วันวาเลนไทน์

1 สัปดาห์ต่อมา

ฉัันยังคงมาทำงานตามปกติเหมือนทุกวันแต่ที่ดูจะมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างก็คือการทำงานของฉันดูราบลื่นขึ้นมากและได้รับคำชมจากเพื่อนร่วมงานอยู่บ่อย ๆ แถมพนักงานหลายๆ คนก็เริ่มให้ความการเคารพฉันในฐานะเลขาของคุณทศบ้างแล้วจากที่ตอนแรกดูจะตึง ๆ และไม่ชอบฉันอย่างเห็นได้ชัด

"คุณดาวหลังจากที่ทีมการตลาดได้โฆษณาออกไปผลตอบรับของโครงการหมู่บ้านที่พัทยาเป็นยังบ้าง" คุณ

"ดีมากเลยค่ะคุณทศตอนนี้ลูกค้ากำลังให้ความสนใจโครงการของเราเป็นอย่างมากแล้วก็มีสปอนเซอร์รายใหญ่ติดต่อมาหลายบริษัทเลยค่ะ"

"งั้นก็ดีแล้ว คุณไปทำงานต่อเถอะ" ฉันก็เดินออกจากห้องทำงานของเขาแล้วมานั่งทำงานของตัวเองต่อเหมือนเดิม พอใกล้ถึงเวลาอาหารกลางวันฉันก็กดสั่งอาหารมาไว้ให้เขาตามปกติก่อนจะลงไปทานมื้อกลางวันของตัวเองที่โรงอาหาร

โรงอาหาร

ทุกคนนั่งทานอาหารกลางวันและพูดคุยกันถึงปัญหาต่างๆ ในแต่ละวันกันอย่างสนุกสนานมีทั้งเรื่องรถติดบ้าง ทะเลาะกับสามีบ้าง มีปัญหาหากับเพื่อนร่วมงานบ้าง

"น้องดาวเย็นนี้ว่างไหมจ๊ะ" 

"ก็ว่างนะคะพี่เจนพอดีดาวไม่ได้มีงานด่วนอะไรด้วย"

งั้นน้องดาวไปกับพวกเราไหม" พี่เจนถาม

"พวกพี่จะไปไหนกันหรอคะ"

"ก็ก่อนที่น้องดาวจะลงมาเนี่ยพวกเราปรึกษากันว่าวันนี้หลังจากเลิกงานแล้วพวกเราจะไปซื้อของที่ห้างแล้วก็กินเลี้ยงฉลองกันนิดหน่อยน่ะ...น้องดาวไปกันพวกเรานะ" พี่แหม่มตอบ

"ได้สิค่ะว่าแต่พวกพี่จะไปซื้ออะไรกันหรอคะ"

"คืออย่างงี้ครับน้องดาวพรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์พวกเราเลยกะจะไปซื้อช็อกโกแลตกับของขวัญเล็ก ๆ น้อยไว้ให้คนสำคัญ ๆ ของพวกเราน่ะ" พี่บอสตอบ

"อ๋อ~อย่างนี้นี่เองแล้วพี่นุ่นกับคุณชัชไปด้วยกันไหมคะ"

"พี่กับสามีไม่ค่อยมีโมเม้นหวาน ๆ ให้กันหรอกจ่ะแล้วก็คงไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นด้วย พี่เขิน" 

"ส่วนผมก็ยังไม่มีแฟนครับเลยไม่รู้จะซื้อไปทำไม"

"วันวาเลนไทน์เป็นวันแห่งความรักก็จริงแต่ก็ไม่ได้กำหนดนิคะว่าเป็นวันของคู่รักอย่างเดียว มันน่าจะหมายถึงวันที่ใช้แสดงความรักกันเฉย ๆ ทั้งในรูปแบบคนรัก เพื่อนหรือว่าครอบครัว ดาวคิดว่าคุณชัชเป็นผู้ชายปกติน่าจะเขินถ้าต้องบอกใครสักคนแม้กระทั่งคนในครอบครัวแต่ว่าถ้าคุณชัชลองใช้วันสำคัญแบบนี้บอกความรู้สึกของตัวเองออกไปมันก็น่าจะช่วยได้เยอะเลยว่าไหมคะ"

"ผมก็ไม่รู้จะไปบอกใครอยู่ดีอ่ะครับ" คุณชัชทำหน้างงเหมือนไม่ค่อยเข้าใจที่ฉันพูด ฉันเลยส่งยิ้มให้คุณชัช

"ก็คุณป้าของคุณชัชไงคะถ้าคุณชัชลองแสดงออกให้คุณป้าของคุณชัชรู้ว่าคุณชัชรักเธอมากขนาดไหน ดาวว่าเธอคงจะมีความสุขไม่น้อยเลย" คุณชัชยิ้มออกมาด้วยใบหน้าเขิน ๆ

"ก็ดีเหมือนกันนะครับขอบคุณครับคุณดาว"

"แล้วน้องดาวละจ๊ะจะซื้ออะไรให้แฟนบ้าง" พี่เจนถาม ฉันรู้สึกเขินกับคำถามเลยได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกไป

"ดาวเองก็ยังไม่มีแฟนเหมือนกันค่ะที่จะไปด้วยก็เพื่อไปซื้อของขวัญให้แม่กับป้าน้อยเฉย ๆ"

"ถึงแม้ท่านประธานจะไม่ชอบทานของหวานจากร้านอื่นแต่ว่าถ้าเป็นช็อกโกแลตเนี่ยผมว่าท่านประธานอาจจะชอบก็ได้นะครับ" อยู่ดี ๆ คุณชัชก็พูดขึ้นมาซะงั้นทำเอาทุกคนบนโต๊ะทำหน้างงไปตาม ๆ กันเลย

ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณชัชถึงพูดออกมาแบบนั้นแต่มันกลับรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูกตอนนี้ฉันรู้สึกได้ว่าทุกคนกำลังมองมาที่ฉันเป็นตาเดียวกันฉันหันซ้ายหันขวาสบตากับทุกคนก่อนที่จะหันกลับมาหาคุณชัช

"เอ่อ...คุ...คุณชัชบอกดาวทำไมคะ"

"เอ้า~ ก็ผมเห็นว่าช่วงนี้คุณดาวกับท่านประธานดูสนิทสนมกันมากเป็นพิเศษหนิครับ" คุณชัชตอบพร้อมกับยิ้มมุมปากเล็กน้อย สายตาที่ให้ความสนใจจากทุกคนทำเอาฉันอยากจะลุกออกจากโต๊ะไปให้พ้น ๆ หน้าทุกคนเลย

"นั่นนะสิน้องดาวพี่ก็อยากรู้ว่าน้องดาวกับท่านประธานเนี่ยสรุปแล้วยังไงแน่" พี่แหม่มถาม

"กะ...ก็ไม่มีอะไรนิคะ แค่เจ้านายกับลูกน้องปกติทั่วไปนั่นแหละ"

"แหน่ะ! ใช่หรือเปล่าจ๊ะ" ทุกคนยิ้มและก็แซวฉันกันใหญ่จนฉันทำตัวไม่ถูก

"โอ้ย~ดาวไม่คุยกับทุกคนแล้วดาวขึ้นไปทำงานต่อดีกว่า" พูดจบฉันก็ลุกออกจากโต๊ะเตรียมจะหนีทุกคนทันที

"เขินหรอจ๊ะน้องดาว ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เสียงพี่แหม่มตะโกนตามหลังมาฉันเลยรีบเดินสาวเท้าหนียาวๆ 

พอฉันขึ้นมาข้างบนก็เดินตรงไปที่ห้องของคุณทศทันที

ก๊อกๆๆ

"ดาวเองค่ะคุณทศ"

"เข้ามา"  ฉันเปิดประตูเข้ามาเห็นว่าคุณทศกำลังนอนพักอยู่ที่เก้าอี้นวดอย่างสบายใจ

"ดาวมาเก็บจานค่ะ"

"ทำไมวันนี้ขึ้นมาเก็บเร็วจัง"

'อ๋อคือ..." อยู่ดีๆ ก็นึกถึงเรื่องที่โดนแซวเมื่อกี้ขึ้นมาเฉยเลย 

"เป็นอะไรทำไมหน้าแดงขนาดนั้นไม่สบายหรือเปล่า"

"เปล่าค่ะ ดาวแค่มีงานค้างที่จะต้องทำให้เสร็จกห็เลยรีบทานแล้วรีบขึ้นมาทำงานต่อเฉยๆ ค่ะ" คุณทศพยักหน้าแล้วเอนหลังลงไปนอนเหมือนเดิม ฉันรีบเก็บแล้วรีบออกจากห้องทันทีขืนอยู่นานมีหวังหัวใจวายตายแน่ๆ

"นี่เราชอบเขาจริงเหรอว่ะเนี่ย" ฉันถามตัวเองด้วยความสับสนก่อนจะเอาของไปเก็บแล้วกลับมานั่งทำงานเหมือนเดิม