ทานข้าวกับท่านประธาน

ฉันค่อยๆ นั่งลงตามที่คุณทศสั่ง

"คุณทศจะไม่กลับบริษัทหรอคะ" ฉันถาม

"ผมหิวข้าวน่ะ" คุณทศตอบ ฉันตกใจรีบยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาทันทีถึงได้รู้ว่านี่มันเลยเวลาอาหารกลางวันของคุณทศมานานแล้ว

"โอ้! จริงด้วย ดาวขอโทษนะคะที่ไม่ได้สั่งอาหารกลางวันมาให้คุณทศ" ฉันพูด

"เราอยู่กันที่ร้านอาหารนะไม่ใช่บริษัท ถึงคุณจะสั่งอะไรมาให้ผมผมก็กินไม่ได้อยู่แล้วป่ะ" คุณทศตอบ

"ดาวขอโทษค่ะ" ฉันมัวแต่ลนจนทำขายหน้าคุณทศอีกแล้ว

"อยู่กับผม คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไรที่ไม่ได้ทำผิด เข้าใจไหม! ได้ยินทีไรล่ะรู้สึกหงุดหงิดทุกที" คุณทศพูด

"ขอโท- " ฉันกำลังจะเผลอพูดคำนั้นออกมาอีกครั้งแล้วแต่ก็เจอเข้ากับสายตาที่มองมาอย่างดุๆ ก็เลยชะงักไปก่อน

"เอ่อ~...รับทราบค่ะ" ฉันตอบ

"แล้วนี่คุณไม่หิวหรือไง" คุณทศถาม

"ดาวว่าจะกลับไปทานที่บริษัทค่ะ" ฉันตอบ

"นี่มันจะบ่ายสองแล้วกว่าจะไปถึงบริษัทก็เกือบเลิกงานพอดี ผมทนไม่ไหวหรอกนะ" คุณทศตอบแล้วยกมือเรียกให้พนักงานมารับออร์เดอร์

"คุณอยากกินอะไรก็สั่งเลยนะเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง" คุณทศพูดแล้วลงไปดูเมนูอาหาร ฉันรับเมนูจากพนักงานมาเปิดดูก็ถึงกับอึ้งไปเลย ไม่รู้ทำไมอาหารทุกอย่างมันถึงได้แพงขนาดนี้ ราคาอาหารต่อจานโหดแบบนี้ฉันสามารถใช้เป็นค่าอาหารได้ทั้งอาทิตย์เลยนะ เทียบกับข้าวแกงที่แม่กับป้าน้อยทำดูยังจะคุ้มกว่าซะอีก 

"สรุปคุณจะกินอะไร" คุณทศถามฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นมามองคุณทศแล้วก็ก้มลงไปดูเมนูอีกครั้งอย่างลังเลใจ

"เอ่อ...คือ~ ดาว...ดาวแล้วแต่คุณทศเลยค่ะ" ฉันตอบแล้วปิดเล่มอาหารส่งคืนพนักงานทันที ก็ฉันไม่รู้ว่าจะกินอะไรดีนี่หน่าเพราะทุกอย่างมันแพงมากจริงๆ ฉันสั่งเองก็รู้สึกเกรงใจคุณทศก็เลยคิดว่าให้คุณทศเลือกให้ดีกว่าเพราะยังไงฉันก็กินได้ทุกอย่างอยู่แล้ว  คุณทศถอนหายใจแล้วก็ส่ายหน้าเบาๆ เหมือนเขารำคาญฉันยังไงก็ไม่รู้

"คุณทานเนื้อได้ไหม" คุณทศถาม

"คะ?" ฉันทำหน้าสงสัยแล้วคิดแปปนึง

"อ๋อ ค...ค่ะ ทานได้ค่ะ" ฉันตอบ

"งั้นขอเป็นสเต็กเนื้อริบอายซอสเกรวี่ 2 ที่ความสุกขอแบบ Medium well กับ well done อย่างละที่นะครับส่วนเครื่องดื่มขอเป็นน้ำผลไม้รวมปั่น 2 แก้วแล้วก็เอาสลัดอกไก่ 1 ที่ อ่อเพิ่มเอามักกะโรนีหอยลายอบชีส ตับบด พิซซ่าฮาวาเอี้ยน แซลม่อนย่างเกลือ สตูว์เนื้อไวน์แดง  เกี๊ยวนึ่งขอแบบทั้งหมูและก็กุ้งเลยนะครับ ฟองดูชีสแล้วก็...บลาๆๆ" ฉันนั่งมองดูคุณทศที่สั่งอาหารมาจนนับไม่ถ้วนแล้ว ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาไปหิวมาจากที่ไหนถึงได้สั่งไปม่กมายขนาดนี้ พอสั่งอาหารเสร็จพนักงานก็เดินออกไปทันที

"คุณทศสั่งอาหารเยอะเกินไปหรือเปล่าคะ"  ฉันถาม

"ไม่รู้สิ ผมก็แค่สั่งทุกอย่างที่อยากกินเฉยๆ" คุณทศตอบ พอได้ฟังคำตอบของเขาฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อเลย ฉันที่จะกินแต่ละมื้อต้องคิดหน้าคำนวณหลังอยู่ตลอดว่าเงินจะพอใช้ไหม แต่กลับกันเขาใช้ชีวิตอยู่กับคำว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้...วันนี้จะกินอะไรดี อยากกินอะไรก็กินมันได้ง่ายๆ ไม่ต้องมามัวมองดูเงินในกระเป๋าเลยเพราะไม่ว่าจะใช้เท่าไหร่เงินของเขามันก็ดูไม่มีวี่แววจะหมดไปได้ง่ายๆ เลย

พออาหารมาเสิร์ฟคุณทศก็บอกให้ฉันรีบกินเพราะฉันเอาแต่นั่งเกร็งไม่กล้ากินสักที ก็จะไม่ให้เกร็งได้ไงนี่ฉันกำลังนั่งทานข้าวอยู่บนโต๊ะเดียวกับท่านประธานเลยนะ

"ถ้าคุณมัวแต่มองเนี่ยวันนี้ผมจะได้กลับบริษัทไหม" คุณทศพูดพร้อมมองฉันด้วยสายตาดุๆ ฉันเลยค่อยๆ เริ่มทานอาหารช้าๆ

ทศราช Part

ผมมองเธอทานอาหารตลอด เธอเองก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมอยู่หลายครั้ง ไม่ได้อยากจะเปรียบเทียบนะแต่ท่าทางและมารยาทบนโต๊ะอาหารของเธอดูดีมาก ดูผ่านๆ ยังรู้เลยว่ามาจากตระกูลผู้ดี

"คุณทศมองดาวทำไมหรอคะ มีอะไรติหน้าดาวหรือเปล่า" เธอถามพร้้อมกับเอามือขึ้นมาจับที่ใบหน้าของตัวเอง ผมแอบขำเบาๆ ให้กับท่าทางตลกๆ ของเธอ

"เปล่า รีบกินเถอะ" ผมตอบแล้วก็ก้มลงทานอาหารต่อ หลังนั่งทานไปสักพักผมก็รู้สึกว่าบนโต๊ะอาหารของเราบรรยากาศมันเงียบเกินไปผมเลยหยุดทานแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเธอ

"คุณทศมีแฟนหรือยัง" เธอเอ่ยถามก่อนที่ผมจะพูดซะอีก

"ไม่มี" ผมตอบแล้วก็เห็นว่าเธอนั่งมองหน้าผมเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

"คุณจ้องผมทำไม" ผมถาม

"ดิฉันก็แค่สงสัยน่ะคะว่าคนอย่างคุณทศเนี่ยทั้งหน้าที่การงานและฐานะก็มั่งคงดีแล้วทำไมยังไม่เปิดใจคบหากับใครสักที ถ้ามีแฟนช้าแบบนี้แล้วยังงี้คุณทศจะคิดเรื่องแพลนแต่งงานเมื่อไรล่ะคะ" เธอถาม ผมเงียบแล้วจ้องไปที่ดวงตาของเธออย่างไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ เธอถึงสงสัยเรื่องนี้กันแต่เธอก็รีบหลบตาผมทันทีแล้วหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม

"ผมยังไม่มีแฟนเลย" ผมตอบ เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมอีกครั้ง 

"แล้วแบบนี้จะให้ผมคิดเรื่องแต่งงานกับใครละ" ผมตอบแล้วจ้องไปที่เธอจนสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นมา ไม่รู้ทำไมแต่ในใจมันรู้สึกอิ่มฟูยังไงก็ไม่รู้

"อ๋อ...หรอคะ เธอตอบ

ดวงดาว Part

ยัยดาว ยัยบ้าเอ้ย ถามอะไรออกไปเนี่ย แกเป็นใครถึงได้ไปกล้าอยากรู้เรื่องส่วนตัวของเจ้านายว่ะ รู้ทั้งรู้ว่าคุณทศไม่ชอบให้ใครถามเรื่องส่วนตัวแกก็ยังจะกล้าไปถามอีกเนอะ ไม่รู้ป่านนี้ในใจคุณทศจะโกรธฉันมากแค่ไหนกันนะ...ฉันได้แต่ด่าตัวเองอยู่ในใจเพราะเผลอไปทำเรื่องต้องห้ามของคุณทศอีกแล้ว

หลังจากทานอาหารเสร็จคุณทศก็รับผิดชอบดูแลค่าอาหารให้ฉันทั้งหมดจากนั้นพวกเราก็ขึ้นรถเตรียมจะกลับบริษัท ระหว่างทางฉันนั่งเงียบมาตลอดจนรู้สึกได้ว่าคุณทศอึดอัดมากแน่ๆ เพราะเขาเหล่มองมาที่ฉันหลายทีแต่ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ

เขาถอนหายใจออกมาเสียงดังแล้วก็ยื่นมือไปกดหน้าจอเพื่อเปิดเพลงฟัง...แต่ว่าเพลงที่เปิดมาแต่ละเพลงนั้นดันเป็นเพลงรักหมดเลยสงสัยจะเตรียมต้อนรับวันวาเลนไทน์มั้ง แม้จะรู้สึกแปลกๆ กับเพลงที่เขาเปิดแต่ฉันก็ต้องอดทนนั่งนิ่งๆ เพื่อไม่ให้เขาเห็นว่าฉันมีอาการที่แปลกไป ซึ่งตัวฉันเองก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน

"ร้อนเนอะ เร่งแอร์หน่อยดีกว่า" คุณทศพูดพร้อมกับปรับแอร์ให้เย็นกว่าเดิม ฉันเลยหันยิ้มให้เขาแต่สภาพเขาที่ฉันเห็นก็คือมีอาการหน้าและใบหูแดงอย่างเห็นได้ชัดแถมยังมีเหงื่อผุดออกมาเต็มไปหมด กลายเป็นว่าเราทั้งคู่ก็ต่างทำตัวไม่ถูก ทั้งๆ ที่แอร์ก็เย็นนะแต่ฉันกลัลรู้สึกร้อนแปลกๆ เลยเลือกที่จะหันหน้าออกไปมองวิวข้างนอกแทนและหลังจากนั้นจนถึงบริษัทเราก็ไม่ได้คุยกันเลยสักคำ