LOVE RHYTHM จังหวะรักมาเฟียร้าย

แสงไฟและเสียงดนตรีดังกระหึ่มท่ามกลางนักท่องราตรีที่ต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยงในเวลาเกือบเที่ยงคืน ซึ่งอาจจะเป็นเวลาพักผ่อนของใครหลายๆ คน

ถึงแม้คืนนี้จะไม่ใช่วันหยุด แต่ก็มีนักศึกษามาเที่ยวกันเยอะ โดยเฉพาะกลุ่มของสาวสวยที่กำลังนั่งดื่มกันอย่างต่อเนื่อง และยังสามารถมาเที่ยวได้เกือบทุกวัน เพราะมีเพื่อนสนิทอย่างกวินที่เป็นรุ่นน้องคนสนิทของเจ้าของผับแห่งนี้

ร่างสวยอยู่ในชุดเดรสสั้นสีแดงสดสุดเซ็กซี่กำลังนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนใหม่ที่รู้จักกันมาเกือบจะห้าเดือนแล้ว และมีเพื่อนสนิทคนเดียวที่มาด้วยนั่นก็คือกวิน

ไม่ใช่ว่าไม่มีเพื่อน ไม่ใช่ว่าเพื่อนไม่คบ แต่เพื่อนๆ นั้นมีแฟนกันหมด พอจะโทรไปชวนคริสตัลกับไอรินก็ถูกออสตินกับไทเกอร์ห้ามไม่ให้เที่ยว ส่วนนาเดียก็มัวแต่ยุ่งเรื่องตามจีบพี่หมอ ทำให้ฮันน่าต้องมาเที่ยวกับกวินและเพื่อนต่างคณะ

“ทำไมมีแฟนแล้วถึงทิ้งเพื่อนไปหมดแบบนี้นะ” ฮันน่านั่งทำหน้าเซ็ง ก่อนจะบ่นไปตามอารมณ์ของคนขี้น้อยใจ

“กูก็ว่างั้นแหละ ทีเมื่อก่อนไปไหนไปกัน ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย” ตามด้วยเสียงของกวินเพื่อนรักที่ยังเป็นโสดไม่ต่างกัน

“โสดแล้วอย่าพาลดิวะ”

ดีเดย์หนุ่มหล่อที่เป็นเพื่อนต่างคณะนั่งอยู่ข้างกวินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงติดตลก และถัดมาก็มีกราฟฟิกกับพะแพงที่เป็นผู้หญิงคนเดียวในคณะที่คบกราฟฟิกและดีเดย์เป็นเพื่อน เพราะทั้งสามคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว

“ไม่ต้องพูดเลยมึง”

กวินตอบไปก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแก้เซ็ง การมาเที่ยวบ่อยๆ ทำให้เขาเจอผู้คนหลากหลาย และมีเพื่อนใหม่เพิ่มมากขึ้น ถึงจะพึ่งรู้จักกันได้ไม่กี่เดือน แต่กวินก็รับรู้ได้ว่าทั้งสามคนนี้จริงใจ จึงได้แนะนำให้ฮันน่ารู้จัก

“มาชนแก้ว” กราฟฟิกที่เห็นเพื่อนนั่งเซ็งก็รีบพูดเปลี่ยนเรื่องทันที ก่อนที่เหตุการณ์จะแย่ไปกว่านี้

แกร๊ง!!

เสียงแก้วเหล้ากระทบกันดังขึ้น ก่อนที่ทุกคนจะยกดื่มจนหมดแก้ว

“เป็นโสดให้ผู้ชายเสียดายเล่นดีกว่า” พะแพงหันไปบอกฮันน่าที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าเธอเกิดมาเป็นผู้ชายเธอคงจีบฮันน่าไปแล้ว ผู้หญิงอะไรสวยราวกับตุ๊กตา

“ก็ว่างั้นแหละ” ฮันน่าเชิดหน้าขึ้นตอบด้วยความมั่นใจและดื่มกันไปเรื่อยๆ

เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ทุกคนก็เริ่มนั่งไม่ติด แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปก็เริ่มออกกฤทธิ์ ใบหน้าขาวเนียนของฮันน่าเริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“มึงว่าระหว่างกูกับมึงใครจะมีแฟนก่อนวะ” กวินถามขึ้นมาด้วยความสงสัย แต่ในใจก็มีคำตอบอยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน

“ก็ต้องเป็นกูอยู่แล้วไหม ทั้งสวยทั้งรวยขนาดนี้” ฮันน่าตอบพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเองด้วยความมั่นใจ

“กูว่าเป็นกูมากกว่า” กวินรีบแย้งขึ้นมาทันที

“ทำไมมึงถึงมั่นใจจังเลยล่ะ” ฮันน่าถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ก็กูทั้งหล่อ ทั้งรวย ผู้หญิงพร้อมวิ่งเข้าหาถ้าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนคงง่ายยิ่งกว่าปลอกกล้วยเข้าปากอีก” กวินพูดอวยตัวเองอย่างไม่ยอมแพ้

“กูว่ากูมีแฟนก่อน” ฮันน่าก็ไม่ยอมแพ้รีบเถียงกลับทันที

“พวกมึงมั่นใจไม่ดูสภาพตัวเองเลยนะ ถ้าเป็นอย่างที่พวกมึงพูดมา คงไม่มานั่งโสดกันอยู่แบบนี้หรอก” ดีเดย์ทนไม่ไหวเมื่อเห็นเพื่อนสองคนทะเลาะกันไม่หยุด

ฮันน่ากับกวินถึงกับหันมองหน้ากัน ในหัวประมวลผลไปต่างๆ นานา พร้อมกับคำถามมากมายที่วิ่งเข้ามา เกิดมายี่สิบกว่าปีทำไมถึงยังไม่เคยมีแฟน?

“งั้นก็มาพนันกันไปเลย ใครมีแฟนก่อนคนนั้นชนะ” กวินท้าพนันขึ้นมาอย่างจริงจัง

“มึงกล้าท้ากูเหรอ” ฮันน่าก็ไม่น้อยหน้า รู้จักฮันน่าน้อยไปซะแล้ว

“แล้วมึงกล้าไหมล่ะ” กวินถามกวนๆ ตามสไตล์

“ถ้าชนะจะได้อะไร” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วถาม เผื่อจะได้มีแรงบันดาลใจในการหาแฟน

“ไม่มี!”

“อ้าว! แบบนี้มันก็ไม่ตื่นเต้นดิวะ” ฮันน่าทำหน้าเซ็งทันที

“ก็กูยังไม่ได้คิด แล้วมึงอยากได้อะไร”

“กูได้ยินมึงคุยกับไอ้กราฟว่าจะมีรถสปอร์ตรุ่นใหม่เข้ามา…” ฮันน่ามองหน้ากวินก่อนจะส่งสายตาให้รู้ๆ กัน

“พวกมึงนี่ก็เล่นใหญ่จังเลยนะ” ดีเดย์ประชดขึ้นมาเสียงเรียบ เพราะรถสปอร์ตคันเล็กๆ แต่ละคันก็ไม่ใช่ราคาถูกๆ แต่นี่แหละนะสิ่งที่คนรวยเขาทำกัน

“มึงกล้าไหมละ” ฮันน่ายังคงท้าทายกวินต่อ

“เอาดิ ทำไมกูจะไม่กล้า แต่ถ้ากูชนะมึงอย่าลืมมาจ่ายให้กูนะ”

“โอเค ดีล!!” ฮันน่ามั่นใจว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางแพ้กวินแน่นอน

“ดีล!!” กวินยกยิ้มด้วยความมั่นใจไม่ต่างกัน

“มึงลองไปขอเบอร์ผู้หญิงที่นั่งอยู่โต๊ะนั้นให้ได้ก่อน” ฮันน่าชี้ไปยังรุ่นน้องสาวสวยที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ

“แค่นี้สบายมาก ส่วนมึงก็ไปขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นมา”

กวินตอบอย่างมั่นใจ ก่อนที่ประโยคต่อมาเขาจะชี้ไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในห้องกระจกซึ่งเป็นห้องวีไอพีที่สุดของร้าน

ทว่าในห้องนั้นมีเฮียมาร์ครุ่นพี่คนสนิทที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้ และกวินก็รู้ดีว่าผู้ชายอีกคนที่เขาให้ฮันน่าไปขอเบอร์นั้นเป็นมาเฟียและมีภรรยาอยู่แล้ว ยังไงฮันน่าก็ไม่มีทางได้เบอร์เขามาแน่ๆ อย่าว่าแต่เบอร์โทรเลยจะได้เข้าไปคุยด้วยหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ คิดแล้วกวินก็นึกขำอยู่ในใจ

“ได้!!” ฮันน่าก็ตอบไปอย่างมั่นใจไม่ต่างกัน เพราะรุ่นน้องที่เธอให้กวินไปขอเบอร์เป็นลูกสาวของมาเฟีย ไม่ใช่ว่าใครจะเข้าใกล้ได้ง่ายๆ แค่กวินเข้าไปใกล้อาจจะโดนบอดี้การ์ดจับโยนออกมาก็ได้

“ใครได้ก่อนถือว่าชนะ”

“ไม่ต้องรอเป็นแฟนก่อนเหรอ”

“ไม่ต้องถึงขนาดหรอก แค่ได้เบอร์มาก็พอแล้ว”

“โอเค!”

ฮันน่ารับคำท้าก่อนที่จะยกแก้วขึ้นชนกับกวิน เพื่อเป็นการตกลงร่วมกัน แล้วยกดื่มจนหมดแก้วเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเอง

ร่างบางเดินตรงไปหาชายหนุ่มที่เป็นเป้าหมายด้วยความมั่นใจอย่างไม่รอช้า ยังไงเธอก็ต้องชนะกวินแน่นอน!!