LOGINรวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 มีเนื้อหา NC เป็นหลัก แนว PWP มีการบรรยายฉากเซ็กส์ อายุต่ำกว่า 18 ปีห้ามอ่าน
View Moreตอนที่ 1: คุณลุงกับแมวของเขา
เสียงแมวร้องเบาๆ ดังลอดรั้วเข้ามาในสวนหน้าบ้านของแคททุกเช้า มันกลายเป็นเสียงที่เธอเฝ้ารอ...ไม่ใช่แค่เพราะเธอหลงใหลในความนุ่มนิ่มขี้อ้อนของเจ้าพวกขนฟูเหล่านี้ แต่เพราะเธออยากเห็นเขา "อีธาน" เขาคือชายหนุ่มข้างบ้านที่เพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่กี่เดือน อายุราวๆ พ่อของเธอ แต่กลับหล่อเข้มแบบคนอายุสามสิบต้นๆ มากกว่า สูงใหญ่ ผิวสีเข้มแบบคนที่ชอบใช้ชีวิตกลางแจ้ง บางวันเขาสวมเสื้อกล้ามกับกางเกงวอร์มเดินเล่นกับแมวในสวน...และนั่นก็คือภาพที่แคทชอบแอบมองอยู่จากหลังผ้าม่าน แคทเธออายุยี่สิบปี เป็นสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกัน รูปร่างเล็ก ผิวขาวจัด ดวงตากลมโตเหมือนตุ๊กตา และที่สำคัญเธอคลั่งแมวขั้นสุด แต่แมวพันธุ์ที่เธออยากได้นั้นแพงเกินงบของเด็กมหาลัยอย่างเธอจะซื้อได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่เธอแวะไปบ้านอีธานแทบทุกวัน... “วันนี้แคทจะไปเล่นกับใครดีน้า” เสียงเธอพึมพำเบาๆ ขณะเดินเลาะรั้วเข้าไปหลังบ้านเขา ก่อนจะถูกทักด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “วันนี้เบลล่าขี้อ้อนนะ น่าจะอยากให้แคทอุ้ม” เธอหันไปมองก็เจอกับอีธานที่ยืนพิงต้นไม้ใหญ่ มือข้างหนึ่งถือแก้วกาแฟ อีกข้างลูบหัวแมวเปอร์เซียสีขาวฟู เขายิ้มให้เธออย่างใจเย็น และนั่นก็ทำให้เธอต้องรีบหลบสายตา กลัวว่าเขาจะจับได้ว่า เธอไม่ได้แวะมาหาแมวอย่างเดียว เธอแวะมาเพราะหัวใจมันเรียกร้องหาเขาต่างหาก เสียงฟู่ของแมวตัวหนึ่งดังขึ้นอย่างกะทันหัน เมื่อเจ้าโซระ แมวสีส้มพันธุ์แร็กดอลล์ได้ยินเสียงเครื่องตัดหญ้าจากบ้านข้าง ๆ ตกใจและกระโจนพรวดหนีไป แต่เล็บของมันกลับเกี่ยวกับข้อมือเล็กของแคทก่อนจะหนีหาย “โอ๊ย…!” เธอร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะเห็นเลือดซึมเป็นทางบาง ๆ จากรอยข่วนบนผิวขาวเนียน “แคท” เสียงทุ้มต่ำเรียกเธอจากข้างหลัง อีธานเดินตรงเข้ามา สีหน้าเปลี่ยนทันทีเมื่อเห็นเลือดไหล “ไม่เป็นไร ค่ะเจ้าโซระตกใจเสียงเครื่องตัดหญ้า” เธอพยายามยิ้มกลบความเจ็บ “ตามมา เดี๋ยวฉันทำแผลให้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วเดินนำเธอเข้าไปในบ้าน แคทเดินตามไปเงียบ ๆ ด้วยใจที่เต้นแรง ในครัว บ้านของอีธานดูอบอุ่น เรียบหรู และกลิ่นสะอาดแบบผู้ชายโสดรักสบาย เขาเปิดตู้หยิบกล่องปฐมพยาบาลออกมา จัดการเช็ดแอลกอฮอล์บนสำลีแล้วนั่งลงหน้าตู้ เตรียมทำแผล “มานี่ ยื่นมือมา” เขาสั่งเบา ๆ เธอยื่นมือข้างที่มีแผลให้เขาอย่างว่าง่าย ปลายนิ้วของอีธานสัมผัสผิวเธอเบา ๆ แค่นั้นแคทก็รู้สึกได้ถึงไฟฟ้าแล่นปราดผ่านหลังคอ เขากำลังจ้องแผล แต่เธอกลับจ้องหน้าเขา หน้าคม ๆ ที่ใกล้จนเห็นไรเครา เส้นผมที่ปรกหน้าผากเล็กน้อย กลิ่นโคโลญจน์อ่อน ๆ ทำให้เธอเผลอกลืนน้ำลาย “เจ็บไหม” เขาถามขณะใช้ปลายสำลีเช็ดเลือดเบาๆ “นิดหน่อยค่ะ... แต่ตอนนี้หัวใจหนูเต้นแรงกว่าแผลอีก” เขาเงยหน้าขึ้นสบตาเธอ สายตาแปลก ๆ ค้างไว้ชั่วครู่ “อย่าแกล้งฉันเลยแคท…” “แคทไม่ได้แกล้งนะคะ คุณลุงก็หล่อ น่ากินแบบนี้ ใครจะอดใจไหว” เธอพูดพลางโน้มตัวเข้าใกล้ สายตาท้าทาย ไร้ความกลัว เขานิ่งงัน ไม่ถอยแต่ก็ยังไม่ขยับเข้ามา เธอจึงถือโอกาสยื่นหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกเกือบแตะกัน “แคท…” เขาเรียกชื่อเธอเบาๆ เหมือนจะเตือน “หนูโตแล้วนะคะ… คุณลุงไม่ต้องห่วง” มืออีกข้างของเธอยกขึ้นแตะไหล่กว้างแน่นอย่างเบามือ จงใจลูบวนช้าๆ ราวกับสำรวจ อีธานหลับตาแน่นเพียงชั่วครู่ เหมือนกำลังพยายามกลั้นบางอย่างไว้ แต่แคทไม่ให้โอกาสเขาหนี เธอโน้มตัวเข้าไปอีก ริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอแนบเข้ากับมุมปากเขาอย่างแนบแน่นแต่แผ่วเบา เขาไม่ถอย เธอรับรู้ได้..ตอนที่ 4 หมอนวดส่วนตัว NC25+น้ำชาเดินเข้ามาใกล้ วางมือบนไหล่กว้างของเขา“คุณธิดูเหนื่อย ๆ ให้ชานวดให้ดีไหมคะ"“เธอเป็นหมอนวดหรือไง” เขาไม่ได้หันมา แค่เอ่ยถามเสียงต่ำ “จะว่างั้นก็ได้ค่ะ ถ้าคุณต้องการ”ก่อนเขาจะตอบ เธอก็ออกแรงบีบที่ไหล่ของเขาไหล่เขาเบา ๆ ฝ่ามืออุ่น ๆ แนบลงบนบ่าตึงเครียดของเขา แล้วเริ่มบีบด้วยจังหวะสม่ำเสมอ“บริการเสริมอีกแล้วเหรอ” เขายังหลับตาอยู่ขณะที่เอ่ยถาม“ใช่ค่ะ ถือเป็นบริการพิเศษของพี่เลี้ยงเด็กตอนกลางคืน”เขาไม่ตอบ แต่ก็ไม่ปฏิเสธเช่นกันหญิงสาวยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเลื่อนมือเรียวเริ่มบีบคลึงต้นคอของเขาช้า ๆนิ้วของเธอไล้ลงไปตามแนวไหล่ สัมผัสร้อนวาบซึมผ่านผิวกายของเขาราวกับจะจงใจ เธอกดน้ำหนักในจุดที่พอเหมาะ ผสมผสานกับจังหวะการหายใจที่ใกล้ขึ้นทุกที“รู้ไหมคะ คุณมีไหล่ที่หนักมากเลย” เธอกระซิบใกล้ใบหูเขา “ไม่ใช่แค่จากงาน แต่เพราะคุณเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว”เสียงหายใจของเขาเริ่มขาดห้วงมือของเธอลูบผ่านอกของเขาที่มีเพียงเสื้อนอนบางกั้นไว้ ก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมเม็ดแรกออก“น้ำชา…” เขาเรียกชื่อเธอเสียงเขาเข้มและต่ำกว่าปกติ“ชู่ว์…” เธอยื่นหน้ามาแนบแผ่นหลังเขา จูบเบา ๆ บนต้
ตอนที่ 3 รอยยิ้มแรกของคุณพ่อแสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในห้องนั่งเล่น น้ำชานั่งอยู่บนโซฟา อุ้มน้องเกลไว้ในอ้อมแขน ขณะป้อนข้าวต้มเด็กอย่างใจเย็นเสียงหัวเราะแผ่วเบาของน้องเกลทำให้เธอยิ้มตาม เด็กคนนี้เหมือนสว่างของบ้าน และเป็นไฟอ่อนๆ ที่ละลายหัวใจเธอทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยเสียงประตูห้องนอนใหญ่บนชั้นเปิดออก พร้อมกับร่างสูงของอธิที่เดินออกมาในชุดสูทสีเข้มใบหน้านิ่งเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้นเขาเดินผ่านเธอไปเงียบๆ ก่อนจะหยุดลงเมื่อเห็นน้องเกลยิ้มแป้นในอ้อมแขนเธอ“เกล...” เสียงทุ้มต่ำเรียกชื่อลูกสาวอย่างแผ่วเบา เขาโน้มตัวลง หอมแก้มลูกหนึ่งฟอดใหญ่จังหวะนั้น น้ำชาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วหันไปหอมแก้มอีกข้างของน้องเกลต่อทันทีตามเขา“หอมน้องเกลแล้วชื่นใจ” ดวงตาของเธอเปล่งประกายซุกซนอธิชะงักมองเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง พยายามกลั้นสีหน้าไม่ให้เผยอะไรออกมา แต่ริมฝีปากหยักของเขากลับเผลอยกขึ้นเล็กน้อยอย่างห้ามไม่อยู่น้ำชาเห็นทันที แววตาเธอยิ่งเจ้าเล่ห์ขึ้นไปอีก“อ๊ะ! ยิ้มแล้ว...” เธอแกล้งพูดเสียงเบา เหมือนคนพบสมบัติ“เปล่ายิ้ม” อธิตอบเรียบ ไม่หันมามอง“เมื่อกี้ปากคุณยกขึ้นนะคะ ชาเห็น”น้ำชา
ตอนที่ 2 บริการเสริมยามดึก (NC 25+)เสียงแอร์ในห้องนั่งเล่นยังคงครางเบาๆ แต่ในอกของอธิกลับร้อนวาบกลิ่นหอมจากตัวเธอ มือเล็กที่วางแนบลงบนขาเขา สายตาเชื้อเชิญที่ไม่ได้มีแค่ความยั่วยวน แต่แฝงความเข้าใจและเยียวยา“น้ำชา” เสียงเขาแหบต่ำอย่างต้านทาน“ชู่ว์ ไม่ต้องพูดอะไรคะ”เธอก้าวขึ้นมานั่งบนตักเขา ร่างบางแนบชิดจนเขารู้สึกได้ถึงผิวเนื้ออ่อนนุ่มภายใต้ชุดนอนบางเบา“แค่คืนนี้ ให้ชาเป็นคนดูแลคุณได้ไหม”เขาควรผลักเธอออกไป ควรเรียกสติกลับมา แต่มือที่สั่นของเขากลับยกขึ้นลูบต้นขาเธอเบาๆ ราวกับต้องมนตร์ริมฝีปากนุ่มของเธอแนบลงบนซอกคอเขา จูบแผ่วเบาอย่างมีจังหวะ ก่อนจะขบเบาๆ ทำให้เขาสะท้าน“คุณอธิ คุณไม่ต้องเก็บอะไรไว้คนเดียวอีกแล้วนะ”ชายหนุ่มหอบหายใจหนัก มือใหญ่เลื่อนไปจับเอวบางของเธอแน่น ร่างเขาสั่นเล็กน้อยก่อนจะหลุดคำพร่าๆ ออกมา“ฉัน ห้ามตัวเองไม่ได้เลย”น้ำชายิ้ม ยกมือโอบคอเขาแน่น แล้วกระซิบเสียงหวาน “ไม่ต้องห้ามค่ะ แค่ปล่อยให้ชาดูแลคุณ”จากนั้นเธอก็โน้มลงจูบเขา อย่างเย้ายวน และเต็มไปด้วยไฟที่สุมอยู่ใต้ผิวนวลนั่นเขาตอบรับจูบอย่างกระหาย ราวกับอดทนมานาน ทั้งที่เขาเพิ่งพบเธอวันนี้ มือใหญ่สอดเข
ตอนที่ 1 พี่เลี้ยงคนใหม่กับบริการเสริมยามดึกเสียงฝีเท้าเบาๆ ดังแผ่วจากปลายทางเดิน เมื่อเธอเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่เงียบเหงา“เธอ...คือพี่เลี้ยงที่มาใหม่ใช่ไหม” เสียงทุ้มต่ำถามขึ้น ขณะเขาก้าวออกมาจากห้องนั่งเล่น เด็กหญิงตัวน้อยในอ้อมแขนกำลังดิ้นดุ๊กดิ๊ก หน้าแนบกับไหล่กว้างของเขาอย่างไว้วางใจ“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อน้ำชานะคะ ฉันคือพี่เลี้ยงคนใหม่ที่คุณหญิงแม่ขอคุณส่งมาค่ะ” หญิงสาวผิวขาวอมชมพู ร่างเล็กในชุดเดรสสบายตา และรอยยิ้มสดใสที่ทำให้บ้านทั้งหลังดูมีสีสัน เธอก้มศีรษะให้อธิอย่างอ่อนน้อม ดวงตากลมใสสบตาเขาอย่างไม่เกรงกลัวชายหนุ่มไม่ตอบ เขาเพียงพยักหน้าสั้นๆ ก่อนจะส่งน้องเกลลูกสาวของเขาลองให้เธออุ้ม และสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับพี่เลี้ยงคนก่อนๆ ก็เกิดขึ้นทันที“อ้าววว คนเก่ง ชื่อน้องเกลใช่ไหมคะ”น้ำชาทำเสียงอ้อน พลางกางแขนรับเด็กน้อยอย่างคล่องแคล่ว น้องเกลที่เคยเอาแต่ดิ้นกลับยิ้มแป้น ยื่นมือให้อย่างไว้ใจอธิยืนนิ่ง มองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตาน้ำชาอุ้มลูกสาวของเขาลงกับอกเบาๆ แล้วหันมายิ้มให้“ฉันชื่ออธิ เรียกว่าธิก็ได้ ถ้าเธอดูแลน้องเกลได้ ฉันจะจ่ายให้มากกว่าที่ตกลงไว้”“คุณอธิส
ตอนที่ 7 ขอบคุณที่ไม่ทิ้งฉันไปเสียงฝีเท้าที่เร่งเร้าบนบันไดไม้หรูหราดังสะท้อนก้องไปทั่วบ้าน เตชินท์ลากเอลลี่ขึ้นมาด้วยมือที่สั่นระริกด้วยความโกรธจัด ปลายนิ้วของเขากำแน่นแทบรัดข้อมือเล็กของหญิงสาวจนแดงช้ำ“เตชินท์ พอเถอะ” เอลลี่พยายามเอ่ย แต่เสียงเธอกลับอ่อนแรง สะท้อนความเหนื่อยอ่อนทั้งทางกายและใจเขาไม่ฟัง เขาไม่อาจได้ยินเธอในเวลานี้ ความเคียดแค้น ความเจ็บปวด และความหลังอันเลวร้ายจากการทรยศของโจลี่กำลังกัดกินสติเขาทุกวินาที ยิ่งเห็นใบหน้าเธอที่ละม้ายคล้ายกับผู้หญิงที่เขาเคยรักสุดหัวใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นคนที่ทำลายเขา เขาก็ยิ่งคลั่งประตูห้องถูกผลักกระแทกอย่างแรง ร่างของเอลลี่ถูกผลักจนล้มลงบนเตียง เธอไม่ขัดขืน เธอเพียงนั่งนิ่ง ดวงตาสั่นระริกจับจ้องเขา“เธอเหมือนโจลี่เกินไป” เสียงเขาแหบพร่า เจือเจ็บปวดแทบไม่ปกปิด “รอยยิ้มแบบนั้นแววตาแบบนั้นทั้งหมดนั่นมันทำให้ฉันคลั่ง”เขาโถมตัวเข้าหาเธอ มือหนาบีบต้นแขนบางไว้แน่นจนเธอสะดุ้ง แต่เอลลี่กลับยื่นมือขึ้นแตะใบหน้าของเขาเบาๆ“ฉันไม่ใช่พี่โจลี่” เธอกระซิบ “ฉันคือเอลลี่ คนที่เข้าใจคุณคนที่เห็นคุณร้องไห้เงียบๆ คนที่รู้ว่าคุณเจ็บมากแค่ไหน ฉันรักคุ
ตอนที่ 6 แสงสว่างเดียวที่ยังพอหล่อเลี้ยงหัวใจเวลาหนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็วในบ้านหลังใหญ่ที่แวดล้อมด้วยเงาไม้และเสียงสายลม เอลลี่เริ่มคุ้นชินกับทุกมุมของที่นี่ เธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่เคยมาด้วยความแค้นและความสงสัยอีกต่อไป แต่กลายเป็นใครบางคนที่เข้าใจความเจ็บปวดของผู้ชายเย็นชาผู้หนึ่งที่ชื่อเตชินท์เตชินท์ในสายตาใครหลายคน อาจเป็นบุรุษผู้ทรงอำนาจ เคร่งขรึม และไม่มีหัวใจ แต่ในแต่ละวันที่ผ่านไป เอลลี่เริ่มมองเห็นแววตาที่เปลี่ยนไป มองเห็นความอ่อนโยนในกิริยาท่าทีเล็กๆ และเมื่อได้อยู่ใกล้ ได้เฝ้ามองพฤติกรรมเงียบงันของเขา เธอกลับพบว่าภายใต้เปลือกแข็งนั้น มีความโรแมนติกแบบเงียบๆ ซ่อนอยู่เขาจะวางถ้วยชาร้อนไว้หน้าห้องเธอในตอนเช้า จะคอยสังเกตว่าเธอชอบกินอะไรและจะสั่งแม่บ้านทำอาหารแบบนั้นไว้เสมอ ถึงแม้จะไม่พูดอะไรตรงๆ แต่การกระทำนั้นชัดเจนพอที่หัวใจของเธอจะรู้สึกได้ทุกค่ำคืน พวกเขามักจะนั่งกันเงียบๆ ที่ระเบียงด้านหลังบ้าน เอลลี่จะอ่านหนังสือ ส่วนเขาจะนั่งจิบไวน์ข้างๆ ไม่มีคำพูดมากมาย แต่ก็ไม่รู้สึกอึดอัด หากกลับอบอุ่นอย่างแปลกประหลาด“วันนี้เหนื่อยมั้ยคะ” เอลลี่ถามขึ้นเบาๆ ขณะนั่งมองดาว“ไม่เล
Comments