เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 531
บทล่าสุด
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 542
"พระชายาเป็นเช่นไรบ้าง" เย่จิ่งหานถามเสียงเบา "ทูลท่านอ๋อง พระชายาหักโหมจนเหนื่อยล้า อารมณ์ซึมเศร้า ประกอบกับได้รับบาดเจ็บจากผลพวงของแรงระเบิด นางจำเป็นต้องพักผ่อนให้เพียงพอ ห้ามไม่ให้หักโหม หรือมีเรื่องกังวลเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นร่างกายจะได้รับผลกระทบหนัก หรือกระทั่งส่งผลถึงชีวิต" "เช่นนั้นตอนนี้เล่า" "กระหม่อมจ่ายยาให้พระชายาเสวยแล้ว ได้พักผ่อนให้ใจสงบอีกสักหน่อยก็คงหาย" เย่จิ่งหานโล่งอก ก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง "เมื่อครู่เจ้าว่าอย่างไร พระชายาอารมณ์ซึมเศร้า ?" "พะยะค่ะ พระชายามีความเครียดอัดอั้น เชื่อว่าคงมีเรื่องในใจมากมาย ไข้ใจก็ต้องใช้ยาใจรักษา ท่านอ๋องควรขจัดไข้ใจของพระชายาให้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นปล่อยไว้นานเข้า..." "แล้วเด็กในท้องนางล่ะ" "เรื่องนี้...ชีพจรของพระชายาค่อนข้างซับซ้อนวุ่นวาย กระหม่อมต้องตรวจอย่างละเอียดอีกที" ชีพจรครรภ์นี้ บางครั้งก็มี บางครั้งก็หายไป พวกเขาจึงไม่รู้ว่าพระชายายังมีครรภ์อยู่หรือไม่ "ได้ ข้ารู้แล้ว ออกไปเถอะ" "พะยะค่ะ....." หลังจากที่หมอหลวงออกไปแล้ว เย่จิ่งหานก็พึมพำคนเดียว "เป็นเพราะข้า นางถึงได้ซึมเศร้าหรือ หรือข้าจะใจร้
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 541
ชิงเฟิงสีหน้าเศร้าสลด "นายท่าน พระชายามีแหวนปริภูมิ บางทีในแหวนปริภูมิอาจจะมีตัวยาอยู่จำนวนหนึ่ง แต่คงใช้ใกล้หมดแล้ว ข้าน้อยสาบาน ตั้งแต่ที่นายท่านออกคำสั่ง ภายในจวนไม่มีผู้ใดส่งยาตัวใดให้นางอีกเลย" "พวกเจ้าทำงานกันเช่นไร พระชายากำลังท้องกำลังไส้ พวกเจ้าปล่อยให้นางกลั่นยาหามรุ่งหามค่ำ ร่างกายนางจะรับไหวหรือ หากนางเป็นอะไรขึ้นมา ไม่ใช่ปัญหา แต่หากลูกในท้องเป็นอะไรไปเล่า" "นายท่าน ข้าน้อยเตือนแล้ว แต่พระชายาบอกว่า ท่านอ๋องกักบริเวณนาง นางมีความผิด นางจึงลงโทษตัวเอง ถึงได้ปิดประตูกลั่นยาอยู่ในห้องไม่ออกไปไหน" เห็นๆ กันอยู่ว่านายท่านเป็นห่วงพระชายา ยังจะดึงลูกเข้ามาอ้างทำไม เขาไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย เย่จิ่งหาน "......" นี่ไม่ใช่การลงโทษตัวนางเอง นี่คือการลงโทษเขา นางจงใจ จงใจบีบให้เขาไปหานาง หากเป็นเช่นนี้แล้ว สงครามเย็นครั้งนี้ นางก็จะชนะโดยสิ้นเชิง สตรีผู้นี้ เหตุใดถึงได้วุ่นวายเช่นนี้ "นายท่าน เช่นนั้นจะไปดูพระชายาด้วยตัวเองหรือไม่" "ไม่ไป" วาดเขาให้กลายเป็นฝ่ายรับ ทั้งยังอยู่กับหญิงหน้าตาอัปลักษณ์อ้วนเตี้ย แล้วยังถึงขั้นปล่อยภาพวาดของเขาไปทั่วทั้งเมืองหล
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 540
ความเร็วในการพูดของชิงเฟิงไวขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า "นายท่าน ตั้งแต่ที่พระชายาถูกท่านกักบริเวณ ก็เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับสมุนไพร จากที่ข้าน้อยดู นางไม่ได้มีท่านอยู่ในใจเลยแม้แต่น้อย" "หืม..." ปลายเสียงของเย่จิ่งหานสูงขึ้น ชิงเฟิงรีบอธิบาย "ข้าน้อยหมายความว่า พระชายาไม่มีท่าทีสำนึกผิดแต่อย่างใด" เย่จิ่งหานกำกำปั้นแน่น สีหน้ามืดดำราวกับหม้อเผาถ่าน "ข้าว่านางจะใช้ชีวิตในจวนได้อย่างสะดวกสบายเกินไปแล้ว พระชายากลั่นยา จำเป็นต้องมีสมุนไพรไม่ใช่หรือ นางถูกกักบริเวณ เช่นนั้นสมุนไพรมาจากที่ใด" "เรียนนายท่าน พระชายาสั่งให้บ่าวรับใช้ไปซื้อมา เพราะท่านไม่ได้มีคำสั่งปลดนางออกจากตำแหน่งพระชายา เพียงแต่กักบริเวณชั่วคราว คนในจวนอ๋องจึงยังคงทำตามคำสั่งของนาง" ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่คนในจวนเชื่อฟังเพียงแค่พระชายา ไม่สนใจคำสั่งของพวกเขาแล้ว ไม่รู้จักดูเสียบ้างว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาคือท่านอ๋อง "ตั้งแต่วันนี้ไป หากมีผู้ใดช่วยนางซื้อยาสมุนไพรอีก พาตัวไปโบยแปดสิบที แล้วไล่ออกจากจวนอ๋องทันที" "ขอรับ" ชิงเฟิงหน้าระรื่น เย่จิ่งหานมองไปทางห้องกลั่นยา ตรงนั้นมีควันโขมง คนจำนวนไม่น้อยใ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 539
ถือโอกาสใช้ช่วงเวลานี้ รีบเพิ่มความแข็งแกร่งให้ตัวเองโดยด่วน ก่อนหน้านี้วิทยายุทธนางเคยไปถึงขั้นเจ็ดแล้ว ตอนนี้นางก็ต้องทำได้เช่นกัน อีกอย่าง นางต้องฝึกไปให้ถึงขั้นเจ็ดให้ในเวลาที่สั้นที่สุดให้ได้ เมื่อนึกถึงคำสาปเลือดของเผ่าอวี้ กู้ชูหน่วนพลันกุมหัวใจตัวเองด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะรีบลุกขึ้นมา เริ่มเตรียมยาด้วยความระมัดระวัง บ่ายวันเดียวกันนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงระเบิดดังออกมาจากห้องกลั่นยาในจวนอ๋อง ควันตลบอบอวล ทั่วทั้งจวนอ๋องต่างก็ตกใจกลัว ภายในห้องหนังสือ ชิงเฟิงกล่าวรายงานอย่างละเอียด "นายท่าน พระชายากลั่นยาในห้องกลั่นยา ทำให้หม้อต้มยาของจวนอ๋องระเบิด" เย่จิ่งหานมุ่นคิ้ว "พระชายาเป็นอันตรายหรือไม่" "พระชายาไม่เป็นอันตราย เพียงแค่สำลักเล็กน้อย" "ให้คนนำน้ำแร่ไปให้นางดื่ม อย่าให้นางเจ็บคอได้" "ขอรับ" ชิงเฟิงเบะปาก หม้อต้มยาในห้องกลั่นยาเป็นถึงของวิเศษขั้นสาม นายท่านต้องพยายามแย่แค่ไหนกว่าจะได้มา ยามนี้ถูกพระชายาระเบิดไปเสียดื้อๆ เช่นนี้ ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก ทว่านายท่านกลับไม่พูดถึงหม้อต้มยาแม้แต่คำเดียว "ตู้ม......" ไม่นานนัก เสียงระเบิดก็ดังอ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 538
เย่จิ่งหานโยนภาพวาดเหมือนจริงไปตรงหน้ากู้ชูหน่วน ใบหน้าเต็มไปด้วยความดุดันเกรี้ยวกราด รอนางอธิบาย กู้ชูหน่วนหยิบขึ้นมา ตั้งใจพินิจภาพวาดวาบหวิวนี้อย่างละเอียด นางจิ๊ปาก ก่อนจะพูดด้วยความตกตะลึง "ท่านอ๋อง คิดไม่ถึงว่าท่านจะมีรสนิยมไม่เหมือนคนอื่น 'หญิงงามหยุดโลก' ขนาดนี้ ท่านยังชอบได้ลง ดูสีหน้านี่สิ เพลิดเพลินไม่น้อยเลย โอ้โห้ นี่ท่านยังอยู่ด้านล่างอีก ท่านปฏิเสธสาวงามมากมายขนาดนั้น คงไม่ได้เพื่อนางหรอกกระมัง" ชิวเอ๋อร์อยากจะหาถ้ำสักแห่งมุดเข้าไปอย่างอดไม่ได้ คุณหนูรนหาที่ตายแท้ๆ นางไม่เห็นหรือว่าสีหน้าของท่านอ๋องดูแย่ขนาดไหน "เจ้าไม่มีสิ่งใดจะอธิบายให้ข้าฟังรึ" เย่จิ่งหานเชื่อว่าความอดทนของเขาถึงขีดจำกัดแล้ว "ข้าคือชายาเอกของท่าน ท่านไปทำบัดสีกับหญิงอื่นยังไม่อธิบายให้ข้าฟังเลย ข้าจำเป็นต้องอธิบายกับข้าท่านด้วยรึ หรือว่าท่านคิดจะปลดตำแหน่งชายาเอกของข้า เพื่อจะได้รับนางเข้ามาได้ง่ายขึ้น" "กู้ชูหน่วน ข้าทนกับเจ้ามาพอแล้ว อย่าคิดว่าเจ้าท้องลูกของข้าอยู่ แล้วข้าจะไม่กล้าทำอะไรเจ้า" เย่จิ่งหานกัดฟันกรอด กู้ชูหน่วนจัดระเบียบเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงของตัวเองด้วยท่าทางเ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 537
"แผนจัดการเผ่าเทียนเฝินเริ่มปฏิบัติก่อนกำหนด ส่วนสำนักซิวหลัว...เผยตำแหน่งกองบัญชาการสำนักซิวหลัวให้เผ่าเทียนเฝิน" "ขอรับ....." "แล้วยังมีเจ้าฮ่องเต้น้อยนั่น ข้าเห็นว่าเขาว่างงานยิ่งนัก ในเมื่อว่างขนาดนั้น เช่นนั้นก็ให้เขาได้มีงานทำเสียหน่อย เรียกคืนกองกำลังทั้งหมดกลับมา ปล่อยคำสั่งออกไป หากผู้ใดกล้าช่วยฮ่องเต้ เท่ากับตั้งตัวเป็นศัตรูกับข้า" เชิงเฟิงกระสับกระส่าย "นายท่าน หากเรียกกองกำลังทั้งหมดกลับมา กลัวก็แต่ว่า...แคว้นเย่จะต้านการโจมตีจากแคว้นหวาไม่อยู่" แม้กองกำลังเหล่านั้นจะเป็นกองกำลังที่อ่อนแอที่สุดของนายท่าน แต่ยามนี้ก็เป็นกองทัพใหญ่ที่สำคัญที่สุดของฮ่องเต้ "นี่ใช่เรื่องที่เจ้าควรห่วงรึ ยามนี้เจ้าควรห่วงว่าจะเก็บรักษาหัวบนบ่าของตัวเองไว้อย่างไร หากจัดการเรื่องนี้ให้เงียบไม่ได้ เจ้าหิ้วหัวตัวเองมาเข้าเฝ้าข้าได้เลย" "ขอรับ...ข้าน้อยจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้" ชิงเฟิงออกไปด้วยความรีบร้อน เจี้ยงเสวี่ยพูดเสียงเบา "นายท่าน หากเปิดเผยตำแหน่งกองบัญชาการสำนักซิวหลัวให้เผ่าเทียนเฝิน เผ่าเทียนเฝินจะต้องโจมตีสำนักซิวหลัวเป็นแน่น เรื่องนี้...อย่างไรสำนักซิวหลัวก็คือเผ่าอวี้
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง33.5K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด73.6K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ30.7K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว286.1K views1960s เปลี่ยนชะตานางเอก
จินเหมยเทียน1.2K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว158.6K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ16.6K viewsพระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่!
ไฉ่เลี่ยงหรง1.9K views
