เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 3
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-23 02:15:53Chapter 3
“คุณพ่อครับ ผมขอโทษแทนใหญ่ด้วยนะครับ” คนกลางอย่างวิมุต รีบขอโทษบิดาแทนบุตรชาย
“ดวงกราบขอโทษคุณพ่อค่ะ ใหญ่อาจจะพูดแรงไปหน่อย เดี๋ยวดวงจะพูดกับใหญ่เองค่ะ” ดวงดาราขอโทษแทนจอมทัพอีกคน ทว่าทีท่าของลิขิตยังคงนิ่งเฉยจนสองสามีภรรยานึกหวั่น
“ทุกคนออกไปก่อน พ่อมีเรื่องจะคุยกับแม่”
เป็นคำสั่งที่ทุกคนพร้อมจะปฏิบัติตาม วิมุตเดินนำภรรยาและบุตรสาวอีกสองคนเดินออกไปจากห้อง รั้งท้ายด้วยนภาพร
“เรื่องที่จะคุยกับฉันมีลับลมคมนัยมากหรือไง ถึงได้ต้องให้ทุกคนออกไปจากห้องนี้”
“ผมอยากให้คุณช่วยเรื่องใหญ่” ลิขิตเปิดเรื่อง
“ช่วยเรื่องใหญ่” นางทวนคำพูด “จะให้ฉันช่วยพูดกับใหญ่ให้แต่งงานกับผู้หญิงที่คุณหาให้ใช่ไหม”
“ใช่”
“ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ช่วย ฉันเห็นด้วยกับใหญ่ที่ใหญ่น่าจะหาคู่ชีวิตเอง ไม่ใช่ถูกคลุมถุงชนที่ไม่มีใครเขาทำกันแล้ว”
สกาวใจเลือกที่จะเข้าข้างหลานชาย สิ่งใดที่สามีคิดว่าดี นางจะค้าน เรื่องใดที่สามีเห็นว่าสมควร นางจะคิดต่างตรงกันข้าม ซึ่งลิขิตนึกอยู่แล้วว่าต้องออกมาในรูปแบบนี้
“คุณยังอยากได้ไร่รังสรรค์อยู่หรือเปล่า ถ้าอยากได้ผมจะยกให้ แต่มีข้อแม้ว่าคุณต้องช่วยผมพูดกับใหญ่ ให้ใหญ่ยอมแต่งงาน”
ข้อเสนอของลิขิตทำให้สกาวใจตาลุกวาว ไร่ที่ว่านี้ตั้งอยู่ในจังหวัดเชียงราย พื้นที่ของไร่มีมากกว่าห้าร้อยไร่ แบ่งออกเป็นรีสอร์ท ไร่ส้ม องุ่นและไร่กาแฟ นางต้องการไร่นี้มากแต่ลิขิตกลับยกไร่รังสรรค์ให้กับนภาพร ภรรยาน้อย นำพาความแค้นเคืองและริษยาให้นางไม่น้อย แต่อยู่ๆ เขากลับยกให้นางง่ายๆ เพียงแค่ช่วยเหลือให้ความต้องการของลิขิตเป็นผลสำเร็จ มันทำให้นางคิดว่า ลิขิตอยากได้ผู้หญิงคนนั้นเป็นหลานสะใภ้จนตัวสั่น ไม่เช่นนั้นคงไม่ยื่นข้อเสนอนี้มา
“แล้วนภาไม่ว่าคุณเหรอที่คุณยกไร่ให้ฉัน ไร่นี้คุณตั้งใจยกให้มันนี่”
“ไร่รังสรรค์ยังเป็นชื่อของผม ผมจะยกให้ใครก็ได้ แล้วตอนนี้ผมพร้อมที่ยกให้คุณ ขอเพียงคุณทำตามข้อตกลงให้สำเร็จก็พอ”
สกาวใจทำท่าครุ่นคิด ข้อเสนอของสามีถูกใจนางมาก แต่นางต้องเล่นตัวเพราะตอนนี้ตนถือไพ่เหนือกว่า ในบ้านหลังนี้มีเพียงนางคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้จอมทัพยอม
“แล้วคุณมั่นใจได้ยังไงว่า ฉันจะทำสำเร็จ”
“ผมรู้ว่า ใหญ่รักและเคารพคุณมาก คุณทำได้อยู่แล้วถ้าคิดจะทำ”
ในบ้านหลังนี้ จะมีเพียงสกาวใจคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้ความต้องการของเขาสำเร็จ เป็นเพราะนางเลี้ยงดูจอมทัพมาตั้งแต่เกิด อบรมสั่งสอนและมอบความรักมากกว่าหลานคนใด อีกทั้งจอมทัพก็รักและตามใจผู้เป็นย่าทุกอย่าง ลิขิตจึงเสนอทรัพย์สินก้อนโตให้นางด้วยความเต็มใจ
“ฉันว่านะ งานนี้ฉันต้องเหนื่อยหนัก ใหญ่รักมั่นอยู่กับน้ำหวานเพียงคนเดียว คงจะไม่ยอมแต่งงานง่ายๆ แน่ แค่ไร่รังสรรค์ฉันว่าคงไม่คุ้มกับค่าเหนื่อย” ลิขิตรู้ความนัยในประโยคนี้ เขาจึงยื่นข้อเสนออีกข้อให้ภรรยาหลวง
“ผมรู้มาว่า คุณหญิงรัตนาได้เครื่องเพชรชุดใหม่มาจากฝรั่งเศส ราคาชุดนึงเจ็ดสิบกว่าล้าน ผมรู้ว่าคุณอยากได้เครื่องเพชรใหม่อีกสักชุดเพื่อไปประชันกับคุณหญิงรัตนา ถ้าคุณพูดกล่อมให้ใหญ่ยอมแต่งงานได้ ผมจะสั่งทำชุดเครื่องเพชรให้คุณหนึ่งชุด โดยใช้เพชรสีชมพูที่คุณแม่ของผมให้มาทำเป็นจี้สร้อยให้คุณ ผมกะราคาของเครื่องเพชรชุดนี้ก็น่าจะประมาณหนึ่งร้อยยี่สิบล้าน รับรองว่าคุณเดินเชิดให้เพื่อนๆ ของคุณอิจฉาเล่นแน่นอน แบบนี้คุณคงหายเหนื่อยนะ”
สกาวใจถึงกับตาโตกับข้อเสนอพิเศษนี้ รอยยิ้มเปื้อนใบหน้าของสตรีสูงวัยที่หลงใหลในเครื่องเพชร ยิ่งได้ยินว่า เขาจะนำเพชรสีชมพูทรัพย์สมบัติของมารดาที่ทิ้งไว้ให้ก่อนเสียชีวิตมาทำจี้สร้อย ความอยากได้ยิ่งเพิ่มพูน เนื่องจากเพชรชนิดนี้หายากและมีราคาสูง นางหมายปองตั้งแต่แรกเห็น อยากได้เป็นเจ้าของจนตัวเนื้อสั่น แล้วตอนนี้มีโอกาสแล้ว มีหรือสกาวใจจะไม่รีบคว้าไว้
“ฉันขอเพิ่มเติมนิดนึง ชุดเครื่องเพชรฉันขอครบชุดนะ สร้อยคอ ต่างหู สร้อยข้อมือแล้วก็แหวน” นางต่อรอง
“ไม่มีปัญหา ผมจัดให้” ลิขิตไม่มีข้อแม้ ยอมทำตามที่ภรรยาหลวงต้องการ
“ตกลงตามนี้ ฉันจะช่วยคุณ แต่คุณอย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉันล่ะ”
“ผมไม่ลืมหรอก คุณจะได้ในสิ่งที่ผมบอกหลังจากที่งานแต่งงานของจอมทัพเสร็จสิ้น” ลิขิตย้ำบอก “ผมให้เวลาคุณแค่สองวันนะ วันมะรืนผมต้องได้รับข่าวดีเพราะผมจัดเตรียมงานแต่งงานไว้แล้ว มันจะเกิดขึ้นวันอาทิตย์หน้า บอกใหญ่ให้เตรียมตัวให้พร้อม”
“ทำไมมันไวจังล่ะ งานแต่งงานหลานนะ ไม่ใช่คนใช้ แขกเหรื่อเชิญกี่คน ไหนจะนั่นโน่นนี่อีก จะรีบอะไรนักหนา”
“ผมไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนี้ คุณแค่ทำงานให้เสร็จตามที่ตกลงกันไว้ก็พอ” ลิขิตพูดจบก็ลุกขึ้นยืน “ผมจะรอฟังข่าวดีจากคุณ อย่าลืมนะว่าทรัพย์สมบัติรอคุณอยู่นับร้อยล้าน”
เขาย้ำบอกมูลค่าทรัพย์สินให้สกาวใจมีแรงผลักดัน ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องทันทีที่หมดธุระ
“ตายล่ะ ลืมถามเลยว่าเจ้าสาวคือใคร”
นางพูดกับตัวเองเมื่อสามีเดินพ้นห้อง เพราะมัวแต่ดีใจที่จะได้ทรัพย์สินที่สามีนำมาหลอกล่อ เรื่องชื่อเสียงเรียงนามรากเง้าของว่าที่หลานสะใภ้คือใครจึงลืมเสียสนิท แต่คิดไปคิดมามันก็ไม่ใช่เรื่องที่ตนจะต้องสนใจ เรื่องที่นางสนใจตอนนี้คือ จะพูดอย่างไรให้จอมทัพยอมแต่งงาน กลับไปคิดแผนให้รอบคอบสักคืน พรุ่งนี้ค่อยจัดการก็ยังทันตามกำหนดเวลา
บทล่าสุด
วิวาห์พยศใจ Chapter 62
Chapter 62 “ก็แล้วแต่คุณจะคิด ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณแล้ว ปล่อยฉันนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ศรัญญาดิ้นรน สองมือผลักไส แต่อ้อมแขนจอมทัพก็ยังคงรัดแน่นเช่นเดิม เธอจึงเปลี่ยนวิธีมาเป็นใช้ไรฟันกัดหน้าอกเขาเต็มเขี้ยว ได้ผล...ความเจ็บทำให้แขนกำยำทั้งสองข้างคลายออก ก่อนที่ฝ่ามือเล็กจะฟาดลงบนแก้มจอมทัพจอมปากเสียเต็มแรง “คนอย่างคุณหูเบา ใครพูดอะไรก็เชื่อ ไม่คิดไม่ไตร่ตรองก่อนว่า คนที่คุณกำลังกล่าวหาจะทำอย่างนั้นหรือเปล่า ต่อให้ฉันพูดให้คุณเข้าใจยังไง คำพูดของฉันก็คงไม่ผ่านเข้าไปในหูคุณ สมองของคุณมีแต่ความคิดชั่วๆ ก็ขอให้คุณอยู่กับมันไปเถอะ นับตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ฉันจะกลับไปอยู่บ้านพ่อกับแม่ ฉันจะไม่ทนให้พวกคุณเหยียบย่ำฉันอีกต่อไปแล้ว ส่วนเรื่องหย่า ฉันจะเป็นบอกคุณปู่เอง รับรองว่าเราได้หย่ากันแน่ๆ” ก่อนหน้านี้ศรัญญาลับฝีปากกับธนัสสรณ์ยังไม่ทันจะหายใจโล่ง พอเข้าห้องมาก็ต้องมาปะทะคารมกับจอมทัพอีก และคำพูดของทั้งสองก็มาในแนวทางเดียวกันว่า เธอมีชู้ ช่างเป็นคำกล่าวหาที่เธอยอมไม่ได้ เพราะมันหมายถึงศักดิ์ศรีของตนก็ว่าได้ ศรัญญายอมมาตลอด ทว่าความอดทนของคนเรามีขีดจำกัด สักวันหนึ่งม
วิวาห์พยศใจ Chapter 61
Chapter 61 “เดี๋ยวก่อน ที่แกพูดมาหมายความว่ายังไง” ศรัญญาไม่ตอบ เธอสะบัดแขนออกแล้วจ้องหน้า กำลังจะพูดตอบโต้ ทว่ามีเสียงหนึ่งโพร่งมากลางป้อง “คุณหวานคะ น้ำส้มคั้นเย็นๆ ค่ะ ดื่มก่อนนอนผิวจะได้สวย” เจ้าของเสียงคือวิไลที่รีบเดินมาหาสองสาวพร้อมกับน้ำส้มคั้นหนึ่งแก้ว “ฉันไม่กิน” ธนัสสรณ์ตวาดใส่วิไล “ดื่มสักหน่อยนะคะ ผิวคุณหวานจะได้สวยๆ คุณใหญ่จะได้รักมากๆ ไงคะ” วิไลตื้อต่อ “คุณแก้วขึ้นไปพักผ่อนเถอะคะ พรุ่งนี้คุณท่านอยากทานโจ๊กธัญพืช วิไลเตรียมของไว้ให้แล้วค่ะ” ศรัญญายิ้มให้สาวใช้ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนบันไดที่ทอดตัวสู่ชั้นสองของบ้าน ธนัสสรณ์เห็นว่าศรัญญากำลังเดินหนี จึงก้าวเดินตาม แต่ร่างของวิไลก็เข้ามาขวางไว้ “คุณหวานคะ ดื่มน้ำส้มก่อนนะคะ” วิไลส่งแก้วน้ำส้มให้คนหน้าบึ้ง “หูหนวกหรือไง บอกว่าไม่กินก็ไม่กินสิ แล้วก็หลบฉันด้วย ฉันมีเรื่องจะคุยกับนางแก้ว” ธนัสสรณ์เบี่ยงเท้าไปทางด้านซ้าย วิไลก็เบี่ยงตัวมาขวางไว้ “ดื่มสักนิดเถอะคะ นะคะ กำลังเย็นๆ ชื่นใจเลย” วิไลตื้อต่อ เหลือบมองร่าง
วิวาห์พยศใจ Chapter 60
Chapter 60“ป้ามดมีคนดูแล้ว แก้วกับพี่ต้าร์ขอตัวกลับก่อนนะคะ”“ขอบใจคุณแก้วกับคุณต้าร์อีกครั้งนะคะที่เมตตาคนแก่อย่างป้า”“นุชด้วยค่ะ ขอบคุณคุณสองคนมากค่ะ” นุชนารถกล่าวขอบคุณอีกครั้ง“บอกแล้วไงค่ะว่าไม่เป็นไร เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ช่วยได้ก็ช่วยค่ะ” ศรัญญาเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “แก้วกลับก่อนนะคะ ว่างๆ จะมาเยี่ยมป้ามดใหม่”ศรัญญากับอลงกตเอ่ยลาและยกมือไหว้นางมด ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากบ้านไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่ด้านหน้า“สบายใจแล้วใช่ไหมแก้วที่ลูกสาวป้ามดมาดูแลป้ามด” เขาถามเมื่อเข้ามานั่งในรถ“ค่ะ สบายใจขึ้นมาก แก้วสงสารป้ามดค่ะที่ไม่มีลูกหลานดูแล ยิ่งเป็นโรคนี้ด้วยแล้วยิ่งน่าเป็นห่วงใหญ่”“ขนาดป้ามดเป็นคนอื่น แก้วยังห่วงขนาดนี้ ถ้าเป็นพ่อแม่แก้วเอง พี่ว่าแก้วต้องดูแลเป็นอย่างดีแน่นอน”“มันแน่อยู่แล้วค่ะพี่ต้าร์ แก้วมีหน้าที่ดูแลท่านนี่คะ อีกอย่างท่านให้ชีวิตแก้ว แก้วก็ต้องตอบแทนให้เต็มที่ ด้วยชีวิตแก้วก็ยอมค่ะ”อลงกตหันมามองศรัญญาด้วยประกายตาชื่นชม หากเธอไม่ตัดรอนความสัมพันธ์ที่อยากจะพัฒนามากกว่าเพื่อน พี่น้อง และเขาสามารถครองใจเธอได้สำเร้จ อลงกตคิดว่าตนต้องเป็นชายหนุ่มที่โชคดีที่สุดที่ได้ศรัญญา
วิวาห์พยศใจ Chapter 59
Chapter 59 เส้นทางที่อลงกตเลี้ยวเข้ามา คนภายนอกที่ไม่รู้จักเส้นทางอาจจะมองว่า เขากำลังพาหญิงสาวเข้าโรงแรม แต่อันที่จริงแล้ว เป็นเส้นทางลัดไปยังชุมชนม่านแก้วที่อยู่ด้านหลังของโรงแรม ซึ่งจะอยู่ด้านข้างของอาคาร ทางโรงแรมเพิ่งเปิดเส้นทางให้ชุมชนได้ใช้ประโยชน์หลังจากถูกศาลตัดสินให้แพ้คดี เรื่องข้อพิพาทยาวนานมาร่วมหนึ่งปี ก่อนที่จะก่อสร้างโรงแรมกรีนเฮ้าส์ คนในชุมชนและละแวกใกล้เคียงนับพันหลังคาเรือน ใช้เส้นทางนี้ในการเข้าออก ถึงแม้ว่าจะมีทางเข้าออกหลายทาง แต่ทางนี้ดูเหมือนจะสะดวกที่สุด แต่พอเริ่มก่อสร้างอากคารดังกล่าว ได้ปิดเส้นทางตรงจุดนี้ ทำให้ทุกคนในชุมชนต้องใช้เส้นทางอื่น ทั้งที่เส้นทางนี้ส่วนหนึ่งเป็นเส้นทางสารธารณะ ทุกคนมีสิทธิ์ใช้ประโยชน์ ทางคณะกรรมการชุมชนจึงฟ้องร้องเรื่อยมา และอยู่ในกระบวนการยุติธรรมนานร่วมหนึ่งปี จึงมีข้อสรุปให้ทางโรงแรมเปิดเส้นทางในส่วนที่ไม่ใช่ที่ดินของตนให้คนในชุมชนเช่นเดิม ทางโรงแรมจึงทุบกำแพงในส่วนที่ไม่ใช่ของตน และบูรณะเป็นเส้นทางเดินรถจนถึงทุกวันนี้ รถยนต์ของอลงกตมาจอดหน้าบ้านไม้ชั้นเดียวหลังหนึ่งบนเนื้อที่ประมาณส
วิวาห์พยศใจ Chapter 58
Chapter 58“ถ้าสำคัญที่สุดก็เริ่มพูดกันดีกว่าเนอะ เธอบอกแผนการของเธอมาได้เลยหวาน”“แผนที่ฉันคิดไว้ไม่ได้ซับซ้อนอะไรมาก ฉันกับคุณย่าจะทำทีไปเที่ยวต่างจังหวัด...”ธนัสสรณ์บอกแผนการที่คิดไว้ให้สองพี่น้องรับฟัง นุชนารถกับเนวินคิดว่า แผนการนี้เป็นแผนที่ดีทีเดียว ง่ายๆ แต่เห็นผลชัดเจน“แผนนี้ดีนะ และดีมากๆ ที่เธอไม่ใช้เพื่อนคุณใหญ่เป็นชู้กับแก้ว ไม่อย่างนั้นแก้วจะต้องได้ดีพอๆ กับเธอ”นุชนารถเห็นด้วยกับธนัสสรณ์เรื่องที่ เจ้าของแผนไม่ใช้อลงกตเป็นตัวเอกของแผนการ เพราะหากทำ มีหรืออลงกตจะไม่แสดงความรับผิดชอบศรัญญาด้วยการแต่งงาน นั่นหมายความว่า แทนที่จะทำให้ศรัญญาอับอายที่ถูกเปิดโปง กลับกลายเป็นว่า ส่งเสริมให้ได้ดี มีสามีร่ำรวย ฐานะพอๆ กับจอมทัพ หากใช้คนอื่น ศรัญญาจะไม่มีทางได้ดีเกินหน้าธนัสสรณ์แน่นอน“ก็ใช่น่ะสิ ฉันไม่ยอมหรอก มันมาแย่งพี่ใหญ่ของฉันไป มีเหรอที่ฉันจะให้มันได้ดี” กระแสเสียงและสีหน้าธนัสสรณ์เหมือนตัวร้ายในละครไม่มีผิด“แผนจะเริ่มเมื่อไหร่” เนวินถาม “พี่จะได้เตรียมตัวถูก”“เอาไว้หวานจะบอกพี่นอตอีกที แต่คงไม่เกินอาทิตย์หน้าค่ะ”ทั้งธนัสสรณ์และสกาวใจต่างใจร้อนไม่แพ้กัน อยากจะกำจัดศรัญญ
วิวาห์พยศใจ Chapter 57
Chapter 57“แก้วไม่อยากให้พี่ต้าร์เสียเวลากับแก้วค่ะ แก้วเชื่อว่า พี่ต้าร์ต้องหาผู้หญิงที่ดีกว่าแก้วได้แน่นอนค่ะ ให้แก้วเป็นน้องสาวของพี่ต้าร์นะคะ สถานะที่แก้วคิดว่ามันยั่งยืนที่สุด”“ถ้าอย่างนั้นพี่คงต้องยอมรับการตัดสินใจของแก้ว” เสียงเขาดูเศร้าจนศรัญญาอดสงสารไม่ได้ แต่ก็ยอมรับความจริง “จะว่าไป เป็นพี่ชายก็ไม่เสียหลายเนอะ”“ใช่ค่ะ ไม่เสียหลายเลย ดีซะด้วยซ้ำไป” เธอยิ้มกว้างเมื่อเขาปรับเปลี่ยนสถานะได้โดยง่าย“พี่ถามอะไรแก้วสักข้อสองข้อได้ไหม”“ค่ะถามมาสิคะ”“พี่ติดใจเรื่องที่แก้วไม่ยอมหย่ากับใหญ่ ทั้งที่ไม่ได้รักกัน ไม่เต็มใจแต่งงานกัน แล้วทำไมไม่หย่าให้มันรู้แล้วรู้รอดไปล่ะ แก้วจะได้ไม่ต้องทนให้คุณย่ารังแกด้วย”เป็นอีกเรื่องที่อลงกตตั้งข้อสงสัย เพราะเรื่องนี้จอมทัพมาปรับทุกข์กับเขาหลายครั้ง ซึ่งเขาเองก็แก้ปัญหาหรือตอบปัญหานี้ไม่ได้ คนเดียวที่จะให้ความกระจ่างคือ ศรัญญา“แก้วมีเหตุผลของแก้วค่ะ และแก้วคงบอกให้พี่ต้าร์รู้ไม่ได้ แก้วบอกได้แค่เพียงว่า แก้วจะหย่ากับคุณใหญ่ได้ก็ต่อเมื่อคุณปู่อนุญาตค่ะ”“ถ้าแก้วตอบมาแบบนี้พี่ก็จะไม่ถามต่อ” อลงกตอยากจะถามต่อใจแทบขาด ยิ่งเธอตอบออกมาเช่นนี้ ความอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ | wanna be yours
ACHICHI43.5K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี60.9K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ97.7K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้245.8K viewsรอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]
มณีภัทรสร4.6K viewsขย่มรักคุณลุงร้อนจัด
กาสะลอง485 viewsกลรักรณพีย์
ปลายฟ้า/ไรท์เกว234 viewsเมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก
Sun Su50 views
