แชร์

บทที่ 1784

ผู้เขียน: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
องค์ชายเจ็ดวิ่งกลับไปที่ค่ายอย่างหัวซุกหัวซุน “กลับ กลับเขตปกครองเดี๋ยวนี้”

“ศึกนี้ใครอยากรบก็รบไป”

“ไม่มีอะไรสำคัญกว่าชีวิตของข้า”

เขารักตัวกลัวตายจริงๆ หลังจากกลับไปถึงค่ายก็สั่งให้ทหารถอนกำลังกลับไปที่เขตปกครองทันที

อีกทั้งยังไม่ได้ช้าเหมือนตอนมา แต่แทบเป็นการหนีเอาชีวิตรอด

เฮ่อหลานหัวเราะอย่างเหยียดหยาม “เพิ่งเคยเจอองค์ชายที่รักตัวกลัวตายเช่นนี้ครั้งแรก องค์ชายแต่ละคนของแคว้นเป่ยตี้แกร่งกล้าทุกคน เขากลับนอกคอกอยู่คนเดียว”

กู้หว่านเยว่กล่าวเสียงเรียบ “องค์ชายเจ็ดไม่ได้รับความสนใจตั้งแต่เด็ก และถูกองค์ชายคนอื่นรังแกมาโดยตลอด ด้วยเหตุนี้เขาจึงกลายเป็นคนอ่อนแอ ขี้ขลาดเหมือนหนู”

เฮ่อหลานกล่าวด้วยความประหลาดใจ “องค์หญิงน้อยรู้กระทั่งเรื่องลับเช่นนี้?”

กู้หว่านเยว่ยิ้มแล้วยิ้มอีก “รู้เขารู้เรา รบรอยครั้งชนะร้อยครั้ง”

นางหมุนกาย “ตอนนี้ทางองค์ชายเจ็ดไม่เป็นภัยคุกคามชั่วคราวแล้ว ดูจากความเร็วในการเคลื่อนทัพของเขา ภายในสามวันก็สามารถไปถึงเขตปกครองแล้ว พวกเราไปจุดหมายต่อไปกันเถอะ”

ชิงเยี่ยนกำหมัด “น่าเสียดาย รองแม่ทัพสองคนนั้นตายง่ายเกินไป”

รองแม่ทัพสองคนที่ฆ่าเมื่อครู่ ล้วนแต่เป็น
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1796

    “องค์หญิงน้อย ท่านจะไปสำรวจค่ายศัตรูอีกแล้วหรือ? ก็ได้ แล้วท่านจะกลับมาเมื่อใด ต้องการให้ข้าเตรียมของว่างยามดึกไว้ให้หรือไม่?”สู้รบมาได้สองเดือนแล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กู้หว่านเยว่สำรวจค่ายศัตรูในยามค่ำคืน ทุกครั้งนางก็จะเรียกชิงเยี่ยนมาเพื่อให้เฝ้ากระโจมดังนั้น ชิงเยี่ยนจึงพอจะเดาได้ว่าคืนนี้กู้หว่านเยว่จะไปที่ใด“ของว่างยามดึกก็ไม่ต้องแล้ว หากเจ้ารู้สึกหนาวก็เข้ามานอนในกระโจมได้เลย หากมีใครมาก็ให้รีบขวางไว้ให้ทันท่วงที”กู้หว่านเยว่มองชิงเยี่ยนเป็นเหมือนน้องชาย ทั้งสองคนมาจากต้าฉีด้วยกัน ระหว่างเดินทางได้เผชิญความยากลำบากด้วยกัน ดังนั้นจึงไว้วางใจเขาเป็นพิเศษ“พ่ะย่ะค่ะ” ชิงเยี่ยนกระพริบตาปริบ ๆ ก็ไม่ได้คิดว่ามีอะไรน่าแปลกองค์หญิงน้อยทรงไว้วางใจเขา เขาก็ดีใจแทบแย่แล้ว“ไปละ” กู้หว่านเยว่หยิบหน้ากากสีเงินออกมาจากมิติของนางแล้วสวมลงบนใบหน้า จากนั้นร่างของนางก็หายลับไปท่ามกลางราตรีที่เต็มไปด้วยหิมะอันเวิ้งว้างหุบเขาโยวโยวแตกต่างจากที่ดินศักดินาอื่น ๆ ที่กู้หว่านเยว่เคยบุกโจมตีมาก่อนหน้านี้ สถานที่แห่งนี้ภายนอกมีหิมะปลิวว่อน แต่หลังจากที่เข้าไปในหุบเขาแล้ว กลับรู้สึกได้อย่าง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1795

    สำหรับองค์หญิงน้อยผู้นี้ แม้ว่าหลิวหลิงจะมีอายุมากกว่านาง แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะดูแคลนถึงกับหยิบสมุดเล่มเล็กออกมา จดบันทึกทุกถ้อยคำอย่างละเอียดเมื่อแน่ใจว่าไม่มีสิ่งใดตกหล่น เขาจึงค่อยวางใจหลังจากหลิวหลิงเข้ารับช่วงต่อดูแลเมืองหลานซีอย่างสมบูรณ์แล้ว กู้หว่านเยว่ก็ได้นำทัพไปบุกโจมตีเมืองถัดไปเพียงแค่ครึ่งเดือน กองทัพของนางก็ขยายใหญ่ขึ้นจนมีกำลังพลถึงสามแสนนายมีผู้คนจำนวนมากที่เลื่อมใสในชื่อเสียงของนางและเดินทางมาเข้าร่วมกองทัพใคร ๆ ก็รู้ว่าเบี้ยหวัดในกองทัพตงโจวนั้นดีมาก ทหารทุกคนไม่เพียงแต่จะอิ่มท้องทุกมื้อ แต่ยังได้กินเนื้อวันเว้นวัน หลังจากการฝึกซ้อมในตอนค่ำ ก็ยังมีของว่างให้กินอีกด้วย อีกทั้งยังสามารถรับเบี้ยหวัดกลับไปให้ครอบครัวได้สำหรับจำนวนเบี้ยหวัดนั้น จะคำนวณตามยศของทหารทหารธรรมดา ในหนึ่งเดือนจะได้รับข้าวชิงเคอสิบจิน มันเทศสองจิน และผ้าป่านครึ่งพับเงื่อนไขนี้ ช่างเย้ายวนใจเสียจริง!ณ ที่ราบแห่งความโกลาหล มีผู้คนมากมายที่อดอยากปากแห้ง ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ แต่มีพละกำลังมหาศาลดังนั้นกองทัพของกู้หว่านเยว่จึงยังคงขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ แน่นอนว่า เพื่อสร้างความสมดุล

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1794

    เมื่อครึ่งปีก่อน พวกเขายังคงเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่ร่ำไปถูกเป่ยตี้เหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า ดิ้นรนอย่างทุกข์ทรมาน ไร้ซึ่งความสามารถที่จะต่อต้านโดยสิ้นเชิงทำได้เพียงมองดูบ้านเกิดเมืองนอนถูกรุกรานเวลาผ่านไปไม่นาน ตอนนี้สถานการณ์กลับพลิกผันไปอย่างสิ้นเชิงในอดีต แคว้นเป่ยตี้ยิ่งใหญ่และอยู่เหนือกว่า บัดนี้กลับต้องหมอบคลานอยู่แทบเท้าของพวกเขา ส่งมอบป้ายคำสั่งเจ้าเมืองและยอมจำนนน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก!องค์ชายเจ็ดเดินตามหลังกู้หว่านเยว่อย่างสั่นเทา แค่ถูกนางปีศาจผู้นี้มองเพียงแวบเดียว ก็กลัวว่าตนเองจะตายเสียแล้ว“ทะ ท่านคิดจะจัดการกับพวกเราอย่างไร?”นางปีศาจผู้นี้ก็นับว่างดงามจนไม่เหมือนมนุษย์ธรรมดา งดงามเจิดจรัสจนสะกดทุกสายตา“ข้าจะไม่ทำร้ายราษฎรของเป่ยตี้ ส่วนเจ้า เกรงว่าคงจะต้องถูกกักบริเวณตลอดชีวิตอยู่ที่เมืองหลวงของแคว้นตงโจวแล้ว”กู้หว่านเยว่โบกมือ “จับตัวองค์ชายเจ็ดไว้ ให้คนนำตัวส่งไปยังเมืองอวิ๋นลู่ มอบให้พี่ใหญ่”จงหลี่ย่อมจัดการกับเขาอย่างเหมาะสมหลังจากเมืองหลานซียอมจำนนอย่างเป็นทางการแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ได้รวบรวมทหารทั่วไปของเป่ยตี้เข้าร่วมกองทัพของตน ส่วนแม่ทัพที่เป็นภัยคุก

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1793

    “เหลือทหารห้าหมื่นนายไว้รักษาการณ์ที่ด่าน นำกองทัพหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย ไปพบองค์ชายเจ็ดก่อน”มุมปากของกู้หว่านเยว่ยกขึ้นเล็กน้อย ปลายนิ้วแตะลงบนที่ราบแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้พวกเขาที่สุดการเดินทัพ ต้องมีเสบียงก่อนกู้หว่านเยว่ได้เตรียมเสบียงอาหารไว้อย่างเพียงพอในมิติของนางแล้ว เพียงพอสำหรับให้กองทัพหนึ่งแสนห้าหมื่นนายกินได้นานครึ่งปีครึ่งหนึ่งของเสบียงเหล่านี้ คือสิ่งที่ปล้นชิงมาจากพระราชวังเป่ยตี้เมื่อคราวก่อนเฮ่อหลานและคนอื่น ๆ คุกเข่าลงพร้อมกัน “พวกกระหม่อมยินดีติดตามองค์หญิง บุกแคว้นเป่ยตี้ด้วยพระองค์เองพ่ะย่ะค่ะ!”กู้หว่านเยว่ชี้ทวนยาวไปยังขอบฟ้าอันกว้างใหญ่ของเป่ยตี้ “ออกเดินทาง!”กองทัพหนึ่งแสนห้าหมื่นนายของตงโจว บุกตะลุยไปตลอดเส้นทางด้วยความรวดเร็วดุจพายุ จนถึงที่ดินศักดินาขององค์ชายเจ็ด ซึ่งก็คือเมืองหลานซีองค์ชายเจ็ดเดิมทีก็เป็นคนเห็นแก่ตัวและกลัวตาย ในวันแรกที่กองทัพใหญ่ประชิดพรมแดน ก็จุดควันสัญญาณขอความช่วยเหลือไปยังองค์ชายคนอื่น ๆ แต่เนื่องจากคราวก่อนเหล่าองค์ชายต่างบาดหมางใจกัน จนเกือบจะเปิดศึกกันเอง จึงไม่มีองค์ชายคนใดที่เห็นควันสัญญาณแล้วเคลื่อนไหวเลย“พี่เก้า

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1792

    หลายคนเข้าใจความหมายของกู้หว่านเยว่ในทันที“องค์หญิงน้อยหมายความว่า จะเกณฑ์ผู้ลี้ภัยเหล่านี้มาหรือขอรับ?”เฮ่อหลานรู้สึกต่อต้านเล็กน้อย เพราะอย่างไรเสียก็ไม่ใช่คนของตงโจว คนที่เกณฑ์มาจากภายนอกยากที่จะรับประกันได้ว่าจะไม่คิดทรยศยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาจะเอาอะไรมาเกณฑ์ทหารเล่า?“เรื่องนี้พวกท่านไม่ต้องกังวล ผู้ลี้ภัยเหล่านี้เพียงต้องการที่พักพิงหากตงโจวสามารถเป็นที่พักพิงให้พวกเขาได้ ให้พวกเขามีกินมีดื่ม พวกเขาย่อมไม่ปฏิเสธ”แน่นอนว่า การจะรับผู้ลี้ภัยจำนวนมากเช่นนี้กฎทหารก็ต้องตามมาด้วยมิฉะนั้น ภายในกองทัพจะเกิดความวุ่นวายในการควบคุมได้ง่ายมากเรื่องนี้กู้หว่านเยว่ไม่กังวล เพราะซูจิ่งสิงเชี่ยวชาญในด้านนี้อย่างเป็นอย่างดี ในมิติมีบันทึกมากมายที่เขาเก็บไว้ กู้หว่านเยว่สามารถนำมาใช้ได้ทั้งหมด“สิ่งที่องค์หญิงน้อยกล่าวก็ถือเป็นวิธีการหนึ่ง แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็เป็นคนนอก จะรับประกันได้อย่างไรว่าจะจงรักภักดีต่อตงโจวของเรา”มีคนเอ่ยขึ้นด้วยความกังวลปัญหานี้ก็เป็นสิ่งที่เฮ่อหลานกังวลเช่นกัน เพียงแต่เมื่อครู่เขาไม่กล้าถามออกมาสายตาคมกริบของกู้หว่านเยว่จับจ้องไปที่เขา“ในอนาคตหากต้

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1791

    “ที่แท้ก็คือเมล็ดพันธุ์ที่เทพเจ้าประทานลงมา”เหล่าขุนนางต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจ ที่ราบแห่งความโกลาหลนั้นทรัพยากรไม่อุดมสมบูรณ์ พื้นที่ส่วนใหญ่แห้งแล้ง แม้แต่ที่ดินอันอุดมสมบูรณ์ก็ไม่เหมาะแก่การเพาะปลูกพืชพันธุ์ เนื่องจากสภาพอากาศหนาวเย็นด้วยเหตุนี้ทุกแคว้นจึงขาดแคลนเสบียงอาหาร แคว้นเล็ก ๆ หลายแห่งไม่มีกำลังมากพอที่จะทำสงคราม แค่เรื่องม้าศึกและเสบียงอาหารก็เป็นปัญหาใหญ่แล้วนี่ก็เป็นเหตุผลว่าเหตุใดแคว้นเป่ยตี้ แคว้นเซียนหลิง และแคว้นโยวหลานจึงกลายเป็นสามแคว้นใหญ่ เพราะพวกเขามีอาณาเขตใหญ่ที่สุด ทั้งยังยึดครองพื้นที่ราบและทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์ ม้าศึกและเสบียงอาหารจึงอุดมสมบูรณ์กว่าแคว้นอื่นมากนักนี่คือสภาพที่มีมาแต่เดิม ภายหลัง พวกเขายังรุกรานแคว้นเล็กอื่น ๆ เพื่อสั่งสมความมั่งคั่งอย่างรวดเร็วหากตงโจวสามารถแก้ไขปัญหาเรื่องเสบียงอาหารได้จริง ๆ ก็ใช่ว่าจะไม่สามารถไปโจมตีเป่ยตี้ได้อย่างไรเสีย ตอนนี้เป่ยตี้ก็วุ่นวายอย่างหนักขอแค่แคว้นเซียนหลิงและแคว้นโยวหลานไม่ยื่นมือเข้ามาก็พอ“หากฝ่าบาทและองค์หญิงน้อยตัดสินใจที่จะโจมตีเป่ยตี้แล้ว พวกข้าย่อมติดตามไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่”ทุกคนคุก

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status