เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 683
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 706
เวินเฉวียนเซิ่งเองก็ตกใจกับการกระทำที่ราวกับบ้าคลั่งของเวินเยวี่ย ม่านตาของเขาหดเล็ก “ขวางนางไว้!”เมื่อเห็นเวินเยวี่ยใกล้จะพุ่งเข้าไปชนกับเสาไม้ โชคดีที่องครักษ์คนหนึ่งมาทันเวลา จึงขวางหน้าเวินเยวี่ยเอาไว้แต่ก็ถูกเวินเยวี่ยที่พุ่งเข้าชนจนถอยหลังไปหลายก้าวจากแรงของนาง เห็นได้ชัดว่าเวินเยวี่ยไม่ได้แกล้งทำ“ปล่อยข้า ปล่อยข้านะ! ข้าจะออกไป ข้าจะออกไป!”เวินเฉวียนเซิ่งก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยกฝ่ามือขึ้น “เพียะ!”เวินเยวี่ยถูกตบจนล้มลงบนพื้น ร่างกายที่แต่เดิมก็เต็มไปด้วยบาดแผลเมื่อถูกทำร้ายอีกครั้ง ทำให้นางล้มลงจนไม่สามารถลุกขึ้นได้“ตกลงเจ้าจะบ้าไปถึงเมื่อไหร่?!”เวินเฉวียนเซิ่งมองนางอย่างโกรธแค้น “เรื่องที่เจ้าทำผิดในวันนี้ ต่อให้ข้าฆ่าเจ้าก็ยังดูเบาไปด้วยซ้ำ แต่จนป่านนี้เจ้าก็ยังปากแข็งไม่ยอมพูด หรือต้องให้ข้าเอาดาบไปทาบบนคอเจ้า เจ้าถึงจะสำนึกในความผิดของตัวเอง?!”แต่เวินเยวี่ยไม่ฟังคำพูดของเขาสักนิด ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟาย “ฆ่าข้าเสียเถอะ ท่านฆ่าข้าเสียดีกว่า! เพราะอย่างไรท่านก็ไม่เห็นข้าเป็นลูกสาวของท่านนานแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สู้ท่านฆ่าข้าเสียดีกว่า!”เมื่อได้ยินคำพูดของนา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 705
เพียงแต่หลังจากนี้เมื่อจัดการกิจการเหล่านั้นของสกุลหลาน คงยุ่งยากกว่าเดิมนอกเหนือจากนี้ ย่อมเป็นโจรที่แทรกซึมเข้ามาในจวนผู้นั้น“ตรวจสอบคนในจวนให้ละเอียด เมื่อใดที่พบคนน่าสงสัย สังหารไม่เว้น”คืนนี้ ภายในจวนเจิ้นกั๋วกงคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดรุนแรงทุกหนทุกแห่งคืนนี้ไม่มีใครสามารถนอนหลับได้เมื่อรอให้ทุกอย่างจบสิ้น เวินฉางอวิ้นจึงกลับไปที่ห้องตัวเอง“แค่ก แค่ก”เวินฉางอวิ้นรับผ้าเช็ดหน้ามาจากอันเซิ่ง นำมาปิดปากแล้วไอสองทีเมื่อนำผ้าเช็ดหน้าออก บนนั้นมีรอยเลือดเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน“คุณชาย ท่านจะคิดมากเช่นนี้ไม่ได้แล้ว ต้องระวังสุขภาพนะขอรับ”อันเซิ่งประคองเขาให้นั่งลงอย่างเป็นห่วงเวินฉางอวิ้นกลับส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เพราะจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่ ต้องดูว่าจะหายาถอนพิษที่ว่านั่นได้หรือไม่เท่านั้นเอง หากไม่เจอก็ต้องตายอยู่ดี”ตายเร็วตายช้า สำหรับเขาในยามนี้ไม่มีความแตกต่างกันสักนิดเวินฉางอวิ้นกล่าวเสียงเรียบ จากนั้นมองอันเซิ่ง “จัดการสิ่งนั้นเรียบร้อยแล้วหรือ?”อันเซิ่งพยักหน้า “คุณชายวางใจ นำไปซ่อนไว้แล้ว ไม่มีใครหาเจอแน่นอนขอรับ”“งั้นก็ดี ซ่อนไว้ที่ใดเจ้าไม่ต้องบ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 704
เวินเยวี่ยที่ได้ยินดังนั้นหันมองประตูห้องหนังสือทันทีไม่ เป็นไปไม่ได้!นางอุตส่าห์ซ่อนไว้ตรงนั้นแล้ว จะถูกค้นพบได้อย่างไร?!“เอาเข้ามา”ยามนี้ต่อให้เป็นเวินเฉวียนเซิ่งก็ยังมีน้ำเสียงร้อนรนอยู่เล็กน้อยเพราะอย่างไรนั่นเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการอยู่หรือดับของทั่วทั้งจวนเจิ้นกั๋วกง หากทำหายจริง ถ้างั้นทั้งจวนเจิ้นกั๋วกงคงจบเห่!กระนั้นองครักษ์ที่คุกเข่าอยู่กลับทำสีหน้าลำบากใจ แล้วเอ่ยอย่างลังเล “เรียนท่านกั๋วกง สมุดบัญชีเล่มนั้นหาพบแล้ว แต่ก็ถูกเผาทำลายแล้วขอรับ”“อะไรนะ?!”“ถูกเผาแล้ว?!”สีหน้าของพ่อลูกเวินเฉวียนเซิ่งและเวินเยวี่ยแทบจะเปลี่ยนไปพร้อมกัน เสียงที่ไม่กล้าเชื่อก็ดังขึ้นพร้อมกัน“เป็นไปไม่ได้! เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้!”เวินเยวี่ยไม่สนใจบาดแผลทั่วร่าง โซซัดโซเซลุกขึ้นจากพื้น แล้วพุ่งไปหาองครักษ์คนนั้น “ถูกเผาที่ไหน? ที่ไหน?”องครักษ์รับตอบ “ถูกเผาที่หน้าห้องนอนคุณชายสามขอรับ อีกอย่างเพื่อทำลายหลักฐาน อีกฝ่ายเผาห้องคุณชายสามไปด้วยขอรับ”“อะไรนะ?!”คราวนี้คนที่สีหน้าเปลี่ยนไปคือเวินจื่อเยวี่ยในไม่ช้า คนสกุลเวินทั้งหมดย้ายจากห้องหนังสือไปที่นอกเรือนเล็กของเวินจื่อ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 703
เรื่องสมุดบัญชีน้องรองต้องเป็นคนบอกน้องห้าแน่นอนน้องรองออกจากเมืองหลวงแล้ว ถ้าอย่างนั้นคนที่สั่งให้เวินเยวี่ยขโมยสมุดบัญชีคงมีเพียงน้องห้าเท่านั้น!แม้ไม่รู้ว่าตกลงน้องห้าใช้วิธีการอย่างไร แต่ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ หากท่านพ่อหาสมุดบัญชีเล่มนั้นไม่เจอคงไม่ยอมเลิกราแน่นอนควรทำอย่างไรดี...เวินฉางอวิ้นขมวดคิ้วหลุบตาลง สมองแล่นอย่างรวดเร็วในไม่ช้าเขาคิดถึงบางอย่าง จึงลอบมองหน้าประตูอย่างเงียบเชียบ จากนั้นอ้าปากพูดบางสิ่งอย่างไร้เสียงนอกประตู อันเซิ่งที่เฝ้าอยู่ที่นั่นตลอดเวลา ได้รับสัญญาณจากคุณชายใหญ่ตั้งแต่แรกต่อมา เขาจึงถอยไปอย่างเงียบเชียบ“ท่านพ่อโปรดอภัย ลูกเองก็มีความลำบากใจ มอบให้ไม่ได้จริงๆ...”“เพียะ!”เวินเยวี่ยยังพูดไม่ทันจบ ใบหน้าครึ่งหนึ่งรับกับฝ่ามือที่ฟาดลงมาอย่างไร้ปรานีของเวินเฉวียนเซิ่ง“ต่อให้เจ้ามีความลำบากใจอันใหญ่หลวง วันนี้เจ้าต้องมอบสมุดบัญชีเล่มนั้นออกมา ไม่อย่างนั้นเจ้าอย่างหวังจะเดินออกจากห้องหนังสือ”“ท่านพ่อ ต่อให้ท่านฆ่าลูกให้ตาย ลูกก็ไม่สามารถมอบให้ท่านได้!”เวินเยวี่ยร้องไห้จนดวงตาบวมปูดทั้งสองข้างครั้งนี้นางไม่ได้เสแสร้งแม้แต่นิดเดียวน
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 702
“...ขอรับ ลูก...ลูกทราบแล้ว”เวินจื่อเยวี่ยหนาวไปทั้งตัว ได้แต่หุบปากลงแต่โดยดีเวินอวี้จือที่เดิมทีคิดจะเอ่ยปากแทนเวินเยวี่ยเหมือนกัน หลังจากมองเห็นรอยลึกนั้นแล้ว ทำให้รู้สึกโชคดีไม่น้อยโชคดีที่เมื่อกี้เขาเอ่ยปากช้า ไม่อย่างนั้นหากแส้นั้นฟาดมาที่เขา เขาไม่มีทางให้หลบหลีกเลยแต่เวินอวี้จือก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น ตกลงน้องหกทำสิ่งใดกันแน่ ถึงได้ทำให้ท่านพ่อโมโหมากขนาดนี้?สายตาเยือกเย็นของเวินเฉวียนเซิ่งมองดูเวินเยวี่ยอีกครั้งแส้ในมือเขาหล่นร่วงมาตรงหน้าเวินเยวี่ย ทำให้เวินเยวี่ยยิ่งกลัวมากขึ้น“จนป่านนี้แล้วยังปากแข็งไม่ยอมพูดหรือ?”เวินเยวี่ยลำบากใจไม่น้อยไม่ใช่นางไม่ยอมพูด แต่นางพูดไม่ได้!ไม่รู้ว่ายาพิษที่เวินซื่อเอาให้นางกินเป็นยาพิษชนิดใด นางอยากเอ่ยปากบอกเวินเฉวียนเซิ่งว่านางถูกเวินซื่อวางยาพิษข่มขู่ แต่ทุกครั้งที่นางต้องการพูดออกไป ปากของนางราวกับถูกเข็มเย็บติดไว้ ไม่มีทางอ้าปากได้เลยหากจะพูดถึงเรื่องนี้ เวินซื่อเรียนรู้จากยาเชื่อฟังของเวินอวี้จือก่อนหน้านี้ นำยาเชื่อฟังและยาพิษมาผสมเข้ากัน เวินซื่อจึงปรุงยาพิษที่สามารถควบคุมคำพูดการกระทำออกมาได้แต่พวกเวินเฉวียนเซิ่งไ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 701
ยามเมื่อนางรู้สึกตัวแล้วหันมองคนอื่น จึงพบว่าพวกเวินจื่อเยวี่ยมองนางด้วยสีหน้าประหลาดและสงสัยตายแล้ว!เวินเยวี่ยเข้าใจทันที นางอดกลั้นอาการอยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตา อยากจะดิ้นรนอีกสักครั้งดังนั้นนางหันไปมองเวินเฉวียนเซิ่ง “ท่าน...ท่านพ่อ เมื่อ...เมื่อครู่ท่านทำให้ข้าตกใจ ดังนั้นจึงได้ยินไม่ชัด ท่านสั่งให้ลูกยืนขึ้นหรือ? หรือว่าคน...คนอื่น?”นางยิ่งพูด ก็ยิ่งหมดความมั่นใจลงเรื่อยๆเพราะเวินเฉวียนเซิ่งกำลังใช้สายตาเย็นชาสุดขีดจ้องมองนางสายตาเช่นนั้นทำให้เวินเยวี่ยหวาดกลัวมาก“มีอะไร? ตกลงเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่?”เวินจื่อเยวี่ยยังไม่รู้เรื่องรู้ราว เมื่อเห็นท่าทางของเวินเยวี่ยที่ใกล้จะร้องไห้ออกมา จึงขมวดคิ้วเอ่ยถามเวินเฉวียนเซิ่งกล่าวเสียงเย็น “เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้”คำพูดนี้เอ่ยกับเวินจื่อเยวี่ยเขากวาดมองเวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือแวบหนึ่ง “จากนี้ข้ามีเรื่องต้องถามนาง พวกเจ้าสองคนจะออกไปหรือจะอยู่ฟังที่นี่ก็ได้ แต่ห้ามพูดแทรก”เรื่องเกี่ยวกับเวินเยวี่ย สองพี่น้องเวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือย่อมไม่ยอมจากไปเห็นเพียงสีหน้าของเวินเฉวียนเซิ่งย่ำแย่มาก พวกเขาจึงตั้งใจฟังไม่ได้พ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย650.1K viewsชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง56.7K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2
จันทร์ส่องแสง8.2K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว285.9K viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ116.5K viewsชายาของข้าไม่ได้น่ารักขนาดนั้นหรอก
ซูฝ่า113 viewsจะรักแม้จะร้าย
จันทร์ส่องแสง284 viewsข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า
ป่าดอกท้อ1.2K views
