แชร์

บทที่ 4

ผู้เขียน: อวินจงมี่
เฟิงจิ่งซินเอ่ยพลางกระโดดบนเตียง “จริงเหรอคะ?!”

“อืม”

“งั้นทำไมเมื่อกี้น้าอู๋อู๋ไม่บอกหนูล่ะคะ?”

“เรื่องเพิ่งชัดเจน ก็เลยยังไม่ได้บอกเธอน่ะ”

เฟิงจิ่งซินตื่นเต้นมาก “งั้นคุณพ่ออย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับน้าอู๋อู๋นะคะ หลังจากเรากลับประเทศแล้วค่อยเซอร์ไพรส์คุณน้าดีไหมคะ”

“ดีจ๊ะ”

“คุณพ่อดีที่สุดเลย หนูรักคุณพ่อมากเลย!”

เฟิงจิ่งซินยังคงดีใจมากแม้จะวางสายแล้ว ทั้งร้องทั้งกระโดดโลดเต้นบนเตียง

ผ่านไปสักพัก จู่ๆ เธอก็นึกถึงหรงฉือ

หลายวันมานี้เธออารมณ์ดีมากๆ เพราะแม่ไม่ได้โทรหาเธอ

จริงๆ แล้วหลายวันมานี้เธอไม่เพียงแค่จงใจออกบ้านแต่เช้า แต่ยังจงใจวางโทรศัพท์ไว้ไกลๆ หรือปิดเครื่องหลังเลิกเรียนกลับบ้านเพื่อที่จะได้ไม่ต้องคุยโทรศัพท์กับแม่

แต่หลังจากผ่านไปสองวันเธอก็ไม่ทำเช่นนั้นอีกเพราะกลัวว่าแม่รู้แล้วจะโกรธ

แต่สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือแม่ไม่โทรหาเธอเลยหลายวันหลังจากนั้น

ตอนแรกเธอยังคิดว่าแม่รู้เรื่องที่เธอจงใจพลาดรับสายจากแม่

แต่พอคิดดูอีกที จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ถ้าแม่รู้ว่าเธอทำเรื่องผิดพลาด แม่จะต้องให้เธอแก้ไขทันที แต่ไม่ใช่โกรธจนไม่โทรหาเธอแบบนี้

เพราะอย่างไรเสีย เธอก็สำคัญที่สุดสำหรับแม่ และแม่ก็รักเธอมากที่สุด ดังนั้นเธอจึงไม่เชื่อว่าแม่จะยอมไม่โทรหาเพราะโกรธเธอจริงๆ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเฟิงจิ่งซินก็พลันรู้สึกคิดถึงหรงฉือ

นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่เธอคิดถึงหรงฉือ

จึงอดไม่ได้ที่จะโทรหาหรงฉือ

แต่เพิ่งจะกดโทรออก จู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ ถึงแม้ว่าเธอจะได้เจอกับน้าอู๋อู๋ในเร็วๆ นี้หลังจากกลับประเทศ แต่ด้วยนิสัยของแม่ แม่ต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อห้ามไม่ให้เธอพบกับน้าอู๋อู๋แน่นอน

แล้วเธอก็จะไม่สามารถเจอกับน้าอู๋อู๋เมื่อใดก็ได้ตามที่ต้องการเหมือนตอนอยู่ที่นี่ได้อีก

เมื่อคิดถึงตรงนั้น เฟิงจิ่งซินก็พลันอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาในทันใด

ตอนนี้ที่ประเทศจีนเป็นเวลาตีหนึ่ง

หรงฉือหลับไปแล้ว

แต่ถูกปลูกด้วยเสียงเรียกเข้าจากเฟิงจิ่งซิน

พอตื่นก็พบว่าเป็นสายจากเฟิงจิ่งซิน ขณะที่เธอกำลังจะกดรับสาย เฟิงจิ่งซินก็กดตัดสายด้วยความโกรธ

แม้ว่าหรงฉือจะระบุชัดเจนในข้อตกลงการหย่าร้างว่าเธอยอมสละสิทธิ์ในการเลี้ยงดูเฟิงจิ่งซิน แต่อย่างไรเสียเฟิงจิ่งซินก็เป็นลูกสาวของเธออยู่ดี

เธอจึงยังมีความรับผิดชอบต่อลูกอยู่

เมื่อเห็นเฟิงจิ่งซินโทรมา แต่จู่ๆ ก็ตัดสายไป เธอกลัวว่าอาจจะเรื่องอะไรขึ้น จึงรีบโทรกลับ

แต่พอเฟิงจิ่งซินเห็นสายโทรเข้ากลับหันหน้าหนี และไม่ยอมรับสาย

ซึ่งทำให้หรงฉือยิ่งกังวลขึ้นไปอีก จึงรีบโทรเข้าเบอร์บ้านของวิลล่าหลังนั้นทันที

ไม่นานป้าหลิวก็รับสาย เมื่อฟังหรงฉือพูดจบเธอก็รีบพูดว่า “คุณหนูคงไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เมื่อคืนเธอนอนดึก วันนี้ก็เลยตื่นสาย เมื่อกี้ตอนฉันขึ้นไปเธอยังหลับอยู่ เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปดูสักหน่อย แล้วอีกเดี๋ยวค่อยโทรหาคุณนะคะ”

เมื่อได้ฟังคำพูดของป้าหลิว หรงฉือถึงโล่งใจ “ค่ะ รบกวนด้วยค่ะ”

เฟิงจิ่งซินกำลังล้างหน้าในห้องอาบน้ำตอนที่ป้าหลิวขึ้นไปชั้นบน

หลังจากป้าหลิวอธิบายสถานการณ์ชัดเจนแล้ว เธอก็บ้วนปากไปพลางก้มหน้าโกหกว่า “เผลอกดไปโดนเองค่ะ”

ป้าหลิวไม่ได้สงสัยอะไร เมื่อเห็นเธอกำลังแปรงฟัน จึงเดินลงไปชั้นล่างเพื่อตอบกลับหรงฉือ

เฟิงจิ่งซินมองตามพลางเปล่งเสียงฮึดอัด ถึงค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง

หรงฉือฟังคำพูดของป้าหลิวแล้วก็โล่งอก

เพียงแต่จู่ๆ ก็ถูกปลุกให้ตื่นกะทันหัน เธอจึงไม่สามารถนอนหลับต่อได้แม้จะผ่านเวลาไปนาน เมื่อตื่นไปทำงานในวันรุ่งขึ้นจึงอารมณ์ไม่ค่อยดี

นับตั้งแต่วันที่เฟิงถิงเซินได้รับโทรศัพท์จากหลินอู๋ เขาก็ไม่เคยนึกถึงซองจดหมายที่บรรจุข้อตกลงการหย่าร้างที่หรงฉือให้เขาอีกเลย

ในวันที่เขากลับประเทศ เฟิงถิงเซินเอาเอกสารฉบับสุดท้ายใส่ลงในกระเป๋าเอกสารก่อนจะตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าไม่ลืมอะไรแล้วหันหลังเดินลงบันไดไป

“โอเคแล้ว ออกเดินทางกันเถอะ”

จากนั้นรถลีมูซีนก็ขับออกจากวิลล่าอย่างรวดเร็ว และมุ่งหน้าไปยังสนามบิน

......

หรงฉือยังไม่รู้เรื่องที่พวกเฟิงถิงเซินกลับประเทศ

เพราะไม่มีใครบอกเธอ

ผ่านไปครึ่งเดือนแล้วนับตั้งแต่ที่เธอย้ายออกจากวิลล่า

ในเวลาครึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอค่อยๆ ชิน และเริ่มชอบชีวิตที่เงียบสงบและผ่อนคลายของการอาศัยอยู่คนเดียว

เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอจึงตื่นสายหน่อย

เธอเปิดผ้าม่านหลังจากตื่นนอนและล้างหน้าแปรงฟัน เมื่อเห็นแสงแดดภายนอกกำลังพอดี เธอจึงบิดขี้เกียจ แล้วรดน้ำต้นไม้และดอกไม้ที่เธอปลูกไว้

หลังจากรดน้ำต้นไม้และดอกไม้ที่เธอปลูกไว้เสร็จ กริ่งประตูก็ดังขึ้นขณะที่เธอเตรียมกำลังจะทำอาหารเช้าง่ายๆ ให้ตัวเอง

นั่นก็คือคุณนายฟาง เพื่อนบ้านที่อาศัยอยู่ฝั่งตรงข้ามของเธอ

“คุณหรง ไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหม”

หรงฉือเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เปล่าค่ะ ฉันตื่นนานแล้ว”

“ถ้างั้นก็ดี” คุณนายฟางเอ่ยอย่างเป็นมิตร “นี่คือซาลาเปาและเกี๊ยวที่เพิ่งออกจากหม้อร้อนๆ ของเราเมื่อเช้านี้ ก็เลยเอามาให้คุณลองชิมดูก่อน”

“ขอบคุณค่ะ นี่... คุณเกรงใจเกินไปแล้วค่ะ”

“สมควรอยู่แล้วๆ ถ้าไม่ได้คุณช่วยเถียนเถียนของเราไว้เมื่อหลายวันก่อน เถียนเถียนจะถูกหมาบ้าตัวนั้นกัดหนักขนาดไหนก็ไม่รู้ ช่วงนี้อยากจะขอบคุณคุณอย่างดีมาตลอด แต่เราสองสามีภรรยางานยุ่งตลอด ก็เลยไม่มีเวลามาสักที รู้สึกเกรงใจมากจริงๆ ...”

“แค่เรื่องเล็กน้อยค่ะ คุณนายฟางเกรงใจเกินไปแล้ว”

หลังจากทักทายปราศรัยกันสักพัก คุณนายฟางก็กลับไป

หรงฉือกลับเข้าห้อง ทานอาหารเช้าไปพร้อมกับศึกษากลไกการทำงานของ AI ที่เธอวิจัยล่าสุด

ตอนบ่าย มีข่าวเกี่ยวกับงานฉลองครบรอบ 100 ปีของมหาวิทยาลัยตงฟางเด้งขึ้นมาในโทรศัพท์มือถือ

หรงฉืออึ่งไปชั่วขณะ พอมองดูวันที่ถึงจำได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบก่อตั้งของมหาวิทยาลัยตงฟางจริงๆ

พอเธอเช็คดูในอินเทอร์เน็ตก็พบว่ามีหลายแฮชแท็กเกี่ยวกับ #งานฉลองครบรอบ 100 ปีของมหาวิทยาลัยตงฟาง ที่กำลังขึ้นเทรนคำค้นหายอดฮิตบนโซเชียล

สาเหตุที่งานฉลองครบรอบของมหาวิทยาลัยตงฟางในครั้งนี้ได้รับความนิยมมากขนาดนี้ นอกจากมหาวิทยาลัยตงฟางจะเป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศแล้ว ทุกการเคลื่อนไหวของมหาวิทยาลัยยังได้รับความสนใจเป็นอย่างมากอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น เพราะครั้งนี้เป็นงานฉลองครบรอบ 100 ปีครั้งแรกของมหาวิทยาลัยตงฟาง ด้วยเหตุนี้ ศิษย์เก่ากิตติมศักดิ์ที่ได้รับเชิญให้กลับมาเข้างานฉลองมหาวิทยาลัยแม่กจึงมีจำนวนมากเป็นพิเศษ

ศิษย์เก่ากิตติมศักดิ์เหล่านี้ล้วนเป็นผู้มีชื่อเสียงในแต่ละวงการที่ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก

หรงฉือมองซ้ำหลายรอบ

เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นตาของหลายคนปรากฏในภาพ มือที่ถือโทรศัพท์ก็สั่นเทา

ความทรงจำเกี่ยวกับช่วงเวลาในมหาลัยในอดีตก็พรั่งพรูเข้ามาในหัวทันที

จู่ๆ ในใจก็สับสนขึ้นมาทันใด

ถ้าเธอไม่ได้แต่งงานทันทีหลังจากเรียนจบปริญญาตรี บางทีวันนี้เธออาจจะได้เป็นหนึ่งในศิษย์เก่ากิตติมศักดิ์ที่ได้รับเชิญให้กลับมาเข้าร่วมงานฉลองครบรอบของมหาลัยก็ได้มั้ง?

หรงฉือปิดคอม ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะขับรถไปยังมหาวิทยาลัยตงฟาง

ในเวลานี้เป็นช่วงบ่าย

แม้ว่าแขกผู้มีเกียรติจำนวนมากที่ได้รับเชิญให้กลับมาชมงานฉลองครบรอบของมหาลัยจะกลับกันไปแล้ว

แต่ยังมีคนอยู่ในมหาลัยจำนวนมาก

หรงฉือเดินเตร่ไปรอบมหาลัยอย่างไร้จุดหมาย ขณะที่เธอเดินไปถึงใต้อาคารปฏิบัติการ ทันใดนั้นพลันมีเสียงที่คุ้นหูเรียกเธอไว้

“เสี่ยวฉือ?”

ยี่สิบนาที่ต่อมา ในร้านน้ำชาแห่งหนึ่งนอกมหาวิทยาลัยตงฟาง

อวี้มั่วซวินเอ่ยขณะรินน้ำชาให้หรงฉือว่า “ช่วงนี้เป็นไงบ้าง”

หรงฉือถือแก้วชาด้วยสองมือ ก้มหน้าลงพร้อมยิ้มเจื่อนๆ “ก็ดีนะ แต่ว่า... กำลังจะหย่าน่ะ”

อวี้มั่วซวินไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำตอบนี้จึงอึ้งไปชั่วขณะ “ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไร”

“แล้วคุณคิดจะทำยังไงต่อไป จะกลับมาทำงานที่บริษัทไหม”

“มีความคิดนี้ แต่ว่า...”

อวี้มั่วซวินไม่รู้ว่าเธอกังวลอะไร แต่ก็พูดกับเธออย่างจริงจังมากว่า “เสี่ยวฉือ บริษัทต้องการคุณ และคุณก็มีส่วนในบริษัท ผมหวังว่าคุณจะกลับมาดูแลงานภาพรวม”

“ฉัน ฉัน...”

หรงฉือกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อเห็นท่าทางจริงจังของอวี้มั่วซวิน

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากกลับไป

เพียงแต่ตอนนี้ขอบเขตงาน AI ของเธอพัฒนาไปไวมาก

เธอห่างหายจากวงการ AI มาหกปีแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะกลับไปตอนนี้ ก็กลัวว่าจะตามการพัฒนาของยุคสมัยไม่ทัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการนำทุกคนให้ก้าวสู่ระดับแนวหน้าของวงการ AI เหมือนในอดีต

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (11)
goodnovel comment avatar
Toy Parichat
ใช่สงสารมากกกกก
goodnovel comment avatar
beewara1982
น่าติดตามค่ะ
goodnovel comment avatar
Perpeach Panida
สนุกน่าติดตาม
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 522

    เหยียนอวิ้นจือไม่ชอบหลินอู๋ ขณะเดียวกันก็ไม่ชอบเฟิงถิงเซินด้วยพอเหน็บแนมหลินอู๋เสร็จ เธอก็มองเฟิงถิงเซินพร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า “ก่อนหน้านี้ได้ยินอยู่ตลอดว่าประธานเฟิงกับคุณหลินรักกันมาก ไม่ว่าประธานเฟิงจะไปที่ไหนก็มักจะพาคุณหลินไปด้วย วันนี้ได้เห็นแล้วจึงจะรู้ว่าข่าวลือไม่เกินจริงเลยสักนิด”เหยียนอวิ้นจือพูดประชดประชันอย่างเห็นได้ชัด แต่กลับแฝงด้วยรอยยิ้มออกมา คนที่ไม่รู้คงเข้าใจว่าเหยียนอวิ้นจือกำลังชมว่าความสัมพันธ์ของเฟิงถิงเซินกับหลินอู๋นั้นดีจริง ๆ เวลานี้ มีคนเข้ามาพูดคุยกับพวกเขาพอดี เมื่อได้ยิน ยิ้มแล้วก็พูดแทรกว่า “ใช่ครับ ประธานเฟิงดีต่อคุณหลินจนไม่รู้จะพูดว่าอย่างไรเลย”เหยียนอวิ้นจือมองเฟิงถิงเซินด้วยสายตาที่เย็นชา ไม่ได้ตอบและไม่ได้พูดอะไรต่อ ถึงอย่างไร วันนี้ก็เป็นวันสำคัญของฉางโม่ หากเพราะพวกเขาสองคนทำให้บรรยากาศงานเลี้ยงวุ่นวาย มันจะไม่คุ้มค่าเลยอวี้มั่วซวินกับหรงฉือก็คิดแบบนี้เช่นกันอวี้มั่วซวินยิ้มฝืน ๆ พูดขึ้นว่า “ประธานเฟิง ผมกับอาจารย์มีเรื่องต้องไปจัดการนิดหน่อย ขอตัวก่อน”ประโยคเมื่อครู่นี้ที่เหยียนอวิ้นจือพูดว่า ‘ได้ยินชื่อเสียงมานาน’ นั้น หลินอู๋ย่อม

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 521

    “คุณหลิน”เห็นเหรินจี่เฟิงเดินเข้ามา หลินอู๋ก็ยิ้มเล็กน้อย พูดว่า “ประธานเหริน”เหรินจี่เฟิงมองซ้ายทีขวาที ก่อนจะถามว่า “ทำไมยืนอยู่ที่นี่คนเดียว? ประธานเฟิงล่ะ?”หลินอู๋ชี้ไปทิศทางหนึ่ง ตอบกลับว่า “ถิงเซินคุยเรื่องงานกับใครบางคนอยู่ทางนั้น”เหรินจี่เฟิงมองไปตามทิศทางที่เธอชี้ ไม่นานสายตาก็หันกลับมายังใบหน้าของเธออีกครั้งเขาชะงักไปเล็กน้อย ยังคงอดไม่ได้ เอ่ยปากพูดว่า “คุณหลินดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”รอยยิ้มของหลินอู๋หยุดลงเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลินอู๋ เหรินจี่เฟิงก็ถามอีกว่า “เป็นเพราะหรงฉือ?”พูดจบ ไม่รอให้หลินอู๋พูด เหรินจี่เฟิงก็มองไปทางหรงฉืออย่างเย็นชาแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “คนอย่างเธอ คิดไม่ถึงว่าจะเจริญก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว แม้แต่หนานจื้อจือกับภรรยาของเขาดูเหมือนจะชอบเธอมาก โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย”วันนี้หลินอู๋อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรจริง ๆ และที่เธออารมณ์ไม่ดีจริง ๆ ก็เกี่ยวข้องกับหรงฉือแต่ไม่ใช่อย่างที่เหรินจี่เฟิงคิดแบบนั้นความจริง เธอแค่กำลังกังวลว่าสถานะที่หรงฉือเป็นลูกศิษย์ของหนานจื้อจือ แถมเธอยังเป็นผู้ก่อตั้งฉางโม่จะถูกเปิดเผยต่

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 520

    คนที่อยู่ในงานส่วนใหญ่เหมือนเหรินจี่เฟิงกับฉีอวี้หมิง ต่างคิดว่าหรงฉือมีความสัมพันธ์กับอาจารย์หนานจื้อจือและอาจารย์แม่เหยียนอวิ้นจือ ก็เพราะอวี้มั่วซวินโดยเฉพาะคืนนี้พ่ออวี้ แม่อวี้ และหรงฉ่างเซิ่งสามีภรรยาล้วนมาถึงงานเลี้ยงแล้วเมื่อเห็นพ่ออวี้ แม่อวี้และหรงฉ่างเซิ่งสามีภรรยาทักทายกันอย่างคุ้นเคยเป็นมิตร พูดคุยกันอย่างอบอุ่นราวกับเป็นครอบครัวเดียวกัน ทุกคนก็ยิ่งมั่นใจในความคิดนี้มากขึ้นตอนที่กู้เหยียนมาถึง เขาไม่ได้ดึงดูดความสนใจมากนักเห็นคนรอบตัวต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์เรื่องของหรงฉือกับอวี้มั่วซวิน เขาก็ยังคงคิดว่าอวี้มั่วซวินกับหรงฉือไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นส่วนหนานจื้อจือ ความสามารถของหรงฉือแข็งแกร่งขนาดนั้น ไม่แน่ว่าหนานจื้อจืออาจจะรับหรงฉือเป็นลูกศิษย์แล้วก็ได้?ตอนนี้อวี้มั่วซวินถือเป็นว่าที่ลูกเขยที่เนื้อหอมที่สุดในแวดวงตระกูลหรงแท้จริงแล้วไม่ได้มีชื่อเสียงติดอันดับในแวดวงชนชั้นสูงของเมืองตูเฉิง พอคิดว่าอวี้มั่วซวินตัดสินใจจริงจังกับหรงฉือ หลายคนก็อดรู้สึกอิจฉาตาร้อนในใจ แต่จริง ๆ ก็ไม่ได้มองหรงฉืออยู่ในสายตาเท่าไรกลับกันแล้ว บรรดาเจ้าของบริษัทใหญ่ของประเทศไม่ก

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 519

    หลินอู๋มองมาเช่นกันก่อนหน้านี้เธอก็คิดว่าอวี้มั่วซวินกับหรงฉือมีความสัมพันธ์แบบนั้นแต่หลังจากได้รู้ความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างหรงฉือกับหนานจื้อจือและฉางโม่ ตอนนี้เธอก็ไม่แน่ใจแล้วเธอยังสังเกตเห็นว่า หลังฉีอวี้หมิงถามคำถามนี้เสร็จ เฟิงถิงเซินก็มองไปทางเฮ่อฉางปั่ว ราวกับเขาก็สนใจกับคำตอบนี้เหมือนกันหลินอู๋เม้มริมฝีปากเล็กน้อยฉีอวี้หมิงก็สังเกตเห็นแล้ว แต่เขาคิดว่าเฟิงถิงเซินแค่รู้สึกสงสัยก็เท่านั้น เฮ่อฉางปั่วได้ยิน กลับนิ่งเงียบเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไม่งั้น นายไปถามสักหน่อย?”ฉีอวี้หมิง “...”คิดว่าที่เฮ่อฉางปั่วพูดแบบนี้ หมายความว่าเขาไม่สนใจเรื่องระหว่างหรงฉือกับอวี้มั่วซวินเรื่องที่เขาอยากซุบซิบไม่มีใครเข้าร่วม เขาจึงเบะปากอย่างเซ็ง ๆ พอหลินอู๋ได้ยินคำตอบของเฮ่อฉางปั่ว ก็ยกมุมปากขึ้นอย่างเย้ยหยันจนแทบมองไม่เห็นหากเธอไม่รู้ความคิดที่เฮ่อฉางปั่วมีต่อหรงฉือ เธอคงเป็นเหมือนกับฉีอวี้หมิง คิดว่าเฮ่อฉางปั่วไม่ชอบได้ชอบหรงฉือ และไม่อยากพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอที่เขาไม่พูดอะไรเลย จริง ๆ แล้วกำลังปกป้องหรงฉืออยู่ต่างหากเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สมองของเธอก็สว่า

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 518

    ถึงอย่างไรในเมืองตูเฉิงตระกูลฉีถือว่าเป็นตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียง ฉีอวี้หมิงได้รับเชิญมา หรงฉือไม่แปลกใจเลย “ประธานเฮ่อ ประธานฉี ขอต้อนรับทุกท่าน”แม้ปกติฉีอวี้หมิงจะบังเอิญเจอหรงฉืออยู่บ้าง แต่เขากับหรงฉือจริง ๆ ก็นานมากแล้วที่ไม่เคยทักทายกันเลยส่วนเฮ่อฉางปั่วก็ช่างเถอะ พอเห็นหรงฉือทำท่าเหมือนกับว่าเขาเป็นแขกที่ไม่คุ้นเคยในงานเลี้ยง เขาก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแต่พอเห็นหรงฉือทักทายแขกอย่างชำนาญและเป็นธรรมชาติ ราวกับเป็นเจ้าบ้าน เขาก็ยิ่งเลิกคิ้วสูงขึ้นไปอีกเฮ่อฉางปั่วไม่เจอกับหรงฉือก็สักพักหนึ่งแล้วเขากำลังอยากจะพูดอะไร ก็เห็นเฟิงถิงเซินกับหลินอู๋ในห้องจัดเลี้ยงเสียก่อนฉีอวี้หมิงก็เห็นแล้วเช่นกันเขาเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจเล็กน้อย “พวกถิงเซินมาถึงแล้วอย่างนั้นเหรอ?”เฮ่อฉางปั่วจริง ๆ ก็รู้สึกแปลกใจอยู่หลายส่วนเขามองแวบหนึ่ง กำลังจะชักสายตากลับ เฟิงถิงเซินกับหลินอู๋ก็มองเห็นพวกเขาแล้วเฟิงถิงเซินยิ้มให้พวกเขา ใบหน้าของหลินอู๋เดิมทีก็มีรอยยิ้ม แต่ตอนที่เห็นเฮ่อฉางปั่ว ทันใดนั้นรอยยิ้มก็จางหายไปเล็กน้อยฉีอวี้หมิงโบกมือทักทายพวกเฟิงถิงเซิน กำลังอยากจะดึงเฮ่อฉ

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 517

    พริบตาเดียวก็ถึงวันงานเลี้ยงครบรอบฉางโม่แล้วบ่ายวันนั้น หรงฉือกับอวี้มั่วซวินไม่ได้ทำงานอีก หลังจากเตรียมตัวอยู่ครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็แต่งกายจัดเต็มมาถึงงานเลี้ยงแล้วงานเลี้ยงครบรอบในครั้งนี้ พวกเขาเชิญแขกมามากมายพวกเขามาถึงงานเลี้ยงได้ไม่นาน แขกก็เริ่มทยอยมาถึงงานอย่างต่อเนื่องเหรินจี่เฟิงก็เป็นหนึ่งในนั้นแม้เหรินจี่เฟิงจะไม่ชอบหรงฉือกับอวี้มั่วซวิน แต่เพราะเรื่องงาน เขาเลยไม่ได้พบหน้าหลินอู๋มาช่วงหนึ่งแล้ว เขารู้ว่างานเลี้ยงครบรอบของฉางโม่ในวันนี้ หลินอู๋ก็จะมาด้วย ดังนั้น เขาจึงตั้งใจมาเร็วขึ้นหน่อยอวี้มั่วซวินกำลังทักทายแขกไม่กี่คนที่เพิ่งจะมาถึงเมื่อเห็นเหรินจี่เฟิง แม้หรงฉือจะไม่ชอบเขา แต่ก็ยังคงก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายอย่างสุภาพว่า “ประธานเหริน ไม่ได้เจอกันนานเลย เชิญด้านในค่ะ”เหรินจี่เฟิงเหลือบมองเธอด้วยความเย็นชาแวบหนึ่ง เห็นหรงฉือพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขาไม่อยากก่อให้เกิดข้อขัดแย้งใด ๆ จึงพยักหน้าตอบกลับอย่างเรียบเฉย เพียงแต่ เขาดูใจลอยชัดเจน ขณะที่ตอบกลับหรงฉือ สายตาก็สอดส่องมองไปรอบ ๆ ห้องโถงใหญ่อย่างรวดเร็วตอนที่มองไม่เห็นหลินอู๋ สายตาของเขาก็ฉายแววผิดหว

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status