เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 ยาออกฤทธิ์ (NC)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-17 19:25:16หญิงสาวเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในบ้านสองชั้น ที่ด้านในตกแต่งไว้ด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราโอ่อ่าราวกับบ้านในละครหลังข่าวที่เธอเคยดูตอนเด็ก แม้จะพอรู้มาบ้างว่าครอบครัวของเขาคือตระกูลนักธุรกิจชื่อเสียงโด่งดังที่คนในประเทศต่างก็นับหน้าถือตา แต่พอได้มาเห็นของจริงก็อดตกตะลึงไม่ได้ เธอไม่คิดว่าเขาจะรวยขนาดนี้
ของขวัญเดินตามทิศเหนือเข้ามาด้านในอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงกลางห้องขนาดใหญ่ที่จัดตกแต่งเอาไว้คล้ายกับห้องรับแขก
ส่วนเจ้าของบ้าน เขาเดินเข้าไปหยิบไวน์ในตู้เย็นออกมาเทใส่แก้วแล้วยกดื่มอย่างใจเย็น ก่อนจะเทอีกแก้วแล้วยื่นมันให้เธอ
“ดื่มสิ”
“ฉันไม่ดื่มแอลกอฮอล์ค่ะ”
“หึ เล่นบทใสซื่อสินะ”
เขาแค่นหัวเราะแล้วกล่าวดูถูก ก่อนจะเดินเข้าใกล้แล้วจ่อแก้วไว้ที่ริมฝีปากของหญิงสาว
“หรืออยากดื่มจากปากของฉัน”
หญิงสาวรับแก้วจากมือของเขาแล้วรีบยกดื่ม
เธอทำหน้าเหยเกกับรสชาติของไวน์ที่เพิ่งดื่มเข้าไป มันทั้งขมและเฝื่อนจนอยากจะบ้วนทิ้ง แต่ต้องจำใจกลืนมันลงคอเพราะคนตรงหน้าจ้องเขม็งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
ไม่รู้ว่าพวกคนรวยกินเข้าไปได้ยังไง รสชาติแสนห่วยแถมยังราคาแพงอีกต่างหาก
ในระหว่างที่เธอให้ความสนใจกับไวน์ในแก้ว อีกคนกลับเริ่มมีอาการกระสันขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อไวน์ที่เพิ่งดื่มเข้าไปหมาด ๆ เข้าไปกระตุ้นการทำงานของยาปลุกเซ็กส์ให้เริ่มออกฤทธิ์อีกรอบ ตอนแรกเขาคิดว่ามันหมดฤทธิ์ไปแล้วซะอีก
ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาตามเนื้อตัวราวกับมีเปลวเพลิงกองสุม ทั้งที่ภายในห้องเปิดแอร์ไว้จนเย็นฉ่ำ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้าหล่อเหลาจนเริ่มเปียกชุ่มขึ้นมาอีกครั้ง
เขาก้าวเท้าเข้าหาหญิงสาวก่อนจะกระชากแขนเธอจนแก้วไวน์หลุดจากมือ
เพล้ง!
“ยาปลุกเซ็กส์มันออกฤทธิ์อีกแล้ว ช่วยฉันที”
พูดขอร้องแล้วเหวี่ยงตัวเธอลงบนโซฟา ร่างบางกระทบกับโซฟาตัวใหญ่ดัง ปึก! จนเนื้อตัวกระเด้งสั่นคลอน
เขาถอดเสื้อยืดของตัวเองเหวี่ยงออกไปอย่างไม่มีทิศทาง แล้วตามมานั่งคร่อมบนตัวหญิงสาว สองมือจับที่พนักพิงโซฟาแล้วกำแน่น กักตัวเธอไว้ในอ้อมแขนแกร่งทั้งสองข้าง ก่อนจะยืดตัวคุกเข่าให้กลางเป้าสูงเท่าระดับใบหน้าของเธอ
หญิงสาวนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อ รู้สึกตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก เขาดูร้อนแรงและดิบเถื่อนราวกับเป็นคนละคนกับพี่ทิศเหนือที่เธอเคยรู้จัก
“ปลดกางเกงแล้วรูดซิป”
เขาเอ่ยสั่งเสียงทุ้มต่ำ
ของขวัญเอื้อมมือไปปลดตะขอกางเกงของเขาด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะรูดซิปลงช้า ๆ จนสุดเป้า เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องทำตามคำสั่งของคนเอาแต่ใจอย่างว่าง่าย ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทำเลยสักนิด
“ทำเหมือนที่ให้ทำในรถ”
เขาก้มหน้าลงมาจูบบนหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยนราวกับออดอ้อน ก่อนจะเอ่ยกับเธอเสียงอ่อนเสียงหวาน ต่างกับตอนที่ไล่เธอลงจากรถลิบลับ
หญิงสาวช้อนตามองคนที่ออกคำสั่งแล้วมุ่ยหน้าใส่เขา อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหมั่นไส้เขาในใจ เวลาไม่ต้องการก็ไล่เธออย่างกับหมูกับหมา พอมีประโยชน์ขึ้นมาก็ทำเสียงอ่อนเสียงหวาน เขามันก็แค่ผู้ชายสันดานเสียคนหนึ่งเท่านั้นเอง เธอคิดผิดจริง ๆ ที่ครั้งหนึ่งเคยหลงชอบเขา
“เร็วสิ”
รบเร้าหญิงสาวให้เร่งมือ
หญิงสาวเอื้อมมือที่สั่นเทาไปจับที่แกนกายแข็งโด่ ก่อนจะชักรูดไปมาตามที่เขาเคยบอกให้ทำ แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก
มือข้างหนึ่งเอื้อมมาจับมือหญิงสาวให้กำแน่นกว่าเดิมแล้วเป็นฝ่ายเด้งเอวถี่ยิบใส่มือของเธอ
การกระแทกกระทั้นที่รุนแรงส่งให้ปลายหยักยื่นไปใกล้กับใบหน้าสวยจนเธอต้องเอียงหน้าหนี
คนตัวสูงจ้องมองคนที่เอาแต่เบือนหน้าไปอีกทางอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ เธอทำอย่างกับว่ารังเกียจลูกรักของเขานักหนา
มือหนาอีกข้างจับหน้าคนที่ชอบหันหนีให้หันกลับมา ก่อนจะเด้งเอวให้แรงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าเพื่อให้ปลายหยักชนเข้ากับริมฝีปากของเธอ
“จะอมก็ได้นะ”
มองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ยบอก
เธอช้อนสายตาขึ้นแล้วจ้องเขม็งมองเขา เห็นเขาลอบยิ้มมุมปากราวกับคนเหนือกว่า สีหน้าและแววตาประดุจว่ากำลังเย้ยหยันเธออย่างไรอย่างนั้น
หญิงสาวหันหน้าหนีอีกครั้ง เธอไม่อยากมองทุกอย่างที่เป็นเขา ทั้งใบหน้า ร่างกาย และไอ้นั่นที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ เธอจะลบภาพเขาออกไปให้หมด
แต่ถึงอย่างนั้น มือนุ่มนิ่มก็ยังทำหน้าที่ชักรูดแกนกายให้เขาไม่หยุดหย่อน
“อื้ม~เร็วกว่านี้”
เขาสูดปากครางเสียงเสียวซ่าน ก่อนจะสั่งให้หญิงสาวเร่งมือเร็วขึ้น แต่ทว่าแค่ใช้มือเล็ก ๆ ของเธอเขารู้สึกว่ามันไม่หนำใจ เหมือนว่าร่างกายของเขาจะต้องการมากกว่านี้
“ฉันเร่งจนเมื่อยมือไปหมดแล้วนะคะ”
หญิงสาวเอ่ยบ่น ใบหน้าสวยบึ้งตึงขึ้นด้วยความหงุดหงิด นี่มันก็ผ่านมาหลายสิบนาทีแล้วที่เธอพยายามเร่งมือช่วยเขา แต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จสักที ไม่เห็นเหมือนตอนที่อยู่ในรถสักนิด เพียงแค่ไม่กี่นาทีน้ำก็ทะลักออกมาจนล้นมือของเธอแล้ว
“ถ้าเธอไม่อยากเมื่อยก็ให้ฉันเอาสิ เดี๋ยวฉันจะรับหน้าที่เป็นคนเมื่อยเอง”
บทล่าสุด
พลาดรักรุ่นพี่แสนร้าย บทที่ 73 ฝันบอกเหตุ (ทิวเขา) ตอนจบ
หนึ่งปีผ่านไปท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงัด ทิศเหนือเดินอยู่ท่ามกลางความมืดมิดเพียงลำพัง ทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยป่ารกร้างเต็มไปหมดไม่มีแม้แต่บ้านคนสักหลัง เขาหันรีหันขวางอย่างสับสนไม่รู้ว่าต้องเดินไปในทิศทางไหนดีจู่ ๆ ก็มีแสงไฟสว่างขึ้นตรงปลายทางด้านหน้า เขาเดินย่างก้าวเข้าไปช้า ๆ เมื่อเห็นว่ามีใครบางคนยืนอยู่ตรงจุดนั้น“องศา”ทิศเหนือหยุดชะงักนิ่งงัน ก่อนจะอุทานเรียกชื่อคนที่ยืนยิ้มให้เขา องศามองมาที่เขาด้วยใบหน้าอิ่มเอมก่อนจะเอ่ยกับทิศเหนือว่า“ขออยู่ด้วยคนสิ”ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นตกใจ เนื้อตัวท่วมท้นไปเหงื่อจนเปียกชุ่ม มีคำอุทานเบา ๆ เล็ดลอดออกมาจากลำคอแข็งแกร่ง“องศา”ของขวัญลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย มือเล็กเอื้อมไปเปิดโคมไฟหัวเตียง ก่อนจะหันมาทางผู้เป็นสามี“ฝันร้ายเหรอคะ”“ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าเป็นฝันร้ายหรือฝันดี”“ฝันว่าอะไรบอกขวัญได้ไหมคะ”ทิศเหนือนิ่งชะงักไปชั่วครู่ เหมือนว่าเขาจะคิดอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง เขารีบหันมาถามผู้เป็นภรรยาของตัวเองทันที“ประจำเดือนของเดือนนี้มารึยัง”“ยังนะคะ แต่เอ้..ความจริงน่าจะมาได้แล้วนะ นี่ก็เลยมาหลายสัปดาห์แล้วก็ยังไม่เห็นมาสักที พี่เหนือถามทำไมเหรอคะ”
พลาดรักรุ่นพี่แสนร้าย บทที่ 72 เสพติด NC
รถซูเปอร์คาร์คันหรูขับมาจอดที่โรงจอดรถ คนขับลงจากรถได้ก็โยนกุญแจรถให้ลูกน้องสนิทพร้อมทั้งเอ่ยปากสั่งทันที“เอารถไปล้างให้หมดทุกคันเลยนะ”“ฮะ”หมดทุกคันหมายความว่ายังไง กล้าถึงกับต้องมายืนไล่เลียงนับรถที่มีทั้งหมด ทั้งรถหรู รถซูเปอร์คาร์และรถจักรยานยนต์บิ๊กไบค์รวม ๆ กันแล้วก็เกือบสิบคันได้ ล้างทั้งหมดนี้จะเสร็จวันไหน ได้แต่คิดในใจแต่ไม่กล้าพูดออกไป กล้าจำต้องเกณฑ์ลูกน้องที่มีทั้งหมดมาช่วยกันขับรถออกไปล้างตามคำสั่งของเจ้านายทิศเหนือแอบสอดส่องมองลูกน้องของตัวเองแล้วยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะหันมาสนใจคนที่นั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาห้องรับแขกเขานั่งลงข้างหญิงสาวแล้วสอดแขนสวมกอดเอวคอดกิ่วเอาไว้ ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าหาเธอแล้วจูบซับที่เปลือกตาคู่สวยเบา ๆ“พวกนั้นออกจากบ้านไปหมดแล้ว”“คนเจ้าเล่ห์”“เจ้าเล่ห์แล้วรักไหม”“ทั้งรักทั้งหลงหัวปักหัวปำเลยค่ะ”พูดจบริมฝีปากทั้งสองก็ประกบเข้าหากันแล้วจูบอย่างดูดดื่มเร่าร้อน สองมือต่างก็เร่งถอดอาภรณ์ที่ขวางกั้นให้กันและกันอย่างไม่มีใครยอมใครจนร่างทั้งสองเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ก่อนที่ทิศเหนืออุ้มร่างเล็กขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน พาเธอเดินไปยังห้องนอนที่ตอนนี้เป็นขอ
พลาดรักรุ่นพี่แสนร้าย บทที่ 71 ขอได้ไหม
สองสัปดาห์ผ่านไป ความชื่นมื่นสุขสมเกิดขึ้นจนล้นปรี่หลังจากที่มรสุมของชีวิตผ่านพ้นไป บทบาทใหม่กำลังจะเริ่มต้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าหลังจากที่งานแต่งงานถูกกำหนดวันเวลาเอาไว้แน่ชัด หลังจากเขียนใบลาออกจากมหาวิทยาลัยเสร็จเรียบร้อย ของขวัญก็มานั่งที่โต๊ะหินอ่อนหน้าตึกคณะศิลปกรรมศาสตร์ เธอกวาดสายตาไปรอบ ๆ บริเวณนั้นเพื่อจดจำเรื่องราวดี ๆ ที่เคยเกิดขึ้นที่นี่ นัยน์ตาสวยสั่นระริกพร้อมกับน้ำใส ๆ ที่ไหลรื้นออกมาคลออยู่ทั้งสองเบ้าจนขอบตาแดงก่ำ“เฮ่อ!”เธอพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย เมื่อความรู้สึกเสียดายผสมปนเปเข้ามาในห้วงความคิด หลังจากที่ตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อไปใช้ชีวิตเป็นภรรยาให้กับทิศเหนือไม่รู้วันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่เธอก็คิดว่าชีวิตคนเรามันคงไม่ได้มีโอกาสให้เลือกมากนัก การที่เธอเลือกใช้ชีวิตอยู่กับคนที่เธอรักมันก็คงไม่ผิดครืด! ครืด! ครืด!นั่งคิดอะไรเพลิน ๆ จู่ ๆ มือถือในมือก็ดังขึ้น ของขวัญยิ้มหวานเมื่อเห็นว่าเป็นทิศเหนือ “ค่ะ” กดรับแล้วพูดเสียงหวาน “เรียบร้อยรึยังครับ” “เรียบร้อยแล้วค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นนั่งรอพี่อยู่แถว ๆ นั้นก่อนน
พลาดรักรุ่นพี่แสนร้าย บทที่ 70 ขอแต่งงาน
เวลาผ่านไปนานนับเดือน แม้ความโศกเศร้าจะเริ่มคลายลงแต่ทว่าเหตุการณ์วันนั้นยังคงติดตรึงอยู่ในส่วนลึกของความทรงจำไม่อาจเลือนหาย ทิศเหนือขอบคุณองศาทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ หากไม่มีองศาวันนั้นอาจจะเป็นเขาก็ได้ที่ต้องจากโลกนี้ไป ทั้งสองคนหมั่นทำบุญกรวดน้ำและอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับองศาอยู่เสมอสองเดือนผ่านไปร่างเล็กเดินลงจากรถซูเปอร์คาร์ของแฟนหนุ่มด้วยใจที่เต้นตึกตัก หลังจากที่ทิศเหนือบอกกับเธอว่าจะพาไปพบกับคุณพ่อของเขาชายหนุ่มจูงมือหญิงสาวเข้าไปยังห้องอาหารของโรงแรมห้าดาว เมื่อประตูห้องอาหารเปิดออก ของขวัญประหลาดใจเป็นอย่างมาก นอกจากในห้องอาหารจะมีคุณพ่อของทิศเหนือ ยังมีตาและยายของเธอนั่งรออยู่ด้วยขอบตาคู่สวยแดงก่ำขึ้นทั้งสองข้าง ก่อนที่จะน้ำตาจะไหลรื้นออกมาเป็นสาย หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้เป็นตายายแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียงดัง“ร้องไห้ทำไมล่ะหืม เดี๋ยวชุดสวย ๆ ก็เปื้อนหมดหรอก”ผู้เป็นยายเอ่ยพร้อมกับลูบลงบนแผ่นหลังของหลานสาว ของขวัญกลับยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม“ขวัญดีใจนี่จ้ะ”“ดีใจก็หยุดร้องไห้ได้แล้ว เกรงใจคุณพ่อของทิศเหนือเขา”ผู้เป็นยายเอ่ยในขณะที่มีรอยยิ้มจาง ๆ ให้หลานสาว ส
พลาดรักรุ่นพี่แสนร้าย บทที่ 69 ลาก่อนองศา
เช้าวันต่อมา แสงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้าเล็กน้อยยังไม่ทันสว่างมาก ทิศเหนือรีบเดินตามรอยเท้าของคนสองคนที่เขาพยายามแกะรอยมาทั้งคืน จนมาพบเข้ากับของขวัญที่กำลังนอนพิงซบไหล่ขององศาอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ปลายกระบอกปืนของลูกน้องที่ตามมาด้วยชี้ไปที่ใบหน้าขององศาสองกระบอกพร้อมกับขึ้นลำปืนเอาไว้ ในขณะที่ทิศเหนืออ้อมมานั่งลงข้าง ๆ หญิงสาวแล้วสะกิดตัวเธอให้ตื่น ดวงตาคู่สวยค่อย ๆ ปรือขึ้นทีละนิดจากการสะกิด ก่อนจะลุกวาวขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือทิศเหนือ “พี่ทิศเหนือ” ร้องอุทานเรียกชื่อชายคนรักแล้วโผเข้ากอด ชายหนุ่มเองก็สวมกอดร่างเล็กเอาไว้แนบแน่นด้วยความดีใจที่เห็นเธอปลอดภัย ระหว่างนั้นองศาก็ตื่นลืมตาขึ้นมา เขายังไม่ทันได้กระดุกกระดิกก็ต้องนิ่งชะงักเมื่อเห็นปลายกระบอกปืนชี้มาตรงหน้าถึงสองกระบอก “พี่ทิศเหนืออย่าทำอะไรองศานะคะ องศาเป็นคนช่วยขวัญไว้” หญิงสาวรีบออกตัวปกป้องชายหนุ่มด้านข้าง เมื่อเห็นว่าลูกน้องของทิศเหนือตั้งท่าจะจัดการกับองศา “มันเนี่ยนะช่วยขวัญ” “ใช่ค่ะ องศาเป็นคนพาขวัญหนีออกมา” ใช้สายตาคมกริบจ้องมององศาอยู
พลาดรักรุ่นพี่แสนร้าย บทที่ 68 ความจริงที่ไม่เคยบอก
ทางด้านขององศา หลังจากที่อุ้มของขวัญเข้ามาหลบซ่อนตัวในป่าจนมั่นใจว่าปลอดภัย เขาก็วางหญิงสาวลงใต้ต้นไม้ใหญ่ จ้องมองใบหน้าที่เมื่อก่อนเขาชอบมองแล้วคลี่ยิ้ม ก่อนจะค่อย ๆ ปลุกเธอให้ตื่น “ของขวัญ ของขวัญ” หญิงสาวค่อย ๆ ปรือตาขึ้นทีละน้อย ก่อนจะรีบดีดตัวลุกนั่งเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น “ฉันต้องกลับเข้าไปในโกดังตอนนี้” “ใจเย็น ๆ ก่อนสิของขวัญ เธอตั้งสติหน่อยตอนนี้มันมืดแล้วเธอจะกลับเข้าไปยังไง ในนี้มีแต่ป่าขืนเดินไปตอนนี้เธอได้หลงป่าแน่” “แล้วนายจะให้ฉันอยู่เฉย ๆ รึไง ฉันเป็นห่วงพี่ทิศเหนืออะองศา” พูดพลางจะร้องไห้ออกมา มองซ้ายทีขวาทีเพื่อหาทางกลับเข้าไปในโกดังอีกครั้ง “นี่เธอรักมันมากขนาดนั้นเลยเหรอของขวัญ รักจนไม่ห่วงชีวิตของตัวเองเลยรึไง” แววตาเศร้าสร้อยลงเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเอาแต่ห่วงผู้ชายคนอื่นจนลืมสนใจเขาซึ่งเป็นคนช่วยเธอออกมา ความน้อยใจทำให้เขาเอ่ยถามออกไปอย่างไม่อาย “ใช่ ฉันรักเขา รักมาก มากกว่าชีวิตของตัวเองอย่างที่นายบอกนั่นแหละ” องศาพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่เขามอบหัว
บางทีคุณอาจจะชอบ
