ตั้งใจท้อง

ห้างสรรพสินค้า

" สัสยีนส์ แดกให้มันน้อยๆหน่อยของหวานน่ะ กูล่ะกลัวชิบหายว่ามึงจะเป็นเบาหวานตายเอาสักวัน "

" ก็มันอร่อยหนิ "

เอ่ยบอกพร้อมที่มือบางก็ตักเค้กส้มเข้าปากคำโตไปอีกหนึ่งคำ

" สักคำไหมมึง ลอกกินอะไรหวานๆดูบ้างดิ ไม่ใช่ว่าวันๆแดกแต่ของขมๆอย่างเช่นกาแฟที่มึงกินอยู่น่ะ แค่ได้กลิ่นก็เห็นความมืดมนมาแต่ไกลล่ะ อร่อยตรงไหนวะไอ้กาแฟดำๆของมึงอ่ะ ขมจะตายชัก สู้ขนมเค้กกูก็ไม่ได้ ชิ "

" เออกูยอม แดกๆไปเถอะมึงอ่ะ ไปช้าเดี๋ยวพ่อมึงจะแดกหัวกูอีก "

ยีนส์ส่ายหัวยิ้มๆให้เพื่อนทันทีที่มันพูดแบบนั้น ไม่รู้ว่าไอ้ปลากัดกับพี่กูลเป็นอะไรกันนักหนาชอบทะเลาะชอบเถียงกันอยู่นั้นแหละ ตั้งแต่ปี1 จนปัจุบันนี้เรียนจบแล้วแท้ๆ และที่สำคัญเขาและมันก็มาทำงานในบริษัทของพี่แกด้วยนะ แต่ก็ไม่วายยังเถียงกันเหมือนเดิมเป๊ะ คนหนึ่งแกล้งเก่ง ส่วนอีกคนก็โวยวายเก่ง ไอ้ที่โวยวายเก่งน่ะก็ไอ้คนที่นั่งแดกกาแฟดำอยู่ตรงข้ามเขานี่แหละ

" กูล่ะไม่เข้าใจไอ้พี่กูลเลยว่ะ ในบริษัทมีพนักงานตั้งเยอะแยะแต่แม่งไม่ใช้ ใช้กูกับมึงอยู่แค่สองคนเนี่ย ตั้งแต่งานเมื่อสองเดือนก่อนแล้วนะสัส พอเกี่ยวกับคนในครอบครัวทีไรไม่พ้นกูกับมึงทุกที "

ปลากัดพูดบ่นออกมาอย่างเซ็งๆ เขาล่ะไม่เข้าใจจริงๆว่าไอ้งานวันเกิดของน้องชายผู้บริหารมันจะสำคัญอะไรนักหนาทำไมต้องไปจัดถึงพัทยา แล้วทำไมต้องให้เขากับไอ้ยีนส์รับงานนี้อีกแล้ววะ ทั้งที่สองเดือนก่อนเขาและเพื่อนก็เพิ่งจะจัดงานต้อนรับการกลับมาของน้อยชายพี่มันไปเองนะ คนรวยเนี่ยใช้เงินเปลืองจังวะ ทำเหมือนว่าการจัดงานเลี้ยงแต่ล่ะครั้งมันจะง่ายนักหนิ วุ่นวายชะมัด

ยีนส์เม้นปากแน่นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาและปลากัดต้องไปพัทยาด้วยสาเหตุอะไร มือที่ถือช้อนซ้อมวางลงช้าๆเมื่ออยู่ๆความอยากของหวานตรงหน้าหายเป็นปลิดทิ้ง นั้นสินะเขาลืมไปได้ยังไงว่าการไปทำงานครั้งนี้เขาจะต้องเจอใครบางคนอีกครั้ง หลังจากที่....

มือบางอีกข้างยกขึ้นมาลูบหน้าท้องของตนอย่างเคยชิน สองเดือนแล้วสินะ สองเดือนกับการที่มีอีกหนึ่งชีวิตเข้ามาอาศัยอยู่ในท้องเขา โดยที่ใครคนนั้นจะไม่มีวันรับรู้

.

.

.

.

.

2 ชั่วโมผ่านไป

" โอโห้  บ้านหลังนี้เหรอวะ ใหญ่โตชิบหาย "

หลังขับรถมาร่วมสองชั่วโมงเต็ม พวกเขาสองคนก็มาถึงสถานที่จัดงานซะที มันเป็นบ้านพักต่างอากาศที่อยู่ติดริมทะเล เป็นบ้านที่สวยและดูหรูหรามาก มากไม่มากก็ดูได้จากด้านหน้าบ้านที่มีสนามหญ้าขนาดใหญ่ตัดด้วยสระว่ายน้ำ ยิ่งทำให้บ้านหลังนี้ดูเวอร์วังอลังการยิ่งขึ้นไปอีก และการจัดสวนรอบๆบ้านหลังนี้บอกไว้เลยว่าโคตรสวยและดูแพง

" กูว่าอันที่จริงก็ไม่ต้องจัดอะไรแล้วนะ แค่ตบแต่งไฟนิดหน่อยให้ดูมีสีสัน และเอาลูกโป่งมาโยนลงในสระเยอะๆ แค่เนี่ยกูว่าก็โอเคแล้วว่ะ นอกนั้นก็มีอาหารการกินและเครื่องดื่ม หรือมึงว่าไง "

หลังจากเดินดูทั่วทั้งบ้านเสร็จแล้วปลากัดก็เอ่ยขึ้น และหันไปถามความคิดเหตุของอีกคนที่นั่งใกล้ๆกัน

" อืม เอาตามที่มึงว่าเลยล่ะกัน "

" มึงดูเหนื่อยๆนะไอ้ยีนส์ ไม่สบายปะวะ "

" นิดหน่อยว่ะ เมื่อคืนนอนดึกน่ะ มึงโทรหาพวกไอ้แดนเถอะ จะได้รีบลงมือเดี๋ยวก็โดนพี่กูลแดกหัวเอาจริงๆแน่ถ้ายังช้า "

" แม่งจะพูดถึงทำไมวะกูเสียวสันหลังเลยสัส เออๆเดี๋ยวกูไปโทรหาพวกไอ้แดนก่อนล่ะกันไม่รู้ว่าพวกมันจะพากันมาถูกหรือเปล่า วุ่นวายชิบหาย "

ยีนส์หัวเราะขบขันที่เห็นปลากัดเดินไปบ่นไปอย่างคนหัวเสีย ก่อนจะหันมามองบรรยากาศรอบข้างอีกครั้ง จมูกรันสูดดมกลิ่นอายของทะเลเสียเต็มปอดอย่างสบายใจ เขาชอบบรรยากาศแบบนี้ที่สุด เงียบสงบ ไม่มีเสียงรถราให้หนวกหูจนน่ารำคาญเหมือนในกรุงเทพ

คิดไว้ว่าหลังจากเสร็จงานนี้เขาจะขอยื่นใบลาออกจากบริษัทและหาซื้อบ้านเล็กๆสักหลังในที่ที่เงียบสงบและห่างไกลจากคนรู้จัก บางทีที่พัทยาแห่งนี่อาจจะเป็นตัวเลือกอีกหนึ่งที่ของเขาก็ได้

วันทั้งวันหลังจากที่ทีมงานตามมาถึงพวกเขาทั้งหมดก็พากันจัดแต่งสถานที่ตามแบบที่เกื้อกูลได้สั่งเอาไว้ และดูท่าว่างานนี้จะเสร็จภายในวันเดียวมันคงทำได้ยาก เจ้านายผู้แสนใจดีและพ่วงด้วยตำแหน่งเจ้าของบ้านจึงโทรมาอนุญาตให้ทีมงานทุกคนสามารถพักผ่อนในบ้านพักหลังนี้ได้ตามสบายจนกว่างานจะเสร็จเรียบร้อย

" อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะพี่ยีนส์ "

แดนถามพลางมองหน้ารุ่นพี่ทีและถ้วยที่วางซ้อนกันเป็นแถวทีด้วยสีหน้าแปลกใจว่าไอ้ก๋วยเตี๋ยวต้มยำทะเลน้ำข้นเจ้านี้มันอร่อยขนาดไหนวะ พี่ยีนส์ถึงได้ซัดซะเรียบไปถึงห้าถ้วย ไม่ใช่ถ้วยธรรมดาด้วยนะแต่นี่มันพิเศษใส่กุ้งซะจัดเต็ม สำหรับเขาแค่สองถ้วยก็อิ่มจนจุกแล้วว่ะ

" อืม อร่อยมาเลยอ่ะ ลองชิมดูสิ "

เอ่ยพร้อมยื่นช้อนที่มีกุ้งและน้ำต้มยำฉ่ำๆไปยังรุ่นน้องที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน แต่อีกฝ่ายกลับถอยหน้าหนีซะงั้น

" ผมอิ่มจนท้องจะแตกแล้วพี่ เชิญกินให้อร่อยเถอะครับ "

ยีนส์ยักไหล่ก่อนจะส่งกุ้งตัวโตๆเข้าปากตัวเองพลางทำหน้าฟินจนคนรอบโต๊ะพากันมอง

ไม่ใช่มองเพราะมันน่ามองนะ แต่ที่มองเพราะแน่นท้องแทนมันต่างหากล่ะ คนเชี้ยอะไรแดกไม่รู้จักอิ่ม แดกอย่างกับห่าลงท้องยังไงยังงั้นแหละ

ปลากัดแอบนึกสงสัยในใจ ช่วงนี้ไอ้ยีนส์ไม่รู้มันเป็นอะไร เห็นอะไรก็อยากไปซะหมด กินได้ทุกอย่าง แดกได้ทั้งวัน ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นคนกินยากแท้ๆ แต่ระยะเดือนสองเดือนมานี้เพื่อนเขาไม่รู้ตายอดตายอยากมาจากไหนน่ะสิ เปลี่ยนไปอย่างกับคนล่ะคน

" ไม่ต้องมาจ้องกูแบบนั้นเลยไอ้กัด กูอยากกินไอติมกระทิสดล้างปากว่ะ ไปซื้อเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ "

" ห้ะ! มึงยังไม่อิ่มอีกเหรอว่ะ "

" เออ และไม่ต้องมาทำตาโตใส่กูเลย ลุกขึ้นให้ไว "

สุดท้ายยีนส์ก็ดึงแขนของเพื่อนให้ลุกขึ้นไปซื้อไอติมได้สำเร็จ ยังใจดีหันมาถามน้องๆที่นั่งมองอีกว่าใครอยากทานไหมเดี๋ยวเลี้ยง แต่ทุกคนก็พร้อมใจกันส่ายหน้าพร้อมกัน เพราะอาหารเต็มโต๊ะที่เหลือแต่ถ้วยจานว่างเปล่าบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าพวกเขาอิ่มแค่ไหน

คงมีแต่คนถามนั้นแหละกินไม่รู้จักอิ่ม ทั้งๆที่อาหารครึ่งโต๊ะก็เป็นฝีมือของพี่มันแทบคนเดียวน่ะ...