LOGINShare
ตอนที่24 เจ้าจะไม่ช่วยเหรอ
Last Updated:
2025-05-27 22:53:45“เจ้าจะไม่ช่วยเหรอ”
“ไม่ล่ะอยากเห็นเหมือนกันว่าสองคนนี้สู้ยังไง”
อสูรเยียตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาและเหวี่ยงขาหมายจะเตะคำพูนแค่ว่า เขาหลบและยกสองแขนทั้งสองข้างขึ้น ให้ศอกโดนเข้าที่ขาของอสูรเยียทันที
“ปักลูกทอย”
เจ้าอสูรเยียตัวนั้นถึงกับล้มลงไป มีอีกตัวกำลังเล่นเขาโดนการถีบแต่งถูกคำพูนจับฝ่าเท้าเอาไว้และบิดจนมันร้องลั่นก่อนจะกระแทกเข่าใส่ไปที่ข้อเท้าของมันเต็มแรง
“นาคาบิดหาง”
วิชามวยของคำพูนไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ ส่วนคำแพงนั้นค่อยสนับสนุนจากระยะไกลแต่เธอประมาท เลยพลาดถูกถีบล้มลงไป และโดนอสูรพเยียเอาเท้าเหยียบเอาไว้ที่กลางหลังถ้าถูกอสูรเยียเหยียบล่ะก็หายนะแน่ เพราะให้นึกถึงเวลาไก่มันจับเหยื่อนั่นล่ะ คำพูนหันไปมองน้องเลยเป็นการเปิดช่องว่างทำให้โดนเหยียบไปอีกคน “ดูไว้ซะ อย่าทำตัวคนดีมาช่วยคนอื่นไม่งั้นจะ...” พศุตณ์พูดยังไม่ทันจบเขาถูกโกเล็มชกกระเด็น “ใครเสือกอีกวะเนี่ย แล้วพวกมึงจะยืนดูหาพระแสงอะไรวะนั่น เล่นมันเลย” พวกอสูรเยียเข้าโจมตีทันทีแต่โกเล็มไม่มีความรู้สึกแถมยัง ผิวของมันยังเป็นดินเป็นหิน ทำให้พวกอสูรเยียถึงกับบาดเจ็บเล็บหัก ปากหัก ขาหักกันถ้วนหน้า แต่พศุตณ์กลับกระโดดตัวลอยและฟาดเท้า และมาโดนเจ้าโกเล็มแตกละเอียด
การแตะเพียงครั้งเดียวของมันทรงพลังมาก ทำให้ดิสมัสต้องปรากฏตัว
“แกเหรอ ไอ้หูยื่นที่ มาเสือก”
“ก็ไม่ได้อยากเสือกหรอกนะ แต่พอดีเห็นพวกแกรังแกเด็กแล้ว ทนไม่ได้ว่ะ” ดิสมัสพูด พศุตณ์ออกแรงแตะทันที ดิสมัสเอาดาบทั้งฝักรับเอาไว้ แรงกระแทกทำให้ขาชา แต่ดิสมัสเองก็แขนชาเช่นกัน พศุตณ์ กระหน่ำเตะมา เล็บจิกเข้าที่ไหลมันกระชากออกเป็นแผลยาว
“เป็นไงล่ะ ไอ้หูยื่นเจอเพลงเตะของข้าเข้าไป พูดไม่ออกเลยสินะ”
“ลองเตะมาอีกทีสิ” ดิสมัสร้องท้า พศุตณ์เลยรวมพลังหมายจะเตะให้ ดิสมัสตายคาเท้า ดิสมัสคอยที่อยู่แล้ว ใช้จังหวะนี้ฟันดาบสวนไป เสียงขากระทบกับดาบดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ดาบตัดเข้าที่ขาของอสูรนกเทศขาดกระเด็น มันล้มไม่เป็นท่า
“กูขาขาด กูขาขาด กูขาขาด” มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด พวกสมุนเห็นสภาพของนายแล้วก็เลยวิ่งหนีไปดื้อ ๆ ก็แน่ล่ะ พวกนี้มันโจรไม่ใช่นักรบมีเกียรติอะไรเลย หัวหน้าหมดสภาพแบบนี้ก็รีบหนีเป็นธรรมดา แต่หายนะยังไม่จบเพียงแค่นี้หรอก เหล่าอมนุษย์ทั้งหลาย มองมาที่พศุตณ์ มันหน้าถอดสีทันที เพราะสายตาที่มองนั้นมันไม่ได้มองด้วยความสงสารหรืออยากช่วยเหลือเลย มันเป็นการมองด้วยความเจ็บแค้น “ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอกนะ แต่ว่าพวกเขา ข้าไม่รู้ไปเถอะ คำพูน คำแพง เจ้าไม่ควรเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นหรอก” ดิสมัสพูด คนธรรพ์สองพ่อลูกกล่าวขอบคุณ ดิสมัสพยักหน้ารับรู้ คำแพง คำพูนเดินตามเขาไปโดยไม่ได้หันไปมอง เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นมา
“พวกสู ไปมีเรื่องกับพวกอมนุษย์มาบ่ พวกสูคิดอีหยังอยู่” นายฮอยคำแหงเมื่อรู้ว่าลูกสาวไปทำอะไรมาก็โกรธจัด
“อีพ่อ พวกมันกำลังทำร้ายคนบ่มีทางสู้ อีพ่อสอนพวกข่อยเสมอแม่นบ่ ว่าให้ซอยเหลือคนที่อ่อนแอกว่าเสมอ” คำแพงพูด
“เจ้าเป็นแม่หญิงตัวผู้เดียว แล้วนั้นมันอมนุษย์เป็นฝูง ดีนะที่มันบ่ฆ่าเจ้า คำพูน มื้อหน้าเจ้าต้องคอยเบิ่งคำแพงให้ดี ๆ เด้อ อย่าให้เกิดเหตุแบบนี้ขึ้นอีก” นายฮ้อยคำแหงพูดจบ สองพี่น้องก็หน้าจ๋อยไปทันที
“แต่พวกเจ้าก็เฮ็ดดีมากนะ คำแหงหลาย ๆ ที่ไปสู้พวกนั้น” นายฮ้อยคำแหงชม
ดิสมัสไปนั่งร่วมวงกับกลุ่มของจ้อย มิ่ง แก่น ฝ้ายที่กำลังเฮฮากันอยู่
“เจ้านี่เก่งคัก ๆ นะบักมัด ที่กล้าสู้พวกอมนุษย์เนี่ย นับถือ ๆ” มิ่งพูดขึ้นมา
“ขอบคุณนะ ข้าก็อมนุษย์เหมือนกันนั่นล่ะ ก็เลยไม่กลัว” ดิสมัสพูดพลางยกเหล้าขึ้นดื่ม
“หลังขายควยงวดนี้แฮ้ว เจ้าจะเฮ็ดอีหยังต่อ บักมัด” แก่นถาม
ดิสมัสนิ่งไป เขาตอบสั้น ๆ ว่า
“ยังไม่รู้เลย”
“โอย บ่ต้องคิดหลาย ดอกเอาจั๋งซี้ดีมั้ย ต่อแต่นี้หมู่เฮาสิขอเป็นเสี่ยวร่วมสาบานกับเจ้าดีบ่” จ้อยพูด
“ว่าอะไรนะ” ดิสมัสเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“ก็เป็นหมู่ร่วมสาบานกันไง” มิ่งตอบ
“จะดีเหรอ ข้าไม่ใช่คนน่ะ” ดิสมัสพูดขึ้นมา
“โอย หมู่เฮาน่ะ บ่มีไผทมองเจ้าเป็นผีเป็นสางดอก บางครั้งเจ้าก็มีน้ำใจยิ่งกว่าคนอีกเด้อ” ฝ้ายพูด
ดิสมัสได้ยินก็นึกถึงอดีตอีกครั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะผู้นำทางทหารมาตลอดแต่ กลับไม่ค่อยมีใครคบหาเป็นการส่วนตัวสักเท่าไหร่ คงเพราะดาเมี่ยงกับดิดิเย่ร์ นี่ล่ะเพราะหากไปสนิทกับดิสมัสมากไป ได้ถูกสองแฝดนี่เพ่งเล็งแน่นอนซึ่งใครจะอยากให้เกิดขึ้น ตอนนี้มีคนอยากเป็นเพื่อนกับเขามีเหรอเขาจะปฎิเสธ
“ก็ได้”
หลังจากนั้นทั้งห้าก็พูดคำสาบานพร้อมกัน
“ตัวข่อย มิ่ง”
“จ้อย”
“ฝ้าย”
“แก่น”
“ดิสมัน”
“หมู่เฮาทั้งห้า ขอสาบานต่อนหน้าฟ้าดิน ว่าหมู่เฮา ทั้งขอสาบานเป็นเสี่ยวกัน นับแต่มื้อนี้เป็นต้นไป”
หลังสาบานจบทุกคนก็ยกเหล้าขึ้นดื่มและฉลองกันอย่างสนุกสนาน
เช้าวันต่อมา ทัพควายเริ่มเคลื่อนทัพแล้ว ซึ่งการเดินทางก็ราบลื่นดี คำแพงอยู่ที่เกวียนท้าย ๆ โดยมีดิสมัสขี่ม้าแก่ ๆ มา ในขณะที่กำลังเดินทางอยู่นั้น นายฮ้อยคำแหงสั่งหยุดทัพ
“มีอีหยังนายฮ้อยคำแหง” ไปร่งถาม
“มีฤาษีอยู่ตรงนั้น ข่อยคิดว่าสิเข้าไปกราบ รับศีลรับพรจั๋ดหน่อย”ทุกคนลงไปถวายอาหารและน้ำให้ฤาษีตนนั้น ซึ่งฤาษีก็อวยพรทุกตน ดิสมัสเห็นก็จำได้ว่านี่คือ ท่านศุภมิตร
“อ้าว ! ดิสมัสเจ้า มาอยู่กับพวกทัพควายนี่เหรอ”ศุภมิตรทัก ดิสมัสพยักหน้าแทนคำตอบ
Latest chapter
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่33 ความสงบ
“ลงน้ำโลด อ้ายมัด” คำแพงร้องบอก ดิสมัสรีบทำตาม หลังจากจัดการมดแดงได้แล้ว เขาก็ขึ้นมาจากน้ำ ทุกคนมองดิสมัสแปลก ๆ เบต้าพยายามกลั้นขำ “มีอะไรเหรอ” “อ้ายก็ลองเบ่งแขนเจ้าของดิ” คำแพงพูดขึ้นมา ดิสมัสมองดูเขาตกใจมาก มันมีจุดแดง ๆ เต็มไปหมดหมด และเขาคล้ำหน้าตัวเองรู้เลยว่าต้องมีจุดแดง ๆ เหมือนกัน ยิ่งเขาเป็นคนผิวขาวสีซีดแล้วจุดพวกนี้ยิ่งชัดเข้าไปอีก เขาทั้งเจ็บทั้งอาย และทั้งขำในเวลาเดียวกัน นี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ได้ที่ไม่ได้สวมเกราะเลยทำให้มีแผลมากขนาดนี้ เบต้าเลยบินมารักษาให้กับเขา แต่ดิสมัสไม่ได้รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นยังคงไปแหย่ไข่มดแดงกับทุกคนต่อ วันนี้ ดิสมัสได้ทั้งปลาและไข่มดแดงจำนวนมาก และยังได้ลองกินไข่มดแดงเป็นครั้งแรกด้วย รส ชาตของมันทั้งมันทั้งเปรี้ยว แต่ก็ถูกปากเขาเหมือนกัน การมาหาอาหารกันเป็นกลุ่มใหญ่แบบนี้ทำให้เขานึกถึงตอนไปเก็บเสบียง แต่มันต่างกันมากเพราะว่า ตอนไปเก็บเสบียงนั้นไม่สนุกแบบนี้ ไม่ได้มีเสียงหัวเราะแบบนี้ บางครั้งมันก็แลกมาด้วยน้ำตาของเจ้าของอาหารที่ถูกบังคับให้ส่งเสบียงให้ด้วยซ้ำ ดิสมัสเดินออกจากวงข้า
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่32
“ครับข้ากลับมาแล้ว”เย็นวันนั้น ดิสมัสจัดการถอดเกราะออกและมองมัน เขารู้สึกว่ามันช่างหนักเหลือเกินเขาไม่อยากจะสวมมันอีกแล้ว “อ้ายมัด” เสียงของคำแพงดังขึ้นมา ดิสมัสหันมองนางแล้วถามว่า “มีอะไรเหรอ” “อีแม่ให้มาชวนเจ้าไปกินข้าวด้วยกันหน่ำ” ซึ่งเขาก็ไม่ปฎิเสธมาตามคำเชิญ แถมยังเอาเนื้อเค็มติดมือมาด้วย ซึ่งคำแพงเห็นแล้วก็บอกว่า “เจ้าเก็บไว้กินผู้เดียวเถอะ บ่ฮู้ว่าทนกินเข้าไปได้ไง” ดิสมัสเลยพยักหน้าแล้วพูดว่า “มื้อหน้าข้าจะจับตัวอะไรไปให้แม่เจ้าปรุงก็แล้วกันนะ” ดิสมัสพูด และเดินตามคำแพงไป คำแพงแอบมองดิสมัส ตั้งแต่ที่เขาไปช่วยชีวิตนาง นางก็รู้สึกกับเขาในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน รูปร่างที่สูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าปลอดภัยตลอดเวลาที่เขาอยู่ “ถึงแล้วนะ” ดิสมัสพูด ทำให้นางหลุดจากภวังค์และรีบเดินนำเข้าไปในบ้าน คราวนี้อาหาร มี ลาบ ต้มแซ่บ ไก่ย่าง เป็นอาหารหลักแม้จะเป็นอาหารง่าย ๆ แต่เขากลับรู้สึกว่ามันน่ากินมาก “กินได้แล้ว บักมัดบ่ต้องเกรงใจเด้อ” นายฮ้อยคำแหงพูด ดิสมัสกินอาหาร มันรสชาติดีมากจนเขาพูดขึ้นมา
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่31 บ้านเฮา
“เอ็งชื่ออะไรวะ” คนในสนามพูด “คำพูน จากโนนต้นติ้ว แต่ข่อยขอใช้ชื่อ คำพูน ลูกคำแหง” เขาตอบ อีกฝ่ายหยักหน้า แล้วพูดว่า “มีเงินเดิมพันมั้ย ถ้ามีก็ขึ้นชกได้”คำพูนเอาเงินออกมาพบว่ามันน้อยเกินไป “โอยแค่นี้เองเหรอไม่พอ ไปหามาอีก ถ้าไม่มีก็ไปให้พ้น ๆ เลย” คำพูนรู้สึกเสียดาย จะไปขอเงินจากนายฮ้อยคำแหงก็คงจะไม่ได้ ดิสมัสเห็นเข้าพอดีเลยเอาเงินมาวางให้ “อ้ายมัด” “อย่าชกแพ้ล่ะ ถ้าแพ้นี่ข้าหมดตัวเลยนะ” ดิสมัสพูดขึ้นมา คำพูนเลยตอบว่า “ไว้ใจข่อยได้ ข่อยสิต้องชนะ” คู่ต่อสู้ของคำพูนนั้นเป็นนักมวยร่างสูงใหญ่ ผิวเข้ม ดูแล้วตัวใหญ่กว่าคำพูนพอสมควร เขาชื่อว่า เด่นธรณี ศิษย์พระกาฬ ส่วนคำพูน นั้นใช้ชื่อว่า คำพูน ลูกคำแหง เสียงปี่ดังขึ้น ทั้งสองออกท่าร่ายรำทำให้ ดิสมัสงงมาก “มวยสยาม สิต้องไหว้ครูบาอาจารย์ก่อนชก เป็นการแสดงความเคารพครูมวย และยังเป็นการอบอุ่นร่างกายอีกหน่ำ” คำแพงอธิบาย ดิสมัสพยักหน้ารับรู้ “ชกกันหนึ่งกะลาจมน้ำใครลุกไม่ขึ้นก่อนเป็นฝ่ายแพ้” เสียงกรรมการประกาศและเอากะลาลงไปในน้
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่30 แมงมุมยักษ์
“จังสั้นเจ้าเฮ็ดเลยคำพูน ข่อยสิล่อมันเอง”ห้าวเสกมนตร์ ใส่ร่างของโตเว็น มันเลยมาสนใจเขาแทน สองพี่น้องช่วยกันจับดาบหอก และวิ่งไปและแทงเข้าไปที่รูก้นของโตเว็น มันร้องด้วยความเจ็บปวดและล้มลงไปแบบไม่เป็นท่า ทั้งสองกดจนมิดด้าม เจ้าโตเว็นตายคาที่ ดิสมัสมองอย่างรู้สึกสมเพชเวทนา เขาไม่คิดเลยเอลฟ์จะต้องมาตายทุเรศแบนี้ จริงอยู่เจ้านี่อาจไม่ใช่เอลฟ์เผ่าเดียวกับเขา แต่ก็เป็นเอลฟ์เหมือนกันจริงเห็นแบบนี้ก็คงจะอดที่จะหดหู่ไม่ได้ เขาเลยกระชากดาบหอกออกมา และดิสมัสเรียกอุมปากลับไป “ชาร์ล็อต” เขาเรียกแมงมุมยักษ์ออกมา ให้มันพ่นใยคลุมร่างของโตเว็นเพื่อกันไม่ให้มีอะไรมากินศพ และเอาดาบหอกปักข้าง ๆ เขาหันไปบอกกับคนดงว่า “อยากจะทำอะไรกับร่างของมันก็ทำไปซะนะ ข้าทำได้แค่นี้” เมื่อเจ้าหัวหน้าตาย พวกคนดงก็มองทุกคนอย่างหวาดกลัว ดิสมัสเดินนำไป พวกเขารีบหลีกทางให้ มีบางคนคิดจะเล่นงานเขาแต่ก็ชะงักไปเพราะว่าเกิดคิดได้สู้ไปก็เหมือนฆ่าตัวเปล่า ๆ “เฮดหยังต้องเฮดศพให้มันหน่ำ” คำแพงถามขึ้นมา “เขาตายแล้วนะ ข้าไม่อยากให้เขากลายเป็นเหยื่อแร้งกาหรอก อีกอย่างเขาก็ต่อสู้อย่างสมศัก
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่29 ตัวอีหยัง
“หัวขวนอีหยัง สัตว์เลี้ยงของเจ้าเพิ่งหัวขาด” “มีแต่คนโง่เท่านั้นละ ที่จะตัดหัวของเห่าสมิงเพราะว่า มันเป็นไฮดร้าชนิดหนึ่งไงล่ะ” “ตัวอีหยัง” ห้าวทำหน้าไม่ถูกยังไม่ทันไรเสียงร้องคำรามก็ดังออกมา เจ้าเห่าสมิงกลายเป็นสองหัวและเข้าโจมตีกุมารดำเจ้ากุมารหลบและไปตัดหัวมันซ้ำอีก ทำให้มันกลายเป็นเป็นสามหัวแทนและพ่นไฟสีเขียวออกมา ทำให้กุมารดำร้องลั่นและหายไปทันที ห้าวทำอะไรแทบไม่ถูกแล้ว มันกำลังจะเล่นงานเข้า แต่ว่าโกเล็มมาขว้างเอาไว้ก่อน โตเว็นหันมา พบดิสมัสกำลังพาคนที่เหลือมาช่วยต่อสู้ คำพูนวิ่งไปหาโตเว็นแต่เจ้า เห่าสมิงมาขว้างเอาไว้ก่อน ดิสมัสเลยพูดว่า “ไปตามหาคำแพงเถอะ ไอ้นี่ข้าจัดการเอง เบต้านำทางไป” ดิสมัสพูด คำพูนเลยวิ่งตามเบต้าไปทันที มีพวกคนดงมาขว้างทางเขาเอาไว้“หลีกไป ใครขว้างข่อย จิได้ลิ้มรสมือตีนของข่อย !” คำพูนใช้เชิงมวยและเชิงการใช้มีดพร้าฝ่าออกไป โตเว็นมองหน้าดิสมัสแล้วพูดว่า “เป็นเอลฟ์เผ่าไหนเนี่ย ทำไมหน้าตาประหลาดจัง โตเว็นไม่เคยเห็น” “ก็ว่าจะถามแบบนั้นเหมือนกัน แกเป็นพวกกรีนฮาร์ทสินะ” ดิสมัสพูดแม้ว่าโตเว็นจะไม่เคยได้ยิ
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่28 คุกเข่าลงเดี๋ยว
คำแพงโดนจับตัวมาที่หมู่บ้านของพวกคนดง มันเป็นหมู่บ้านขนาดกลาง เต็มไปด้วยกระต๊อบที่สร้างด้วยไม้ไผ่อย่างง่าย ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ให้คำแพงเริ่มกลัวที่นี่จะมีหัวคนถูกปักอยู่เต็มไปหมด นั่นทำให้เธอตัวสั่นและอาเจียรออกมา มันพาเธอมากระต๊อบหลังหนึ่งมีผู้หญิงชาวดงนั่งอยู่เต็มไปหมด พวกนางจับนางแต่งตัวใหม่แม้ด้วยชุดกระโปรงยาวสีเทาที่ทอขึ้นมาอย่างหยาบ ๆ ดูแล้วไม่ต่างอะไรกับกระสอบเลย แม้จะไม่เต็มใส่ใจแต่ก็ไม่มีทางเลือก เสื้อผ้าชุดนี้ทำให้คันไปทั้งตัว และพวกมันยังเอามาลัยดอกไม้สวมคอของนางเอาไว้ด้วย และพยายามเอาสีมาทาตัวนาง แต่ก็ถูกคำแพงต่อยหน้าแหกกันถ้วนหน้าเกิดความวุ่นวายขึ้นเล็กน้อย แต่ทุกอย่างก็สงบลง เมื่อมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา นั่นทำให้คำแพงตะลึง เขาเป็นชายร่างสูงกำยำ ผิวเกือบจะสีแดง มีดวงตาสีดำ เขาทาตัวเป็นลายเหมือนเสือ แต่ที่หน้าเขียนเป็นรูปงู ยังมีสัตว์ประหลาดตามมาด้วย มันมีร่างเป็นงูหัวเป็นเสือ มีลายเสือทั้งตัว ขนาดตัวของมันใหญ่ขนาดที่จับวัวทั้งตัวกินได้อย่างไม่ยากเย็น แต่นั่นไม่ใช่สิ่งทำให้เธอตกใจที่สุด เพราะสิ่งที่ทำให้เธอตกใจนั้นคือหูที่แหลมเชิดของผู้ชายตรงหน้าต่างหาก พวกคนดงต่างก้มลงกราบ มี
You may also like
อาศิรวิษ
พลอยแก้ว164 viewsการสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ
รสผลไม้1.4K viewsรัก ลวง ร้าย เสน่ห์มรณะ
เซเรีย584 views5/B กับหีบต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก88 viewsคุณหนูผู้นี้มีงานลับ
橙花4.5K viewsคำสาปบัญชารัก...The Love of Aamands
ดวงดาหลา สรีสามัญ คมงิ้วเริงรำ211 viewsปาวกะ เทพแห่งไฟ
รัญดา256 viewsบุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง
มายารัตติกาล6.2K views
