หลังจากเลิกงานฉันก็ออกมานั่งรอแท็กซี่อยู่ที่หน้าบริษัท
"ไปไหนครับ" พี่คนขับถาม "ไปตลาดคุ้มฟ้าค่ะ" ฉันตอบ "ได้ครับ" เค้าตอบฉันแล้วกดมิเตอร์ทันที พอมาถึงตลาดฉันก็รีบหยิบเงินส่งให้พี่คนขับแล้วลงจากรถเพื่อไปหาแม่กับป้าน้อยในตลาด ปกติหนึ่งวันของบ้านเราช่วงเช้้าแม่กับป้าน้อยจะทำขนมออกมาขายด้วยกัน พอสายๆ หน่อยคนเริ่มซาแล้วป้าน้อยก็จะเดินไปซื้อพวกของสดในตลาดเพื่อมาเตรียมไว้ทำพวกข้าวแกงมาขายตอนเย็น โชคดีที่ตลาดที่นี่ติดกับโรงงาน โรงเรียน วัดและก็ศาลเจ้าเลยทำให้มีคนเดินพลุกพล่านอยู่ตลอดเวลา ยิ่งถ้าเป็นวันพระพวกเราก็จะทำขนมและกับข้าวถุงมาแต่เช้าเลย ถึงอย่างนั้นก็ยังขายหมดเร็วมาก ส่วนตอนเย็นก็จะเน้นขายไปที่พนักงานโรงงานที่เลิกค่ำๆ หน่อยเพราะตลาดคุ้มฟ้าของเราจะเปิดตั้งแต่ตี 5 ครึ่งถึง 3 ทุ่มเลย ฉันเดินเข้าที่แผงของเราก็เห็นคนกำลังมาต่อคิวซื้อกับข้าวของเราเต็มเลย แม่ฉันจะคอยหยิบกับข้าวใส่ถุง รับเงินทอนเงินส่วนป้าน้อยก็ตักกับข้าวใส่ถุงมัดยางวางใส่ถาดไว้ให้แม่ ตอนนี้ทั้งสองคนดูยุ่งมากเลยฉันก็เลยรีบเข้าไปช่วยทันที "มาเลยจ้าๆ อร่อยทุกอย่างเลยนะคะ" ฉันพูดพร้อมกับเอากระเป๋าไปวางไว้ข้างหลังแผง "อ้าว เลิกงานแล้วเหรอลูก" แม่หันมาถามฉัน "ใช่จ้ะ" ฉันตอบพร้อมกับช่วยหยิบถุงแกงใส่ส่งให้ลูกค้า "จ่ายตังค์ที่ป้าวันเพ็ญเลยนะคะ" ฉันพูด "จริงๆ คุณดาวกลับไปพักที่บ้านก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวทางนี้ป้าจัดการเอง" ป้าน้อยหันมาพูดกับฉันด้วยความเป็นห่วงจนลืมตักอาหารใส่ถุงแล้ว "ไม่เป็นไรค่ะป้าน้อยดาวไม่ได้เหนื่อยเลย ป้าน้อยรีบตักกับข้าวเร็วสิคะ ลูกค้ารอเต็มแล้วเนี่ย" ฉันตอบพร้อมส่งยิ้มให้ป้าน้อย ป้าน้อยเลยเริ่มตักกับข้าวต่อ ฉันหันไปเห็นว่าที่หน้าของแม่เริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดออกมาแถมมือยังพันกันจนนับเงินแทบจะไม่ถูกแล้วก็เลยเป็นห่วง "แม่ไปนั่งพักเถอะค่ะเดี๋ยวดาวทำต่อเอง" ฉันพูด "จ่ะ" แม่ตอบฉันด้วยยิ้มแล้วเดินไปนั่งพักข้างหลัง "วันนี้ทั้งวันคนเยอะมาก คุณวันเพ็ญก็เลยได้ทานข้าไปแค่นิดเดียว สฃสัยจะหมดแรงแล้ว" ป้าน้อยพูด "เอาเถอะหน่าพี่น้อย พี่น้อยเองก็กินไปน้อยกว่าฉันซะอีกอย่าไปพูดให้ดาวมันเป็นห่วงเลย" แม่ตอบ "ค่ะ" ป้าน้อยตอบ พอขายหมดแล้วฉันก็ช่วยป้าน้อยเก็บร้านต่อจากนั้นพวกเราก็เข็นรถเข็นแล้วเดินกลับบ้านพร้อมกัน "คุณดาวกับคุณวันเพ็ญขึ้นไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าจะไปอุ่นกับข้าวให้" ป้าน้อยพูด "ขอบใจมากนะจ๊ะพี่น้อย งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ" แม่ตอบ ป้าน้อยพนักหน้าตอบจากนั้นแม่ก็เดินขึ้นบ้านไป ฉันรีบเดินไปช่วยป้าน้อยยกหม้อ ยกของทั้งหมดลงจากรถเข็นก่อนจะเดินขึ้นบ้านตามแม่ไป พออาบน้ำเสร็จก็เห็นว่าแม่กับป้าน้อยตั้งโต๊ะรอแล้วจึงรีบเดินเข้าไปหา "ดาวมากินสิลูกมา" แม่เพูด "หืม~ หอมจังเลยค่ะ" ฉันพูด ฉันลุกขึ้นตักข้าวให้แม่กับป้าน้อยแล้วก็นั่งลงทานข้าวพร้อมกับทุกคน "เป็นไงบ้างลูกไปทำงานวันแรก" แม่ถาม "ก็ดีนะคะแม่" ฉันตอบ "อย่าหักโหมเกินไปนะคะคุณดาว งานบริษัทใหญ่โตขนาดนี้คุณดาวได้รับตำแหน่งเลขามา งานมันต้องยุ่งมากๆ แน่เลย ป้าเป็นห่วง" ป้าน้อยพูดด้วยสีหน้ากังวล "ได้ค่ะป้าน้อย ป้าน้อยกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงดาวหรอกนะคะ เรื่องแค่นี้สำหรับดาวแล้วมันจิ๊บๆ" พวกเรากินไปคุยไปเหมือนทุกวันและเวลากินข้าวตอนนี้แหละที่ฉันชอบที่สุดของวันแล้ว หลังจากที่กินข้าวด้วยกันเสร็จฉันก็ให้แม่ขึ้นไปพักผ่อนก่อนส่วนฉันช่วยป้าน้อยก็ช่วยกันเก็บจานไปล้างข้างล่างเพราะต้องล้างหม้อที่ใช้ไปไว้สำหรับทำขนมกับกับข้าวพรุ่งนี้ด้วย "คุณดาวไปพักผ่อนเถอะคะ เดี๋ยวที่เหลือป้าทำเอง" ป้าพูด ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเล็กๆ แล้วเริ่มล้างจานช่วยป้าน้อย "ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้าน้อย ปกติดาวก็ช่วยทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" ฉันถาม "ก็ปกติคุณดาวไม่ได้ออกไปทำงานที่อื่นด้วยหนิคะ ป้าก็แค่กลัวคุณดาวจะเหนื่อยเกินไป" ป้าน้อยตอบ "ช่วยกันจะได้เสร็จเร็วๆ ไงค่ะ" ฉันตอบแล้วส่งยิ้มให้ป้าน้อย ป้าน้อยก็เลยยิ้มตอบฉัน พวกเราช่วยกันล้างจนเสร็จหลังจากนั้นจึงแยกย้ายกันเข้าห้องนอน แม่กับป้าน้อยนอนห้องเดียวกัน โดยแม่นอนบนเตียง ป้าน้อยนอนบนพื้นที่ปูที่นอนหนาๆ ไว้ ความจริงแม่เคยบอกให้ป้าน้อยขึ้นไปนอนด้วยกันแล้วแต่ไม่ว่าจะพูดยังไงป้านอนก็ไม่ยอมขึ้นมานอนบนเตียงกับแม่สักทีจนตอนนี้ก็ปาไป 7 ปีแล้วทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม ห้องนอนดวงดาว ฉันกำลังนั่งเช็คเอกสารสำหรับนัดลูกค้าในวันพรุ่งนี้อยู่เพราะไม่อยากให้เกิดข้อผิดพลาดตั้งแต่งานแรก ฉันเปิดกระเป๋าเพื่อจะเอาโทรศัพท์มาตั้งนาฬิกาปลุกแต่ดันเห็นสมุดโน๊ตที่คุณชัชให้มาวันนี้จึงหยิบมันขึ้นมานั่งอ่าน 1. ท่านประธานต้องดื่มกาแฟทุกวันวันละ 2 แก้วโดยตอนเช้าต้องเป็นกาแฟร้อนและตอนบ่ายเป็นกาแฟเย็น สูตรของท่านประธานคือกาแฟ 2 น้ำตาล 1 นม 1 2.ท่านประธานไม่กินอาหารที่มีรสเผ็ดจัดเกินไป ส่วนใหญ่ก็จะกินอะไรซ้ำๆ เพราะขี้เกียจเสียเวลาเลือก 3.ท่านประธานชอบให้มีคนไปรับที่หน้าประตู 4.ท่านประธานไม่ชอบให้ใครเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวก่อนได้รับอนุญาต 5.ท่านประธานไม่ชอบทานของหวานยกเว้นของจากร้าน xxx เท่านั้น 6.ท่านประธานชอบทานผลไม้มากๆ" 7.ท่านประธานค่อนข้างจริงจังและเครียดง่ายมาก 8.ท่านประธานเป็นคนที่เป๊ะสุดๆ 9.ท่านประธานไม่ชอบให้ใครถามถึงเรื่องส่วนตัว 10.ห้ามผิดนัดท่านประธานเด็ดขาด 11.ต้องตรงต่อเวลาห้ามสายแม้แต่วินาทีเดียว 12.ต้องแต่งตัวให้เรียบร้อย 13.ต้องแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวให้เป็น 14.ท่านประธานเป็นคนอารมณ์ร้อนแต่ก็ใจดีที่สุด ฉันนั่งอ่านไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่ามันดึกแค่ไหนแล้ว "หว่า~ คุณชัชนี่ช่างสังเกตจริงๆ ไม่งั้นคงไม่ลิสต์มาได้เป็นร้อยๆ ข้อหรอกแต่ถึงจะบอกว่าคุณเรวัตเป็นผู้มีพระคุณของคุณชัชแต่การที่คุณชัชดูแลเอาใจใส่คุณทศมากขนาดนี้มันก็ดูจะเกินไปหน่อยจริงๆ ทำอย่างกับเป็นพี่น้องท้องเดียวกันยังไงยังงั้น" ฉันอ่านไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหนเลยด้วยซ้ำ1 สัปดาห์ต่อมาฉัันยังคงมาทำงานตามปกติเหมือนทุกวันแต่ที่ดูจะมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างก็คือการทำงานของฉันดูราบลื่นขึ้นมากและได้รับคำชมจากเพื่อนร่วมงานอยู่บ่อยๆ แถมพนักงานหลายๆ คนก็เริ่มให้ความการเคารพฉันในฐานะเลขาของคุณทศบ้างแล้วจากที่ตอนแรกดูจะตึงๆ และไม่ชอบฉันอย่างเห็นได้ชัด"คุณดาวหลังจากที่ทีมการตลาดได้โฆษณาออกไปผลตอบรับของโครงการหมู่บ้านที่พัทยาเป็นยังบ้าง" คุณทศถาม"ดีมากเลยค่ะคุณทศ ตอนนี้ลูกค้ากำลังให้ความสนใจโครงการของเราเป็นอย่างมากแล้วก็มีสปอนเซอร์รายใหญ่ติดต่อมาหลายบริษัทเลยค่ะ" "งั้นก็ดีแล้ว คุณไปทำงานต่อเถอะ" คุณทศพูดจบฉันก็เดินออกจากห้องทำงานของเขาแล้วมานั่งทำงานของตัวเองต่อเหมือนเดิม พอใกล้ถึงเวลาอาหารกลางวันฉันก็กดสั่งอาหารมาไว้ให้เขาตามปกติก่อนจะลงไปทานมื้อกลางวันของตัวเองที่โรงอาหารโรงอาหารทุกคนนั่งทานอาหารกลางวันและพูดคุยกันถึงปัญหาต่างๆ ในแต่ละวันกันอย่างสนุกสนานมีทั้งเรื่องรถติดบ้าง ทะเลาะกับสามีบ้าง มีปัญหาหากับเพื่อนร่วมงานบ้าง"น้องดาวเย็นนี้ว่างไหมจ๊ะ" พี่เจนถามก็ว่างนะคะพี่เจน พอดีดาวไม่ได้มีงานด่วนอะไรด้วย" ฉันตอบงั้นน้องดาวไปกับพวกเราไหม" พี่เจนถาม"พวกพี
"อะไรนะ!!" เสียงของอนุวัฒน์ดังขึ้นเมื่อลูกน้องคนสนิทมารายงานข่าวเรื่องที่ดิน ที่เขาเคยยื่นขอเสนอไปแต่ก็ถูกตัดหน้าไปก่อนอย่างหน้าเสียดาย"คึ...คือคุณลดาเธอบอกว่าเธอนำที่ดินไปลงทุนกับบริษัท KTK แล้วครับ" ดนัยตอบ (ลูกน้องของอนุวัฒน์)"เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน ก็ในเมื่อเราติดต่อพูดคุยกับคุณลดาไว้ตั้งแต่หลายเดือนแล้วนิว่าเราจะขอซื้อที่ดินตรงนั้นของเธอด้วยเงินสด ทำไมเธอถึงยังปฎิเสธเราได้อีก นี่แกประสานงานยังไงกันแน่ว่ะ" อนุวัฒน์ถามด้วยความโมโห"คือผมทำตามที่คุณอนุวัฒน์สั่งจริงๆ นะครับแต่ผมทราบมาว่าคุณทศราชผู้บริหารคนใหม่ของทางบริษัท KTK ได้ยื่นขอเสนอให้คุณลดาเป็นหุ้นส่วนโครงการใหม่ที่ทางบริษัทนั่นกำลังจะทำขึ้นในอีกไม่ช้าแถมยังให้เปอร์เซ็นที่สูงอีกด้วย เธอก็เลยเกิดลังเลกับข้อเสนอของเราแล้วตกลงเซ็นต์สัญญากับทางนู้นครับ" ดนัยตอบ อนุวัฒน์รู้สึกโกรธยิ่งขึ้นอีกเมื่อรู้ว่าเด็กรุ่นใหม่ที่พึ่งจะก้าวเข้าวงการของธุรกิจอย่างทศราชมาชิงตัดหน้าเขาไป เขาติดต่อกับคุณลดามาเป็นเวลานานมากกว่าคุณลดาจะยอมเปิดใจอ่านสัญญาซื้อขายกับเขา เสียทั้งเงินทั้งเวลทไปก็ไม่ใช้น้อยเพื่อซื้อใจฝั่งนั้นแต่กลับมารู้ทีหลังว่าสิ่งที่เ
ฉันค่อยๆ นั่งลงตามที่คุณทศสั่ง"คุณทศจะไม่กลับบริษัทหรอคะ" ฉันถาม"ผมหิวข้าวน่ะ" คุณทศตอบ ฉันตกใจรีบยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาทันทีถึงได้รู้ว่านี่มันเลยเวลาอาหารกลางวันของคุณทศมานานแล้ว"โอ้! จริงด้วย ดาวขอโทษนะคะที่ไม่ได้สั่งอาหารกลางวันมาให้คุณทศ" ฉันพูด"เราอยู่กันที่ร้านอาหารนะไม่ใช่บริษัท ถึงคุณจะสั่งอะไรมาให้ผมผมก็กินไม่ได้อยู่แล้วป่ะ" คุณทศตอบ"ดาวขอโทษค่ะ" ฉันมัวแต่ลนจนทำขายหน้าคุณทศอีกแล้ว"อยู่กับผม คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไรที่ไม่ได้ทำผิด เข้าใจไหม! ได้ยินทีไรล่ะรู้สึกหงุดหงิดทุกที" คุณทศพูด"ขอโท- " ฉันกำลังจะเผลอพูดคำนั้นออกมาอีกครั้งแล้วแต่ก็เจอเข้ากับสายตาที่มองมาอย่างดุๆ ก็เลยชะงักไปก่อน"เอ่อ~...รับทราบค่ะ" ฉันตอบ"แล้วนี่คุณไม่หิวหรือไง" คุณทศถาม"ดาวว่าจะกลับไปทานที่บริษัทค่ะ" ฉันตอบ"นี่มันจะบ่ายสองแล้วกว่าจะไปถึงบริษัทก็เกือบเลิกงานพอดี ผมทนไม่ไหวหรอกนะ" คุณทศตอบแล้วยกมือเรียกให้พนักงานมารับออร์เดอร์"คุณอยากกินอะไรก็สั่งเลยนะเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง" คุณทศพูดแล้วลงไปดูเมนูอาหาร ฉันรับเมนูจากพนักงานมาเปิดดูก็ถึงกับอึ้งไปเลย ไม่รู้ทำไมอาหารทุกอย่างมันถึงได้แพงขนาดนี้ ราคาอาหาร
ฉันกับคุณทศมาถึงร้านได้ประมาณ 30 นาที แล้ว ฉันนั่งอยู่ข้างๆคุณทศได้แต่เงียบไม่กล้าพูดอะไร คุณทศสั่งน้ำผมไม้มาให้ฉันระหว่างที่นั่งรออยู่ ฉันก็เห็นว่ามีผู้หญิงกับผู้ชายคู่หนึ่งเดินตรงมาที่โต๊ะของพวกเราเมื่อพวกเขาเดินมาถึงคุณทศกับฉันก็รีบยืนขึ้นทันที "สวัสดีค่ะคุณทศราชรอนานไหมคะ" คุณลดาถาม "สวัสดีครับคุณลดา คุณเอกภพ รอไม่นานเลยครับพวกเราเองก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน เชิญนั่งก่อนสิครับ" คุณทศพูดด้วยคำสุภาพน้ำเสียงทุ้มน่าฟังสุดๆ แต่เดี๋ยวนะรอไม่นานอะไรละนี่มันตั้งครึ่งชั่วโมงเลยนะ"คุณลดากับคุณเอกภพสั่งอะไรก่อนดีไหมครับ" "ไม่ดีกว่าครับพวกเราทานมาแล้ว" "เอ่อ! นี่คือคุณดวงดาวเลขาของผมครับ" ฉันรีบก้มหัวเพื่อแสดงความเคารพและกล่าวแนะนำตัวอย่างมีมารยาท "งั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลยนะครับ" พอคุณทศเริ่มพูดฉันก็หยิบแผนโครงการออกมาส่งให้คุณลดากับคุณเอกภพทันที "โครงการนี้คาดว่าจะเปิดพร้อมเข้าอาศัยประมาณสิ้นปีนี้ครับ จะมีบ้านทั้งโครงการทั้งหมด 25 หลังใหญ่ 10 หลังและบ้านขนาดกลาง 15 หลังครับ ทางเราคาดการงบของโครงการประมาณไว้ไม่เกินหนึ่งพันล้านบาทครับ ตอนนี้จากการคำนวณของทางบริษัทบ้านหลังใหญ่เราจะได้กำไร
ฉันมาถึงบริษัทตั้งแต่เช้าและตอนนี้ก็กำลังนั่งคุณทศอยู่ที่ล็อบบี้ ฉันคิดมาตลอดทางว่าฉันจะทำทุกอย่างที่คุณชัชเคยทำให้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้ผิดต่อความตั้งใจของเขา พอรถของคุณทศมาจอดที่ประตูหน้าบริษัทฉันก็รีบเดินไปรอรับเขา ตอนแรกฉันกะว่าจะช่วยเปิดประตูรถให้แต่ก็เข้าไปไม่ทันพี่รปภ.ที่ยืนรออยู่ ฉันเลยได้แต่ยืนมองดูด้วยความเสียดาย ทันทีที่คุณทศลงจากรถฉันก็ยื่นมืือไปขอกระเป๋าและเอกสารในมือเขาทันที คุณทศมองหน้าฉันแปปนึงก่อนที่จะส่งของทั้งหมดมาให้ ฉันรับมันแล้วเดินตามหลังคุณทศไปติดๆ ฉันเห็นคุณทศเหล่มองมาที่ฉันหลายครั้งสงสัยคงยังไม่ชินละมั้ง พอประตูลิฟต์เปิดออกฉันก็รีบเดินตามเข้าไปจนเผลอชนเข้ากับหลังของเขาจังๆ "ขอโทษค่ะ" ฉันพูดแล้วรีบถอยตัวหนีทันที"เอกสารที่ให้เตรียมพร้อมหรือยัง" คุณทศถาม"เรียบร้อยแล้วค่ะ" ฉันตอบ ฉันพูดจบคุณทศเดินออกไปเลย เขาเป็นคนที่เดินเร็วมากไม่รู้ว่าเป็นเพราะขายาวด้วยหรือเปล่าทำเอาฉันที่สับแทบตายก็ยังตามไม่ทันบวกกับมีรองเท้าส้นสูงด้วยแล้วนี่ยิ่งไปกันใหญ่"เดี๋ยวคุณเข้าไปคุยกับผมในห้องด้วยนะ" คุณทศพูดแล้วเปิดประตูเข้าไปห้อง ฉันวางของของคุณทศลงบนโต๊ะทำงานของตัวเองแล้วเดินอ้อมไป
หลังจากเลิกงานฉันก็ออกมานั่งรอแท็กซี่อยู่ที่หน้าบริษัท"ไปไหนครับ" พี่คนขับถาม"ไปตลาดคุ้มฟ้าค่ะ" ฉันตอบ "ได้ครับ" เค้าตอบฉันแล้วกดมิเตอร์ทันที พอมาถึงตลาดฉันก็รีบหยิบเงินส่งให้พี่คนขับแล้วลงจากรถเพื่อไปหาแม่กับป้าน้อยในตลาด ปกติหนึ่งวันของบ้านเราช่วงเช้้าแม่กับป้าน้อยจะทำขนมออกมาขายด้วยกัน พอสายๆ หน่อยคนเริ่มซาแล้วป้าน้อยก็จะเดินไปซื้อพวกของสดในตลาดเพื่อมาเตรียมไว้ทำพวกข้าวแกงมาขายตอนเย็น โชคดีที่ตลาดที่นี่ติดกับโรงงาน โรงเรียน วัดและก็ศาลเจ้าเลยทำให้มีคนเดินพลุกพล่านอยู่ตลอดเวลา ยิ่งถ้าเป็นวันพระพวกเราก็จะทำขนมและกับข้าวถุงมาแต่เช้าเลย ถึงอย่างนั้นก็ยังขายหมดเร็วมาก ส่วนตอนเย็นก็จะเน้นขายไปที่พนักงานโรงงานที่เลิกค่ำๆ หน่อยเพราะตลาดคุ้มฟ้าของเราจะเปิดตั้งแต่ตี 5 ครึ่งถึง 3 ทุ่มเลย ฉันเดินเข้าที่แผงของเราก็เห็นคนกำลังมาต่อคิวซื้อกับข้าวของเราเต็มเลย แม่ฉันจะคอยหยิบกับข้าวใส่ถุง รับเงินทอนเงินส่วนป้าน้อยก็ตักกับข้าวใส่ถุงมัดยางวางใส่ถาดไว้ให้แม่ ตอนนี้ทั้งสองคนดูยุ่งมากเลยฉันก็เลยรีบเข้าไปช่วยทันที"มาเลยจ้าๆ อร่อยทุกอย่างเลยนะคะ" ฉันพูดพร้อมกับเอากระเป๋าไปวางไว้ข้างหลังแผง "อ้าว เล