เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1741
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1748
“ไปกันเถอะ” ลั่วหรงเดินต่อไปข้างหน้า ไม่นานพวกเขาก็มาถึงโรงเตี๊ยมที่กลุ่มทหารรับจ้างเคยแวะพักในคราวที่แล้ว เถ้าแก่ของโรงเตี๊ยมยังจำทหารรับจ้างฉื่อหรงได้ จึงรีบออกมาจัดห้องพักให้พวกเขาอย่างกระตือรือร้น “ใต้เท้าจากกลุ่มทหารรับจ้างเดินทางมายาวนาน คงจะเหน็ดเหนื่อยอย่างแน่นอน ข้าให้เสี่ยวเอ้อร์เตรียมน้ำอุ่นล้างเนื้อล้างตัวให้พวกท่านที่ห้องแล้ว” บริการของโรงเตี๊ยมช่างทั่วถึงยิ่งนัก ลั่วหรงพยักหน้า “รบกวนเจ้าแล้วล่ะ” กลุ่มทหารรับจ้างอย่างพวกเขาไม่ได้มีเรื่องอะไรต้องทำอีก หลังจากที่มาถึงเมืองข่าหลอ พวกเขาก็บอกข่าวกับสมาคมทหารรับจ้างทันที หลังจากนี้คงทำได้แค่รอให้พวกเขามานำสินค้าไป “องค์หญิงน้อย ท่านเข้าไปอาบน้ำก่อนเถอะ ข้าจะเฝ้าหน้าประตูให้ท่านเอง” ชิงเยี่ยนกล่าวอย่างใส่ใจ กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก ข้าไม่อาบน้ำก่อน เจ้าเข้ามากับข้า” “อือ เจ้าค่ะ” ชิงเยี่ยนรีบเดินเข้าไป ทันทีที่เข้ามาก็ได้ยินเสียงเบิกบานใจของกู้หว่านเยว่ “ชิงเยี่ยน เมื่อครู่ข้าเจอที่อยู่ของพี่ใหญ่แล้ว” “อะไรนะ องค์หญิงน้อย ท่านมีที่อยู่ของฝ่าบาทแล้ว เขาอยู่ที่ไหน?” ชิงเยี่ยนดีใจอย่างมาก “ในพระร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1747
เขายังคิดอยู่เลยว่าหลังจากมาถึงเมืองข่าหลอแล้วจะต้องแยกทางกับกู้หว่านเยว่ คาดไม่ถึงว่าจะยังได้อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ปรารถนาที่สุด “ได้แน่นอน เราเองก็ต้องหาโรงเตี๊ยมเช่นกัน” “เช่นนั้นเราไปด้วยกันก่อนเถอะ” ในที่สุดพวกเขาก็ไม่ได้แยกจากกันชั่วคราว ช่วยกันหาโรงเตี๊ยมก่อน แต่ดูท่าทางคนจากกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงจะมีทิศทางที่แน่ชัดอยู่แล้ว จึงไม่ได้เสียเวลาอยู่บนเส้นทางนี้นานนัก “เราเคยไปทำภารกิจครั้งหนึ่งในเมืองข่าหลอ จึงคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี โรงเตี๊ยมที่เราพักเมื่อครั้งที่แล้วก็ไม่เลวนะ ดังนั้นครั้งนี้น่าจะต้องพักโรงเตี๊ยมแห่งนั้น” กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางไม่ได้สนใจที่ไหนเป็นพิเศษ เวลานี้ ความสนใจของนางถูกประกาศที่ติดอยู่สองข้างทางดึงดูดไปแล้ว นางเคยเห็นป้ายประกาศจับจงหลี่เมื่อหลายวันก่อน สองวันมานี้ก็ได้มีการประกาศเพิ่มขึ้นในตอนที่นางแต่งกายเป็นสตรี นอกเหนือจากนั้น ก็ยังมีประกาศอีกแผ่นที่ดึงดูดความสนใจของนาง “ตกรางวัลให้หมอเทวดาเป็นสองเท่า หากรักษาอาการป่วยขององค์ชายข่าหมี่ได้” กู้หว่านเยว่เดินเข้าไป ซึ่งบนประกาศแผ่นนี้บอกแค่ต้องรักษาอาการป่วยขอ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1746
ภายใต้แสงจ้าของแดดยามรุ่งอรุณ มีคนกลุ่มหนึ่งเดินทางมาถึงนอกเมืองข่าหลอแล้ว กู้หว่านเยว่เงยหน้าขึ้นมองกำแพงเมืองข่าหลอที่สูงสง่าและยิ่งใหญ่มโหฬารตรงหน้า กำแพงเมืองแห่งนี้ค่อนข้างสูงจนน่าตกใจ เนื่องจากเมืองข่าหลอตั้งอยู่กลางเขา ทำให้กำแพงเมืองแทบจะสูงเสียดฟ้า แม้แต่ขอบกำแพงเมืองก็ยังดูเลือนรางอยู่ท่ามกลางหมอกหนา ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนเมืองแห่งน่านฟ้าอย่างไรอย่างนั้น นัยน์ตาของกู้หว่านเยว่ฉายแววตื่นตระหนก ก่อนจะกอดเสื้อคลุมบนตัวไว้แน่น นางสัมผัสได้ว่าอุณหภูมิโดยรอบลดต่ำลงเรื่อย ๆ “หิมะหนายิ่งนัก เรารีบหาโรงเตี๊ยมพักกันเถอะ” ลั่วหรงกล่าวน้ำเสียงเคร่งขรึม เขากลับไม่ได้หนาวเท่าไหร่นัก อาจเพราะร่างกายของเขามีความแข็งแรง “เข้าเมืองก่อนเถอะ” พวกเขาเดินตรงไปยังประตูเมือง หลันเตี๋ยขมวดคิ้วแน่นพลางกล่าว “แปลกยิ่งนัก เหตุใดหน่วยลาดตระเวนในวันนี้ถึงได้เยอะเพียงนี้?” หน้าประตูเมืองเต็มไปด้วยหน่วยลาดตระเวนและผู้คุ้มกันอย่างแน่นหนา ดูได้จากสถานการณ์หลังจากที่คนเหล่านั้นเดินเข้าเมืองแล้ว การจะเข้าเมืองข่าหลอจะต้องผ่านการตรวจสามระดับทั้งภายในและภายนอก “ดูท่าทางเมืองเล็ก ๆ หลา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1745
“น่าแปลก หัวหน้า จู่ๆ ข้าก็รู้สึกหมดแรงขอรับ” คนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความตกตะลึง“ข้าเองก็รู้สึกไม่มีแรงหลงเหลืออยู่เฉกเดียวกัน”“พวกเราถูกลอบวางอุบายหรือไม่?”กลุ่มทหารรับจ้างเสินสุ่ยตกอยู่ในความโกลาหล ชายผอมสูงพูดออกมาอย่างโกรธแค้น “จะต้องถูกกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงลอบทำร้ายแน่ ถอยก่อน อย่าเข้าใกล้พวกเขา!”ขบวนคนรีบถอยออกไป หลบเข้าไปพักผ่อนในพื้นที่ปลอดภัยสีท้องฟ้ายามราตรีเข้มขึ้น ชิงเยี่ยนเหลือเนื้อกระต่ายย่างหนึ่งในสามส่วนและแป้งอบเอาไว้ นำขึ้นไปบนรถม้าให้ชิงสือกินหลังพักรักษาตัวสองสามวัน อาการบาดเจ็บส่วนมากของชิงสือก็ฟื้นฟูกลับมา“ใกล้จะถึงพระราชวังเป่ยตี้แล้ว”กู้หว่านเยว่นำแผนที่ออกมากางดู พระราชวังเป่ยตี้อยู่ที่เมืองข่าหลอได้ยินว่าเดิมทีสถานที่แห่งนี้เรียกว่าเมืองเฟิงเสวี่ย ลมแรงหิมะตกหนักสมดั่งชื่อ ต่อมากษัตริย์ข่าหลอขึ้นครองราษฎร์ หลงใหลตนเองจนเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองข่าหลอ“เล่าสืบมาว่าบิดาของข่าหลอมีนางบำเรอมากมาย ข่าหลอเกิดจากนางระบำไม่ได้รับความโปรดปรานท่านหนึ่งในร้านอาหาร ได้รับการปฏิบัติอย่างโหดร้ายมาตั้งแต่เด็ก”“หลังเขาขึ้นครองราชย์ เพื่อประกาศศักดาของตนและเพื่อชด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1744
ชายร่างผอมสูงคนนั้นกวาดตามองพวกเขามาสักระยะแล้ว ส่ายหน้า“ลงมือตอนนี้เสี่ยงอันตรายเกินไป ไม่เห็นหรือว่าข้างกายกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงมีปรมาจารย์สองคน? พวกเขาไม่ลงมือมาโดยตลอด แต่มองจากการเคลื่อนไหวของเด็กหนุ่มคนนั้น วิชายุทธ์ของเขาแข็งแกร่งอย่างมาก”อีกฝ่ายหมายถึงชิงเยี่ยน“เช่นนั้นจะทำเยี่ยงไร? พวกเราติดตามพวกเขามาตลอดทางแล้ว ก็มองพวกเขากินดีอยู่ดีเช่นนี้? หากยังลังเลต่อไป จะสามารถล้างความอัปยศที่เมืองหลิงโจวได้ยามใด?” หนึ่งในสมาชิกบ่นออกมาเปี่ยมความไม่พอใจกู้หว่านเยว่เลิกคิ้วขึ้น ดูท่าแล้วกลุ่มทหารรับจ้างเสินสุ่ยก็ไม่ได้ยอดเยี่ยมเหมือนอย่างที่เคยได้ยินมาคนของตนถึงขั้นมีความขัดแย้งภายใน ชายผอมสูงคนนี้น่าเกรงขามไม่พอ“เจ้าร้อนใจอันใด? บอกเจ้าไปแล้ว พวกเขาวิชายุทธ์สูงมาก หากวู่วามบุกไปเช่นนี้ เป็นไปได้มากว่าไม่เพียงไม่สามารถแก้แค้นได้ ยิ่งไปกว่านั้นจะตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขาอีกด้วย ถูกพวกเขาจัดการจนเรียบ”ชายผอมสูงหรี่ตาลง วางแผนช้าๆ ภายในใจ“รอก่อน ใกล้จะถึงพระราชวังแคว้นเป่ยตี้แล้ว รอเข้าใกล้พระราชวังพวกเขารวมตัวกับกลุ่มใหญ่ ถึงตอนนั้นค่อยล้อมพวกเขาไว้ กำจัดพวกเขาทั้งหมด”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1743
ต่อมาอีกสองสามวัน คนของกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงพบว่าไม่ว่าพวกเขาไปที่ใดก็เกิดเรื่องที่นั่นภายใต้สภาวะจนใจ พวกเขาทำได้เพียงเริ่มใช้รูปแบบการเดินทางอย่างว่องไวทว่าต่อให้พวกเขาพักที่เมืองเล็กแห่งหนึ่ง พักผ่อนเพียงหนึ่งชั่วยาม เมืองเล็กนั้นก็จะถูกระเบิดทำเสียจนคนของกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงกลืนน้ำลาย“หัวหน้า หรือท่านไม่คิดว่านี่บังเอิญเกินไปกระนั้น?”หลันเตี๋ยเงียบไปครู่หนึ่ง หยิบประกาศจับที่นางได้มาระหว่างทางออกมา“ท่านดูรูปวาดนี้ คล้ายแม่นางหว่านเยว่ตอนแต่งตัวเป็นสตรีหรือไม่”นางเรียกลั่วหรงมาที่ด้านหนึ่งคนอื่นของกลุ่มทหารรับจ้างไม่มีความทรงจำยามกู้หว่านเยว่สวมใส่ชุดสตรีตั้งนานแล้ว วันนั้นในร้านอาหาร ได้เห็นผ่านตาเพียงแวบเดียวเท่านั้นแต่หลันเตี๋ยไม่เหมือนกัน ตอนอยู่ในร้านอาหาร นางมองกู้หว่านเยว่เป็นศัตรูในจินตนาการไปเรียบร้อยแล้วแน่นอนว่ายังมีภาพความทรงจำของนางหลงเหลืออยู่นางเชื่อ ลั่วหรงที่จับตามองกู้หว่านเยว่เหมือนกันจะต้องจำได้ลั่วหรงรับภาพวาดไป แต่ไม่เปิดออก“หลันเตี๋ย บางครั้งเงียบไว้ก็เป็นความฉลาดอย่างหนึ่ง”“นี่คือบุญคุณความแค้นของแคว้นตงโจวและแคว้นเป่ยตี้ ขอเพ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1742
ทาสที่เหลือบางส่วนลากไม้ที่ถูกตัดลงมา เดินไปทางคลังของแหล่งตัดไม้ ไม่ต่างจากเหมืองของเมืองหลิงโจวมากนัก แหล่งตัดไม้นี้ก็มีคลังแห่งหนึ่งไว้ใช้เก็บไม้ที่ตัดมาเหล่านั้นโดยเฉพาะ จากนั้นค่อยลากไปรวมกันกู้หว่านเยว่เปิดแพลตฟอร์มซื้อขาย ซื้อระเบิดมือที่จำเป็นไว้ใช้ต่อไป จากนั้นเหินบินมาถึงค่ายของหน่วยลาดตระเวน โยนระเบิดมือใส่ค่ายของพวกเขาหนึ่งลูก“ตูม!”เสียงดังสนั่น หน่วยลาดตระเวนที่กำลังนอนหลับฝันหวานถูกระเบิดกระเด็นพวกทาสเองก็ตกอยู่ในความโกลาหลกู้หว่านเยว่หยิบขลุ่ยควบคุมสัตว์ร้ายและลำโพงขยายเสียงออกจากมิติ จากนั้นเสียงขลุ่ยดังขึ้น หมาป่านับไม่ถ้วนวิ่งออกจากป่าท่ามกลางหิมะและแสงจันทร์“โบร๋ว!”หัวหน้าฝูงหมาป่ากระโจนใส่หน่วยลาดตระเวนใกล้ที่สุด กัดต้นขาพวกเขา สะบัดหัว ฉีกกระชากเนื้อต้นขาอาบโลหิต“อ๊าอ๊าอ๊า!” เสียงแผดร้องของคนผู้นั้นดังขึ้นหน่วยลาดตระเวนที่เหลือคิดถืออาวุธเข้าไปต่อต้าน แต่ไฉนเลยจะเป็นคู่ต่อสู้ของหมาป่าสามัคคีฝูงหนึ่งได้ เพียงไม่กี่ครั้งก็ถูกกรงเล็บกดร่างกายไว้แล้ว“หนี หนีเร็วเข้า”ทาสตกอยู่ในความโกลาหล ในที่สุดภายในสายตาเฉื่อยชาของเหล่าทาสก็มีแสงประกาย หยิบมีด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1741
กู้หว่านเยว่เอ่ยถาม “พี่ใหญ่เขายังดีอยู่หรือไม่?”ชิงสือส่ายหน้า “ก่อนเมืองแตกองค์ชายถูกแคว้นเป่ยตี้ลอบทำร้าย โดยยาพิษ”เขากำหมัดแน่นทุบเตียงทีหนึ่ง “ไอ้ข่าหมี่บ้านั่นใช้ประโยชน์จากความใจดีขององค์ชาย ส่งคนไปปลอมตัวเป็นราษฎร์ตงโจว วางยาองค์ชาย”“ยังดีพบทันเวลา หาหมอผีช่วยรักษาองค์ชาย จึงสามารถควบคุมพิษเอาไว้ได้ทัน”“แต่อยากถอนพิษให้องค์ชาย ไม่ง่ายถึงเพียงนั้น”“ไม่ง่ายถึงเพียงนั้นหมายความเยี่ยงไร?”“หมอผีเพียงบรรเทา ไม่สามารถถอนพิษออกทั้งหมดได้ หากต้องการถอนพิษทั้งหมดออก จะต้องใช้ยาขับพิษครอบจักรวาล แต่ยาชนิดนี้โตในแคว้นโยวหลานเท่านั้น” ชิงสือพูดเสียงเครียด“ข้าและองค์ชายพลัดจากกันเร็วเกินไป หลังถูกหน่วยลาดตระเวนแคว้นเป่ยตี้จับได้ ก็ขาดการติดต่อกับโลกภายนอก”“ส่วนตอนนี้องค์ชายถอนพิษแล้วหรือไม่ สถานการณ์เป็นเช่นไร ข้าไม่รู้”สีหน้าชิงสือรู้สึกผิดไม่มีข่าวที่เป็นประโยชน์ต่อกู้หว่านเยว่ เขาลอบรู้สึกว่าตนเองไร้ประโยชน์“ไม่เป็นไร ท่านมอบข่าวให้มากแล้ว”อย่างน้อยกู้หว่านเยว่ก็รู้ว่าจงหลี่ถูกวางยาพิษ ยิ่งไปกว่านั้นจะต้องใช้สมุนไพรถอนพิษชนิดใด ระหว่างทางจะได้สังเกตสมุนไพรนี้ไปด้วย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1740
“องค์หญิงน้อย หัวหน้าลั่วผู้นั้นเรียกท่านลงไปทำอะไรหรือ?” ชิงเยี่ยนเอ่ยถามอย่างสงสัย“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่ามายุ่ง กินไก่ย่างของเจ้าไปเถอะ” กู้หว่านเยว่มองเขาอย่างระอาใจชิงเยี่ยนเกาหัว ถึงแม้องค์หญิงน้อยจะไม่พูด เขาก็พอจะรู้ว่าเรื่องเป็นมาอย่างไรเขานั่งลงข้างเตียงอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับถือไก่ย่างในมือ ชิงสือผู้ซึ่งเดิมทีควรจะฟื้นในอีกครึ่งชั่วยามข้างหน้า กลับถูกกลิ่นหอมของไก่ย่างปลุกให้ตื่นขึ้นมาก่อนเวลาแล้ว“เสี่ยวเยี่ยน เจ้ากินอะไรอยู่ หอมถึงเพียงนี้ แบ่งให้ข้าชิมคำนึงสิ”ชิงสือเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนแรงชิงเยี่ยนได้ยินเสียงของเขา ก็รีบวางไก่ย่างลงแล้วขยับเข้าไปหาอย่างตื่นเต้น“แม่ทัพสือ ในที่สุดท่านก็ฟื้นแล้ว ตอนนี้ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง?”“ตอนนี้ข้ารู้สึกหิวมาก” ชิงสือไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีนี่จะโทษเขาก็ไม่ได้ เขาถูกส่งตัวให้มาตัดไม้ที่เมืองมู่ ทั้งยังถูกหน่วยลาดตระเวนผลัดกันทารุณกรรม ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว สองสามวันมานี้ล้วนอาศัยใบไม้ในป่าประทังความหิวตอนนี้พอได้กลิ่นไก่ย่างนี้ มีหรือจะทนไหวน้ำลายแทบจะไหลออกมาอยู่แล้ว“ให้ข้ากินคำนึง” ชิงสือกล่าวชิงเยี่ยนรีบฉ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ16.0K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.6M viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น16.8K viewsรักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า
ไห่ถาง7.4K viewsผมย้อนเวลามาเป็นเจ้าพ่อมาเฟียในยุค 80
อัญธิญาน์298 viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม106.6K viewsทารกผู้นี้ มิใช่ของข้า
ซาชิกิวาราชิ109 viewsเกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก
วริษา1.1K views
