บทนำ

โปรยปราย

“สองภพสองชาติ ข้าพ่ายแพ้ให้แก่เขาเสมอ”

ครั้งแรก…เขาเลือกนาง ไม่ใช่ข้า

ครั้งที่สอง…ข้ายอมตายเพื่อเขา แต่เขากลับร่ำไห้ให้นาง

ชาตินี้…ข้าไม่อาจทนเห็นหัวใจของตนเองพังทลายอีกต่อไป เพราะรักที่ไม่เคยถูกเลือก

ต่อให้ต้องพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน

ต่อให้ต้องเล่นหมากกระดานนี้กับสวรรค์เองกับมือ

ข้าก็จะเป็นผู้ชนะ

ไม่ใช่เพื่อเขา…แต่เพื่อหัวใจของข้าเอง

คนที่อ่อนแอ มักมุ่งมั่นจะแก้แค้น

คนที่แข็งแกร่ง จะเลือกให้อภัย

และคนที่เฉลียวฉลาด…จะมองข้ามทุกอย่างเพื่อเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่า

ข้าเคยพยายามมาแล้วทั้งแก้แค้น ทั้งให้อภัย และแม้แต่ยอมมองข้ามเพื่อเขา

แต่สุดท้าย ข้าก็ยังติดอยู่ในวังวนเดิม ระหว่างเขากับนาง เป็นเพียงหมากไร้ค่าเป็นเพียงเงาในเรื่องราวของผู้อื่น

ในเมื่อการแทรกกลาง…จบลงด้วยการบาดเจ็บฝ่ายเดียว ครั้งนี้ ข้าจะถอยหลังอย่างสง่างามมิใช่เพื่อแพ้ แต่เพื่อวางหมากตนเอง

หากเขารักนางนัก…ข้าจะสนับสนุนให้ถึงที่สุด

จะช่วยให้ทั้งคู่ได้สมรักโดยไร้สิ่งใดขวางกั้น

และเมื่อวันนั้นมาถึง ข้าจะได้ยิ้ม…โดยไม่หลงเหลือแม้เศษเสี้ยวหัวใจไว้ให้เขาอีกเลย

บทนำ

เรื่องราวระหว่างเขากับข้า…เห็นทีว่าครานี้จะเป็นชาติที่สามแล้วกระมัง

ทุกภพทุกชาติ ล้วนเป็นข้าที่พ่ายแพ้หัวใจให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่า ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดชะตาฟ้าจึงเล่นตลก ให้ข้ากับเขาต้องวนเวียนมาพบพานกันไม่รู้จบ และไม่ว่าชาติใด…แสงจันทร์อันงดงามของเขานางนั้น ก็มิเคยห่างหายไปเสียที

หากจะรักกัน ข้าไม่ขัด หากจะพลอดรักกันที่ใดก็เชิญ

ชาตินี้…ข้าพอแล้วกับการยืนอยู่ในเงามืด พอแล้วกับการยื่นมือไปแย่งชิงผู้ที่ไม่เคยเลือกข้า

เสียงฝนหลั่งรินราวร่ำไห้จากฟ้า ขณะแสงตะเกียงในเรือนสั่นไหวตามลมที่พัดลอดรอยแตกบนบานหน้าต่าง พื้นไม้เย็นเฉียบจนแทบแช่กระดูก ลี่อินนั่งนิ่งอยู่กลางห้อง เพ่งมองเบี้ยหมากสีขาวดำตรงหน้าด้วยสายตาเลื่อนลอย

ในชีวิตหนึ่งของสตรีผู้ไร้รัก

ไม่มีสิ่งใดคุ้นมือเท่าหมากกระดาน ที่นางใช้แทนหัวใจซึ่งไม่เคยมีผู้ใดครอบครอง

ชาติแรก นางเป็นธิดาแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ ส่วนเขาคือองค์ชายสูงศักดิ์ ผู้เคยสาบานจะรักนางผู้เดียว แต่เมื่อบัลลังก์อยู่แค่เอื้อม เขากลับเลือกแสงจันทร์ดวงนั้น สตรีผู้มีสายเลือดฮ่องเต้พระองค์เก่า

ชาติที่สอง ข้าคือองค์หญิงผู้ละทิ้งทุกสิ่งเพื่อไล่ตามหัวใจ เขาเป็นนักปราชญ์ผู้เปี่ยมเมตตา ทว่าในคืนที่ข้าถูกวางยา เขาไม่ได้ยื่นมือมาช่วย…แต่กลับวิ่งไปหานางผู้เดียวกันนั้นอีกครา นางสิ้นลมหายใจในคืนเดียวกันกับข้า แต่เขากลับกอดร่างสตรีนางนั้นร่ำไห้ ไม่ใช่ข้าที่เป็นภรรยา

และบัดนี้ ชาติที่สาม ข้าเป็นเพียงคุณหนูจากตระกูลที่ร่วงโรยใกล้ล่มสลาย สวรรค์ขีดชะตาให้ข้ากับเขาวนเวียนมาเกี่ยวกันอีกครา ข้าถูกหมั้นหมายกับแม่ทัพหนุ่ม เพื่อฟื้นฟูเกียรติยศของตระกูล

ส่วนเขา…ยังคงเป็นเช่นเคย สูงส่งในสายตาผู้คน เป็นแม่ทัพหนุ่มผู้เปี่ยมอนาคต เขาถูกบังคับให้หมั้นหมายกับข้า ทั้งที่หัวใจมีเจ้าของแล้ว

แม้ข้ายังไม่เคยเห็นหน้าสตรีผู้นั้นที่อยู่ไกลถึงชายแดน แต่มิจำเป็นต้องเดา…ข้าย่อมรู้ดีว่านางคือดวงจันทร์ดวงเดิม ที่เฝ้าติดตามเขาในทุกชาติภพ

แต่พอแล้ว…ชาตินี้ ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้ชะตาเป็นผู้ลิขิตอีกต่อไป ข้าจะไม่แย่งชิงเขาจากนางอีก ไม่อ้อนวอน ไม่ร้องขอแม้เศษเสี้ยวความสนใจ

ข้าจะลุกขึ้นจากกระดานนี้ เปลี่ยนจากตัวหมาก…เป็นผู้เล่น และหมากกระดานนี้ข้าจะพลิกชนะให้ดู