ตอนที่7 เธอไปแล้ว

ธันวาขับรถด้วยความเร็ว เขากลับมาถึงบ้านในเวลาหกโมงเย็น ก็รีบตรงไปที่ห้องอัยญดา เธอออกมาจากห้องพอดีในมือถือกระเป๋าเสื้อผ้า เขาขมวดคิ้วเข้าไปกระชากกระเป๋าออกจากมือเธอแล้วเขวี้ยงทิ้งไป คิดจะไปจากกันงั้นเหรอฝันไปเถอะ ธันวาฉุดข้อมืออัยญดาเข้าห้องปิดประตูเสียงดัง ปัง ผลักเธอลงไปบนเตียง แล้วตามทาบทับเธอ จมูกซุกไซร้ไปทั่วลำคอระหง ลากลิ้นไล้เลียมาถึงเนินอก

" ทำบ้าอะไร หยุดเดี๋ยวนี้นะ ออกไป ออกไปเลย "

อัยญดาดิ้นรนขัดขืนผลักไสให้ธันวาออกไปให้พ้นตัวเธอ

" ทำไม อยากนักไม่ใช่เหรอ ก็จะสนองให้นี่ไง บอกผมเองจำไม่ได้เหรอว่าผมไม่ยอมทำให้ แล้วจะขัดขืนทำไม ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวผมจัดให้ จะกระแทกให้เดินขาถ่างเลย "

พูดจบก็กระชากเสื้อผ้าเธอจนขาด ไม่นานร่างกายทั้งสองคนก็เปลือยเปล่า ธันวาลูบโหนกนูน นัยตากระหายหื่นกาม เขาแหย่นิ้วเข้าไปในรูชักเข้าชักออกจนน้ำหวานไหลเยิ้ม แล้วชักนิ้วออกมาเลียกินน้ำหวานที่ติดอยู่ที่นิ้ว ก่อนแหกขาเธอออกกว้าง มุดหน้าลงไปใช้ลิ้นปาดเลีย

" แผล็บ แผล็บ ซู้ดดด"

" อย่า ออกไปนะ อ้ายย อูยย อาาโอวว"

" ฮึ ฮึ อยากโดนเสียบแล้วหล่ะสิ "

ธันวาจับดุ้นใหญ่ยาวเสียบเข้ารู กดจนมิดดุ้น กระเด้าซอยถี่ๆ

ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ

" อาา อืมมม โคตรมันส์เลย อาาา "

ธันวากระเด้าไม่หยุดอัดแรงใส่ไม่ยั้ง โน้มตัวลงมาดูดจุกนมสีหวานที่กระเพื่อมตามแรงกระแทก

เขายอมรับว่าติดใจเรือนร่างของอัยญดามันอวบใหญ่ทั้งบนทั้งล่าง โดยเฉพาะส่วนล่างมันอวบอูมกระแทกมันส์สุดๆ เขาเคยผ่านผู้หญิงมาหลายคน แต่ไม่เคยมีใครถึงใจเขาเท่าอัยญดามาก่อน หยุดกระแทกไม่ได้เลย ช่วงหลังมานี้เขาไม่ค่อยได้เอาเธอเพราะมัวแต่สนใจอรดี พูดถึงอรดีเขากับเธอเคยมีอะไรกันหลายครั้งตอนเราคบกันเธอไม่ถึงใจเขาเลย นมก็เล็ก ยิ่งตรงนั้นยิ่งแบน เทียบกับอัยญดาแล้วกลีบนึงของอัยญดาเท่ากับสองกลีบของอรดี 

" ธัน ตาธัน ธัน ตาธันตื่น "

" อูววววซี้ดดดอาาา "

คนใช้ทั้งสองมองไปที่เป้ากางเกงของธันวาที่ปูดโปนขึ้นมาเป็นลำ ก็พากันหน้าแดงกร่ำไหนจะเสียงครางนั่นอีกทำให้คิดดีไม่ได้เลยจริงๆ

" คุณธันต้องฝันลามกอยู่แน่เลยค่ะคุณผู้หญิง พวกหนูสองคนได้ยินเสียงเหมือนควายถูกเชือด ก็พากันวิ่งขึ้นมาดู เจอคุณธันกระเด้าพื้นอยู่ เลยไปตามคุณผู้หญิงมาดูเองนี่หล่ะค่ะ "

" พวกหล่อนสองคนจะไปทำอะไรก็ไปทำไป "

" ค่ะคุณผู้หญิง "

" ตาธันตื่น ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ทำอะไรน่าขายหน้าชะมัด "

ธันวางัวเงียตื่นขึ้นมา ก็ตกใจเมื่อเจอหน้าแม่ของเขายืนทำหน้าถมึงทึงอยู่ 

" อยากนักทำไมไม่เข้าห้องไปเอาเมียแกดีๆ มานอนกระเด้าพื้นให้พวกคนใช้มันเห็น ให้มันพากันนินทาหัวเราะสนุกปากทำไม"

ธันวาได้สติหันมองไปรอบๆ เขานอนอยู่หน้าห้องของอัยญดาแถมยังฝันว่ากำลังกระแทกเธออย่างเมามันส์อีกต่างหาก มันเป็นไปได้ไง เขาจำได้ว่าพอกลับมาก็ตรงมาที่ห้องเธอเจอเธออยู่หน้าห้อง นี่ทั้งหมดมันเป็นแค่ความฝันเหรอ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ธันวาลูบหน้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ พอตั้งสติได้ก็รีบลุกขึ้นมา

" อัย อัยอยู่ไหน "

ธันวาเปิดประตูห้องเข้าไปก็เจอกับความว่างเปล่า เขารีบไปเปิดตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าของเธอหายไปบางส่วน ไปเปิดลิ้นชักดูพวกเอกสารต่างๆของสำคัญก็หายไปหมด แสดงว่าเมื่อคืนที่เขาเจอเธอเป็นเรื่องจริง แล้วทำไมเขาถึงไปนอนหลับอยู่ที่พื้น เขาจำอะไรไม่ได้เลย 

เขากดโทรออกหาเธอแต่เธอไม่รับสาย ส่งข้อความไปก็ปรากฏว่าถูกบล็อค ธันวาหัวเสียเตะข้าวของกระจัดกระจาย 

" คุณธัญคะ คุณผู้หญิงเรียกให้ลงไปข้างล่างค่ะ "

" เดี๋ยว "

" คะ "

" เมื่อวานนี้เห็นอัยอยู่ที่นี่หรือเปล่า "

" เห็นค่ะคุณอัยกลับมาแล้วก็ออกไปพร้อมกะเป๋าเดินทาง หนูถามคุณอัยเธอก็ไม่ตอบค่ะ "

" ตอนเธอออกไปฉันกลับเข้ามารึยัง "

" ไม่แน่ใจค่ะ ช่วงนั้นพวกหนูดูซีรี่ย์กันอยู่ เมื่อกี้พวกหนูได้ยินเสียงเหมือนควายถูกเชือด เอ๊ยเสียงร้อง เลยพากันขึ้นมาดู ก็เห็นคุณธันนอนอยู่ที่พื้นแล้วค่ะ "

ธันวาขยุ้มหัวตัวเองคิดไม่ตกว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ แล้วก็ก้าวลงบันไดไปข้างล่าง ในห้องรับแขกเขาก็เจอกับตุลานั่งส่งสายตาเยาะเย้ยมาให้ เขาเดินไปคว้าคอเสื้อตุลาขึ้นมา

" มึงบอกมา ว่าเอาอัยไปซ่อนไว้ที่ไหน "

" ปล่อย ปล่อยน้องเดี๋ยวนี้นะตาธัน แม่บอกให้ปล่อยไง "

อำภาผลักธันวาออก

" เป็นบ้าไปแล้วรึไงฮะ เมียหายแล้วพาลคนอื่นไปทั่วแบบนี้ ตอนเขารักแกตามแก แกก็รำคาญผลักไสเขา แล้วตอนนี้จะมาถามหาทำไม สมควรแล้วที่หนูอัยขอหย่ากับแก "

" แม่ ผมไม่หย่า"

" ทำไม แกรักหนูอัยแล้วเหรอถึงไม่หย่า "

" โธ่แม่ ถึงไม่รักแต่อัยก็เป็นเมียผม เราอยู่ด้วยกันมาสองปีมันก็ต้องผูกพันธ์กันเป็นธรรมดา คุณแม่ไม่ต้องห่วงถึงยังไง อัยญดาก็ยังเป็นสะใภ้คุณแม่เหมือนเดิม ผมไม่เอาใครมาแทนหรอก "

" เหรอ ไม่เอาใครมาแทนแต่ทุกวันที่มึงทำอยู่มันก็ไม่ต่างปะวะ เมียตกน้ำแทนที่จะสนใจเมียแต่กลับไปสนใจแฟนเก่า "

" จริงเหรอตาธัน "

" มันเป็นอุบัติเหตุครับแม่ ตอนนั้นพวกเธอตกลงไปในน้ำทั้งคู่ ผมเลือกลงไปช่วยอรเพราะเธอว่ายน้ำไม่เป็น ส่วยอัยเธอว่ายน้ำเก่งเสียยิ่งกว่าปลาอีก "

" ยังไงอัยก็จะหย่ากับมึง กูตามมานี่ก็เพื่อเอาใบหย่ามาให้มึงเซ็น มึงก็เซ็นดีๆซะ เมื่อคืนกูให้โอกาสมึงง้ออัย ทำให้อัยเปลี่ยนใจแล้วแต่มึงทำไม่สำเร็จเอง "

" กูบอกแล้วไงว่ากูไม่หย่า "

" เอ๊ะ มึงนี่มันเป็นคนยังไงฮะ เมื่อก่อนตอนแต่งงานก็จะเป็นบ้า บ่นทุกวันจะหย่า จะหย่า วันนี้อัยยอมหย่าให้แล้ว มึงจะยื้อทำไม ถ้าเป็นเรื่องเงินก่อนหน้า อัยบอกกูแล้วว่าไม่เอาคืน ขอแค่หย่ากันด้วยดี ต่อไปทางใครทางมัน "

" กู "

" ถ้ามึงไม่ยอมเซ็นชื่อดีๆ มึงก็เตรียมถูกฟ้องได้เลย ชื่อเสียงมึงกูว่ามึงคงไม่ห่วงหรอก ส่วนหุ้นในบริษัทจะตกลงไปบ้างมึงก็คงไม่แคร์ แต่อรดีเธอจะถูกฟ้องและเธอคงไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่าย มึงก็ต้องจ่ายแทนเธอแต่เธอก็จะถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นชู้ เป็นเมียน้อยไปตลอดชีวิต มึงจะทนเห็นเธออยู่ในสภาพแบบนั้นได้เหรอ เธอบอบบางอ่อนแออาจจะคิดสั้นก็ได้นะ ยิ่งตอนนี้กำลังท้องอยู่ด้วย ฮอร์โมนคนท้องมันยิ่งทำให้อารมณ์แปรปรวนง่าย มึงไม่รู้เรอะ "

ธันวาครุ่นคิดหนัก ตอนนี้อรดีท้องอยู่ ถ้าเธอคิดมากอาจจะส่งผลต่อลูกในท้องได้ ชีวิตของเธอถ้าต้องถูกตราแบบนั้นเธอจะอยู่ได้ยังไง เขานึกถึงภาพที่เธอออกไปข้างนอกแล้วมีคนมาตะโกนด่าว่าเธอ ว่านังเมียน้อย นังหน้าด้านแย่งผัวชาวบ้าน แล้วเธอก็ถูกรุมปาข้าวของใส่ต่อมาเธอก็เจ็บท้องแท้งลูก ไม่ได้ ไม่ได้ เขายอมให้เธออยู่ในสภาพแบบนั้นไม่ได้

เห็นธันวานิ่งไปนาน อำภาก็เข้าไปเขย่าตัว 

" ตาธัน ตาธัน แกบอกแม่มาสิ ว่าที่น้องพูดมันจริงหรือไม่จริง แกไปทำนังนั่นท้องได้ยังไง แกทำกับหนูอัยแบบนี้ทำไม ทำไมถึงไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ แก แกมัน "

" แม่ครับ ฟังผมก่อน เรื่องอรมันไม่มีอะไร "

" แกก็พูดแบบนี้ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร แล้วในท้องนังอรดีมันมีเด็กได้ยังไง "

" เด็กในท้องอรไม่ใช่ลูกของผม "

" มึงคิดว่ามึงโกหกคนอื่นได้ "

" กูไม่ได้โกหก กูพูดเรื่องจริง "

" แม่ครับ ผมกับอรเราไม่ได้มีอะไรกันตั้งแต่เราเลิกกันไป ผมพูดจริง เธอท้องสองเดือนกว่าแล้วแต่เธอพึ่งจะมาหาผมมาสมัครงานที่บริษัทเมื่อเดือนก่อน เด็กในท้องจะเป็นลูกของผมได้ยังไง "