ตอนที่ 4 ลูกชู้

ตอนที่ 4

ลูกชู้

ด้านเมืองชิงตอนนี้มีข่าวลือออกมาว่า จวนเศรษฐีนีมั่งคั่งจวนหนึ่งลักลอบเป็นชู้กับสามีผู้อื่น จนเกิดลูกเป็นฝาแฝดชายหญิง

บุรุษผู้นั้นก็ไม่เจียมตน เป็นเพียงเขยแต่งเข้าแต่ริอาจคิดคดชั่วช้า แอบเอาเงินจากกิจการบ้านภรรยามาเลี้ยงหญิงชู้กับลูกทั้งสอง

ภรรยาเอกของเขาสิ้นใจตายได้ไม่นาน ในจวนก็มีเพียงบุตรสาวที่เกิดจากภรรยาเอกเพียงคนเดียว ตนจึงคิดจะรับชู้กับลูกชู้เข้าจวนยกย่องเชิดชูแทนภรรยาที่เพียงตายไป

แต่ข่าวลือนี้พูดกันได้ไม่นานก็หายไป เพราะจางลู่เหวินใช้เงินปิดข่าว เขาไม่อาจให้ภรรยากับลูกทั้งสองมีข่าวลือเสียหายเช่นนี้ได้

ไม่เช่นนั้นเขาจะแต่งตั้งนางเป็นฮูหยินเอกของจวนได้อย่างไร ส่วนเรื่องคนปล่อยข่าวลือนั้นเขาให้คนสืบหาแล้ว

“ท่านพี่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วจริงนะเจ้าคะ ข้ากังวลใจอย่างไรก็ไม่รู้” ฟางเจียวเหมยเอ่ยกับสามีตรงหน้า

“เจ้ากับลูกไม่ต้องเป็นห่วง พี่ไม่ยอมให้พวกเจ้าสามแม่ลูกมีชื่อเสียงเสื่อมเสียแน่ เจ้าต้องได้เป็นฮูหยินเอกของพี่อย่างที่เจ้าหวังมาตลอดอย่างไรเล่า” เขาเอ่ยเอาใจภรรยา

จางลู่เหวินเดินทางมาถึงเมืองชิงก็ได้ยินข่าวลือนี้เข้าพอดี จึงสั่งให้คนปิดข่าว แต่กว่าข่าวจะเงียบได้ก็เล่นเอาเขาหมดไปหลายตำลึงทองเลยทีเดียว

“ท่านพ่อจะพาพวกเราไปอยู่จวนใหม่เมื่อไหร่หรือเจ้าคะ” ซูเยว่ซินเอ่ยถามบิดาเสียงหวาน

นางอยากไปเป็นคุณหนูที่เมืองหลวงเต็มทีแล้ว อยากมีสหายที่เป็นลูกขุนนางไม่ใช่มีแต่สหายที่เป็นบุตรพ่อค้าต่ำต้อยเช่นนี้

“ข้าด้วยขอรับ ข้าอยากไปดูกิจการที่เมืองหลวงของ ท่านพ่อด้วย อยากเห็นว่าที่เมืองหลวงมีผู้คนมากหน้าหลายตาอย่างที่ท่านพ่อพูดไว้หรือไม่” ซูเหิงเยว่เอ่ย

“พวกเจ้าไม่ต้องรออีกต่อไป วันมะรืนพ่อจะพาพวกเจ้ากับมารดาพวกเจ้าไปอยู่ที่จวนในเมืองหลวงทั้งหมด และครั้งนี้เราจะไม่กลับมาอยู่ที่นี่อีก”

“จริงหรือเจ้าคะข้าดีใจจังเลย ข้าจะได้เจอน้องหญิงที่เมืองหลวงแล้ว ข้าจะได้มีน้องสาวแล้วท่านพี่อย่ามาแย่งน้องของข้าล่ะ” ซูเยว่ซินแสดงออกอย่างน่าเอ็นดู

ผู้เป็นบิดาเองก็เบาใจไปได้บ้าง ตอนนี้ที่หนักใจก็มีเพียง ซูฮุ่ยฉินเท่านั้น เพราะตนยังไม่ได้บอกว่านางมีพี่สาวพี่ชายแล้ว

“คุณหนูฮุ่ยฉินคงไม่ว่าอะไรใช่หรือไม่เจ้าคะ”

ฟางเจียวเหมยแสร้งเอ่ยถามอย่างหนักใจ เมื่อเห็นสีหน้าสามีเป็นเช่นนั้น

“เจ้าไม่ต้องห่วง พี่จะเป็นคนอธิบายให้นางเข้าใจเอง” เขาเอ่ยก่อนจะชวนทุกคนไปกินข้าวเที่ยงกัน

สามแม่ลูกมองหน้ากันอย่างสื่อความนัย เพราะวันที่พวกเขารอคอยก็มาถึงเสียที

ครอบครัวของพวกเขาช่างมีความสุขเหลือเกิน สุขจนไม่คิดว่าทั้งหมดนี้มาจากการหลอกลวงสตรีนางหนึ่ง เพื่อให้ได้มาซึ่งความมั่งคั่งอย่างทุกวันนี้

เช้าวันที่บิดาจะกลับจวนก็มาถึงอย่างรวดเร็ว ระหว่างนี้นางได้แจกแจงงานทั้งหมดให้บ่าวที่รับเข้ามาใหม่แล้ว

และได้คาดคั้นเอาความจากพ่อบ้านจนเขาสารภาพว่า   รู้เรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อห้าปีที่แล้วเช่นกัน เพราะข่าวลือในจวนเขาจึงไปถามกับท่านพ่อตามตรง

ท่านพ่อเองก็ไม่ได้คิดปิดบัง เพราะยามนั้นคงคิดว่าท่านแม่ไม่รอดแล้ว แต่หมอก็สามารถยื้อท่านแม่มาได้จนถึงห้าปี ท่านพ่อจึงสั่งให้คนปิดบังเรื่องนี้กับนางและท่านแม่มาตลอด

สุดท้ายนางยื่นยาพิษให้พ่อบ้านกิน เพื่อไม่ให้เขาหักหลังนาง ยานี้นางรู้จักมาจากหลวงจีนที่อารามเมื่อชาติที่แล้ว เขาสอนให้นางรู้วิธีปรุงพิษหลายชนิด

พิษที่นางใช้กับพ่อบ้านมีชื่อว่าพิษจันทราดับ  มันจะออกฤทธิ์ทุกสิบห้าวัน หากไม่ได้รับยาระงับอาการคนผู้นั้นจะตาย

โดยที่มีเลือดออกตามทวารทั้งเจ็ดจนเลือดหมดตัว ระหว่างนั้นก็จะมีอาการราวถูกไฟแผดเผาจากภายใน ทุกข์ทรมานอย่างถึงที่สุด

ทุกสิบห้าวันพ่อบ้านจะต้องมารับยาระงับอาการจากนาง ไม่เช่นนั้นเขาก็ตาย

“คุณหนูใส่สีดำเช่นนี้จะเหมาะหรือเจ้าคะ” ชิงชิงเอ่ยถามนาง ขณะเดินไปรอท่านพ่อที่หน้าประตูจวน

“ตาเจ้าบอดหรือ ข้าใส่สีม่วงต่างหาก” นางเอ่ยแย่ง

“คุณหนูใส่สีนี้แล้วดูน่าเกรงขามยิ่งนักเจ้าค่ะ” เสียงราบเรียบเอ่ยชมนางอีกคน

“ขอบใจนะซินซิน” นางเอ่ยพลางยิ้มบาง ซินซินเป็นสาวใช้ที่นางรับเข้ามาใหม่ นางให้มาคอยรับใช้ใกล้ชิดคู่กับชิงชิง

พวกเราเดินมารอที่หน้าจวนไม่นาน ก็เห็นรถม้าตรงมาหยุดที่หน้าประตูจวน ขบวนเดินทางนี้ใหญ่เกินกว่านายท่านซูจะมาเพียงคนเดียว จึงเรียกสายตาชาวบ้านได้เป็นอย่างดี

บิดานางเดินลงมาก่อน ตามด้วยสตรีวัยกลางคนผู้หนึ่ง และหญิงสาวกับชายหนุ่มอายุไล่เลี่ยกันกับนางอีกสองคน

“คารวะท่านพ่อเจ้าค่ะ ไม่ทรายว่าท่านพ่อพาใครมาด้วยหรือเจ้าคะ” นางเอ่ยถามบิดาเสียงไม่เบานัก

และมันก็เป็นสิ่งที่ชาวบ้านแอบสงสัยเช่นกัน นั่งมาในรถม้าคันเดียวกัน ตอนลงจากรถม้ายังช่วยประคองกันลงอย่างรักใคร่ แล้วยังชายหญิงสองคนที่ตามหลังอยู่นั่นอีก

“เรื่องนี้เราเข้าไปคุยกันใจจวนดีกว่า พ่อจะอธิบายทุกอย่างให้เจ้าฟังเอง” จางลู่เหวินเอ่ยกับบุตรสาวเบา ๆ

“น้องหญิงพี่สาวอยากพบเจ้ามานานแล้ว จากนี้ไปเรามาสนิทกันไว้ดีกว่านะ”

ซูเยว่ซินรีบแสดงตัวให้ทุกคนรู้ เพราะนี่คือสิ่งที่นางต้องการ

“ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าไม่ค่อยเข้าใจที่แม่นาง...เออ...พูดนัก ไม่ทราบว่าพอจะชี้แจงให้ข้าฟังได้หรือไม่” นางแสร้งเอ่ยเสียงตะกุกตะกักอย่างอึดอัดใจ

“ข้าก็เป็นพี่สาวเจ้าอย่างไรเล่า เอาไว้ท่านพ่ออธิบายแล้วน้องรองจะเข้าใจเอง” ซูเยว่ซินเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส

แต่คนที่มามุงดูนั้นตาโตและคิดกันไปต่าง ๆ นานาแล้ว ไม่ใช่ว่านนายท่านซูแอบเลี้ยงสตรีไว้นอกจวน จนบุตรนอกสมรสเติบโตขนาดนี้เลยหรือ

“ขออภัยเจ้าค่ะ ท่านพ่อก็มีมารดาข้าเพียงคนเดียว หรือคุณหนูเป็นบุตรสาวญาติฝั่งท่านพ่อหรือ แต่เหตุใดท่านพ่อไม่เคยพูดให้ข้าฟังสักครั้ง” นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ฉินเอ๋อร์!! เจ้าพูดเช่นนั้นกับพี่สาวเจ้าได้อย่างไร ขอโทษพี่สาวเจ้าเดี๋ยวนี้!”

จางลู่เหวินพูดเสียงดังเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าซูเยว่ซินเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้าแล้ว

“ขออภัยเจ้าค่ะ เช่นนั้นเรื่องที่แม่นมถังพูดคงเป็นเรื่องจริงสินะเจ้าคะ ที่บอกว่าท่านพ่อแอบเลี้ยงชู้ไว้นอกจวนจนมีฝาแฝดเป็นบุตรชายหญิง”

นางเอ่ยกับบิดาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ น้ำตาก็ไหลอาบแก้มราวกับสั่งได้ ชาวบ้านที่ได้ยินก็ฮือฮามากกว่าเดิม

“เหลวไหล!!! แม่นมถังอยู่ที่ใดเอาตัวนางมาซิ!”เขาเรียกหาแม่นมปากโป้งทันที

“นางไม่อยู่แล้วเจ้าค่ะ เพราะลูกไม่เชื่อที่นางพูดจึงได้ลงโทษและขายนางออกไป แต่ไม่คิดว่าที่นางพูดจะเป็นเรื่องจริง ข้าผิดหวังในตัวท่านพ่อมากเจ้าค่ะ”

“ฮุ่ยฉินเข้าไปคุยกันในจวน!!”

จางลู่เหวินกัดฟันพูดอย่างพยายามระงับอารมณ์โกรธของตนไว้ ไม่ให้พลาดทำอะไรร้ายแรงต่อหน้าคนนอกไป ไม่เช่นนั้นชื่อเสียงเขาได้ป่นปี้แน่

“แถมนางยังบอกด้วย ว่าท่านพ่อจะเอาบุตรชายที่เกิดจากลูกชู้มาสืบทอดกิจการตระกูลซูของท่านแม่”

เพี๊ยะ!!!!!  

ทันทีที่นางพูดจบก็ถูกฝ่ามือของผู้เป็นบิดาตบเข้าที่ใบหน้าเต็มแรง จนนางล้มไปกองที่พื้น

“ท่านพี่พอเถอะเจ้าค่ะ เยว่ซินไปดูน้องหน่อย”

ฟางเจียวเหมยแสร้งเอ่ยห้ามสามี และแสดงบทแม่เลี้ยงแสนใจดีได้อย่างแนบเนียน

“ไม่รบกวนคุณหนูลูกชู้หรอกเจ้าค่ะ ข้าดูแลนายของข้าได้” คำพูดของสาวใช้นางทำให้ซูเยว่ซินหน้าม้านไปทันที

“เข้าจวน!!!” จางลู่เหวินตะคอกใส่คนของตน ก่อนจะเดินนำเข้าจวนไปก่อน แต่ก้าวขายังไม่ทันพ้นประตูก็ได้ยินเสียงเรียกเอาไว้เสียก่อน