ศัตรูของ KTK

"อะไรนะ!!" เสียงของอนุวัฒน์ดังขึ้นเมื่อลูกน้องคนสนิทมารายงานข่าวเรื่องที่ดิน ที่เขาเคยยื่นขอเสนอไปแต่ก็ถูกตัดหน้าไปก่อนอย่างหน้าเสียดาย

"คึ...คือคุณลดาเธอบอกว่าเธอนำที่ดินไปลงทุนกับบริษัท KTK แล้วครับ" ดนัยตอบ (ลูกน้องของอนุวัฒน์)

"เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน ก็ในเมื่อเราติดต่อพูดคุยกับคุณลดาไว้ตั้งแต่หลายเดือนแล้วนิว่าเราจะขอซื้อที่ดินตรงนั้นของเธอด้วยเงินสด ทำไมเธอถึงยังปฎิเสธเราได้อีก นี่แกประสานงานยังไงกันแน่ว่ะ" อนุวัฒน์ถามด้วยความโมโห

"คือผมทำตามที่คุณอนุวัฒน์สั่งจริงๆ นะครับแต่ผมทราบมาว่าคุณทศราชผู้บริหารคนใหม่ของทางบริษัท KTK ได้ยื่นขอเสนอให้คุณลดาเป็นหุ้นส่วนโครงการใหม่ที่ทางบริษัทนั่นกำลังจะทำขึ้นในอีกไม่ช้าแถมยังให้เปอร์เซ็นที่สูงอีกด้วย เธอก็เลยเกิดลังเลกับข้อเสนอของเราแล้วตกลงเซ็นต์สัญญากับทางนู้นครับ" ดนัยตอบ

อนุวัฒน์รู้สึกโกรธยิ่งขึ้นอีกเมื่อรู้ว่าเด็กรุ่นใหม่ที่พึ่งจะก้าวเข้าวงการของธุรกิจอย่างทศราชมาชิงตัดหน้าเขาไป เขาติดต่อกับคุณลดามาเป็นเวลานานมากกว่าคุณลดาจะยอมเปิดใจอ่านสัญญาซื้อขายกับเขา เสียทั้งเงินทั้งเวลทไปก็ไม่ใช้น้อยเพื่อซื้อใจฝั่งนั้นแต่กลับมารู้ทีหลังว่าสิ่งที่เขาทุ่มเทลงไปมันช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี

"บริษัท KTK พวกมันช่างใจกล้าจริงๆ ที่มาเล่นกับพวกเรา มันยอมเสียผลประโยชน์ตั้งมากมายเพื่อแย่งที่ดินที่เราเล็งไว้...แบบนี้ต้องสั่งสอนมันหน่อยไหมคะ" เสียงผกากรองที่นั่งอยู่ที่โซฟาพูดแทรกขึ้นมาในบรรยากาศอันแสนตึงเครียด

"เพราะพวกมันรู้ไงว่าที่ดินตรงนั้นคือขุมทรัพย์พวกมันเลยกล้าเสี่ยง" อนุวัฒน์ตอบแล้วใช้กำปั้นทุบโต๊ะทีนึง

"น่าหงุดหงิดจริงๆ ผมอุส่าวางแผนไว้ว่าจะใช้ที่ดินตรงทำสตูดิโอให้เช่าแล้วก็ขยายสาขาร้านจิวเวอรี่ของครอบครัวเราไปอยู่ที่นั่นด้วย" อนุวัฒน์พูดไปโมโหไป สีหน้าของเขาดูโกรธแค้นทศราชสุดๆ 

"แล้วเราจะเอายังดีคะ" ผกากรองถาม

"ผมไม่จบแค่นี้แน่" อนุวัฒน์ตอบ

"คุณพ่อขา คุณพ่อ" เสียงสดใสของดวงเดือนที่ร้องตะโกนมาแต่ไกลทำให้ทุกคนหันไปสนใจเธอทันที

ประตูห้องทำงานถูกเปิดออกเผยให้เห็นหญิงวัยรุ่นหน้าตาสวยสมวัยเดินตรงเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม เธอเดินอ้อมมาที่โต๊ะทำงานของอนุวัฒน์แล้วเข้าไปกอดแขนเขาทันที

"มีอะไร" อนุวัฒน์ถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเนื่องจากลูกสาวตัวดีเข้ามาขัดจังหวะที่เขากำลังคุยงานอยู่

"เดือนอยากไปชอปปิ้งกับเพื่อนๆ น่ะค่ะ" ดวงดาวตอบ

"แกจะไปก็ไปสิ! ไม่เห็นหรอว่าพ่อกำลังคุยธุระอยู่" อนุวัฒน์พูด

"แต่เดือนไม่มีเงินนิคะ" ดวงเดือนตอบพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ

"แล้วเงินที่พ่อให้แกไปสองวันก่อนละ" อนุวัฒน์ถามด้วยความสงสัย

"เอ่อ~...คือเดือน...เดือนเอาไปซื้อกระเป๋าหมดแล้วค่ะ"  ดวงเดือนหลบสายตาอนุวัฒน์แล้วตอบออกมาเบาๆ  อนุวัฒน์มองหน้าลูกสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อเพราะช่วงนี้ดวงเดือนใช้เงินหนักมาก เขาทั้งดุทั้งว่าก็แล้วแต่เธอก็ไม่เคยจำเลย ดวงเดือนค่อยๆ หันหน้ามามองพ่อของเธออีกครั้งเนื่องจากพ่อของเธอนิ่งเงียบไม่ยอมพูดอะไร

"นะ นะคะคุณพ่อขา เดือนขอเงินหน่อยนะคะ คุณพ่อให้เดือนนะคะ เดือนสัญญาเลยว่าถ้าคุณพ่อให้เงินเดือนมาครั้งนี้เดือนจะเชื่อฟังคุณพ่อไม่ดื้อไม่ซนเด็ดขาด" ดวงเดือนรีบอ้อนพ่อของเธออีกครั้งเพราะรู้ว่าต่อให้อนุวัฒน์จะดุแค่ไหนแต่เขาก็รักและตามใจเธอมาตลอดอยู่แล้ว แม้จะไม่อยากให้แต่สุดท้ายเขาก็ทนเสียงอ้อนของลูกสาวไม่ไหวแล้วก็หยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาให้ดวงเดือน

"ขอบคุณค่ะ เดือนรักพ่อที่สุดลย" ดวงเดือนพูดแล้วหอมแก้มของอนุวัฒน์ไปหนึ่งทีก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

"คุณไม่จำเป็นต้องตามใจยัยเดือนแบบนี้ก็ได้นะคะ" ผกากรองพูด

"ช่างเถอะ เราก็ไม่ได้ลำบากอะไรขนาดนั้นเงินแค่นี้ให้ได้ก็ให้ไปเถอะ...เมื่อกี้ถึงไหนแล้วนะดนัย** อนุวัฒน์พูด

"ครับ ก็คือ..." ดนัยกำลังจะพูดต่อ

ก๊อกๆๆ  เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"เข้ามา" อนุวัฒน์พูด พนักงานคนนึงเดินเข้ามาพร้อมกับซองสีน้ำตาลขนาดใหญ่

"บอสครับนี่คือเงินที่บอสบอกให้ผมไปเบิกมาครับ" พนักงานพูดเเล้วนำซองเงินมาวางไว้บนโต๊ะของอนุวัฒน์ 

"คุณเบิกเงินไปทำอะไรเยอะแยะคะ" ผกากรองถาม อนุวัฒน์ถอนหายใจแล้วหันหน้ามองไปทางอื่น

"นี่คุณอย่าบอกนะว่าคุณไปบ่อนมาอีกแล้วอ่ะ"  ผกากรองถามด้วยน้ำเสียงโมโห อนุวัฒน์หันหน้ากลับมามองภรรยาที่เดินเข้ามาหาเขา

ผมก็แค่ไปผ่อนคลายกับเพื่อนๆ น่ะคุณจะโกรธอะไรนักหนาเนี่ย"  อนุวัฒน์ตอบ

"ผ่อนคลายหรอ...นี่คุณจะให้ฉันกับลูกฝากชีวิตไว้กับผีพนันหรือไง!! ทำไมคุณไม่เคยเชื่อฉันเลยนะว่าไอ้เรื่องแบบนี้มันไม่มีทางทำให้ใครได้ดีขึ้นมาหรอก...ถ้าวันนึงคุณเล่นจนหมดตัวขึ้นมาพวกเราสามคนจะทำยังไง บริษัทจะทำยังไง" ผกากรองโกรธจนเผลอเสียงดังใส่สามี

"มันไม่ขนาดนั้นหรอกหน่า ผมรู้ตัวดีนะว่าทำอะไรอยู่ ครั้งนี้ที่เบิกไปก็เพราะจะเอาไปใช้หนี้รอบก่อนไม่ได้จะไปเล่นซะหน่อย!" อนุวัฒน์ก็ตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเช่นกัน

"ไหนเอามาดูสิว่าถอนไปกี่บาท" ผกากรองหยิบซองเงินขึ้นมาเปิดดูและทันทีที่เห็นเธอก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่

"เนี่ยเหรอแค่ผ่อนคลาย ผ่อนคลายบ้าบออะไรของคุณตั้ง 5 ล้านอ่ะ" เธอปาซองนั้นลงบนโต๊ะทำงานของอนุวัฒน์

"คุณนี่มันจริงๆ เลย!" เมื่อเห็นว่าสามีไม่ตอบอะไรเธอก็เดินไปหยิบกระเป๋าแล้วออกจากห้องไปทันที