูโทรจนโทรศัพท์กูจะไหม้ละ แม่งไม่รับสายกูเลย และเชี่ยอิ้นอ่ะ” คิวพูดตอบเสือแบบหงุดหงิดก่อนจะถามไถถึงเพื่อนอีกคน

“ กูบอกให้มันไปตามไอเฟย์ที่บ้าน” พอชพูดขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นเก็บของและชักชวนเพื่อนๆ ขึ้นคณะไปเรียน

“ไปเหอะไอเหี้ย รอไปก็เท่านั้น” พอชพูด

“ตลอด ทุกรอบกูบอกให้มานอนบ้านกูก็ไม่ยอมมา” คิวพูดขึ้นก่อนจะพากันเดินเข้าคณะไป

วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนแรกของเด็กปี 1 อาจารย์ จึงไม่ได้เคร่งเรื่องวันแรกมากแต่อย่างใด

‘ วันนี้เท่านี้ก่อนนะคะ เอ้อ ช่วงเย็นพี่ๆปี2 เรียกน้องๆไปรวมตัวที่ใต้ตึกคณะด้วยนะคะ อย่าลืมไปกันละ อาจารย์ไปก่อนนะค”

ทันที ที่อาจารย์เดินออกจากห้องเรียน อิ้นและเฟย์ก็เดินเข้าห้องมา ทำเอาคนอื่นๆต่างพูดคุยซุบซิบกันยกใหญ่ เพราะปีนี้ ผู้หญิงในคณะฉันมีเพียง4คน รวมฉันด้วยอีก1คน 3คนนั้นมี กวาง น้ำหวาน ขวัญข้าว เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่แรก ส่วนฉัน เฟย์ตัน ชื่อแม่งโคตรผู้ชาย

บ้านฉันอยู่ในสถานะปานกลางเพราะพ่อฉันเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว ฉันมีพี่ชายที่คนละพ่อ แต่แม่เดียวกันอยู่ พอแม่เสีย พ่อก็ต้องรับเลี้ยงพี่ชายฉันที่ชื่อเฟรมต่อ และฉันก็มีน้องชาย ที่คนละแม่ ชื่อฟาร์ แม่ทิ้งพ่อกับมันไป สุดท้ายก็ต้องมาอยู่บ้านกับพ่อจนหมด ฉันถูกล้อมรอบไปด้วย ผู้ชายมาตั้งแต่เด็กจึงเป็นคนที่แรงๆ ห้าวๆห่ามๆ ไม่ค่อยกลัวอะไร กว่าบ้านฉันจะอยู่ได้ก็เพราะ พี่ชายของฉันไปเป็นมือขวาให้นักธุรกิจจีนเทา อยู่ที่ประเทศจีน นานๆถึงจะกลับมาหาที ฉันไม่เหมือนเพื่อนๆคนอื่นๆที่มีเงิน มีฐานะทางบ้านรวย

ตัดมาที่ปัจุบัน ทุกคนคงซุบซิบกันเพราะอิ้นไม่ก็ฉัน ฉันเป็นผู้หญิงผิวขาวตัวเล็ก สูง166 หน้าตา ฉันก็คิวว่าตัวเองไม่ได้ขี้เหล่และก็ไม่ได้สวยขนาด3คนนั้น แต่อิ้นนี่สิ ผู้ชาย สูงผิวขาว หล่อ แต่งตัวมีสไตล์ พูดน้อย ยิ้มไม่เก่ง ใจเย็น วันๆไม่ทำไร นอกจากนอน ใช่ ฉันชอบอิ้น ชอบมานานแล้ว ตั้งแต่เรียนม.ต้น นี่ก็ร่วม10ปีแล้วที่ฉันเป็นเพื่อนกันและฉันแอบชอบเขามาตลอด

“ ไง นอนกี่โมง” เสือถามฉันขึ้น

“ อะไรวะ กูมาถึงก็ถามกูเลยไง” ฉันพูดบ่นเสือออกไป พร้อมเห็นคิวที่กำลังนั่งกอด อกตัวเองทำหน้านิ่วคิ้มขมวดชนกันแน่น ท่าทีเหมือนโกรธฉันอยู่ไม่น้อย ก่อนฉันจะเดินไปใกล้ๆคิวแล้วกอดไปที่ตัวของเขา

“ โอ๋ไม่งอนกูน้าาาา กูขอโทษ ก็มาเรียนแล้วนี่ไง “ ฉันกอดตัวคิวพร้อมโยกตัวเค้าไปมา ลูกอ้อนของฉันได้ผลเสมอ ไม่นานคิวก็ใจอ่อน

“ เออ พรุ่งนี้กูไปรับ อย่าสาย”

“รับทราบครับหัวหน้า” ฉันพูดตอบคิวอย่างแข็งขัน

“ ป่ะไปกินข้าวเหอะ กูหิวแล้วอ่ะ อิ้นไม่ยอมให้กูแวะเลย” ฉันพูดบ่น ก่อนที่จะเดินจูงมือ ของเสือและคิวออกจากห้องเรียนไป

“ กินไรตัน” เสือพูดถาม ปกติเพื่อนๆชอบเรียกฉันว่าตัน ไม่ก็ตันๆ เพราะฉันกินเยอะ ตัวฉันอวบๆพอน่ารัก มีพุงน้อยๆ ขาอวบๆตามประสา

“ก๋วยเตี๋ยว~~~โอ๊ยยย…..เชี่ยนี่แม่ง” จังหวะที่เพื่อนๆถามว่าฉันจะกินอะไร ฉันก็วิ่งไปทางร้านก๋วยเตี๋ยวจนจบเข้ากับชายคนนึง จนทำให้น้ำซุปร้อนๆที่เขาถือมาหกใส่แขนของฉัน

“ ไอเฟย์!!” เพื่อนทั้ง4 อุทานชื่อฉันออกมาพร้อมกัน ก่อนที่จะวิ่งกรูเข้ามาหา พอชรีบไปเอาผ้าเช็ดหน้าตัวเองไปชุบน้ำ แล้วมาประคบแขนฉัน ส่วนอิ้นก็เอามือลูบหัวฉันตลอดเหมือนกลัวว่าฉันจะร้องไห้ออกมา ส่วน….

“ เห้ย เดินไง ไม่ดูคนเลยวะ มึงมีตาป่ะเนี๊ยะ” เสือพูดใส่ชายตรงหน้า

“ เดี๋ยว หน้ามึงไม่คุ้นเลย ปี1 อะดิ”. ชายตรงหน้าพูดขึ้น

“ แล้ว มึงจะพูดเพื่อ ข่มพวกกูว่างั้น” คิวพูดต่อ

“ มึงไม่แหกตาดูอ๋อ ว่าเพื่อนมึงมาชนกู ถ้ากูชนมัน มันน้ำซุปคงหกใส่กูแล้วป่าว” พี่คนนั้นพูดพร้อมมองมาที่ฉัน เขาทำท่าเหมือนจะพูดต่อ บวกกับเพื่อนๆพี่เขาเดินมาด้วย

“ จะกินก๋วยเตี๋ยวอ่ะ “ ฉันพูดจบก็เดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยว

“ คุณป้าขาาา ของหนูเอา เส้นหมี่ลูกชิ้น ไม่ผัก ไม่ตับ ไม่กระเทียมเจียว น้ำใส พิเศษ1 ค่า แล้วก็ บะหมี่ต้มยำพิเศษของ เสือ เส้นเล็กน้ำตกเลือดเยอะๆของคิว เล็กน้ำใสต้มยำไม่ผักของพอช แล้วก็ เตี๋ยวไก่พิเศษน่องเส้นบะหมี่ของ อิ้น” เมื่อฉันสั่งเสร็จเพื่อนๆก็เลิกสนใจชายคนนั้น ก่อนเดินมาต่อแถวรอรับอาหารของตัวเอง ฉันรับก๋วยเตี๋ยวของฉันเสร็จก็เดินเอาไปวางไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะเดินไปซื้อน้ำอัดลมที่ทุกคนชอบมาวางให้

‘’ นั่งด้วยดิ “ รุ่นพี่ผู้ชายที่ฉันชนเข้า เขาเดินมานั่งที่โต๊ะของฉันพร้อมเพื่อนๆของเขาอีก 6 คน ทำใฆ้โต๊ะฉันแน่นจนอบอุ่นกันเลยทีเดียว

เหมือนคิวและเสือรู้ว่า ฉันไม่อยากให้มีเรื่องจึงเลี่ยงด้วยการที่เงียบและไม่พูด

“ กินไรอ่ะ’’ ฉันหันไปถาม ชายที่ฉันชน

“พริกแกง’’ เขาตอบ พร้อมกับจ้องมองมามี่ฉัน

‘“ ชิมหน่อยดิ’’ พูดจบฉันก็ใช้ซ้อม จิ้มไปที่ชิ้นไก่ ก่อนจะเอาเข้าปากไป

‘“ หืมม อันนี้อร่อยอ่ะ แลกกัน ‘’ ฉันพูดขึ้นพร้อมกับเลื่อนชามก๋วยเตี๋ยวออกไปข้างหน้า จริงๆฉันก็ไม่ได้อยากแลกเท่าไหร่หรอก ฉันแค่อยากทำให้ทุกคนคลายบรรยากาศตรึงเครียดเท่านั้น

‘ไอเฟย์ มึงจะบ้าเราะ จะไปแรกกับพี่เขาได้ไง จะกินอะไร แรกกับพวกกูได้อย่างเดียว’’ พอชพูดขึ้นก่อนที่จะยื่นชามของเขามาให้ฉัน

“ เย้ ไม่แลกเว้ย ‘’ จากนั้นฉันก็จิ้มเอาลูกชิ้นของอิ้นมาใส่ชามตัวเอง ก่อนที่คนอื่นๆจะเอาลูกชิ้นมาใส่ชามฉัน บรรยากาศก็เริ่มดีขึ้น

‘’ พวกมึงเด็กวิศวะหรอ’’ ชายคนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนถามขึ้น

“ เออ ทำไม’’ เสือพูดตอบ

‘’ ก็ดี เย็นนี้เจอกันนะครับ ขอให้ดีเหมือนปาก’’ ชายอีกคนพูดขึ้น

‘’ อะไรของมึง’’ คิวพูดขึ้น ก่อนที่ฉันจะหันไปมอง

‘’ กูว่ากูเคยพูดแล้วนะ ว่าถ้าผิดสัญญากันแล้วมันจะเป็นยังไง ‘’ ฉันหันไปพูดกับคิว ก่อนที่จะหันมาหาพวกรุ่นพี่

‘’ อันนี้พวกพี่ เป็นรุ่นพี่ที่คณะใช่ ‘’

‘’ ครับ’’

‘’ งั้นก็เลิกกวนส้นตีนรุ่นน้องได้ละ โตละ คิดหน่อยก็ดี ‘’ พูดจบฉันก็ลุกขึ้นยืนเพื่อนที่จะเอาชามไปเก็บ ทำเอารุ่นพี่มองกันทำตาปริมๆ

‘’ ป่ะพวกมึง กูง่วงละไปนอนคอนไอพอชดีกว่า “ พูดจบเพื่อนๆคนอื่นก็ลุกขึ้นมาหยิบถ้วยชามและขวดน้ำ กำลังจะเดินไปเก็บ

‘’ เออ แล้วก็นะพี่ พวกหนูอ่ะ ไม่ได้ดีแค่ปากนะ อย่างอื่นก็ดี” ก่อนที่ฉันจะหมุนเอวไปหนึ่งสเตป หัวเราะและเดินออกมาจากตรงนั้น

‘’เห้ย ทำไร5555.” คิวหัวเราะที่ฉันทำเมื่อสักครู่ก่อนพวกเราจะไปคอนโดของพอช

‘’ ร้อนชิบหาย ‘“ ฉันถอดช็อปออก และถอดกางเกงยียนส์ออกเหลือเพียง กางเกงขาสั้นซับข้างใน และเสื้อแขนยาวที่ฉันสวบอยู่

คอนโดของพอช อยู่ห่างจากม. เพียง2 กิโล กว่าเราจะมีเรียนอีกทีก็บ่าย2 ทำให้เหลือเวลพักผ่อนอยู่มาก ทีนี้ก็หวานหมูฉันกับอิ้นเลยสิ หลับเป็นตาย รู้ตัวอีกที ก็ถูกปลุกให้ตื่น

‘’ ตันตื่น หมูอ้วน’’ เสียงเรียกของพอชปลุกฉันก่อนที่ คิวจะสวมใส่เสื้อให้ฉัน เสืออุ้มฉันขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้ พอชใส่กางเกงให้ฉัน แล้วเสือก็ยังต้องมามัดผมให้อีก เห้ออฉันนี่มันดูเป็นผู้หญิงที่ เงอะงะจริงๆ

ทุกคนมาเข้าเรียนทันเวลาพอดีกับคคาบสุดท้ายก่อนที่ อาจารย์จะให้แยกย้ายไปเข้ารูมกับรุ่นพี่