บทที่ 4 ไร้สิ่งป้องกัน (NC)

หญิงสาวไม่ประสาที่ได้แต่ตัวสั่นพยายามรับมือบุรุษหิวโหย แต่ก็ถูกเขากลืนกินลิ้นของนางอีกครั้ง เขาทั้งกัดทั้งดูดดื่ม สองมือใหญ่ก็คว้าคลึงอกอิ่มของนาง สอดมือเข้าไปด้านในตู้โตวและใช้ปลายนิ้วลูบรอบๆ ยอดอกจนนางตัวสั่นครวญครางผ่านริมฝีปากที่เขายึดครอง

ฟางหลินเฉินพึงพอใจมาก เขายอมปล่อยริมฝีปากระเรื่อให้นางได้หอบหายใจ เลื่อนลงมาดูดเม้มที่คอนุ่มนิ่ม หญิงสาวตัวกลมยังไม่ทันหายใจได้ถึงท้องเขาก็เลื่อนลงมาดื่มยอดถันผ่านตู้โตว

“อ๊ะ..!” เสียงหวานครางตกใจเพราะไม่เคยถูกล่วงเกินมากเพียงนี้มาก่อน นางยกมือสั่นขึ้นมาปกปิดเสียงน่าอาย แต่ไม่อาจกลั้นทนความเสียวซ่านที่เขาเลียจนตู้โตวของนางเปียกชุ่ม

มือใหญ่ข้างหนึ่งเอื้อมมาดึงมืออวบของนางเพราะอยากได้ยินเสียงไพเราะ ทั้งที่อีกมือยังคงบีบยอดถันของนางและยังคงลิ้มเลียยอดชมพูอีกข้างของนางอย่างหิวกระหาย

“อืม..คนงาม..ครางหน่อย เสียงคุณเพราะมาก ยังกับเสียงนางฟ้าเลย” เขาขอร้องเสียงแหบพร่า

หญิงสาวใต้ร่างของเขาตัวสั่นระริกหอบกระเส่าอย่างน่าสงสาร แต่ฟางหลินเฉินกลับกระตุกเชือกผูกตู้โตวของนางเพื่อเปิดเผยอกอวบ เมื่อเขาดึงตู้โตวของนางออก ชายหนุ่มถึงกับหยุดหายใจ

ซาลาเปาลูกใหญ่ตรงหน้าดูราวกับก้อนเมฆที่อ่อนนุ่มที่สุดบนท้องฟ้า ขนาดของมันใหญ่เกือบเท่าลูกบอล แต่ก็ยังคงรักษารูปร่างกลมมนสมบูรณ์แบบ

ผิวของซาลาเปาเนียนเรียบ สีขาวนวลจนแทบอยากเอามือไปสัมผัสดูว่ามันนุ่มแค่ไหน เมื่อกดนิ้วลงเบาๆ ผิวซาลาเปาก็ยุบตัวลงเล็กน้อย ราวกับฟองน้ำที่ยืดหยุ่น พร้อมจะคืนตัวกลับมาอย่างนุ่มนวล 

กลิ่นหอมของแป้งหอมลอยอวลอยู่ในอากาศ ทำให้เขารู้สึกน้ำลายสอ เขาก้มลงไปกัดเบาๆ รสชาติที่สัมผัสกับคมฟันเหมือนกับกำลังกอดความนุ่มไว้ในปาก นวลลิ้นและหวานละมุน ซาลาเปาลูกนี้ไม่เพียงแต่ใหญ่โตน่าบีบคลึงขบกัด แต่ยังเต็มไปด้วยความละเมียดละไมในทุกสัมผัสจนเขาละลายอยู่บนอกอวบนั้น

ทุกครั้งที่เขาแลบลิ้นออกไปเลีย ความอบอุ่นจะค่อยๆ แผ่กระจายจากภายในปากของเขาวิ่งไปทั่วร่าง ขับเน้นให้ไฟจากช่วงล่างลุกโหมลามไปยังความแข็งแกร่งของเขา

“อือ..อะ..” หญิงสาวที่ถูกเขาล้อเล่นถึงกับเก็บเสียงไว้ไม่ไหว

“แม่งเอ๊ย..” ฟางหลินเฉินหงุดหงิดเพราะความเจ็บปวดในท้องน้อย เขารีบชันตัวและพยายามถอดเสื้อของเขา แต่ไม่รู้ว่าเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่เป็นอย่างไร เขาจับตรงไหนก็ไม่มีกระดุมหรือซิปให้เปิด ชายหนุ่มจึงกระชากคอเสื้อจนขาดและถอดเสื้อออกอย่างเร่งรีบ

“พรุ่งนี้ผมชดใช้ค่าชุดให้” เขาบอกพร้อมกับดึงเชือกผูกเอวของหญิงสาวและถอดกางเกงของนาง ก่อนจะก้มลงไปดูดดื่มยอดถันชมพู ระหว่างที่เขาถอดกางเกงตัวเอง

“อะ..ท่าน..ท่านพี่”

“ใช่ ข้าคือท่านพี่ของเจ้า..เจ้าช่างน่ารักเหลือเกิน หอมไปทุกส่วน หวานจนละลายในปาก ข้าอยากกลืนกินเจ้าเดี๋ยวนี้..” เขาครางตอบเสียงแหบพร่าอย่างพึงพอใจที่อีกฝ่ายไม่หลุดคาแร็กเตอร์เลย

เขาทนไม่ไหวอีกแล้วจึงลุกขึ้นมองหาถุงยางอนามัยที่ควรมีเตรียมเอาไว้ข้างเตียง แต่กลับพบแต่ผ้าม่านแดงและไม่มีโต๊ะวางใกล้ๆ ไม่มีลิ้นชักที่ใส่ถุงยางอนามัยยามจำเป็น

“พวกคุณเก็บคอนด้อมไว้ตรงไหน” เขาหันมาถามหญิงสาว

“เอ่อ..ข้า..” หญิงสาวที่สั่นระริกอยู่ใต้ร่างของเขามองอย่างงุนงง คล้ายไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร

“ถุงยางไง..คุณ..เอ่อ เจ้าไม่ได้เตรียมไว้หรือ” เขาถามอีก

“ข้า..คือ..ข้าไม่ทราบ ข้า..ขออภัยเจ้าค่ะ ข้า..” นางพยายามลุกขึ้นมาเพื่อขอโทษเขา แต่ท่าทางสั่นระริกและแววตาหวาดกลัวของนางทำหัวใจของเขาบีบรัดละลายจนต้องยอมแพ้

เขาทนไม่ไหวอีกแล้ว!! 

“ช่างแม่ง..” เขาสบถ พร้อมกับจับขาอวบอัดของหญิงงามดึงเพื่อให้นางล้มตัวลงอีกครั้ง

“อ๊ะ!..ท่านพี่!” 

“พรุ่งนี้ท่านพี่ค่อยซื้อยาให้นะ ขอสดเถอะ” เขาก้มลงมาชิดริมฝีปากของหญิงสาวและกระซิบ สองมือจับข้อเท้าของนางกางออก พร้อมกับเบียดตัวเขาเข้าไปอยู่ตรงกลาง

“เอ๊ะ!! อ๊ะ!!!..อา...” ทันทีที่เขาจับข้อเท้าอวบของหญิงสาว นางก็เริ่มครางและพยายามดึงเท้ากลับ ลมหายใจติดขัดน่าสงสารและสั่นเทาไปทั้งร่าง

“อะไรกัน จุดเสียวอยู่ที่ข้อเท้าเหรอ” ฟางหลินเฉินยิ้มอย่างพึงพอใจและกอดขาแน่นนุ่มมือของนางไว้ ดึงเท้าของนางขึ้นไปจรดริมฝีปากของเขา

“อ๊ะ..ท่านพี่!! อย่าเจ้าค่ะ..” เสียงไพเราะร้องประท้วง นางพยายามเอื้อมมือสั่นๆ ออกไปผลักมือของเขาทิ้ง แต่เขาก็กอดขาของนางไว้แน่นและเริ่มจุมพิตไปตามข้อเท้าของนาง

“อื้ม!!” หญิงสาวตัวสั่นระริก

ฟางหลินเฉินพึงพอใจมาก เขาทั้งจูบและตวัดลิ้นไปรอบๆ ข้อเท้า มือหนึ่งกอดขานางไว้ อีกมือจับแท่งหยกร้อนพยายามดันความแข็งของตัวเองถูรอบซิ่วฉิว[1]ฉ่ำน้ำของนาง 

เขาพยายามขยับตัวเองเพื่อเปิดเส้นทางเข้าสู่ทางน้ำหลั่งริน แต่ดันอย่างไรก็ช่างยากเย็น นางฟ้าของเขาก็ตัวสั่นสะท้านครางเสียงหวานทรมานความต้องการของเขา

ฟางหลินเฉินตัดสินใจโน้มตัวไปด้านหน้า ดันขาของนางให้เปิดกว้างขึ้น และแทรกตัวเข้าสู่กลีบซิ่วฉิวบดขยี้แท่งหยกร้อนของเขาลงไปสุดแรง 

“อ้า!!..” หญิงสาวร้องเสียงหลงอย่างไม่อาจควบคุม นางคล้ายเจ็บจนแทบทนไม่ไหว 

แต่ความรัดแน่นในช่องอวบอิ่มและเสียงร้องของนางกลับยิ่งผลักเขาให้ต้องการมากยิ่งขึ้น เขาตัวสั่นและบดเบียดความแข็งโถมขยี้ให้ลึกขึ้น ก่อนจะดึงออกและโถมเข้าไปใหม่ อีกครั้งและอีกครั้ง

“อ้า..อา อะ อ้า อ๊ะ อา..” เสียงครวญครางที่ไม่อาจเก็บซ่อนของหญิงสาวถูกปลดปล่อยออกมาเพื่อให้เขาคลั่งยิ่งขึ้น ฟางหลินเฉินไม่คิดอ่อนโยน เขาเพียงต้องการพาตัวเองไปสู่ยอดเขาไท่ซาน นำตัวเองปลดปล่อยนมอุ่นร้อนเพื่อคลายกำหนัด 

“อะ..อื้ม..อือ อ้า..อา” 

“ใช่ ร้องอีกสิ น่ารักมากเลย อา..” เขาโถมกระหน่ำตัวเองล่วงล้ำเข้าสู่ทางน้ำใสของนางซ้ำๆ กระแทกกระทั้นจนสายน้ำของหญิงสาวแตกกระจาย ส่งเสียงเปียกแฉะระคนเสียงครางของนาง

“อ้า..อือ อา อา” 

“น่ารักจัง น่ารัก อ้า..บ้าเอ๊ย” เขาเห็นใบหน้ากลมหลับตาแน่น สองแก้มแดงก่ำ นางอ้าปากเพื่อร้องหอบทุรนทุราย เห็นลิ้นแดงเล็กๆ ของนางสั่นระริก และมีหยดน้ำที่ขอบตา

 

---

[1]ซิ่วฉิว หมายถึง ลูกบอลแพรปัก เป็นสัญลักษณ์มงคลอย่างหนึ่งของจีน เป็นลูกบอลที่ใช้ในงานมงคลเกี่ยวกับความรักและการครองคู่ เช่นโยนลูกบอลผ้าแพรเพื่อเลือกคู่ และระหว่างที่คู่บ่าวสาวทำพิธีกราบไหว้ฟ้าดินก็จะถือผ้าสีแดงที่ผูกตรงกลางเป็นลูกทรงกลม ซึ่งก็คือซิ่วฉิวนั่นเอง