แชร์

บทที่ 10

ผู้เขียน: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
วิลล่าตระกูลฉือ

ในยามค่ำคืน หลี่หลันนั่งรอฉือไห่ผิงอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยสวมชุดนอนผ้าไหมเนื้อดี

ในวัยสาว หลี่หลันเคยเป็นสาวงามแห่งเจียงหนานที่ทั้งอ่อนหวานและงดงาม ฉือเจี้ยนกั๋วรักเธอมากจนเอาใจทุกอย่าง ไม่ให้เธอต้องทำงานบ้านเลยแม้แต่น้อย ต่อมาเธอแต่งงานใหม่กับฉือไห่ผิง ซึ่งได้สืบทอดกิจการและทรัพย์สินของฉือเจี้ยนกั๋ว และทำให้ธุรกิจเติบโตยิ่งขึ้น ส่งผลให้หลี่หลันกลายเป็นคุณนายผู้สูงศักดิ์ เธอให้ความสำคัญกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังคงมีเสน่ห์ไม่เสื่อมคลาย

ในตอนนั้น ประตูวิลล่าถูกเปิดโดยสาวใช้ ฉือไห่ผิงกลับมาถึงบ้าน

หลี่หลันรีบยิ้มด้วยความดีใจ เดินเข้าไปต้อนรับและถอดเสื้อสูทชั้นนอกของเขาออก “คุณคะ ทำไมวันนี้กลับดึกจัง?”

ต่างจากฉือเจี้ยนกั๋วที่ซื่อสัตย์และเงียบขรึม ฉือไห่ผิงในวัยหนุ่มมีความเจ้าชู้และหน้าตาหล่อเหลา เมื่อเขากลายเป็นผู้บริหารบริษัทในภายหลัง ความน่าเกรงขามและสง่าราศีที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้หลี่หลันหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น

ฉือไห่ผิงพูดขึ้น “คืนนี้ผมมีงานเลี้ยงน่ะ”

หลี่หลันได้กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อสูทของฉือไห่ผิง กลิ่นนี้คุ้นเคยมาก เพราะเป็นของเลขาสาวคนใหม่ที่เขาเพิ่งจ้างมา

หลี่หลันพูดด้วยความโกรธ “คุณไปอยู่กับเลขาคนนั้นอีกแล้วใช่ไหม?”

ฉือไห่ผิงขมวดคิ้ว ไม่พอใจ “หลี่หลัน ทำไมถึงคิดมากอีกแล้วล่ะ? เทพ C ไม่มารักษาเจียวเจียว เจียวเจียวอารมณ์ไม่ดีเลย เธอเอาเวลาไปปลอบใจลูกจะดีกว่านะ! ผมเหนื่อยแล้ว ขึ้นไปพักผ่อนดีกว่า”

ฉือไห่ผิงทำท่าจะเดินขึ้นบันไดไป

หลี่หลันพูดขึ้นทันที “ฉันมีวิธีเชิญเทพ C มาได้”

ฉือไห่ผิงหยุดเดินทันทีและหันกลับมา เขายื่นมือโอบไหล่หลี่หลัน “หลันหลัน คุณเก่งมาก คุณไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลย คุณคือสุดที่รักของผม”

ฉือไห่ผิงมีฝีมือในการเอาใจผู้หญิง และสามารถเติมเต็มความอ่อนหวานในแบบฉบับหญิงสาวแห่งเจียงหนานของหลี่หลันได้

หลี่หลันซบลงในอ้อมอกของฉือไห่ผิง ก่อนจะมองเขาอย่างมีเสน่ห์และพูดว่า “ฉันมีข้อแม้ คุณต้องไล่เลขาคนนั้นออก!”

ฉือไห่ผิงตอบ “ไม่มีปัญหา พรุ่งนี้ผมจะไล่เธอออกเอง”

พูดจบ ฉือไห่ผิงก็อุ้มหลี่หลันขึ้นในท่าแนวนอน

ร่างของหลี่หลันอ่อนระทวยลง ดวงตาเปล่งประกายเสน่หา “เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณเหนื่อยไม่ใช่เหรอ?”

ชุดนอนของหลี่หลันเผยออก เผยให้เห็นชุดชั้นในลูกไม้สุดเซ็กซี่ด้านใน ฉือไห่ผิงพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “เห็นคุณเร่าร้อนแบบนี้ ใครจะอดใจไหว”

หลี่หลันทุบเขาเบาๆ “คุณนี่มันร้ายจริงๆ~”

ฉือไห่ผิงหัวเราะอย่างเจ้าชู้ “ไม่ชอบเหรอ?”

เช้าวันถัดมา

ฉือหว่านรับสายโทรศัพท์จากหลี่หลันในอพาร์ตเมนต์

หลี่หลันทำตัวเป็นแม่ผู้ใจดี “หวานหว่าน ครั้งก่อนที่โรงพยาบาลแม่ผิดเองนะ แม่เตรียมอาหารจานโปรดของเธอไว้เต็มโต๊ะ กลับบ้านหน่อยนะ”

ซูเสี่ยวฝูโผล่ศีรษะออกมาจากห้องครัว “หวานหว่าน อย่าไปเลย เธอแค่เป็นหมารับใช้ของฉือไห่ผิง อายุขนาดนี้แล้วยังคิดแต่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ไม่มีทางแก้ไขได้หรอก”

ฉือหว่านตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ฉันไม่มีเวลา”

เธอเตรียมจะวางสาย

แต่หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน ตอนเธอเกิดพ่อของเธอได้เหล้าหนี่ว์เออร์หงไว้ขวดหนึ่ง บอกว่าจะรอให้เธอโตแล้วค่อยเอามาดื่ม ตอนนี้แม่ขุดมันขึ้นมาแล้ว กลับบ้านสิ”

ขนตายาวของฉือหว่านสั่นไหว หลี่หลันรู้วิธีเล่นกับจุดอ่อนของเธอเป็นอย่างดี

ฉือหว่านมาถึงวิลล่าตระกูลฉือ ซึ่งไม่มีฉือไห่ผิงและฉือเจียวอยู่ หลี่หลันเตรียมอาหารโต๊ะใหญ่จริงๆ และบนโต๊ะก็มีเหล้าหนี่ว์เออร์หงวางอยู่

คำว่า “หนวี่เอ๋อร์หง” สามตัวนี้เขียนโดยมือของพ่อเธอเอง ลายมือดูเงอะงะเล็กน้อย พ่อของเธอไม่ได้มีการศึกษาสูง แต่สร้างตัวขึ้นมาจากศูนย์ ต่างจากฉือไห่ผิงที่ในยุคนั้นเป็นถึงนักศึกษามหาวิทยาลัย

นิ้วมือขาวเรียวของฉือหว่านลูบเบาๆ ไปที่คำว่า “หนวี่เอ๋อร์หง” อย่างช้าๆ เธอเองก็เคยมีช่วงเวลาในวัยเด็กที่เต็มไปด้วยความสุข พ่อของเธอรักเธอมากที่สุด

วันนี้หลี่หลันอารมณ์ดี ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยสีสันและรอยยิ้ม เธอเปิดเหล้าหนี่ว์เออร์หงและรินลงในถ้วยสองใบ ถ้วยหนึ่งสำหรับตัวเธอเอง อีกถ้วยสำหรับฉือหว่าน

“หวานหว่าน เราชนแก้วกัน”

ฉือหว่านมองหลี่หลัน และถามขึ้นด้วยเสียงเยือกเย็น “ตอนนั้น พ่อฉันตายได้ยังไงกันแน่?”

คำถามนี้ทำให้มือของหลี่หลันสั่นจนเกือบทำเหล้าในถ้วยหกออกมา

หลี่หลันหลบสายตาเล็กน้อย “หวานหว่าน พ่อเธอก็แค่…ป่วยตาย บอกไปเธอก็ไม่เข้าใจหรอก เธอไม่ใช่หมอ!”

ฉือหว่านหัวเราะเยาะเบาๆ ก่อนจะยกถ้วยเหล้าขึ้นดื่มจนหมดช้าๆ พ่อเธอตายยังไง เธอจะต้องรู้ให้ได้

ฉือหว่านวางถ้วยเปล่าลง “ฉันมีธุระ ต้องไปแล้ว”

ฉือหว่านลุกขึ้นเตรียมตัวจะไป แต่ในตอนนั้นเอง หวังสือก็ปรากฏตัวและเดินเข้ามา

ฉือหว่านขมวดคิ้ว “คุณเป็นใคร?”

หวังสือที่อยู่ในวัยกลางคนแล้ว ดูเหมือนจะมีบุคลิกสุขุม แต่เขาใช้สายตามองฉือหว่านตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความหยาบโลนและยิ้มอย่างลามก

หลี่หลันวางถ้วยเหล้าในมือลง “หวานหว่าน นี่คือหัวหน้าแผนกหวังจากโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน เขารู้จักเทพ C สามารถช่วยให้เทพ C มารักษาเจียวเจียวได้”

ฉือหว่านมองหวังสือ เขารู้จักเทพ C อย่างนั้นเหรอ?

ฮึ

ฉือหว่านยิ้มเยาะพลางถาม “แล้วไง?”

หลี่หลันฉีกหน้ากากความเป็นแม่ผู้แสนดีออก “หวานหว่าน แกไปนอนกับหัวหน้าแผนกหวังครั้งหนึ่ง แล้วเจียวเจียวก็จะมีคนช่วยรักษา”

เพื่อช่วยฉือเจียว แม่ของเธอถึงกับยอมให้เธอไปนอนกับผู้ชาย?

นี่เองคือเหตุผลที่หลี่หลันเรียกเธอกลับมา

ในตอนนั้นเอง ฉือหว่านรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแรงและร้อนขึ้น ร้อนเหลือเกิน

ผิดปกติ

ฉือหว่านมองไปที่ขวด "หนวี่เอ๋อร์หง" แล้วก็รู้ทันทีว่า หลี่หลันใส่ยาอะไรบางอย่างลงไปในเหล้าของพ่อ

มีอะไรอีกที่แม่เธอไม่กล้าทำ?

ดวงตาขาวใสของฉือหว่านเริ่มมีสีแดงระเรื่อด้วยน้ำตา เธอมองหลี่หลันด้วยความผิดหวังเต็มหัวใจ

เธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิด ทำไมเธอถึงไม่ได้รับความรักเลย?

หลี่หลันหลบสายตา ก่อนจะหันไปบอกหวังสือ “หัวหน้าแผนกหวัง ฉันยกเธอให้คุณแล้ว”

หวังสือที่กำลังตื่นเต้นถึงขีดสุดลูบมือตัวเองอย่างลิงโลด ก่อนจะพุ่งเข้าหาฉือหว่าน “นางฟ้าตัวน้อย มาเถอะ! สวยขนาดนี้ ลองดูสิว่าเวลานอนบนเตียงจะเร่าร้อนขนาดไหน!”

หลี่หลันเดินออกไป

ทันทีที่หลี่หลันเดินออกไป หวังสือก็ล้มลงกับพื้นหมดสติไปเพราะยาสมุนไพร

ใบหน้าของฉือหว่านร้อนเหมือนไฟลวก ยาที่หลี่หลันใส่ไว้ในเหล้านั้นรุนแรงมาก

เธอเอื้อมมือไปที่เอวเพื่อหยิบเข็มเงินออกมา

แต่กลับพบว่าไม่มีอะไรเลย แย่แล้ว! เข็มเงินตกอยู่ในวิลล่า

ฉือหว่านทำได้เพียงรีบกลับไปที่วิลล่าอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่วันที่เธอหิ้วกระเป๋าออกจากที่นี่ เธอก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย

เธอเข้าไปที่ห้องนอนใหญ่เพื่อหาเข็มเงิน แต่กลับหาไม่เจอ

คาดว่าคุณป้าอู๋คงเก็บของแล้วทิ้งไป

ฉือหว่านดื่มเหล้าไม่เป็น และตอนนี้ฤทธิ์ของ "หนวี่เอ๋อร์หง" ก็เริ่มแสดงผลเต็มที่ เธอเริ่มเวียนหัว และเหตุผลที่เธอพยายามยึดมั่นไว้ก็ค่อยๆ พังทลายด้วยคลื่นความร้อนในร่างกาย “อืม… ร้อนจริงๆ~”

ในตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นมาจากข้างนอก มีคนกลับมา

ฮั่วซือหานกลับมา?

ดวงตาของฉือหว่านสว่างวาบ

ฮั่วซือหานเปิดประตูเข้ามา และร่างกายที่ร้อนระอุและนุ่มนวลราวไร้กระดูกของฉือหว่านก็พุ่งเข้าสู่อ้อมอกของเขาในทันที

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (6)
goodnovel comment avatar
Tom Destiny
เผด็จศึกก่อนอีตัวร้ายไปเลย
goodnovel comment avatar
Annxptt
แม่แบบนี้มันน่า...นัก
goodnovel comment avatar
สลึมสลือ แฟสดหม้อต้ม
อิแม่เลวทราต่ำช้า
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1099

    หลินซื่อกรุ๊ปเปิดฉากศึกชิงอำนาจภายในตระกูลอย่างเป็นทางการแล้ว น้องสาวต่างแม่ของหลินซีเหยามีการสนับสนุนจากพ่อของเธอ ตอนนี้ก็เริ่มออกอาการฮึกเหิม อยากจะแย่งชิงอำนาจเต็มแก่ส่วนตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอได้รับความโปรดปรานจากนายท่านหลิน อีกทั้งยังแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลลู่ ตำแหน่งจึงมั่นคงแต่ว่าหากน้องสาวต่างแม่คนนั้นได้ถือหุ้นบริษัท เธอก็ต้องได้รับการสนับสนุนจากนายท่านหลินให้ได้เท่านั้นเงื่อนไขที่นายท่านหลินให้เธอสืบทอดตระกูลหลินก็คือ ให้เธอตั้งท้องลูกของลู่หนานเฉิงโดยเร็วที่สุดความจริงแล้ว ในตระกูลใหญ่เช่นนี้ ความสัมพันธ์ของคนกับคนล้วนแลกเปลี่ยนด้วยผลประโยชน์ทั้งสิ้น มีเพียงเธอตั้งท้องลูกของลู่หนานเฉิงเท่านั้น การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ของสองตระกูลลู่กับหลินถึงจะมั่นคง แต่เรื่องที่หลายปีมานี้เธอกับลู่หนานเฉิงยังไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน คงปิดบังผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านไม่พ้นคุณนายหลินกล่าว “ซีเหยา แม่รู้ว่าหนูกับหนานเฉิงไม่ได้มีความรู้สึกต่อกัน ตอนนี้ให้หนูตั้งท้องก็คงทำให้ลำบากใจอยู่มาก”หลินซีเหยาตัดบทแม่ของตัวเอง “แม่ หนูทะ!”คุณนายหลินชะงัก “ซีเหยา……”“แม่ ลู่หนานเฉิงเป็นทายาทค

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1098

    ลู่หนานเฉิงทำหน้างง “...น้าหรง งั้นเอาแบบนี้ไหม คุณอย่านอนโซฟาเลย มานอนตรงกลางระหว่างเราสองผัวเมียแทนดีไหม?”น้าหรง “แบบนั้นมันไม่เหมาะมั้งคะ”“เธอก็รู้ว่าไม่เหมาะ แล้วจะให้อยู่ดูอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เราจะมีลูกกันยังไงล่ะ หรือคุณปู่จะให้เธอมาคอยสอนเราด้วย?”น้าหรง “...จริงสิ แบบนี้ก็คงไม่เหมาะจริงๆ งั้นคุณชายคุณนาย พยายามกันให้เต็มที่นะคะ!”พูดจบ น้าหรงก็รีบเดินออกไปจากห้องตอนนี้ในห้องเหลือเพียงลู่หนานเฉิงกับหลินซีเหยา ลู่หนานเฉิงพูดขึ้นว่า “เพราะคุณปู่คอยจับตาดูอยู่ เราถึงต้องนอนห้องเดียวกัน เธอไม่ว่ากันนะ?”หลินซีเหยายกมือถอดเสื้อคลุมสีขาวออก เหลือเพียงชุดเดรสที่สวมอยู่ด้านใน เธอส่ายหน้าเบาๆ “ไม่เป็นไร”ลู่หนานเฉิงมองเธอแวบหนึ่ง ชุดเดรสแนบกับสัดส่วนจนเผยให้เห็นเอวคอด เธอสวยจนเขาต้องรีบเบือนสายตา “คืนนี้ฉันนอนโซฟา เธอนอนบนเตียง”หลินซีเหยาหันมามองเขา “น้าหรงคงจับตาดูเราอยู่ คืนนี้เรานอนเตียงเดียวกันเถอะ”ลู่หนานเฉิงไม่คิดว่าเธอจะพูดตรงขนาดนั้น เขายักไหล่ “ในเมื่อคุณนายลู่เชิญ ฉันก็ไม่ขัด คืนนี้นอนเตียงเดียวกันก็ได้ เธอจะอาบน้ำก่อนหรือให้ฉันก่อน?”หลินซีเหยา “ฉันยังต้องทำแบบร่

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1097

    ลู่หนานเฉิงมองสองคนนั้นที่กำลังหัวเราะเยาะเขาอย่างสนุกสนาน แล้วพูดอย่างจนใจ “พวกนายก็รอดูฉันขายหน้ากันไปเถอะ!”ฮั่วซือหานพูดขึ้น “พอแล้ว คุณนายลู่ของนายรออยู่ที่สนามบินแล้ว รีบไปรับเธอเถอะ”“โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่”ลู่หนานเฉิงออกจากภัตตาคาร ขับรถไมบัคมุ่งหน้าไปสนามบิน ใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีก็มาถึงทันทีที่มองออกไป เขาก็เห็นหลินซีเหยา ถึงแม้จะเคยเจอเธอเพียงไม่กี่ครั้ง แต่หลินซีเหยาเป็นหญิงสาวที่งดงามโดดเด่นไม่เหมือนใคร แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย เธอก็ยังเป็นจุดสนใจที่ทุกสายตามองเห็นได้ทันทีตอนนั้น หลินซีเหยากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในโถงสนามบิน เธอสวมเสื้อคลุมสีขาว ผมยาวสลวยเหมือนสาหร่ายสีน้ำตาลดำสยายลงอย่างเป็นธรรมชาติ ในฐานะคุณหนูใหญ่ตระกูลหลินและคุณหนูอันดับหนึ่งของวงสังคม ทุกท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเธอล้วนเต็มไปด้วยความสง่างามของหญิงชั้นสูง ดุจอัญมณีล้ำค่าที่ส่องแสงระยับน้าหรงเป็นคนแรกที่เห็นลู่หนานเฉิง จึงเอ่ยอย่างดีใจ “คุณชาย!”หลินซีเหยาลุกขึ้นแล้วหันมามองเธอมีผิวขาวละเอียดดั่งหยก ใบหน้าเล็กเรียวขนาดเท่าฝ่ามือ งดงามเยือกเย็นและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน เธอไม่ได้ส

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1096

    นายท่านลู่พูดเสียงดัง “ฉันไม่กิน! ฉันไม่อยากกินยา! เห็นอยู่ชัดๆ ว่าตระกูลลู่ของเราจะไม่มีคนสืบทอดแล้ว ฉันไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว ปล่อยให้ฉันตายเถอะ ถึงตายไปใต้ดินฉันก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพบุรุษแล้ว!”พ่อบ้านรีบพูดขึ้น “ท่านครับ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ อย่าเอาร่างกายของตัวเองมาเล่นนะครับ คุณชาย รีบพูดอะไรสักอย่างเถอะ อย่าทำให้ท่านโกรธไปมากกว่านี้เลย ร่างกายของท่านคุณก็รู้ดี หมอบอกแล้วว่าห้ามถูกกระตุ้นอารมณ์เด็ดขาด!”ลู่หนานเฉิงรู้ดีว่าคุณปู่ของเขากำลังแสดงละคร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าช่วงไม่กี่ปีมานี้สุขภาพของท่านทรุดลงเรื่อยๆ เมื่อห้าปีก่อน คุณปู่ลู่เคยล้มป่วยหนักจนต้องเข้าไอซียู ตอนนั้นท่านนอนอยู่บนเตียงพร้อมสายระโยงระยาง จับมือเขาไว้แน่นแล้วขอให้เขาแต่งงานกับคุณหนูตระกูลหลิน หลินซีเหยา เขาจึงจำใจตอบตกลงหลังจากนั้นท่านก็รอดมาได้ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ต้องพึ่งยาเพื่อประคองอาการไว้ ลู่หนานเฉิงรู้ดีว่าคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะยังอยากเห็นตระกูลลู่มีผู้สืบทอดนายท่านลู่ยังพูดต่อ “ดูท่าไอ้เจ้าหลานคนนี้จะไม่สนใจฉันแล้วสินะ ยังไงคนอื่นเขาก็ได้อุ้มเหลนกันหมด มีแต่ฉันที่ไม่ได้อุ้ม บนโลกนี

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1095

    ฮั่วซือหานพูดว่า “ร่างกายฉันแข็งแรงพอ ยาแก้ปวดพวกนี้ยังทนไหวอยู่!”เขาก้าวเข้าไปข้างหน้า แล้วโอบกอดฉือหว่านไว้แน่น “หวานหว่าน ฉันไม่อยากเสียเธอไปเลยนะ! พอรู้ว่าหนานเฉิงกลับมา ฉันก็รีบตามมาทันที ฉันกลัวมาก กลัวว่าจะมีใครเข้ามาในชีวิตของเธอแทนที่ฉัน กลัวว่าจะมีใครเข้ามาในใจเธอ ฉันกลัวว่าจะถูกแทนที่จริงๆ!”ตอนนี้เขากอดเธอไว้เงียบๆ ฉือหว่านได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นแรง และได้ยินเสียงคำพูดแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยความจริงใจคนอย่างฮั่วซือหานก็มีสิ่งที่กลัวเหมือนกัน เขากลัวว่าเธอจะถูกใครแย่งไปจากเขา กลัวว่าจะสูญเสียเธอไปหัวใจของฉือหว่านอ่อนยวบลงทันที เธอยกแขนขึ้นโอบกอดฮั่วซือหานกลับเบาๆ “ไม่หรอก ฉันกำลังพยายามหาวิธีแก้พิษรักเดียวให้ได้ ฮั่วซือหาน ฉันจะรักษาคุณให้หายแน่!”ฮั่วซือหานพูดว่า “ฉันเชื่อเธอ เธอคือยาของฉัน!”ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นแน่นอนทั้งสองกอดกันแน่นอย่างเงียบงัน ขณะนั้นเงาร่างสูงใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามา เป็นลู่หนานเฉิงหลังจากฮั่วซือหานและฉือหว่านออกจากห้องไป ลู่หนานเฉิงก็รู้สึกเบื่อเลยออกมาเดินเล่น ไม่คิดว่าจะเห็นภาพทั้งคู่กอดกันพอดีลู่หนานเฉิงหยุดอยู่ตรงนั้น เขาชอบฉือหว่านจร

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1094

    ฮั่วซือหานพูดว่า “ตอนนี้นายเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ควรอยู่ให้ห่างจากฉือหว่านหน่อยจะดีกว่า!”ลู่หนานเฉิงถอนหายใจ จริงๆ แล้วเมื่อห้าปีก่อนเขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเขากับฉือหว่านไม่มีทางเป็นไปได้ลู่หนานเฉิงมองไปที่ฮั่วซือหาน “พิษรักเดียวในร่างนาย ยังหาทางแก้ไม่ได้จริงๆ เหรอ?”ฮั่วซือหานตอบ “ตอนนี้ยังหาทางไม่ได้”ลู่หนานเฉิงว่า “งั้นก่อนที่พิษรักเดียวของนายจะถูกแก้ ฉันจะช่วยดูแลฉือหว่านแทนนายเอง”ฮั่วซือหานส่งสายตาคมกริบไปทันทีลู่หนานเฉิงหัวเราะ “ไม่ต้องห่วง ฉันหมายถึงในฐานะเพื่อน นายดูสิ นายหึงอีกแล้ว!”ฮั่วซือหาน “ฉือหว่านมีเพื่อนเยอะ ไม่ต้องให้นายมาดูแล!”ลู่หนานเฉิง “……”ฮั่วซือหานลุกขึ้น “ฉันจะออกไปโทรศัพท์หน่อย”เขาเดินออกไปจริงๆลู่หนานเฉิงมองห้องส่วนตัวหรูหราที่ตอนนี้เหลือเขาเพียงคนเดียว “……” ช่างเถอะ ดื่มชาไปก่อนก็แล้วกันฮั่วซือหานเดินออกมาด้านนอก เขาออกมาเพื่อโทรศัพท์จริงๆเขาหยิบมือถือขึ้นมากดหมายเลขหนึ่งไม่นานสายก็ถูกต่อ จากฝั่งนั้นมีเสียงของนายท่านลู่ดังขึ้น “ซือหาน ทำไมมีเวลามาโทรหาลุงแก่คนนี้ล่ะ”สองตระกูลเป็นเพื่อนสนิทกัน นายท่านลู่ถือว่าเห็นฮั่วซือหานเติบโต

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status