เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 214
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-10 17:34:37
บทล่าสุด
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 222
จวนอ๋องในเมืองไห่ถังจุดไฟสว่างไสวไปทั่วทั้งจวน เมื่ออ๋องน้อยคนสำคัญของจวนได้รับบาดเจ็บหนัก จนป่านนี้ยังไม่สามารถพูดได้ หมอประจำจวนถูกเรียกตัวมารอไว้ก่อนแล้วจากสัญญาณลับที่หัวหน้าองครักษ์อีส่งออกไปพ่อบ้านของจวนสั่งให้คนงานต้มน้ำร้อนเตรียมไว้รอท่า ทั้งผ้าขาวสะอาดอีกหลายผืน สมุนไพรต่าง ๆ ยาล้ำค่ามากมายถูกตระเตรียมไว้อย่างพรักพร้อมเมื่อหัวหน้าองครักษ์อีอุ้มจางอี้หมิงวางลงบนเตียงใหญ่ในห้องนอนประจำที่จวนจัดไว้ให้สำหรับท่านอ๋องน้อย หมอประจำจวนและผู้ช่วยก็รีบเข้ามารับช่วงต่อทันที ทางด้านอู่ (5) กับสือ (10) นำคนร้ายไปขังไว้ สองพี่น้องบ้านซุนถลาจะตามน้องชายเข้าไปในห้องที่หมอกำลังทำการรักษาจางอี้หมิงอยู่“พวกเจ้าสองพี่น้องอย่าได้เข้าไปรบกวนการรักษาท่านอ๋องน้อย หากเกิดความผิดพลาด หัวของเจ้าอาจจะไม่ได้ตั้งอยู่บนบ่าอีกต่อไป เหตุใดไม่ไปนั่งรอในห้องเงียบ ๆ เมื่อบิดามารดาของเจ้าตามมาจะได้เล่าเรื่องให้พวกเขาฟัง”องครักษ์คนหนึ่งที่อุ้มพี่น้องบ้านซุนกลับมายังจวนถึงกับต้องรีบดึงตัวซุนซูลี่กับซุนหมิงเย่ไว้แล้วกล่าวเตือนเบา ๆ“ท่านองครักษ์ต้องช่วยรักษาน้องชายหมิงให้ได้นะเจ้าคะ” ซุนซูลี่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสี
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 221
ฉึก!เสียงของลูกธนูที่พุ่งมาด้วยความเร็วและแรงปักลงไปบนขาของชายร่างใหญ่ตรงหน้าจางอี้หมิงราวกับจับวางจนต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เนื่องจากลูกธนูนั่นมีหัวเป็นตะขอ เมื่อถูกยิงว่าสร้างเจ็บปวดแล้ว การถอดออกนั้นยิ่งเจ็บปวดมากกว่า“โอ้ย!”เด็กน้อยที่กำลังตัวสั่นเทาเมื่อได้ยินเสียงร้องของคนร้ายก็ลืมตา ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งมุ่งตรงมาทางที่ตนเองนอนอยู่“ท่านอ๋องน้อย เป็นเช่นไรบ้างขอรับ”จากเสียงพูดทำให้จางอี้หมิงเงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าเป็นชายคนหนึ่งที่แต่งชุดสีดำทั้งตัวปิดหมดทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่ใบหน้าและเส้นผม ชายคนนั้นเอ่ยถามเด็กน้อยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลจางอี้หมิงยังไม่ทันได้ตอบอันใดเขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก คาดว่าตอนที่เจ้าคนชั่วนั่นทุ่มเขาลงมาคงทำให้ปากแตกเพราะไปกระแทกกับพื้นดิน ถึงแม้ว่าจะเป็นตอนกลางคืน ไม่มีไฟคบเพลิงส่องสว่างมากมายดั่งในเมืองที่กำลังจัดงานรื่นเริง แต่ตะเกียงที่จางอี้หมิงนำมาก็มีแสงสว่างเพียงพอให้เด็กน้อยมองเห็นได้เลือนราง“ท่านอ๋องน้อย ข้าน้อยเป็นองครักษ์หน่วยเหลียงไป๋ นาม ซาน(3) องครักษ์ส่วนตัวของหนิงอ๋องที่รับมอบหมายให้ถวายความคุ้มครองแก่ท่าน
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 220
“กรี๊ด ปล่อยข้านะ”ซุนซูลี่ร้องออกมาเมื่อสัมผัสได้ว่ามีคนมาจับตัวนางจากทางด้านหลัง เด็กสาวจึงรีบเอี้ยวตัวหันไปมองแล้วก็ต้องตกใจออกมา ซึ่งเสียงร้องของซุนซูลี่ทำให้สองหนุ่มน้อยหันไปมองทันที“พี่ใหญ่ พวกเราช่างโชคดีเสียจริง มีสินค้ามาถึงมือโดยไม่ต้องออกแรง ข้านึกว่าพวกเราจะพลาดคืนนี้เสียแล้ว ฮะ ฮะ ฮะ”ถึงแม้ว่าจางอี้หมิงจะมองเห็นได้ไม่ชัด เพราะแค่แสงจากตะเกียงอันเดียวไม่เพียงพอให้มองเห็นใบหน้าหรือรูปร่างของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน แต่ก็พอจะบอกได้ว่าผู้ที่กำลังพูดอยู่มีโครงร่างสูงใหญ่ล่ำสัน“ปล่อย ปล่อยข้านะ เจ้าคนชั่ว” ซุนซูลี่ร้องออกมาอีกครั้งด้วยความกลัวและตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้น“ปล่อยท่านพี่ของข้านะ” ซุนหมิงเย่ร้องออกมาเช่นกัน“เจ้าเด็กน้อย เหตุใดข้าต้องปล่อยสินค้าที่งดงามเช่นนี้ด้วย เอาไปเลี้ยงอีกเพียงไม่กี่ขวบปี คาดว่าคงขายได้ราคาดีเป็นแน่ ท่านเห็นด้วยหรือไม่พี่ใหญ่” ชายคนเดิมเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างถูกใจนักหนาและหันหน้าไปถามชายอีกคนที่มีรูปร่างเล็กกว่าคนแรกอยู่หนึ่งส่วน“ไม่ต้องพูดมาก อย่าเสียเวลา รีบทำเข้าหรือพวกเจ้าจะรอให้ทหารมาเจอเข้าเสียก่อน” ชายร่างเล็กนั่นเอ่ยเสียงเข้ม ทำให้ชายร่าง
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 219
แต่ความจริงแล้วคือจางอี้หมิงกำลังวางแผนจับคู่ท่านปู่ถงกับท่านย่าของเขาต่างหากเล่า งานนี้สนุกแน่ หมิงหมิงน้อยรับรองได้“ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าและท่านซุนถงจะช่วยดูแลเด็ก ๆ ให้เอง” นางหูเอ่ยให้ทุกคนสบายใจ“ท่านแม่ เช่นนั้นก็ฝากเด็ก ๆ ด้วยนะขอรับ หมิงเอ๋อร์ อย่าดื้ออย่าซน เชื่อฟังท่านย่ากับท่านปู่ถงด้วยเข้าใจหรือไม่” จางอี้เทาเอ่ยฝากฝังลูกชายและไม่ลืมหันไปกำชับจางอี้หมิงด้วย“หมิงหมิงน้อยมาหาย่าใหญ่หน่อย เอานี่ไป เจ้าอยากได้อันใดก็ซื้อเอานะ ถุงนี้ย่าใหญ่ให้เจ้าเก็บไว้ซื้อขนมกิน” ตู้จินเหมยเรียกจางอี้หมิงเข้าไปหาและมอบถุงเงินให้ โดยนางยังเผื่อแผ่ไปถึงพี่น้องบ้านซุนด้วย“ขอบคุณขอรับท่านย่าใหญ่”“ขอบคุณขอรับ/เจ้าค่ะ ฮูหยินหลิน”จางอี้หมิงและเด็กบ้านซุนเอ่ยขอบคุณพลางรับถุงเงินมาเก็บไว้เมื่อตกลงกันเรียบร้อยแล้ว พวกเขาจึงพากันขึ้นรถม้าและแยกย้ายไปเดินในงานความสนใจของแต่ละคน ท่านปู่ถง ท่านย่าหู และเด็กทั้งสามคนต่างเริ่มต้นด้วยการชมการแสดงกายกรรม ไม่ว่าจะเป็นการรำดาบ การลอดห่วงไฟหรือแม้แต่การฝึกสัตว์ให้เชื่องก็ตาม“พี่หมิงเย่ ดูนั่น งูตัวใหญ่มาก พี่หมิงเย่กลัวหรือไม่ขอรับ”จางอี้หมิงลืมสิ้นถึงควา
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 218
การเปิดสอนการทำอาหารจากน้ำมันลูกหนามประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี เถ้าแก่หลินไห่พาทุกคนกลับมาเรือนตรงตามเวลาที่ฮูหยินของตนเองนัดหมายไว้ บรรดาคนงานนั้นเขาก็ปล่อยให้กลับบ้านไปได้เลยโดยไม่ต้องทำงานต่อแล้วในวันนี้ ส่วนวันอื่นจนกว่าจะจบเทศกาลก็แค่ให้มาเปิดสอนการทำอาหารเพียงครึ่งวันเท่านั้น“พี่ซูลี่ พี่หมิงเย่ ท่านมาได้จริง ๆ ด้วย” จางอี้หมิงรีบวิ่งเข้าไปหาสองพี่น้องบ้านซุนที่กำลังนั่งอยู่ในห้องโถงของเรือนหลักหลังจากที่จางอี้เทาไปรับมากันครบทั้งครอบครัว“หมิงเอ๋อร์ มิต้องวิ่ง พี่ชายพี่สาวไม่ได้หายไปไหน” หลี่อ้ายเอ่ยดุบุตรชายเบา ๆ อย่างเป็นห่วง นางกลัวว่าเด็กน้อยจะล้มหน้าทิ่มลงไปเสียก่อน“ท่านแม่ ก็ข้าดีใจนี่ขอรับ ข้ามิได้เจอพี่ซูลี่กับพี่หมิงเย่ตั้งหลายวัน” จางอี้หมิงทำหน้างอ เขาอยากทำตัวเป็นเด็กสักวันหลังจากที่ต้องแบกรับภาระไว้มากมาย อยากวิ่งเล่นเหมือนเด็กน้อยสมวัยเท่านั้นเอง เหตุใดท่านแม่ถึงชอบดุนักเล่า“หมิงหมิงน้อย เชื่อท่านอาสะใภ้เถิด ตอนนี้พวกข้าก็ยืนอยู่ตรงนี้แล้วเช่นไรเล่า” ซูลี่เอ่ยกับน้องชายตัวน้อยเสียงติดเข้ม“ใช่แล้ว หมิงหมิงน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าจะได้เที่ยวงานเทศกาลเลยนะ ข้าต
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 217
วันนี้หน้าเหลาอาหารซิ่งฝูคึกคักกว่าครั้งไหนๆ เถ้าแก่หลินไห่ อู๋เจ๋อ อู๋หมิน ซีฮัน พ่อครัวรวมถึงคนงานทั้งหมดกำลังขะมักเขม้นและยืนส่งเสียงบอกให้คนงานที่กำลังขึ้นป้าย‘เหลาอาหารอันดับหนึ่งของเมืองไห่ถัง’ ที่ได้รับมาจากการแข่งขันการทำอาหารเมื่อวานนี้ด้วยความสนุกสนานและมีความสุข ในที่สุดแล้ว...ความฝันของพวกเขาก็เป็นจริงเสียทีหลังจากที่รอมาหลายขวบปี“เจ้าบื้ออาเหิง ขยับไปทางซ้ายหน่อย”“ไม่ ไม่ ข้าว่ามันต้องขยับขึ้นทางด้านขวานะ”“พวกเจ้าตาเสียหรือเช่นไร ป้ายมันเอียงไปทางขวาต่างหากเล่า”และอีกหลายคำบอก จนทำให้อาเหิงที่กำลังขึ้นป้ายอยู่นั้นเหงื่อตกกับคำของเหล่าเพื่อนร่วมงาน เขาไม่รู้จะทำตามผู้ใด เถ้าแก่หลินไห่เห็นว่าชักจะเลยเถิดไปแล้วจึงได้สั่งให้หยุดเล่นเสียที“พอ ๆ พวกเจ้าก็เป็นเช่นนี้ ไปแกล้งอาเหิงทำไม อาเหิง...เจ้าก็รู้ว่าพวกเขาแกล้งเจ้า แล้วก็ยังจะไปทำตามอีก พวกเจ้าหาใช่เด็กน้อยไม่” เถ้าแก่หลินเอ่ยเตือนเสียงเข้ม แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่าเถ้าแก่หลินแกล้งทำเสียงดุไปเช่นนั้นเอง เพราะใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยรอยยิ้ม“มิเป็นไรขอรับเถ้าแก่ หากพวกเขาแกล้งข้าแล้วมีความสุขก็ไม่เป็นไร ทำเช่นไรได้ พวกเรากำ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ออกจากวงการบับเทิงเพื่อมาเป็นแม่หมอ
เฉินม่านอิ๋ง1.8K viewsเมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา
Airflyline415 viewsพันธะสัญญาของผู้กลืนกิน
Abyssgloom420 viewsวิถีสุริยะพิชิตเวหา
นักเขียนหนุ่มจอนสโนว,ธารน้ำแข็งแห่งขุนเขา,大冰山379 viewsคุณหนูผู้นี้มีงานลับ
橙花4.7K viewsปราการรักจักรพรรดิจอมมาร
肥鸟神/เทพเจ้านกอ้วน924 viewsจิ้งจอกเก้าหาง
ต้าเหนิง241 viewsพระจันทร์หวามรักข้ามมิติ
บุปผารัญจวน486 views
